Bu konuyu açtıktan hemen sonra, birine aşık oldum. Daha doğrusu aslında ben 18imden beri ona hep aşıkmışım ama kalbimde uzaklara atmışım. Bu konudan sonraki ay, aramızda iletişim, karşılıklı ilgi oldu vs vs ...
Ama bana öyle bir şey yaptı ki, 1 hafta boyunca uyuyamadım, uyusam bile uykularımda ağladım, durup dururken nefes alamama krizlerine girdim astım hastaları gibi, gözlerimi tek bir noktaya sabitleyip öylece durduğum oldu ...
Tek bir şey hissediyordum, yaşarken ölür gibi. Neyin var dediklerinde tek söylediğim şey "nefes alamıyorum" oldu .
Sonra tam 1 hafta sonra, hiç ah etmememe rağmen, düştü ve kaburgası kırıldı .
Hastaneye götürdüler vs , sürekli aynı ortamda olduğum biriydi .
Hiç unutmuyorum aynı sofrada otururken, tam karşımda bir cümle çıktı ağzından.
Öyle kötüyüm ki dedi kalbini tutarak, "NEFES ALAMIYORUM, BİLDİĞİN NEFES ALAMIYORUM !"
O an gözlerim dolu dolu oldu . Çünkü ne olursa olsun benim alamadığım nefesi RABBİM ona da bir şekilde aldırmadı .
Tabi çok üzüldüm ona, çünkü bu olayın bir kaç gün öncesinde benden özürler diledi ve sevdiğini söyledi. Ve ben de onu hemen oracıkta zaten affetmiştim. Ama gerçekten çok kötüydüm . Onu çok çok çok seviyorum hala daha ...
Ama o bir hafta inanın, ölmeyi istedim. Yaşamak haramdı bana sanki .
Alkollü araba kullandım hem de dağ gibi bir yerde ki ben yeni ehliyet almıştım. Sağ taraf uçurum ... Direksiyonu azcık kırsam, ölüm demekti ama kıyamadım Çünkü Yanımda o vardı...
Çok düşündüm ama. Her şeyin üstüme geldiği bir haftaydı zaaten, bir de onun yaptıkları son damla olmuştu.
Kısacası ... Tanık olduğum en büyük İlahi Adalet budur .
. Yıllardır süren ilişkimizde çok zor günler atlattık ama bana bir tek kötü laf, bir kırıcı sözde bulunmadı. Ama o eski sevgilim hala arkadaşlarıma beni soruyor. Nasıl olduğumu merak ediyor, iyi miyim değil miyim, sevgilimle evlenip evlenmediğimi, nerde ne yaptığımı falan soruyor. İlahi adalet diyorum buna bende. 
