Selamm hanımlar.
Şu an 2 yaşında bir kızım var ve ikinci çocuğu düşünmüyorum. Buna süreçte yaşadıklarımdan sonra karar verdim. Halbuki benim de kafam çok karışıktı o konuda. Burda da az konu okumadım
Bu iki yıllık süreçte eşimle, çocuksuz olarak geçirdiğimiz 6 senede etmediğimiz kadar kavga ettik. Sarsıldık. "Çocuğum olmasa şu an giderdim" dediğim anlar oldu. O çaresizliği de yaşadım. Şimdi şimdi bazı şeyler yoluna giriyor sayılır.
Her iki aile de uzak şehirlerde olduğu için bakım konusunda ailelerden bir yardım alamadım. Eş zaten burda çalışan ve para getiren rolde. (Tabi ki de bakım konusunda bana destek ama bir yere kadar)
Maddi yönden bakarsak, 17 yaşından beri çalışan biri olarak eş de olsa birinden para beklemek ve kısıtlı maddi imkânlar beni bunaltan diğer unsur oldu bu konuda. Bir an önce çalışıp ekonomik özgürlüğümü tekrar ele almak istiyorum.
Ha maddi koşullarımız çok iyi olsaydı, eve yardımcı alabilmek, sıkıntı olmadan bir şeyleri yapabilmek, bir de ev sahibi olmak gibi şeyler olsaydı sanırım ikinciyi düşünürdüm.
Dediğim gibi hem biraz iç dökmek, hem de bu düşüncede olanlar için yazdım.
Sonra burda konu açılınca insanlar "peki neden çocuk yaptınız? Ya da neden ikinci üçüncü çocuk yaptınız" diye yazıyorlar ya. O kadar haklılar ki. Çünkü her şey ben geliyorum diye bangır bangır bağırıyor. Ki ben bazı şeyleri çok derinden yaşamıyorum. Burada yazan bazı kadınlar gibi şiddet yok, maddiyat sıkıntılı ama dışarda yemeğimizi yeriz, gezmeye de gideriz. Tabi abartıya kaçmadan, kaçamadan
Bu arada umarım böyle bir konu açmak yasak değildir
. Ben çok mutluyum. Çok çocuk çok seviyorum. 
