Öz evladınızdan ayırmayacaksınız belki çünkü o da bebek ve sevgiye ilgiye en az öz oğlunuz kadar muhtaç. Gönül ister ki dünyada hiçbir çocuk ilgisiz, sevgisiz, ailesiz kalmasın. Ama ilerde ergenlikte falan öz olsaydı da kızacağınız bir konuda sesinizi yükseltince kendinizi kötü hissedebilirsiniz. Öz oğlunuza kızarken bir, evlat edindiğiniz çocuğunuza kızarken bin kere düşüneceksiniz sırf ayrımcılık mı yapıyorum diye vicdan azabı çekmemek için. Bunları göze alabilecekseniz, psikolojik olarak yeterli olgunluğa eriştiyseniz bu işe girişin bence. Bir de bu işler hemen olmuyor. Evladına kavuşmayı bekleyen sırada bir çok aile var, birçok prosedür var; bilmem kaç yıl evli olmak gibi gibi. Bilgisi olanlar vardır burada. Sıra size gelene kadar oğlunuz çoktan büyümüş olur, bir arada büyütemezsiniz. Emzirmek falan gerçekçi bir hayal değil.
ama evlatlık ikinci bir çocuk olsaydı şunu biliyorum ki, hepimiz insanız, kendi canımızdan olanı başka yere koyardım bu da hayata şanssız başlamış o diğer cana haksızlık olurdu onun günahına girmek olurdu. 
