İkinci Bebek!

Sıpam kaşla göz arası yataktan atladı şimdi bir omzumda onu uyutuyorum :) yaramazlıklara tam gaz devam.

benimki de tutuna tutuna yatağın bir başından diğer başına yürüyor ve bazen elini bırakıp 2-3 saniye ayakta duruyor. Sağlıklı olsunlar da valla ben her yaramazlığına razıyım. Hasta olup da ruh gibi yatıyor ya o zaman daha çok canım yanıyor. 2 yıl onu bekledim ben, elbette zor ama hangi güzellik zor değil ki şu hayatta.

Bu arada belki bana deli diyeceksin ama ben oğlum yaşını doldurunca korunmayı bırakmayı düşünüyorum :KK70:
Kaç aylık Şuan bebeğiniz
 
Sıpam kaşla göz arası yataktan atladı şimdi bir omzumda onu uyutuyorum :) yaramazlıklara tam gaz devam.

benimki de tutuna tutuna yatağın bir başından diğer başına yürüyor ve bazen elini bırakıp 2-3 saniye ayakta duruyor. Sağlıklı olsunlar da valla ben her yaramazlığına razıyım. Hasta olup da ruh gibi yatıyor ya o zaman daha çok canım yanıyor. 2 yıl onu bekledim ben, elbette zor ama hangi güzellik zor değil ki şu hayatta.

Bu arada belki bana deli diyeceksin ama ben oğlum yaşını doldurunca korunmayı bırakmayı düşünüyorum :KK70:
Oyy yerim onu ya ne ara büyüdü de yürüyecek.
Daha bebiş o bebiş, birinin suratına gerçekleri çarpması lazım.:rolleyes:
Yaramazlıklar tam gaz devam yani, ama çok tatlılar insan kıyamıyor ne yapsalar.:-)
Valla hiç deli demem canım, dediğim gibi çevremde gayet bilinçli hamile kalanlar var.
Bence onlarınki deli cesareti.
Bizim şöyle bir ayrıcalığımız var.
Zaten bebekler kıpır kıpır, dinlenme uyku ve yemek bize haram.
Yani günde en fazla 4 saat uyurken, 3 ya da 2 saate düşmesi bizlere koymaz, çeyrek yaşıyoruz zaten.
Ama benim o bahsettiğim arkadaşlarımın bebekleri adeta saksıda bir menekşe.
O kadar uysal ve şekerler ki, koca bebeği yatağın üzerine koyup gidebiliyorlar çünkü biliyorlar yerinden oynamaz.
İşte öyle bebeğe sahip olanlar, 2.de çıldırır gibime geliyor.
Bizimki arada çıkacak gibi görünüyor, inşallah öyle olur yani.
Doğumdan sonra tecrübelerimi paylaşırım.:-)
 
Aynen benim bebeğim de 8 aylıkken öyleydi , yürümeye başladıktan sonra büyük oranda geçiyor merak etme . Bu arada evt zor oluyo hamileyken çocuk ile ilgilenmek , ah ah ilk hamileliğimde lüks bir hayat yaşamışım resmen , istediğin zaman uyuyup, istediğin zaman uyanmak ... büyük bir nimetmiş :eek:
Bi de midem çok bulanıyor :mad:
Aynılarını yaşıyorum ben de.
İlk hamileliğimde yapmadığım şey kalmadı.
Bebek doğacak yapamayacağız diye aklınıza ne gelirse dur durak bilmeden fıttırı fıttırı gezerek tamamladım.
Ama şimdi daha 7.haftada bulantı, halsizlik, uyku hali, ağrılar e bir de bebek bakımı eklenince, hayat zindana döndü.
Yine de diyorum ki eşime, gezdik gezdik 5 ayımız var, sonra 2 bebekle gezmek gerçekten imkansıza yakın bir şey artık.
O yüzden bu süreci de ne olursa olsun dolu dolu geçirmek lazım.
 
ikisi bir arada büyürler, sizin durumunuzda bir arkadaşım var maşallah şimdi iki tane 1.5 yaş aralı oğlu var çok tatlılar. hayırlı olsun.
Çok teşekkür ederim, darısı isteyen herkese olsun inşallah.
Güzel örnekler duyunca içim rahatlıyor, motive oluyorum.:)
 
Oyy yerim onu ya ne ara büyüdü de yürüyecek.
Daha bebiş o bebiş, birinin suratına gerçekleri çarpması lazım.:rolleyes:
Yaramazlıklar tam gaz devam yani, ama çok tatlılar insan kıyamıyor ne yapsalar.:-)
Valla hiç deli demem canım, dediğim gibi çevremde gayet bilinçli hamile kalanlar var.
Bence onlarınki deli cesareti.
Bizim şöyle bir ayrıcalığımız var.
Zaten bebekler kıpır kıpır, dinlenme uyku ve yemek bize haram.
Yani günde en fazla 4 saat uyurken, 3 ya da 2 saate düşmesi bizlere koymaz, çeyrek yaşıyoruz zaten.
Ama benim o bahsettiğim arkadaşlarımın bebekleri adeta saksıda bir menekşe.
O kadar uysal ve şekerler ki, koca bebeği yatağın üzerine koyup gidebiliyorlar çünkü biliyorlar yerinden oynamaz.
İşte öyle bebeğe sahip olanlar, 2.de çıldırır gibime geliyor.
Bizimki arada çıkacak gibi görünüyor, inşallah öyle olur yani.
Doğumdan sonra tecrübelerimi paylaşırım.:-)

Ben arada oğluma bebek olduğunu söylüyorum ama galiba inanmıyor :KK70: sen sanırım çalışmıyorsun ben bir de öğretmenim ama yine de istiyorum :p heyecanla tavsiyelerini bekleyeceğim.
 
Ben arada oğluma bebek olduğunu söylüyorum ama galiba inanmıyor :KK70: sen sanırım çalışmıyorsun ben bir de öğretmenim ama yine de istiyorum :p heyecanla tavsiyelerini bekleyeceğim.
Oyy aynı ben:)
Ben de sürekli 'oğlum sen daha bebetsin, bebet gibi hareket eder misin lütfen' diyorum ama nafile.:-)
Ay şimdi üzüldüm çalışma durumuna, bayağı zor olacak senin için.
Ama dediğim gibi, zaten bir tanenin peşinde pervane iken, ikincinin peşinde de koşmak çok da bir hayatı değiştirmez gibi, inşallah tabi.
Konuya aldığım yorumlardan sonra moralim yerine geldi herkes çok olumlu şeyler yazdı, kendimde 3.yü bile büyütür gazı buldum.
Çünkü düşünüyorum, eşimle konuşuyoruz Allah'ım diyorum okumuş etmiş insanlarız aile planlaması nedir biliriz, bu devirde nasıl korunmayı beceremeyiz cahil miyiz neyiz ailelerimiz ne diyecek diye kendimize kızıyordum ama geçti o durum sayenizde.

Yok canım çalışmıyorum, mesleğim harici tam iş kurma aşamasındaydım hamile kaldım dolayısıyla ertelendi.
Şimdilerde de gene ön araştırma vs yapıyorduk 1,5 sene sonrası için ama o da iptal.
Anlaşılan ben işimi kuramayacağım, her sene çocuk doğuracağım gibi:-)
Kreş planım da vardı, bari ona yöneleyim de benim çocuklar da aradan çıkar.
 
Son düzenleme:
Oyy aynı ben:)
Ben de sürekli 'oğlum sen daha bebetsin, bebet gibi hareket eder misin lütfen' diyorum ama nafile.:-)
Ay şimdi üzüldüm çalışma durumuna, bayağı zor olacak senin için.
Ama dediğim gibi, zaten bir tanenin peşinde pervane iken, ikincinin peşinde de koşmak çok da bir hayatı değiştirmez gibi, inşallah tabi.
Konuya aldığım yorumlardan sonra moralim yerine geldi herkes çok olumlu şeyler yazdı, kendimde 3.yü bile büyütür gazı buldum.
Çünkü düşünüyorum, eşimle konuşuyoruz Allah'ım diyorum okumuş etmiş insanlarız, bu devirde nasıl korunmayı beceremeyiz cahil miyiz neyiz ailelerimiz ne diyecek diye kendimize kızıyordum ama geçti o durum sayenizde.

Yok canım çalışmıyorum, mesleğim harici tam iş kurma aşamasındaydım hamile kaldım dolayısıyla ertelendi.
Şimdilerde de gene ön araştırma vs yapıyorduk 1,5 sene sonrası için ama o da iptal.
Anlaşılan ben işimi kuramayacağım, her sene çocuk doğuracağım gibi:-)
Kreş planım da vardı, bari ona yöneleyim de benim çocuklar da aradan çıkar.

ay çok güldüm ya yazdıklarına :KK70: Rabbim hayırlı kapılar açsın, iki evladına da hayırlı yazılar yazsın.
Hayat biz planlar yaparken başımıza gelen şeylermiş :) hayatım alt üst olacak diye üzülme canım belki de altı üstünden daha iyidir kim bilir?

Korunma konusuna gelince de kırkı çıkar çıkmaz hamile kalanlar var senin yaramazın gene en azından ele avuca geliyor çok şükür. Hamilelik hormonlarını unutmuşsun hemen galiba, ben reklamları bile izlerken ağlıyordum. Senin şuan böyle şeyler hissetmen çokkkk normal :)
 
Aynılarını yaşıyorum ben de.
İlk hamileliğimde yapmadığım şey kalmadı.
Bebek doğacak yapamayacağız diye aklınıza ne gelirse dur durak bilmeden fıttırı fıttırı gezerek tamamladım.
Ama şimdi daha 7.haftada bulantı, halsizlik, uyku hali, ağrılar e bir de bebek bakımı eklenince, hayat zindana döndü.
Yine de diyorum ki eşime, gezdik gezdik 5 ayımız var, sonra 2 bebekle gezmek gerçekten imkansıza yakın bir şey artık.
O yüzden bu süreci de ne olursa olsun dolu dolu geçirmek lazım.
Ben böyle düşünmüyorum ya , bebeklerimle de gayet gezebilirim ☺️ Onlar büyüdükçe, onlarla paylaştıklarımız arttıkça çok daha güzel oluyor herşey . Şuan bi yemeğe bile oğlum olmadan gidemem , içime oturur
 
Ben böyle düşünmüyorum ya , bebeklerimle de gayet gezebilirim ☺️ Onlar büyüdükçe, onlarla paylaştıklarımız arttıkça çok daha güzel oluyor herşey . Şuan bi yemeğe bile oğlum olmadan gidemem , içime oturur
Elbette büyüdüklerinde işler değişecek.
Bence en önemli sınır 3 yaş.
Tabi böyle düşünmemin sebebi benim oğlum olsa gerek.
Doğum yaptığımdan beri ben aynı masada eşimle beraber yemek yiyemedim.
Birimiz ona bakar, birimiz yer sonra değişiriz çünkü saniye durmaz!
Eli dursa ayağı, ayağı dursa çenesi, çenesi dursa kafası başlar.
Ben inatla her hafta 3-4 gün dışarı çıkıyorum ama ne çıkmak...
Evden çıkmam tam 2 saat sürüyor, gittiğim mekanda genelde tost söylerim çünkü ancak ayakta onu yiyebiliyorum peçeteyle, bir bardak çayı ılık içebiliyorsam ne ala, genelde cafenin ortasında oradan oraya koşturarak susturma eğilimindeyim.
Bir kolumda çantaları, diğer kolumda bebeğim, içerisi kıyafetleri dolu bebek arabası sürerim.
Tabi evden çıkıp arabaya indirip bindirmesi de cabası, 20 kilo yük yani.
İşkence mi gezmemi belli değil ama 2 bebekle bunu düşünemiyorum çünkü 4 kol lazım bana:)
 
Canım kimisi olsun diye herşeyi feda etmeye hazır ama olmuyor.kimine de allah verince veriyor ışte.bende evlenir evlenmez hamile kaldım.ama uzulmedim gelmis yasimiz olsun dedim.arkadaşımın da arka arkaya bebeği olmuştu çok zor demişti ama ara verip de doguranlar da zor diyor.Yani hamilelik ve çocuk büyütmek her halükarda zor.inşallah her şey diledigince olur
 
Canım kimisi olsun diye herşeyi feda etmeye hazır ama olmuyor.kimine de allah verince veriyor ışte.bende evlenir evlenmez hamile kaldım.ama uzulmedim gelmis yasimiz olsun dedim.arkadaşımın da arka arkaya bebeği olmuştu çok zor demişti ama ara verip de doguranlar da zor diyor.Yani hamilelik ve çocuk büyütmek her halükarda zor.inşallah her şey diledigince olur
Gerçekten her halükarda zor dediğiniz gibi.
Hele bu devirde çocuk büyütmek, ipte cambaz olmak gibi bir şey.
Ben ilk gebeliğimde çok bocaladım, biraz da isyan ettim 'bunca isteyen varken niye ben, önce isteyenlerin olsaydı' diye aylarca ağladım.
Çünkü aile dostlarımız arasında bir istemeyen bendim ve hemen hamile olan da yine bendim.
Utandım, gücendim, çekindim hep dua ettim herkes için.
Çok şükür şimdi 4 ailenin de kucağında bir bebek var.:anne:
Ama hala yıllardır isteyip de kavuşamayanlar da var.
Bu sefer bocalamam, reddetmem gibi bir şey söz konusu değil ama yine hep olmayanları düşünüyorum.
O sebeple ayrı bir üzüntü içerisindeyim.
Sanki tavukmuşum da yumrutlayıp duruyorum gibi geliyor başkalarının hasretlerini duyunca, vicdan azabı çekiyorum.
Ama kaderin önüne geçilmiyor.
 
Gerçekten her halükarda zor dediğiniz gibi.
Hele bu devirde çocuk büyütmek, ipte cambaz olmak gibi bir şey.
Ben ilk gebeliğimde çok bocaladım, biraz da isyan ettim 'bunca isteyen varken niye ben, önce isteyenlerin olsaydı' diye aylarca ağladım.
Çünkü aile dostlarımız arasında bir istemeyen bendim ve hemen hamile olan da yine bendim.
Utandım, gücendim, çekindim hep dua ettim herkes için.
Çok şükür şimdi 4 ailenin de kucağında bir bebek var.:anne:
Ama hala yıllardır isteyip de kavuşamayanlar da var.
Bu sefer bocalamam, reddetmem gibi bir şey söz konusu değil ama yine hep olmayanları düşünüyorum.
O sebeple ayrı bir üzüntü içerisindeyim.
Sanki tavukmuşum da yumrutlayıp duruyorum gibi geliyor başkalarının hasretlerini duyunca, vicdan azabı çekiyorum.
Ama kaderin önüne geçilmiyor.
Olur mu arkadaşım öyle sonuçta bu da onların imtihanı.sabredecekler yapacak bir şey yok.sen neden üstüne aliniyorsun disarda bir sürü insanın çocuğu var hiç dışarı da cikmayacaklar o zaman.Çok da üzülme allah en iyisini bilir
 
filmdelisi filmdelisi benim de oglumla kızımın arasında 17 ay var.Zorlukları var mı,var.Ama güzelliği de çok.Bende yorgunluğundan ziyade,oğlumun ilgisiz kalmamasına odaklanmıştım.Şimdi bezelye kadar olan yavrun fındık kadar,ceviz kadar olacak,o büyüdükçe hayatındaki yeri de büyüyecek,planlarında onun da adı geçecek.Ve kucağına aldığında zaten hep varmış gibi gelecek.Korkularını çok iyi anlıyorum.Ama küçülecek günden güne,hepten kaybolmayacak tabii ki.Zaten annelik biraz korku,biraz endişe,çokça sevgi demek.
 
hiç dert etmeyin bence bir çırpıda büyür giderler ara verince daha zor oluyor. benim kızım 3.5 yaşında ben bile cesaret edemiyordum bende sizin gibi süpriz bi şekilde hamileyim. hatta kızım 2 yaşındaykende hamile kalmıştım onda sadece kese oluştu ve operasyon geçirmek zorunda kalmıştım. aynı sizin gibi korku ve endişelerim vardı ona rağmen çok çok üzülmüştüm olmamasına. zor bir çocukla cesaret edilemiyor. sizi anlayabiliyorum ama Allah bir kolaylığını verecektir emin olun. sağlıcakla alın kucağınıza inşallah
 
Merhabalar.
İlk açtığım konu, bebeğime kısmetmiş...

1 hafta sonra 8 aylık olacak bir erkek bebeğim var ve ben yeniden hamile olduğumu öğrendim.
Üzüntü, sevinç, korku, heyacan ne varsa yaşıyorum.
İlk bebeğim gibi bu da en azından benim için plansız bir gebelik.
Nasıl oldu bir türlü aklım ermiyor, tek şüpheli ilişkide ertesi gün hapı kullandım.
Ona rağmen 7 haftalık hamileyim.
Gelişmesine göre doktorumun dediği, son adetten hemen sonra yumurtlama gerçekleşmiş.
Ovulasyon dönemi 12-14 gün olması gerekirken ilk 5 günde olmuş.
Bunun sebebi de daha yeni sayılacak doğumumdan sonra, vücudumun eski düzenine dönmemiş olması.

Şimdi yardım istediğim konuya gelirsek, iki bebeği arasında 14-15 ay olan arkadaşlar var mı?
Yaşadığınız zorluklar ve geçirdiğiniz süreç nasıldı?
İki bebeğim için ayrı üzülüyorum.
Karnımdaki can için kendime iyi bakmam, yatıp dinlenmem lazım ama imkansız.
Oğlum zaten sürekli kucağımda, dışarı çıktığımızda bile kucağımda gezer.
Eşyasıyla, kendisiyle, arabasıyla derken 20 kilodan fazla ağırlık taşıyorum istemsiz.
Kendimi yormamam, düzgün beslenmem, uyumam söz konusu bile değilken, şimdi bezelye kadar olan yavrumu nasıl sağlıkla dünyaya getireceğim diye beynim patlayacak.
Oğlum için ise içim içimi yiyiyor.
Oldukça haylaz, yaramaz ve ilgi aşığı şimdiden.
Yeni yeni tutunarak kalkmaya başladı, evin içinde sürekli peşindeyim yoksa dağları devirir.
Her şeyimiz bir sorun ve annesine bu kadar ihtiyacı olduğu bir dönemde onu eksik bırakacak olmak vicdanımı sızlatıyor.
Maddi olarak da epey bir zorlayacak bizi gebeliğim.
Çok şükür durumumuz iyi ama, elbette hayatımızda feragat etmemiz gereken şeyler olacak.
Daha minnacık bebeğimin bile hayatı değişecek.

Kimselere diyemedim, cinsiyetini öğrenene kadar da ailemiz dahil paylaşmayı düşünmüyorum.
Varsa yaşayan, bana tecrübeleriyle yardımcı olursa çok sevinirim.
Ablamla aramda 11 ay var düşünün 1 sene bile değil :) Ki sadece biz de yoktuk o zaman,bana hamile kaldığında 5 yaşında ablam 3 yaşında abim ve 1 yaşına girmek üzere olan bir ablam daha vardı,annemin tek üzüldüğü ikinizi de mamayla büyüttüm emziremedim der,dördümüz de mizac olarak çok sakin yapılıymışız hala da öyleyizdir,beni hiç yormazdınız der tabi bir de en büyük avantajı teyzemle aynı apartmanda oturuyor olmamızmış :) bi tarafınız teyzene giderdi bi tarafınız bende dururdu dönüşümlü bakardık der gülerler hep :) Dünya ya gelen büyüyor vallaha çok şükür hiçbirşeyimizi de eksik etmediler,rabbim herkesin yardımcısı olsun,herkes kısmetiyle geliyor dünya ya,kendini yıpratma böyle şimdiden bence.
 
Merhaba
Merhabalar.
İlk açtığım konu, bebeğime kısmetmiş...

1 hafta sonra 8 aylık olacak bir erkek bebeğim var ve ben yeniden hamile olduğumu öğrendim.
Üzüntü, sevinç, korku, heyacan ne varsa yaşıyorum.
İlk bebeğim gibi bu da en azından benim için plansız bir gebelik.
Nasıl oldu bir türlü aklım ermiyor, tek şüpheli ilişkide ertesi gün hapı kullandım.
Ona rağmen 7 haftalık hamileyim.
Gelişmesine göre doktorumun dediği, son adetten hemen sonra yumurtlama gerçekleşmiş.
Ovulasyon dönemi 12-14 gün olması gerekirken ilk 5 günde olmuş.
Bunun sebebi de daha yeni sayılacak doğumumdan sonra, vücudumun eski düzenine dönmemiş olması.

Şimdi yardım istediğim konuya gelirsek, iki bebeği arasında 14-15 ay olan arkadaşlar var mı?
Yaşadığınız zorluklar ve geçirdiğiniz süreç nasıldı?
İki bebeğim için ayrı üzülüyorum.
Karnımdaki can için kendime iyi bakmam, yatıp dinlenmem lazım ama imkansız.
Oğlum zaten sürekli kucağımda, dışarı çıktığımızda bile kucağımda gezer.
Eşyasıyla, kendisiyle, arabasıyla derken 20 kilodan fazla ağırlık taşıyorum istemsiz.
Kendimi yormamam, düzgün beslenmem, uyumam söz konusu bile değilken, şimdi bezelye kadar olan yavrumu nasıl sağlıkla dünyaya getireceğim diye beynim patlayacak.
Oğlum için ise içim içimi yiyiyor.
Oldukça haylaz, yaramaz ve ilgi aşığı şimdiden.
Yeni yeni tutunarak kalkmaya başladı, evin içinde sürekli peşindeyim yoksa dağları devirir.
Her şeyimiz bir sorun ve annesine bu kadar ihtiyacı olduğu bir dönemde onu eksik bırakacak olmak vicdanımı sızlatıyor.
Maddi olarak da epey bir zorlayacak bizi gebeliğim.
Çok şükür durumumuz iyi ama, elbette hayatımızda feragat etmemiz gereken şeyler olacak.
Daha minnacık bebeğimin bile hayatı değişecek.

Kimselere diyemedim, cinsiyetini öğrenene kadar da ailemiz dahil paylaşmayı düşünmüyorum.
Varsa yaşayan, bana tecrübeleriyle yardımcı olursa çok sevinirim.
Merhaba Sizinle aynı durumda olduğumu ama benden daha şanslı olduğunuzu söylemek istiyorum size kızım 11. Ayında ben 5 aylık hamileyim bebegim ne emekleyebiluyor ne yürüyor odadan odaya geçmek için bile kucağımda... işin kötüsü hala emiyor ayırmak istemiyorum yaşına kadar ama zorlaşıyor git gide memeyi bırakmış olsa gece besiginden çıkarmak zorunda kalmam en azından...tek şansım bebeğim çok uslu ve uyumlu tanıyanlar bununla 2. De yapılır 3. De yapılır diyorlar o yüzden psikoloji kısmını çok düşünmuyorum bebeğime ilgimi azaltacagum için üzülüyorum sadece zar zor bi şekilde büyüyecek ler zaten Allah ın izniyle..siz de çok takmayin ilgi kısmını er geç alisacaklar inşallah.. biraz uzun yazdım j. Bakmayın ama siz emziriyor musunuz nasıl bıraktirdinız biraktirdiysaniz eğer?
 
Merhaba

Merhaba Sizinle aynı durumda olduğumu ama benden daha şanslı olduğunuzu söylemek istiyorum size kızım 11. Ayında ben 5 aylık hamileyim bebegim ne emekleyebiluyor ne yürüyor odadan odaya geçmek için bile kucağımda... işin kötüsü hala emiyor ayırmak istemiyorum yaşına kadar ama zorlaşıyor git gide memeyi bırakmış olsa gece besiginden çıkarmak zorunda kalmam en azından...tek şansım bebeğim çok uslu ve uyumlu tanıyanlar bununla 2. De yapılır 3. De yapılır diyorlar o yüzden psikoloji kısmını çok düşünmuyorum bebeğime ilgimi azaltacagum için üzülüyorum sadece zar zor bi şekilde büyüyecek ler zaten Allah ın izniyle..siz de çok takmayin ilgi kısmını er geç alisacaklar inşallah.. biraz uzun yazdım j. Bakmayın ama siz emziriyor musunuz nasıl bıraktirdinız biraktirdiysaniz eğer?
Merhabalar, Allah sıhhatle kavuşmayı nasip etsin, kızınıza da uzun sağlıklı ömürler versin inşallah.
Yazınızı okuduğumda keşke dedim düşündüğünüz gibi şanslı olsam ama gören, yakınen şahit olan acıyor bana.
Evet emekliyor, tutunarak her yere yürüyor ama ayağıma yapışık vaziyette.
Ayrıca geçen ay mama sandalyesinden aşağı atladı, her gün koltuktan uçmayı becerir, evdeki her şeye tırmanabiliyor, dolaplar makinalar hak getire, çocuk hep içinde onların vs.
Bunları yapmazken ise kucağımdan inmez yani ya yaramazlık peşine düşer ya da kucağımda karnımı tekmeler benim tazmanyam:)
Uyku denen bir şey yok, günde toplam en fazla 9 saat uyur.
Benim oğlum hiç emmedi, tek şansım bu.
O sebeple rahatım ama gece siz deyin 7, ben diyeyim 9 hatta bazı geceler 13 kere kalkar çünkü emziği düşer ağzından!
Meme bıraktırmada sabır taşı diye bir şey kullanıldığınızı biliyorum, meme ucuna sürülüp acı tat verdiği için çocuk 2-3 gün içerisinde kendiliğinden bırakıyor, bir deneyin isterseniz.
Ben de emzik için deneyeceğim çünkü, bağımlılık oldu benimkinde emzik.
 
Merhabalar, Allah sıhhatle kavuşmayı nasip etsin, kızınıza da uzun sağlıklı ömürler versin inşallah.
Yazınızı okuduğumda keşke dedim düşündüğünüz gibi şanslı olsam ama gören, yakınen şahit olan acıyor bana.
Evet emekliyor, tutunarak her yere yürüyor ama ayağıma yapışık vaziyette.
Ayrıca geçen ay mama sandalyesinden aşağı atladı, her gün koltuktan uçmayı becerir, evdeki her şeye tırmanabiliyor, dolaplar makinalar hak getire, çocuk hep içinde onların vs.
Bunları yapmazken ise kucağımdan inmez yani ya yaramazlık peşine düşer ya da kucağımda karnımı tekmeler benim tazmanyam:)
Uyku denen bir şey yok, günde toplam en fazla 9 saat uyur.
Benim oğlum hiç emmedi, tek şansım bu.
O sebeple rahatım ama gece siz deyin 7, ben diyeyim 9 hatta bazı geceler 13 kere kalkar çünkü emziği düşer ağzından!
Meme bıraktırmada sabır taşı diye bir şey kullanıldığınızı biliyorum, meme ucuna sürülüp acı tat verdiği için çocuk 2-3 gün içerisinde kendiliğinden bırakıyor, bir deneyin isterseniz.
Ben de emzik için deneyeceğim çünkü, bağımlılık oldu benimkinde emzik. Sabır taşı öneriniz için teşekkürler Size de hayırlı sağlıklı doğumlar inşallah ikimizin durumu da kendine zor... oğlunuz konusunda size sabırlar diliyorum...
 
X