- 2 Haziran 2010
- 389
- 92
-
- Konu Sahibi nouvellelune
- #1
Selam hanımlar, can sıkıcı bir konuyla huzurunuzdayım. 13 yıllık evliyim, yasım 42 ve iki cocugum var. Son birkac senedir eşimin işi sebebiyle yurtdısında yasıyoruz. Daha once bununla ilgili bir post acmıstım belki hatırlayanlar vardır. Yaklasık 4 sene once esimin fake hesabı oldugunu, evli kadınlarla, eskortlarla, genc kızlarla vs yazıstıgını farkedip ayrılmaya karar vermiştim. Cocuklarımı alıp anneme bırakıp evi terkettim, tum kanıtları alıp avukatla gorusup herseyi ayarladım, ama en basta ailemin aşırı baskısı sonrada eşimin yalvarıp yakarmaları sebebiyle tekrar denemeye karar verdim. Aslında başıma gelebileceklerin gayet farkındaydım ama annemin babanın senin yuzunden kalbi sıkışıyor artık kalp krizi gecirmek üzere sebebi sensin vs demesi, cocuklarımın babalarıyla evde mutlu olması ve bir çocugumun da bazı mental sıkıntıları olması sebebiyle tekrar denemeyi kabul ettim.
Sonra eşim bir sene gecmeden yurtdısından iş teklifi aldı, basta zerre kadar istememe ragmen sırf cocuklarım yabancı dil ogrenir hayatta secenekleri artar diye kabul ettim. İlk baslarda cok mutluyduk, hersey yolundaydı, cocuklarım okullara uyum sagladı, yabancı dil ogrendiler, ozellikle sıkıntısı olan cocugum epey ilerleme kaydetti artık okulda mutlu, kendine guveni geldi, mental problemleri konusunda epey yol katetti en onemlisi kendine guveniyor, bende artık yabancı dil ogreneyim iş kurayım yada maaşlı bir işe gireyim derken (yaklasık 20 yıllık deneyimimde var), bu hafta eşimin işten bir bahane edip her iki haftada bir masaj salonlarına otellere filan gitiiğini öğrendim. Bunu benim telefonumda farkında olmadan açık bıraktıgı bir uygulama sayesinde tesadüfen öğrendim. Nasıl hissettiğimi tahim edersiniz, yıkıldım, tum dunya basıma coktu sanki altında kaldım, tahmin ediyordum aslında bir gariplik vardı ama bu kadar kolaylıkla yapabileceğine yinede (nasıl bir salaklıksa) inanamıyordum. Diyordum haftalarca ayrı kaldım tam boşanma asamasında asla geri donmeyecekken bahsettiğim sebeplerden dolayı dondum ama nafile tabi, bir kere yapan hep yapar ve bu bir karakter meselesidir bunu tam olarak idrak edebilmem suana nasip oldu.
Sizi sıkmadan konuya geleyim, cunku bana bu saatten sonra sadece mantıklı olmak gerekli. Ailem tahmin edebileceğiniz üzere yanımda olabilecek bir aile değil malesef, eger Turkiyeye donersem başıma cokecekler ve hayatı zindan edecekler. Zaten cocuklugum ve gencliğim çok zor gecti, annem hep ezer babamda hep doverdi. Hala aynılar hicbirsey değişmedi. Şimdi donup aynı seyleri yada onlar olmasa bile bir cesit psikolojik baskıyı evlatlarıma yasatmak istemiyorum. Eşim olacak adamda evde gayet normal, cocuklarıyla ilgilenen eve zamanın da gelen bir tip. Cocuklar normal bir aile ortamında buyuyorlar durust olmak gerekirse, ama benim yasadıklarım hissettiklerim tabiki bambaska, evlendiğimizden beri ayda belki bir kez cinsel ilişki yaşayabiliyoruz yada iki ayda bir. Bu durumu cok canımı yaksada bir sekilde tolere edebiliyordum kendi içimde, ayrıca kendi sorunları yada para harici çok konusmayı seven bir tip değil, yani anlamaz dinlemez vs. Yani oyle sahte hesaplar haricinde sosyallesen bir tip değil, arkadas bulusmalarına bile zorla gotururdum. Hep boyle bir eziklik, kendi cocuklugundan dert yanma, en buyuk acıları bu cekmiş ayakları vs. Kendi yaşadıklarımı ona anlatmadım bile ya dinlemez yada dinlese bile sonra kullanmak için dinler. Aşırı da pintidir yani bir bosanma durumunda bana ve cocuklara birsey vermemek için hertur pisliği yapar.
Şimdi gittiği kadınlar (eskortlarla gidiyor besbelli) cok genc oldugu için beni de begenmemeye basladı, surekli çok yaşlandın kilo aldın filan diyor, begenmediğini anlıyorum, her ne kadara ara ara kırılsamda cok da umrumda degil onun ne dusundugu.. Anneme olanları anlattım, seninde belki hataların vardır, kilo aldın (10 kilo fazlam var suan ama hala cekici, hoş sohbet, arkadas canlısı, pozitif ve bakımlı bir kadınım, o 10 kiloyuda veririm dert değil) kocana guzel davran , bak sen cocuklarını alıp gelebilirsin ama onu bu noktaya sen getirdin, o mecbur sen ayrıldıktan bir süre sonra evlenir, çocukta yapar, olan sana ve asıl senin cocuklarına olur, cocukların her ozel gunde babamız yok diyip boynunu buker sende cektiğin maddi manevi sıkıntılarla kalırsın diyor.
Ne düsüneceğimi bende sasırdım. Cok temkinli mantıklı bir insanımdır. Aklımdan gecen burada dil ogrenip işe girip yada bir iş kurup kendi paramı kazananıp elimi guclendirmek ve oyle ayrılmak, yoksa suan ayrılırsam zavallı duruma dusecegim farkındayım, onun o kadar maddi sıkıntılarını cekip onu bu duruma getirdikten sonra yaslandıgım aldatıldıgım için ayrılımak benimde agırıma gidiyor, ben bunları hakedecek hicbirsey yapmadım, inanılmaz durust namuslu, onun ailesini bile kendi ailesi gibi goren bir kadındım, her zaman evim tertemiz, yemeklerim dort dortluk olmustur, cocuklarımı da onu da hep sevip kolladım, her seylerine dikkat ettim ozendim. Simdi hakediyormuyum ben bu durumu haketmiyorum ama konu benim haketmem değil bu sorun benden kaynaklanmıyor eminim, onu da gozden cıkardım artık sevgi de hissetmiyorum. Ama bu yaptıklarının yanına kar kalmasını da istemiyorum. Ya onu işten attıracagım (elimde deliller var), ya bir tarafına zarar verecegim ki o işi bir daha hiçbir kadınla yapamasın yada kendimin ve cocuklarımın hayatını saglama alıp oyle ayrılacagım. Ama ne olursa olsun yanına bırakmak istemiyorum artık. Çektirdiklerinin bu dunyada bir bedeli olmalı. İçim kin doldu. Çocuklarımın sıkıntılarıyla uykusuz geçirdiğim geceler, ne yapacagımı sasıracak gecirdiğim yıllar, gecelerce aglayarak uykuya dalmalarım, bunları hakedecek bir eş olmadım ben ona. Düsündüklerim mantıksız mı, sizin onereceginiz benim goremediğimbirseyler var mı yada benzerlerini yasamıs ve altından sag cıkmıs birileri var mı?
Sonra eşim bir sene gecmeden yurtdısından iş teklifi aldı, basta zerre kadar istememe ragmen sırf cocuklarım yabancı dil ogrenir hayatta secenekleri artar diye kabul ettim. İlk baslarda cok mutluyduk, hersey yolundaydı, cocuklarım okullara uyum sagladı, yabancı dil ogrendiler, ozellikle sıkıntısı olan cocugum epey ilerleme kaydetti artık okulda mutlu, kendine guveni geldi, mental problemleri konusunda epey yol katetti en onemlisi kendine guveniyor, bende artık yabancı dil ogreneyim iş kurayım yada maaşlı bir işe gireyim derken (yaklasık 20 yıllık deneyimimde var), bu hafta eşimin işten bir bahane edip her iki haftada bir masaj salonlarına otellere filan gitiiğini öğrendim. Bunu benim telefonumda farkında olmadan açık bıraktıgı bir uygulama sayesinde tesadüfen öğrendim. Nasıl hissettiğimi tahim edersiniz, yıkıldım, tum dunya basıma coktu sanki altında kaldım, tahmin ediyordum aslında bir gariplik vardı ama bu kadar kolaylıkla yapabileceğine yinede (nasıl bir salaklıksa) inanamıyordum. Diyordum haftalarca ayrı kaldım tam boşanma asamasında asla geri donmeyecekken bahsettiğim sebeplerden dolayı dondum ama nafile tabi, bir kere yapan hep yapar ve bu bir karakter meselesidir bunu tam olarak idrak edebilmem suana nasip oldu.
Sizi sıkmadan konuya geleyim, cunku bana bu saatten sonra sadece mantıklı olmak gerekli. Ailem tahmin edebileceğiniz üzere yanımda olabilecek bir aile değil malesef, eger Turkiyeye donersem başıma cokecekler ve hayatı zindan edecekler. Zaten cocuklugum ve gencliğim çok zor gecti, annem hep ezer babamda hep doverdi. Hala aynılar hicbirsey değişmedi. Şimdi donup aynı seyleri yada onlar olmasa bile bir cesit psikolojik baskıyı evlatlarıma yasatmak istemiyorum. Eşim olacak adamda evde gayet normal, cocuklarıyla ilgilenen eve zamanın da gelen bir tip. Cocuklar normal bir aile ortamında buyuyorlar durust olmak gerekirse, ama benim yasadıklarım hissettiklerim tabiki bambaska, evlendiğimizden beri ayda belki bir kez cinsel ilişki yaşayabiliyoruz yada iki ayda bir. Bu durumu cok canımı yaksada bir sekilde tolere edebiliyordum kendi içimde, ayrıca kendi sorunları yada para harici çok konusmayı seven bir tip değil, yani anlamaz dinlemez vs. Yani oyle sahte hesaplar haricinde sosyallesen bir tip değil, arkadas bulusmalarına bile zorla gotururdum. Hep boyle bir eziklik, kendi cocuklugundan dert yanma, en buyuk acıları bu cekmiş ayakları vs. Kendi yaşadıklarımı ona anlatmadım bile ya dinlemez yada dinlese bile sonra kullanmak için dinler. Aşırı da pintidir yani bir bosanma durumunda bana ve cocuklara birsey vermemek için hertur pisliği yapar.
Şimdi gittiği kadınlar (eskortlarla gidiyor besbelli) cok genc oldugu için beni de begenmemeye basladı, surekli çok yaşlandın kilo aldın filan diyor, begenmediğini anlıyorum, her ne kadara ara ara kırılsamda cok da umrumda degil onun ne dusundugu.. Anneme olanları anlattım, seninde belki hataların vardır, kilo aldın (10 kilo fazlam var suan ama hala cekici, hoş sohbet, arkadas canlısı, pozitif ve bakımlı bir kadınım, o 10 kiloyuda veririm dert değil) kocana guzel davran , bak sen cocuklarını alıp gelebilirsin ama onu bu noktaya sen getirdin, o mecbur sen ayrıldıktan bir süre sonra evlenir, çocukta yapar, olan sana ve asıl senin cocuklarına olur, cocukların her ozel gunde babamız yok diyip boynunu buker sende cektiğin maddi manevi sıkıntılarla kalırsın diyor.
Ne düsüneceğimi bende sasırdım. Cok temkinli mantıklı bir insanımdır. Aklımdan gecen burada dil ogrenip işe girip yada bir iş kurup kendi paramı kazananıp elimi guclendirmek ve oyle ayrılmak, yoksa suan ayrılırsam zavallı duruma dusecegim farkındayım, onun o kadar maddi sıkıntılarını cekip onu bu duruma getirdikten sonra yaslandıgım aldatıldıgım için ayrılımak benimde agırıma gidiyor, ben bunları hakedecek hicbirsey yapmadım, inanılmaz durust namuslu, onun ailesini bile kendi ailesi gibi goren bir kadındım, her zaman evim tertemiz, yemeklerim dort dortluk olmustur, cocuklarımı da onu da hep sevip kolladım, her seylerine dikkat ettim ozendim. Simdi hakediyormuyum ben bu durumu haketmiyorum ama konu benim haketmem değil bu sorun benden kaynaklanmıyor eminim, onu da gozden cıkardım artık sevgi de hissetmiyorum. Ama bu yaptıklarının yanına kar kalmasını da istemiyorum. Ya onu işten attıracagım (elimde deliller var), ya bir tarafına zarar verecegim ki o işi bir daha hiçbir kadınla yapamasın yada kendimin ve cocuklarımın hayatını saglama alıp oyle ayrılacagım. Ama ne olursa olsun yanına bırakmak istemiyorum artık. Çektirdiklerinin bu dunyada bir bedeli olmalı. İçim kin doldu. Çocuklarımın sıkıntılarıyla uykusuz geçirdiğim geceler, ne yapacagımı sasıracak gecirdiğim yıllar, gecelerce aglayarak uykuya dalmalarım, bunları hakedecek bir eş olmadım ben ona. Düsündüklerim mantıksız mı, sizin onereceginiz benim goremediğimbirseyler var mı yada benzerlerini yasamıs ve altından sag cıkmıs birileri var mı?
Son düzenleme: