- 8 Kasım 2008
- 3.735
- 20
İyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim hepinize.
Ben hiçbir zaman büyük konuşmadım ama ihaneti affedemem derdim hep, nasıl affedilir ki..
İnsan gerçekten yaşayınca anlıyormuş bişeyleri.
Şu an eşime son bir şans verdim.
Her insan hayatta ikinci bir şansı hak eder dedim kendime.
Bunca yılımı, sevgimi, herşeyimi verdiğim adam da ne yapmış olursa olsun ikinci şansı hak etmeliydi.
Böyle düşündüm, doğru veya değil bilmiyorum.
Yürekten affedebilir miyim? Hayır...
Unutabilir miyim? Hayır...
Ama bir umut işte...
Hiçbirşeyin eskisi gibi olmayacağını biliyorum tabiki.
Ama yine de hayatımızın yoluna gireceğine dair bir umut...
İşin en kötü yanı aynı yürekte nefretle sevgiyi beraber barındırmakmış...
Sana böylesini ağır ve yıkıcı bir darbe indiren adamı hala seviyor olmakmış en kötüsü...
peki neden..sence senin savunduğun neden yetermiki bunu affetmeye..
peki o kadınlarla gönül eğlendirirken..
o sırada sen bebeğini doğururken yanında olmaması
ya nebilim inan aklım almıyor nasıl sineye çekiceksiniz...
inan anlamıyorum ben artık kadınları
neyin çabasını vereceksinki ....
sevgimi ortada sevgi varmı .. beyfendi gönlünü eğlendirsin yetmedi kadınların koynuna girsin..ve bu adam bu şansı hakediyo..
kimseye boşan diyemem kolay kolay ama herşey ortada ...
ama şunu söğleyim bundan sonrada aldatırsaki eminim yapıcak
hiç üzülme ve dövünme ..
neyse susuyorum konuştukça sinirlerim bozuluyo...
kendi hayatın kendin bilirsin..mutluluklar..