Herkese merhaba. Konuya nerden başlayacağım nasıl toparlayacağım hiç bilmiyorum. Öncelikle bilmenizi isterim fake değilim izin alarak 2. üyelik açtım çünkü anlatacaklarım utanç verici bir durum benim açımdan. Çok uzun olabilir şimdiden özür diliyorum. Sonuna kadar okuyanlara teşekkür ederim şimdiden.
Ben üniversiteden yeni mezun olmuş 24 yaşında bir genç kızım. Çok şeyler atlattım ama bu son olay tamamiyle sarstı beni. Hayatımın, 24 yıllık ömrümün hiç bir anında babam olacak ş.....z tamamen yer almadı. Annemle bir kaç ay içinde görücü usulü evlenmişler hatta annem evlendirilmeye zorlanmış ailesi tarafından ve ağlaya sızlaya çıkmış o evden. Anneme atmadığı dayak, çektirmediği eziyet, yaşatmadığı ihanet kalmamış. Öyle ki karşı komşuyla dahi aldatmış, annem baba evine döndüğünde ailesi çocuğunu bırak gel geliyorsan da soluğu kör, topal, yaşlı farketmeksizin bir başkasında alacağını bil bu evde fazla zaman yerin olmaz demişler. Annem çaresiz bu babam olacak ş.....z in yanına geri dönmüş.
Öyle boyle derken ben 5 yaşlarındayken bu adam yurtdışına gitti. Yurtdışında ablaları, abileri, akrabaları vardı. Ben hatırlıyorum ilk sene bir kaç ayda bir gelirdi. Sonra ki seneler hiç gelmedi. 7-8 sene sürdü boyle. Seneler boyunca anneme her ay üç kuruş para gönderir o şekilde idare ederdik. Mutluyduk ama en azından. Çocukluğum, Türkiye'de yaşadığımız dönem benim 24 yıllık hayatımın cennetiydi.
Derken ben 12-13 yaşlarına geldim, kardeşlerim büyüdü. Ben bu baba denen aşağılık adama dair bölük pörçük bişeyler hatırlıyorum, anılarım vardı. Fakat kardeşlerim hiç baba günü görmedi. Küçük kardeşim henüz 1 yaşındaydı bu herif gittiğinde. Kafamda oluşturduğum baba profiline kavuşma hasretiyle bu adama yalvarmaya başlamıştım bizi götür yanına diye ve sonunda cehennem yolunu tuttuk.
Yurtdışına geldiğimizin ertesi haftası bu pislik bizi geri postalama planları yapmaya başladı. İstemiyorum, alışamıyorum, kabullenemiyorum gidin dedi. Annem çaresiz halamı aradı, anne babası yok ve ablasını anne bilir onun hakkından bir tek o gelir dedi. Halam konuşmuş akabinde bu bizi göndermekten vazgeçti.
2 sene cehennem azabı gibi bir zaman dilimi geçti bu herifin yanında. Benim hayallerimdeki babayla uzaktan yakından alakası yoktu. Kardeşlerimi, beni oyun oynarken gürültü yapıyoruz diye azarlar, oyuncaklarımızı kırar parçalar ve yeri gelir kafamıza yüzümüze bir tane patlatırdı tokadı. Sonra aptal aptal gelir ağlar, özür dilerdi. Akıl hastası gibi birşeydi tabi o halleri daha iyi halleriymiş daha beterini göreceğimiz varmış.
Kısa bir süre sonra birgün bu eve yüzü gözü şiş mosmor geldi. Akşam 11-12 sıralarıydı. Annem hemen bizi odamıza yolladı. Ertesi gün de polisler kapıya geldi. Bunu alıp götürdüler. Anneme biriyle kavga ettiğini söylemiş . Bunu tutukladılar kısa bir süre sonra da olay hakkında daha net bir açıklama yapıldı. Olay şu ki bu o akşam arkadaşlarıyla buluşmak için çıkmıştı. Gece arkadaşlarından ayrılıp arabayla eve dönerken 17 yaşında bir erkek çocuğu durduruyor , bardan çıkmış ve sarhoşmuş, bizimkine beni eve bırakır mısın diyor bizim ki de kabul ediyor. Olayın sonrası her iki taraf tarafından farklı anlatılıyor. Çocuk evet bardan çıkmıştım alkollüydüm eve bırakmayı kabul etti, biraz ilerledikten sonra dur ineceğim dediğim halde evimi pas geçti ve arabayı başka bir yöne doğru sürmeye devam etti , sonra bana sarkıntılık etmeye başladı, taciz etti ve saldırdı yumruk attım yere düştü o sırada kaçıp kurtardım kendimi diyor. Babam olacak kişi bunları tamamen yalanlıyor, asıl o bana sarkıntılık etti, saçma sapan laflar söyledi, arabadan inmesini söyledim , inmedi zorla indirdim bana vurmaya kalkınca orda boğuşmaya başladık diyor. Sadece dövdüm başka birşey olmadı diyor.
O dönemler o kadar kötü şeyler yaşadık ki anlatamam. Polisler gelip kıyafetlerini götürdüler incelemek için. Mahkeme oldu bişeyler oldu hatırlamak bile istemiyorum ve bu ceza aldı 3 yıl hapis yattı. O zamanlar 14-15 yaşındaydım somut bir delil var mıydı ne gerçekti ne yalandı hiçbişey bilmiyorum, hatırlamıyorum, hatırlamak istemiyorum. Okulda ki öğretmenlerimi dahi bu durumdan haberdar ettiler ve ben utancımdan okula bile gidemedim bir süre. Yaşadığımız çevreden taşınmak zorunda kaldık çünkü insanlar bizi görünce hakaret ediyor, ters ters bakıyorlardı. Yine de hiç bir zaman inanmadım öyle bişey yaptığına, bazen acaba dediğim oldu ama konduramadım iftira dedim geçtim. Annem "her pisliği beklerim ama bunu yapmaz o kadar da değil" derdi.
Bu hapisten çıktıktan sonra eve girmesi yasaktı 2 sene ayrı evde yaşadı. Sabıkası olduğu için doğru düzgün iş bulamadı. Annem bu pisliğin elinden tutup kredi çekti kendi işini kurması için. Bu arada annem bu hapise girdikten sonra çalışmaya başlamıştı ve o gün bu gündür çalışıp didiniyor. Bu adam çalışmadı işi batırdı yapamadı yatmak ona daha cazip geldi. Annemi borcun harcın içine soktu. Bir süre sonra artık evde kalabilmesine izin verildi. Geldi, ilk zamanlar sanki bambaşka bir insan olmuş gibi davranıyordu değişmiş izlenimi yarattı kendince. Uzun sürmedi tabi. Zamanla çalışmaması, evde huzursuzluk çıkarması başladı. Hergün kavga ediyorlardı , bıkmıştık. Birgün adice çekti kapıyı defoldu gitti. Bütün borcu, harcı, herşeyi annemin üzerine yıkıp defoldu Türkiye'ye gitti. Gidince devlet fırsat bilip bunun oturumunu anında iptal etti hatta bunu önceden imzayla onaylamış, göze almış herşeyi bizim haberimiz yok.
O gün bu gündür de annem bu herifle muhattap değil, sildi attı. Bu gerizekalı pişman oldu tabi. Anneme ulaşmak için her yolu denedi ama nafile annem asla geri adım atmadı. Seneler içinde ben bugün olduğum yerdeyim. Üniversiteyi bir ton kafa sıkıntısıyla bitirdim. Kardeşlerimin de 1-2 senesi kaldı onlar da bitirecek yakında. Gül gibi evlatlarını yetiştirdi, okuttu, bu günlere getirdi benim güzel annem.
Şimdi asıl olayı anlatmamın vakti geldi. Bu şahsiyete bugüne kadar evlatlığımı esirgemeden yaklaştım. Yanında oldum, maddi manevi destek oldum yeri geldi. Kendini acındırmada çok ustadır ve beni en hassas noktamdan vicdanımdan vurdu hep. Ağzından çıkan hiç bir lafa güven olmaz, yalan dolan eksik olmaz, bir b*ka yaramaz biri , bunu geç de olsa farkettim. Fakat ben yine de hatalarını görmezden geldim hep.
Uzun zamandır face'im kapalıydı geçen gün açtım. Nerden kafama esti bilmiyorum messenger'da telefon rehberinden eklenen kişiler görünüyor ya o kısma girdim. Karşıma bi profil çıktı tanımadığım. Profile girdim , öpüşen gay fotoğrafları, sarmaş dolaş erkek fotoğrafları , ama bunlar internetten alınmış belli. Biraz aşağı indim gizli saklı çekilmiş resimler. Atıyorum bir kafede 17-18 yaşlarında bir çocuğun resmini çekmiş gizli gizli, başka bir resimde yine o yaşlarda otobüsün içinde çekilmiş bir çocuk resmi, benzer şeyler gizli saklı fotoğrafları çekilmiş 17-18-19 yaşlarında çocuklar... Akabinde şuan aklıma geldikçe basımdan aşağı kaynar sular dökülen gönderiler vardı profilde. Aktifim pasif gay arıyorum tarzında ve daha birçok mide bulandırıcı yazılar, içerikler inanın dilim varmıyor söylemeye. Gidip direkt hesabın rehberimde kim adına hangi numarayla açıldığına baktım ve benim ş......z babamın numarası yazıyordu orda. 55 yaşında kazık kadar herif kendinden kaç yaş küçük erkekk çocuk avına çıkmış !!! O hesap bana ait değil diyeceğini, inkar edeceğini bildiğimden iyice araştırdım yeterli delil topladım. Şimdi hepsini anlatsam çok uzayacak ama atıyorum bu fake hesaptan bilmem ne günü bir mekana check in yapmış, kendi hesabına bakıyorum aynı gün aynı mekanda, bir kaç defa rastladım bu duruma. Onun dışında yazım tarzı kullandığı kelimeler hepsi açıkça ele veriyor zaten. Daha bir çok şey kızlar ama inanın kafam çok dolu hatırlamıyorum yarısını. Sadece bir hesap değil ona ait olduğuna emin olduğum en az 4-5 tane daha iğrenç iğrenç hesaplar çıktı karşıma sonrasında.
Hemen o gece bu şahsı aradım inkar etti ben değilim dedi beni oltaya düşüremeyeceğini anlayınca da çat kapattı suratıma. Aradım açmadı mesaj attım ağzıma geleni saydım bidaha yüzüme bakacak yüzü kalmadı ama hıncımı aldım mı hayır çok şey söylemek istiyorum ama hiç bir söz benim hissettiklerimi, yaşadıklarımı anlatmaya yetmeyecek o yüzden muhatap olmak istemiyorum ama sustukça da boğuluyorum !!!! Kafayı yiyeceğim bu nasıl bir sapkınlıktır !!!Şimdi düşündükçe yapbozun bütün parçaları tamamlanıyor. Utanıyorum çok utanıyorum.. Alnımda bir kara lekeyle yaşıyormuşum farkında olmadan, şimdi farkında olarak yaşamaya devam edeceğim. Bu utanç bir ömür boyu yakamı bırakmayacak. Onun çocuğu sıfatını taşımaktan iğreniyorum ama benim ne suçum var ki? En kötüsü bunu içimde nasıl tutacağım ? Şimdiden kafayı yemek üzereyim. Erkeklere olan güvensizliğim hep vardı. 2 yıldır beraber olduğum sevdiğime hep dünyayı dar ettim bu konuda, beni aldatmasından, birgün onu başka bir kızla paylaşmaktan korktum. Bu akşam erkek arkadaşlarıyla buluşacak. Hiç aklıma gelmezdi böyle şeyler ama şimdi saçma sapan düşünceler içinde boğuluyorum. Birgün ilerde o da böyle birşey yapar mı diye düşünmek zorunda mıydım ben? Sokakta yanımdan geçen tanımadığım adam hakkında dahi acaba bu tür sapıkça bir eğilimi var mıdır diye düşünmek zorunda mıydım? Artık hiçkimseye güvenemeyecek, herkese iğrenerek mi bakacağım insanlardan hep böyle nefret mi edeceğim ben bundan sonra?
Ben herşeyimi sevdiğimle paylaşırdım, bu olanlardan dolayı dünden beri onu da darlıyorum kavga çıkarıp duruyorum ama derdimi paylaşamıyorum, kimseyle paylaşamıyorum. Anneme bile anlatamayacağım bunu nasıl hazmedebilir ki insan onun da benim gibi bir travma yaşamasından başka birşeye sebep olmayacak ona anlatmam. Anlatmalı mıyım? Bilmeli mi? Kafam allak bullak lütfen bana bir yol gösterin ben ne yapacağım...