Merhaba, umarım iyisinizdir.Benim babam küçüklüğümüzden beri sorunlu bir tipti.Hiç sevmedim,sevmiyorum.El iyisi biridir.Bize karşı hep cimriydi.Hiçbir zaman destek olan,arkamda dimdik duran bir babam olmadı.Hep özendim öyle insanlara.Atandım ve anneme destek oluyorum.Koltuk takımı eskimişti,koltuk takımı aldım.O kadar kavga çıkardı ki babam,bir sürü söylendi.Hiçbir şekilde kendisi para vermedi,ben aldım ama yine de bir sürü şey söyledi.Yaşım daha 27 ama bu adam yaşam enerjimi söndürdü.Etrafta neşeli yaşıtlarımı görünce dönüp kendi bıkmışlığıma bakıyorum.Eve geldiğimden beri huzurum yok,paramda zaten evi ben geçindiriyorum.Pazar parası bile vermiyor,aranmadan öncede annemin kaç kere pazar parası için kavga ettiğini biliyorum.Etrafta doğru kişiyi bulan arkadaşlarımı görüyorum,hepsi öyle mutlular ki.Çünkü olumlu enerjileri var ve bu enerjiyle doğru kişiyi çekiyorlar.Gezip tozan arkadaşlarıma imreniyorum.Benim param evin ihtiyaçlarına gidiyor,anneme de bir şey diyemiyorum.Saçımı başımı yaptırmak,gezip tozmak bende istiyorum ama buna ne enerjim kalıyor ne de param.Üstelik babamı da hiç sevmiyorum,arkasında babası dimdik duran kadınlar çok şanslılar.Babamın bu olumsuz enerjisinden nasıl kurtulurum bilmiyorum.
