- 7 Mayıs 2023
- 35
- 25
- Konu Sahibi Flowergirls
- #1
Merhaba arkadaşlar. 10 yıllık evliyim. 2 çocuğum var. Eşimin işi dolayısıyla belirli sürelerle yer değiştiriyoruz. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Yakın dostluk kuranlara çok özeniyorum gerçekten. Eşimle bir sorunumuz olsa, ablalarıma bile anlatamıyorum. Sürekli ya başkasına anlatırlarsa diye güven problemi yaşıyorum. Arkadaşlık kurduğum kişilerle de olan ilişkilerimizde durum bu. Bugüne kadar çalışma hayatım olmadı. Başlarda eşimin tercihlerinden dolayı ve çocuklarımın sevgimden mahrum kalacağı düşüncesi ile(Evliliğim boyunca eşimle genelde hep uzak kaldık. Çocuklarıma tek başıma baktım)sıcak bakmadım. Ama şu an artık birşeyler yapma zamanının olduğunu biliyorum ve bunun için çabalıyorum. KPSS'ye girdim pek yüksek bir puan alamadım. Geç çalışmaya başladığım için. Ama elde ettiğim puanla en azından birşeyler yapabilmenin çabasındayım. Geçen 1 yıl içerisinde de üzücü olaylar yaşadım. Kimseye duygularımı,yaşadıklarımı anlatamadığım için kalbim yangın yeri gibi.Ev artık üzerime üzerime geliyor. Düşmek üzere olduğum an kendimi tekrar ayağa kaldırmayı başarabilen bir kişiliğe sahibim ama yorgun olduğumu hissediyorum. Eşimle de şu an uzaktayız. Çocuklar büyüdükçe babanın evde olmayışı da otorite eksikliğine sebep oluyor. Bu da bir yandan yıpratıcı sebeplerden biri. İçimde bir boşluk var. Mutsuz eden ,acıtan, hayattan zevk aldırmayan bir boşluk. Çocuklarıma baktıkça, güçlü olmaya devam etmem gerektiğini yineliyorum kendime. Ama yanlızlık hissi, kapalı kutu olma durumu beni boğuyor. Çok uzun oldu kusura bakmayın. Varsa öneriniz dinlemek isterim ...