- 14 Eylül 2012
- 351
- 519
Ben de tam tersi her eşyam beyaz ve pembe tonuydu yatak odamı kesin siyah alacağım:)
Ben de tam tersi her eşyam beyaz ve pembe tonuydu yatak odamı kesin siyah alacağım:)Biliyor musun arkadaşım kendi evine benzeyen ev arıyordu, bir ev tutacaktı banyosu siyah beyaz eşi ile oturduğu evin banyosu da siyah beyazdı. Ama herkes engel oldu ona tutma diye.
Bence de mutlaka git, 2-3 kere gitsen bile çok faydası oluyor kendimden de biliyorum.
Çocuğum yok daha düşünmüyorduk zaten.Bak o konuda hemfikirdik:)çocuğunuz yok herhalde değil mi?
1.sorunun cevabını kesin veremediğim için kendimle zamanında çok savaştım ama şuan evet bitsin istiyorum.Çünkü eşim sinirlenince evi terk ediyordu ya da telini kapatıyordu.O duyguyu dün gene yaşadım ve artık kaldıramıyacağımı anladım.Artık yok yüreğim almıyordu.Orada yığılıp kalsam keşke diyordum ve tamam dedim kendi kendime.Sadece bir canım kaldı onuda yakında alacak.
2.sorunun cevabı ne onla ne onsuz .Yani ben onsuzluğu hiç bilmedim.Ailemin söylediği sen ona eş değil annesiydin.Yediğinden içtiğine kadar hep düşünüyordun.Evet haklılar ben sevgiyi bu sanıyordum.Belki de ben sevmeyi bilmiyorum.Alışkanlığı sevgi sandım.
1.sorunun cevabını kesin veremediğim için kendimle zamanında çok savaştım ama şuan evet bitsin istiyorum.Çünkü eşim sinirlenince evi terk ediyordu ya da telini kapatıyordu.O duyguyu dün gene yaşadım ve artık kaldıramıyacağımı anladım.Artık yok yüreğim almıyordu.Orada yığılıp kalsam keşke diyordum ve tamam dedim kendi kendime.Sadece bir canım kaldı onuda yakında alacak.
2.sorunun cevabı ne onla ne onsuz .Yani ben onsuzluğu hiç bilmedim.Ailemin söylediği sen ona eş değil annesiydin.Yediğinden içtiğine kadar hep düşünüyordun.Evet haklılar ben sevgiyi bu sanıyordum.Belki de ben sevmeyi bilmiyorum.Alışkanlığı sevgi sandım.
anneler hep öyle ağlarken üzülürken görmek istemiyorlar .benim de öyle bende üzmemek için hiç derdimi anlatamam bir ara benim de sıkıntılı olduğum zamandı ve kimseye anlatamadım ve günlük tuttum oraya yazdım içimden ne döküldüyse hem ağladım hem yazdım.bu bana çok iyi geldi.
inancın nedir bilmiyorum ama Allaha yöneldim.yüzyeze konuşmak istedigim de arkadaşım vardı onla konuşurdum ağlardım gülerdim neyse o an yaşadığım paylaşırdım.
sır küpümdü arkadaşım.şuan evli uzakta
sende kendini rahatlacak bir şey bul içine atma çünkü içinde büyür ve sıkıntı yaratır hastalık yaratır.
alışkanlıklar inanki geçiyor insan bir süre sonra onun yokluğunada alısıyorsun.Merhabalar herkese,
Ne zamandır konu açmak istiyordum elim gidip geliyordu.Bugun son noktada konu açmaya karar verdim.
Neyse konumua gelirsek.6 yıllık arkadaşlık 1,5 senelik evlilikten sonra dün yaşanan tatsız olay sonucu ayrılık kararı aldık.
Bana göre ben ona göre kendisi çok fazla taviz verdik bu evliliğe.İnceldiği yerden kopacaktı bugun olmasa yarın yarın olmasa sonraki gün.Neden niçin sorgulamıyorum artık.Keşkelerim ahlarım vahlarım yok.
Ben sadece ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.İş yerindeyim ama kendimi salak gibi hissediyorum.İnsanların dediğini anlayamıyorum duyamıyorum sanki.
Bu dönemde benim ne gibi adımlar atmam gerekiyor.Herkes bir fikir sunar ise çok memnun olurum.
Ben hep dertlerimi içime atan kimse ile paylaşmayan bir insan oldum.Kimse üzüldüğümü görmesin diye yok aileme yansıtma yok iş yerindeki arkadaşlara yansıtma derken ben benlikten çıktım.İçimdeki öküz ile başbaşa kaldım.O öküzüde(içimdeki yani) hiç sevmedim ve kurtulmak istiyorum.Önerilere açığım.
Şimdiden teşekkür ederim.
Gerçekten de tüm çözümler denendi mi ?
evliliğin ilk yılları çok zordur derler ..
Ben de ilk 1,5 yılı çok zor geçirdim, aldatma ve şiddet yoktu ama birbirimize tahamülümüz yoktu ..
Evlilik danışmanına gitmeyi deseniz, belki düzelemeyecek bir problem yoktur aranızda .
Ben seni anlıyorum tartışmalarda aynı sorunlar, aynı tutumlar tekrarlandıkça insan artık yeter dayanamıyorum
diye kestirip atıyor ..
Biz de eşimle ne sudan sebeplerle ne kavgalar yaşadık kaç defa ayrılıktan döndük ..
Bence biraz bekleyin ..
Belki eşin de öfkeyle hareket etti .
Hep ben hep ben çözüm buldum.Bu terapisti de ben önerdim.Ama artık yoruldum arkadaşım.Belki ufacık mesele ama bardak doldu taştı.Evet günlük iyidir. bende yazdıkça rahatlarım. bazen karalarım , bazen aynı cümleyi defalarca yazarım bazende o anki duygumu anlatan küçük figürler çizerim yazılarımın yanına. o an özgürsün , sana saçmalama, kendini üzme gibi şeyler söyleyen yok ( karşımızdaki bunu bizim iyiliğimiz için söylese de batar)
Kiwi_Ce ayrılık için acele ediyorsunuz gibi geldi. aile terapistini bir deneyin bence. olmadı yine ayrılırsınız ama evliliğin ilk zamanları bazı çiftlerde adapte olma süresi uzuyabiliyor.
Hep ben hep ben çözüm buldum.Bu terapisti de ben önerdim.Ama artık yoruldum arkadaşım.Belki ufacık mesele ama bardak doldu taştı.
Benim artık eşimi savunacak yüzüm yok aileme ve çevreme karşı.Onu birisi şöyle bir güzel silkeleyecekti hooppp kendine gel.Artık o senin arkadaşın değil eşin diye.Ama bunu da yapan olmadığı için kendisi boş meydanda çok rahat at koşturdu.
Biz yaşıtız zaten üniden sınıf arkadaşıydık.Ama eşim yaşı gereği mi yoksa yapısı gereğimi bilmiyorum ama olgun değil.O işte beni çok yıprattı.
Haklısın ailemde aynısını söylüyor ama anlat diyince anlatılmıyor.Ağlayamıyorum aman değer mi boşver sen üzülünce daha fena oluyorum diyen bir annem var.Ve ben hep güçlü olmaya zorluyorum kendimi.Ama ben çok yoruldum.
İnan bana çok acıyo ama yapabiliyosun.Sadece özlemle başa çıkabilmek gerekiyor.' kadeh fazla içiyorsun,2 şarkı fazla dinliyosun..Olay yok.Anlaşamama geçinemedik.Aldatma şiddet yok.
Ben zaten bu evlilik devam etsin derdinde değilim bu sıkıntıyı nasıl atlatacağım.İlk defa başıma geliyor ben kendimi bildim bileli hayatımda o vardı.Şimdi ise yok.Bu sadece canımı acıtıyor.Ben onsuzluğu hiç bilemedim yapabilir miyim?
Evet dün eve gidince başladı beni ağlama sonra o sırada tesadüfi annem aradı.Bende normalde hep saklardım ama dün kötü olunca açtım teli başladım ağlamaya.Annem hemen gel dedi onlara gittim.Anlattım durumu sonra onlarda tamam arkandayız şiddet yok ama bu yapılanlarda psikolojik şiddet dediler.Bugun annem anneler konuşsun diye aramış hemde 5 kere ama annesi açmamış.Yani böyle bir aile ve böyle ailede yetişen bir erkek evlat var.Ailelerle konuştunuz mu konuyu ?
Hakkınızda hayırlısı olsun siz kararlıysanız gerisi kolay bir ömür mutsuz olmaktansa böylesi daha iyiMerhabalar herkese,
Ne zamandır konu açmak istiyordum elim gidip geliyordu.Bugun son noktada konu açmaya karar verdim.
Neyse konumua gelirsek.6 yıllık arkadaşlık 1,5 senelik evlilikten sonra dün yaşanan tatsız olay sonucu ayrılık kararı aldık.
Bana göre ben ona göre kendisi çok fazla taviz verdik bu evliliğe.İnceldiği yerden kopacaktı bugun olmasa yarın yarın olmasa sonraki gün.Neden niçin sorgulamıyorum artık.Keşkelerim ahlarım vahlarım yok.
Ben sadece ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.İş yerindeyim ama kendimi salak gibi hissediyorum.İnsanların dediğini anlayamıyorum duyamıyorum sanki.
Bu dönemde benim ne gibi adımlar atmam gerekiyor.Herkes bir fikir sunar ise çok memnun olurum.
Ben hep dertlerimi içime atan kimse ile paylaşmayan bir insan oldum.Kimse üzüldüğümü görmesin diye yok aileme yansıtma yok iş yerindeki arkadaşlara yansıtma derken ben benlikten çıktım.İçimdeki öküz ile başbaşa kaldım.O öküzüde(içimdeki yani) hiç sevmedim ve kurtulmak istiyorum.Önerilere açığım.
Şimdiden teşekkür ederim.
Bende öyle düşünüyorum hayatımda bir kamburdu ve ben bu kamburdan kurtulacağım inşallah.Ama genede canım yanıyor sanırım herkesin tavsiye gibi arkadaşlarımla çıkmak en iyisi.Ama bende şöyle bir savunma mekanizması var.Sanki konuyu anlatmayınca o olayı yok saymak daha iyi.Anlatırsam o günler aklıma geliyor ve daha duygusallaşıyorum.Bu sefer kendimi sorguluyorum.Acaba yapmasamıydım demesemiydim diye.Kiwi_Ce
anladığım kadarıyla boşanmakta kararlısınız.
hayırlısı olsun diyorum.
iyi tarafı artık hayatınızı tek kişi yaşayacağınız yani "çocuk gibi ona bakıyordum" diyorsunuz ya üzerinizden çok gereksiz bir sorumluluk düşecek. bu sizi hem fiziksel hem zihinsel rahatlatır. bir işiniz varmış. burada boşananlara veya boşanmayı düşünenlere işin yoksa muhakkak iş bul diye öneriyorlar. ilk etapta çok yardımcı oluyor sanırım. hem psikolojik olarak bir oyalanma,hem ertesi güne uyanma sebebi hem de fiziksel yorgunluk sayesinde vücut dengesinin bozulmamasına fayda ediyor.
çocugunuz olmadığı için bu süreçte istediğiniz kadar gezip,güzel mekanlar keşfedebilrsiniz. evlilk nedeniyle ihmal ettiğiniz arkadaşlıklarınız varsa onarabilir, ailenizle daha çok vakit geçirebilirsiniz. bu da sizi kendinizi güvende hissettirir. maddi durumunuz varsa bir psikolog ile görüşmeniz hayata bakışınızı kolaylaştıracaktır.
tüm bu tavsiyelerim boşanmanız durumunda.
fakat sallantıda da olsa her yuva önemlidir.
bireysel fikrim şiddet,aldatma,travmatik sorunlar yoksa sonuna kadar gidilmesi,"artık bu evlilik kotarılamaz" denilecek noktaya kadar savaşılmasıdır.
gönlünüzü ferah tutunuz,su akar yolunu bulur...