Başınız sağ olsun. Allah sabır versin. Ölüm bazen kurtuluştur. Babanız da çektiği acılardan kurtulmuş. Ben babamı anı bir şekilde kaybetmiştim sizin en azından bir alışma kabullenme süreciniz olmuştur. Her şeye alışıyor insan. Acı yerini zamanla özleme bırakıyor. Hiç geçmiyor ama eskisi kadar da can yakmıyor. Allah yardımcınız olsunBuraya babamın kanser olduğu ve günden güne ölüme sürüklendiği ile ilgili defalarca konu açtım, benimde bilmem neyim böyleydi ama iyileşti şeklinde gelebilecek bir yorumdan küçücük bir umut kırıntısına sığınmak istedim. 1 senedir onlarca doktor öleceği gerçeğini söylerken ben inanmak istemedim, Umudumu hiç bir zaman kaybetmedim.
En son gözümün önünde defalarca kan kustu, nefes alamadı, konuşamadı baktım nabzı 70 den 40 lara düşüyor hemşireyi çağırdım oda doktor çağırdı, içerde kalp masajı yapılırken defalarca baba geri dön diye haykırdım sanki beni duymuş nabzı geri geldi.
Ordan yoğun bakıma aldılar ama 1 gün bile geçmeden yeniden kalbi yeniden durdu ve bu defa geri dönmedi. Ölüm haberini öğrenip yüksek sesle ağlarken abim olacak yaratık bize "-reziller" dedi elalem ne dermiş. Bende "-ulan senin baban gitmiş hala elalem derdindesin babam senin yüzünden gün yüzü göremeden gitti zaten" diye bağırdım oda bana 3 defa orosbu diye bağırdı.
Babamı gittim defnettim geldim şimdi evin hakimiyeti yüzünü bile görmek istemedigim yaşarken babama gün yüzü göstermeyen böyle şerefsiz bir insana kaldı. Söylediği biseye itiraz edince hemen tekme tokat dalma eğiliminde olan bir ruh hastasına. Ne bi yuva kurabildim nede ayaklarım üstünde durabileceğim bir iş bulabildim.Ben bunun elinde ne yapacağım?
Beni hayatta koşulsuz seven tek insan öldü. Babamın yokluğuna nasıl alışacağım onun çektiği acıları nasıl unutacağım. Içimdeki acıyı tarif edecek bir lisan yok. Kendimi koca evrende yapayalnız, kimsesiz ve kaybolmuş hissediyorum. Içim alev alev yanıyor kahroluyorum tutunacak hiç bir dalım kalmadı keşke ölsem..
Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun babanızın. Emin olun babanız sizin için çok dua etmiştir hayır duası aldığınizi düşünüyorum. Yokluğuna hiçbir zaman alisamayacaksiniz ama acınız dinecek. Toparlanin bol dua edin.Buraya babamın kanser olduğu ve günden güne ölüme sürüklendiği ile ilgili defalarca konu açtım, benimde bilmem neyim böyleydi ama iyileşti şeklinde gelebilecek bir yorumdan küçücük bir umut kırıntısına sığınmak istedim. 1 senedir onlarca doktor öleceği gerçeğini söylerken ben inanmak istemedim, Umudumu hiç bir zaman kaybetmedim.
En son gözümün önünde defalarca kan kustu, nefes alamadı, konuşamadı baktım nabzı 70 den 40 lara düşüyor hemşireyi çağırdım oda doktor çağırdı, içerde kalp masajı yapılırken defalarca baba geri dön diye haykırdım sanki beni duymuş nabzı geri geldi.
Ordan yoğun bakıma aldılar ama 1 gün bile geçmeden yeniden kalbi yeniden durdu ve bu defa geri dönmedi. Ölüm haberini öğrenip yüksek sesle ağlarken abim olacak yaratık bize "-reziller" dedi elalem ne dermiş. Bende "-ulan senin baban gitmiş hala elalem derdindesin babam senin yüzünden gün yüzü göremeden gitti zaten" diye bağırdım oda bana 3 defa orosbu diye bağırdı.
Babamı gittim defnettim geldim şimdi evin hakimiyeti yüzünü bile görmek istemedigim yaşarken babama gün yüzü göstermeyen böyle şerefsiz bir insana kaldı. Söylediği biseye itiraz edince hemen tekme tokat dalma eğiliminde olan bir ruh hastasına. Ne bi yuva kurabildim nede ayaklarım üstünde durabileceğim bir iş bulabildim.Ben bunun elinde ne yapacağım?
Beni hayatta koşulsuz seven tek insan öldü. Babamın yokluğuna nasıl alışacağım onun çektiği acıları nasıl unutacağım. Içimdeki acıyı tarif edecek bir lisan yok. Kendimi koca evrende yapayalnız, kimsesiz ve kaybolmuş hissediyorum. Içim alev alev yanıyor kahroluyorum tutunacak hiç bir dalım kalmadı keşke ölsem..
Açınız daha çok taze dinecek kabuk bağlayacak zaman zaman sizarak kanauacak ama kapanmayacak acele etmeyin rabbim acıyı verdiği gibi Sabrinida verecek insallahBöyle şerefsiz bi insanla aynı aileyi paylaşma zorunluluğu sadece bende var sanırdım demek aynı modelden sizde de var. Düşünsenize benim babam ölmüş kendimi tutamayıp biraz yüksek sesle ağladım diye rezil diyor bana tepki verince de orospu diyor. Peki ben bu moralle nasıl calısıcam nasıl toparlayacağım babam hep icimde kanayan yara hayali gözümden gitmiyor..
Ben de babamın beyin kanaması geçirdiği gün hastaneye kaldırılınca kırmızı bölgede çığlık çığlığa ağlamaya başlayınca bir sus ne bağırıyorsun demişti. Sesimi kesip içime ağladım. Özgürce acımı haykıramadım bile. Zaten saatler sonra da babam vefat etti. Ne diyim çocuklarından çeksin. İnsan değiller.Böyle şerefsiz bi insanla aynı aileyi paylaşma zorunluluğu sadece bende var sanırdım demek aynı modelden sizde de var. Düşünsenize benim babam ölmüş kendimi tutamayıp biraz yüksek sesle ağladım diye rezil diyor bana tepki verince de orospu diyor. Peki ben bu moralle nasıl calısıcam nasıl toparlayacağım babam hep icimde kanayan yara hayali gözümden gitmiyor..
Amin.. Babam onun yüzünden gün yüzü göremedi adamın 6 aylık ömrü kaldığını bildiği halde onunla kavga etti aptal aptal konuşuyor diye cemkirdi adama. Hic bişey yapamadım koruyamadım Babami. Oda istemezdi böyle evladı olsun. Ev alıp evlendirip ondan kurtulmak için insaatlarda çalışıyordu sonra bu amansız hastalığa yakalandı. Hiç mutlu huzurlu olamadan ölüp gittiBen de babamın beyin kanaması geçirdiği gün hastaneye kaldırılınca kırmızı bölgede çığlık çığlığa ağlamaya başlayınca bir sus ne bağırıyorsun demişti. Sesimi kesip içime ağladım. Özgürce acımı haykıramadım bile. Zaten saatler sonra da babam vefat etti. Ne diyim çocuklarından çeksin. İnsan değiller.
Bende aniden kaybetsem belki daha kötü olurdum ama böylede 1 sene boyunca hergün öldüm gözümün önünde adeta eridi. Yok olusunu izledim.. aglamadığım bir gün olmadı.Başınız sağ olsun. Allah sabır versin. Ölüm bazen kurtuluştur. Babanız da çektiği acılardan kurtulmuş. Ben babamı anı bir şekilde kaybetmiştim sizin en azından bir alışma kabullenme süreciniz olmuştur. Her şeye alışıyor insan. Acı yerini zamanla özleme bırakıyor. Hiç geçmiyor ama eskisi kadar da can yakmıyor. Allah yardımcınız olsun
Bana hastayken hepsi nasip oldu ama konuşma yetisini bile kaybetmesi gözlerinin dolması gözümün önünde erimesi acıdan inim inim inlemesi kan kusarak ölüme gitmesi kalbinin durması inan bunlar insanın ruh sağlığını öyle bi tahrip ediyor ki.. Okadar üzüldüm ki çektiği acılara onsuz ne yapacağım dan çok onun yaşadığı caresizlik beni bitirdi..Canım çok üzüldüm başın sağolsunbabanla ilgili açtığın önceki konunu okumuştum. Bu yeni konuyu görünce kahroldum. Babamın ölümü içime doğmuştu sende de mi öyle oldu diye düşündüm bi an acını tarif edemediğini biliyorum. Bende yaşadım. Seni çok iyi anlıyorum. Bende babamı 4 ay önce kaybettim kalp krizinden. Kötü olan ne biliyor musun? Babama kırgındım. Aylardır görüşmüyordum. Zaten çocukluğumdan beri kopuk bi baba kız ilişkimiz vardı. Annemle ayrılardı. Aylarca görmediğim babamı “babama gideceğim, babamı çok özledim” dediğim vakit kaybettim. Son kez göremedim. Bir tabak çorba içirmek nasip olmadı o hastayken. Çok haklı sebepleri vardı kırgınlığımın ki bunu herkes söylüyor, fakat vicdanımı susturamıyorum zaman zaman. Bu anlamda çok şanslısın. Baban için elinden geleni yaptın. İyi bi evlat oldun. Görevini tamamladın . Yapamadım diye bahsettiğin o şeyleri şimdi yapacaksın. Okumadıysan oku, çalışmıyorsan çalışmaya başla. Abinden de uzaklaşmış olursun hem. Babacığın için yapacağın en güzel şey onu güzel anılarla hatırlamak, adına güzel işler yapmak, dua etmek… Acını paylaşıyorum , sabırlar diliyorum.
Abiniz şiddet egilimindeyse polise şikayet edin inanın hiçbir şeyden korkmayın siz ne kadar susarsaniz o sizin o kadar üstünüze gelme cesaretinde bulunur babaniza gelincede Allah sabırlar versin nasıl yasamanizi isterdiyse ona layık yaşam sürdürmeye bakın gönlünüzü rahat tutunBuraya babamın kanser olduğu ve günden güne ölüme sürüklendiği ile ilgili defalarca konu açtım, benimde bilmem neyim böyleydi ama iyileşti şeklinde gelebilecek bir yorumdan küçücük bir umut kırıntısına sığınmak istedim. 1 senedir onlarca doktor öleceği gerçeğini söylerken ben inanmak istemedim, Umudumu hiç bir zaman kaybetmedim.
En son gözümün önünde defalarca kan kustu, nefes alamadı, konuşamadı baktım nabzı 70 den 40 lara düşüyor hemşireyi çağırdım oda doktor çağırdı, içerde kalp masajı yapılırken defalarca baba geri dön diye haykırdım sanki beni duymuş nabzı geri geldi.
Ordan yoğun bakıma aldılar ama 1 gün bile geçmeden yeniden kalbi yeniden durdu ve bu defa geri dönmedi. Ölüm haberini öğrenip yüksek sesle ağlarken abim olacak yaratık bize "-reziller" dedi elalem ne dermiş. Bende "-ulan senin baban gitmiş hala elalem derdindesin babam senin yüzünden gün yüzü göremeden gitti zaten" diye bağırdım oda bana 3 defa orosbu diye bağırdı.
Babamı gittim defnettim geldim şimdi evin hakimiyeti yüzünü bile görmek istemedigim yaşarken babama gün yüzü göstermeyen böyle şerefsiz bir insana kaldı. Söylediği biseye itiraz edince hemen tekme tokat dalma eğiliminde olan bir ruh hastasına. Ne bi yuva kurabildim nede ayaklarım üstünde durabileceğim bir iş bulabildim.Ben bunun elinde ne yapacağım?
Beni hayatta koşulsuz seven tek insan öldü. Babamın yokluğuna nasıl alışacağım onun çektiği acıları nasıl unutacağım. Içimdeki acıyı tarif edecek bir lisan yok. Kendimi koca evrende yapayalnız, kimsesiz ve kaybolmuş hissediyorum. Içim alev alev yanıyor kahroluyorum tutunacak hiç bir dalım kalmadı keşke ölsem..
Beni hayatta koşulsuz seven tek insandı. Ölmeden bi hafta önce zar zor konuşuyordu sana laptop alayım işinde lazım olur diyordu. Yemek yedin mi ye diyodu. Onun sıcaklığını sevgisini bana kim verecek ondan kalan boşluğu nasıl dolduracağımAbiniz şiddet egilimindeyse polise şikayet edin inanın hiçbir şeyden korkmayın siz ne kadar susarsaniz o sizin o kadar üstünüze gelme cesaretinde bulunur babaniza gelincede Allah sabırlar versin nasıl yasamanizi isterdiyse ona layık yaşam sürdürmeye bakın gönlünüzü rahat tutun
Bağırmadım ki sadece biraz yüksek sesle ağlamıştım. Sessizce degil..Bende bağıra bağıra ağlayanlara asla anlam veremiyorum ve cok kızıyorum. Babannem vefat ettiğinde kardesime tepki göstermiştim sessizce yanına sokulup “bağırma sessiz ağla” diye. Çünkü ağlasak o an öleni geri getiremiyoruz acımızı içimize akıtmaktan başka bir sey gelmiyor elden.
Velhasıl o an tabii acı vücutta selektörünü yakıp refleks insan nasıl tepki göstereceğini şaşırıyor. Abinizin hakareti asla kabul edilemez, pislik.
Acınızı derinden paylasıyorum, basınız sağ olsun.
Bütün ailenizi nasıl kaybettiniz? Kaza falan mı?Başınız sağolsun öncelikle. Abiniz yüzünden pes etmek yok. Acıysa ben küçük yaşta çok şey yaşadım Yani sizi anlıyorum. Liseye giderken bir gecede tüm ailemi kaybettim. Hâlâ burnumun direği sızlar ama bilmeliyiz ki bu dünyaya yalnız geldik yalnız gideceğiz. Şimdi keşke ölsem yerine daha sıkı hayata bağlanma zamanı. Baban seni çok mutlu çok güçlü görmek isterdi değil mi? O yüzden artık kendi savaşını başlatıp isbulup çalışacaksın. Herkes pes ettiğini gülerek izler emin ol ama sen küllerinden doğ. Herşey gönlünce olsun ❤
1999 depremiBütün ailenizi nasıl kaybettiniz? Kaza falan mı?
Benzer durumumuz var biraz bana da dedem baktı büyüttü babam yoktu dedem babam olmuştu onun kucağında açtım gözümü o beni büyüttü ama ben 16 yaşındayken felç oldu bir sene acı çekişini vücudunun çürüdüğünü bile gördüm. Ve beni tek koşulsuz seven elimi hiç bırakmayan tek insandı hala aklıma geldikçe ağlar içim dağlanır. Maalesef unutamayız bu özel ve güzel insanları sadece kafanı dağıtabilirsin kendini geliştir işe gir üniversite oku falan biraz iyi geliyor kafan başla şeylere odaklanıyor yeni arkadaşlar edin iyi geliyor gez çık dışarı hava al.Buraya babamın kanser olduğu ve günden güne ölüme sürüklendiği ile ilgili defalarca konu açtım, benimde bilmem neyim böyleydi ama iyileşti şeklinde gelebilecek bir yorumdan küçücük bir umut kırıntısına sığınmak istedim. 1 senedir onlarca doktor öleceği gerçeğini söylerken ben inanmak istemedim, Umudumu hiç bir zaman kaybetmedim.
En son gözümün önünde defalarca kan kustu, nefes alamadı, konuşamadı baktım nabzı 70 den 40 lara düşüyor hemşireyi çağırdım oda doktor çağırdı, içerde kalp masajı yapılırken defalarca baba geri dön diye haykırdım sanki beni duymuş nabzı geri geldi.
Ordan yoğun bakıma aldılar ama 1 gün bile geçmeden yeniden kalbi yeniden durdu ve bu defa geri dönmedi. Ölüm haberini öğrenip yüksek sesle ağlarken abim olacak yaratık bize "-reziller" dedi elalem ne dermiş. Bende "-ulan senin baban gitmiş hala elalem derdindesin babam senin yüzünden gün yüzü göremeden gitti zaten" diye bağırdım oda bana 3 defa orosbu diye bağırdı.
Babamı gittim defnettim geldim şimdi evin hakimiyeti yüzünü bile görmek istemedigim yaşarken babama gün yüzü göstermeyen böyle şerefsiz bir insana kaldı. Söylediği biseye itiraz edince hemen tekme tokat dalma eğiliminde olan bir ruh hastasına. Ne bi yuva kurabildim nede ayaklarım üstünde durabileceğim bir iş bulabildim.Ben bunun elinde ne yapacağım?
Beni hayatta koşulsuz seven tek insan öldü. Babamın yokluğuna nasıl alışacağım onun çektiği acıları nasıl unutacağım. Içimdeki acıyı tarif edecek bir lisan yok. Kendimi koca evrende yapayalnız, kimsesiz ve kaybolmuş hissediyorum. Içim alev alev yanıyor kahroluyorum tutunacak hiç bir dalım kalmadı keşke ölsem..
Rabbim sabır versin. Cennetinde buluştursun sizleri. Şuan bunları hissetmen çok normal. Bir süre sonra silkelenip kalkman lazım, Rabbim yardımcın olsunBuraya babamın kanser olduğu ve günden güne ölüme sürüklendiği ile ilgili defalarca konu açtım, benimde bilmem neyim böyleydi ama iyileşti şeklinde gelebilecek bir yorumdan küçücük bir umut kırıntısına sığınmak istedim. 1 senedir onlarca doktor öleceği gerçeğini söylerken ben inanmak istemedim, Umudumu hiç bir zaman kaybetmedim.
En son gözümün önünde defalarca kan kustu, nefes alamadı, konuşamadı baktım nabzı 70 den 40 lara düşüyor hemşireyi çağırdım oda doktor çağırdı, içerde kalp masajı yapılırken defalarca baba geri dön diye haykırdım sanki beni duymuş nabzı geri geldi.
Ordan yoğun bakıma aldılar ama 1 gün bile geçmeden yeniden kalbi yeniden durdu ve bu defa geri dönmedi. Ölüm haberini öğrenip yüksek sesle ağlarken abim olacak yaratık bize "-reziller" dedi elalem ne dermiş. Bende "-ulan senin baban gitmiş hala elalem derdindesin babam senin yüzünden gün yüzü göremeden gitti zaten" diye bağırdım oda bana 3 defa orosbu diye bağırdı.
Babamı gittim defnettim geldim şimdi evin hakimiyeti yüzünü bile görmek istemedigim yaşarken babama gün yüzü göstermeyen böyle şerefsiz bir insana kaldı. Söylediği biseye itiraz edince hemen tekme tokat dalma eğiliminde olan bir ruh hastasına. Ne bi yuva kurabildim nede ayaklarım üstünde durabileceğim bir iş bulabildim.Ben bunun elinde ne yapacağım?
Beni hayatta koşulsuz seven tek insan öldü. Babamın yokluğuna nasıl alışacağım onun çektiği acıları nasıl unutacağım. Içimdeki acıyı tarif edecek bir lisan yok. Kendimi koca evrende yapayalnız, kimsesiz ve kaybolmuş hissediyorum. Içim alev alev yanıyor kahroluyorum tutunacak hiç bir dalım kalmadı keşke ölsem..
Allah rahmet eylesin başınız sağolsun. Bende babamı kanserden kaybettim. 16 sene oldu o acı hiç geçmiyor hiç unutulmuyor ama hayat bir şekilde devam ediyor.Buraya babamın kanser olduğu ve günden güne ölüme sürüklendiği ile ilgili defalarca konu açtım, benimde bilmem neyim böyleydi ama iyileşti şeklinde gelebilecek bir yorumdan küçücük bir umut kırıntısına sığınmak istedim. 1 senedir onlarca doktor öleceği gerçeğini söylerken ben inanmak istemedim, Umudumu hiç bir zaman kaybetmedim.
En son gözümün önünde defalarca kan kustu, nefes alamadı, konuşamadı baktım nabzı 70 den 40 lara düşüyor hemşireyi çağırdım oda doktor çağırdı, içerde kalp masajı yapılırken defalarca baba geri dön diye haykırdım sanki beni duymuş nabzı geri geldi.
Ordan yoğun bakıma aldılar ama 1 gün bile geçmeden yeniden kalbi yeniden durdu ve bu defa geri dönmedi. Ölüm haberini öğrenip yüksek sesle ağlarken abim olacak yaratık bize "-reziller" dedi elalem ne dermiş. Bende "-ulan senin baban gitmiş hala elalem derdindesin babam senin yüzünden gün yüzü göremeden gitti zaten" diye bağırdım oda bana 3 defa orosbu diye bağırdı.
Babamı gittim defnettim geldim şimdi evin hakimiyeti yüzünü bile görmek istemedigim yaşarken babama gün yüzü göstermeyen böyle şerefsiz bir insana kaldı. Söylediği biseye itiraz edince hemen tekme tokat dalma eğiliminde olan bir ruh hastasına. Ne bi yuva kurabildim nede ayaklarım üstünde durabileceğim bir iş bulabildim.Ben bunun elinde ne yapacağım?
Beni hayatta koşulsuz seven tek insan öldü. Babamın yokluğuna nasıl alışacağım onun çektiği acıları nasıl unutacağım. Içimdeki acıyı tarif edecek bir lisan yok. Kendimi koca evrende yapayalnız, kimsesiz ve kaybolmuş hissediyorum. Içim alev alev yanıyor kahroluyorum tutunacak hiç bir dalım kalmadı keşke ölsem..