Içimdeki acıyı tarif edecek bir lisan yok..

Bana hastayken hepsi nasip oldu ama konuşma yetisini bile kaybetmesi gözlerinin dolması gözümün önünde erimesi acıdan inim inim inlemesi kan kusarak ölüme gitmesi kalbinin durması inan bunlar insanın ruh sağlığını öyle bi tahrip ediyor ki.. Okadar üzüldüm ki çektiği acılara onsuz ne yapacağım dan çok onun yaşadığı caresizlik beni bitirdi..
Annenle ayrı bi hayat ayrı bi ev kurma imkanı var mı
 
Başın sağolsun. Bende babamı kaybedeli 1.5 sene oldu. Babasızlık hayatta yaşadığım hiç bir acıya benzemiyor. Onu özlemediğim tek bir günüm yok. Babamdan sonra bizimde aile dağıldı. Annemin dengesi bozuldu. Sürekli bana sataştı. Ablam miras işleri yüzünden kafamı cep telefonuyla darp etti.
Herşeyden önce o evden kendini kurtarmak lazım. Ne mezunusun? Yaşın kaç? İcabında evlere temizliğe git. Bulaşıkcılık yap ama kendi paranı kazan. Kendi düzenin olsun.
 
Böyle konuları görünce yüreğim sızlıyor. Sizi çok iyi anlıyorum. Benim kızkardeşim vefat etti bir yıl önce. Biraz önce ağlıyordum onu düşünürken, kadınlar kulübüne girdim kafam dağılır diye. Sizin konunuz üstüne denk geldi üzüntümün. Ateş düştüğü yeri yakar ve her ölüm erkendir. Çok ani kaybettik kardeşimi içimde bin türlü pişmanlıklar var...ne veda ne son kez sesini duydum, sesimi duyurabildim.. babamı kaybettiğimde bu kadar üzülmedim. Kardeş acısı çok daha beter. Babanız için çok üzüldüm. Umarım öte dünya diye bir yer vardır ve sevdiklerimize kavuşuruz..
 
2 yıl önce babamı kaybettim. O yaşarken sanki kücük bir kiz cocuguydum, büyüdüm. Büyümek zorunda kaldım. Siz de güclü olmak zorundasınız. Kendi ayaklarınız üstünde durmayı ögreneceksiniz. Hayat aslinda o kadar kisa ki.. bir gün tekrar ve bu kez sonsuza dek sevdiklerime kavusacagima inaniyor ve o günü bekliyorum. Sabir..
 
Buraya babamın kanser olduğu ve günden güne ölüme sürüklendiği ile ilgili defalarca konu açtım, benimde bilmem neyim böyleydi ama iyileşti şeklinde gelebilecek bir yorumdan küçücük bir umut kırıntısına sığınmak istedim. 1 senedir onlarca doktor öleceği gerçeğini söylerken ben inanmak istemedim, Umudumu hiç bir zaman kaybetmedim.

En son gözümün önünde defalarca kan kustu, nefes alamadı, konuşamadı baktım nabzı 70 den 40 lara düşüyor hemşireyi çağırdım oda doktor çağırdı, içerde kalp masajı yapılırken defalarca baba geri dön diye haykırdım sanki beni duymuş nabzı geri geldi.

Ordan yoğun bakıma aldılar ama 1 gün bile geçmeden yeniden kalbi yeniden durdu ve bu defa geri dönmedi. Ölüm haberini öğrenip yüksek sesle ağlarken abim olacak yaratık bize "-reziller" dedi elalem ne dermiş. Bende "-ulan senin baban gitmiş hala elalem derdindesin babam senin yüzünden gün yüzü göremeden gitti zaten" diye bağırdım oda bana 3 defa orosbu diye bağırdı.

Babamı gittim defnettim geldim şimdi evin hakimiyeti yüzünü bile görmek istemedigim yaşarken babama gün yüzü göstermeyen böyle şerefsiz bir insana kaldı. Söylediği biseye itiraz edince hemen tekme tokat dalma eğiliminde olan bir ruh hastasına. Ne bi yuva kurabildim nede ayaklarım üstünde durabileceğim bir iş bulabildim.Ben bunun elinde ne yapacağım?

Beni hayatta koşulsuz seven tek insan öldü. Babamın yokluğuna nasıl alışacağım onun çektiği acıları nasıl unutacağım. Içimdeki acıyı tarif edecek bir lisan yok. Kendimi koca evrende yapayalnız, kimsesiz ve kaybolmuş hissediyorum. Içim alev alev yanıyor kahroluyorum tutunacak hiç bir dalım kalmadı keşke ölsem..
Başım sağolsun canım acın çok yeni. Bazı kk üyelerimiz konunun nereye gittiğini bilmeden çat çat konuşabiliyor genel olarak söylüyorum bunu. Bu konuya istersen ara ver. Biraz kendini toparla daha fazla üzülmenden korkuyorum.

Allah yardımcın olsun denilecek şeyler var. Beraber konuşur çıkarız işin içinden ama sen önce biraz kendini dinle. Çok ağır bir şey.
 
Başınız sağ olsun
Acilisiniz ama acilen iş bulun ki abinizin daha az görün bu arada asla paranizdan vermeyin ona
Okumadiysaniz ders çalışıp üniversite okuyun
 
2 yıl önce babamı kaybettim. O yaşarken sanki kücük bir kiz cocuguydum, büyüdüm. Büyümek zorunda kaldım. Siz de güclü olmak zorundasınız. Kendi ayaklarınız üstünde durmayı ögreneceksiniz. Hayat aslinda o kadar kisa ki.. bir gün tekrar ve bu kez sonsuza dek sevdiklerime kavusacagima inaniyor ve o günü bekliyorum. Sabir..
Beni birdaha onun kadar kimse sevmeyecek onun sıcaklığını vermeyecek 😔 ya ölsek ne yaparsın dedi bana mesajlarda kaç kez onsuz yapamayacagimi oda biliyordu.
 
Bende anlamı kaybettim kanserden ve aynı kansere bende yakalandım.eski üyeliğinden bilenler bilir çok ağır günler geçirdim basımı duvarlara vuruyordum 3 sene olacak.sonra namaza başladım sonra çokça dua etmeye başladım sonra hep hayırlar vermeye başladım yeri iyi olsun mekanı cennet olsun diye. Sonrada bı baktım kendim hastalanmışim şimdide kendi telaşına düştüm.simdide kendim için yaşamaya başladım.strese girmemeye aptal insanlardan uzak kalmaya.gereksiz tartışmalara girmemeye.ve beni mutlu eden ne varsa oralarda yaşamaya başladım.tavsiyem hemen iyi kötü bir iş bulup evden uzaklasman birde maaş varsa size kalıyor diye biliyorum.emekki maaşı. Bir kısım ordan gelse birde siz çalışsanız küçük bir eve çıkma şansınız yokmu acaba. Ben böyle durumda o abiyi Asla takmazdim. Ve en ufak şiddetinde direk polisi arardım.asla boyun egmeyin ona. Ve sizde tahlil yaptırın mutlaka genetik olabiliyor başınız saolsun tekrardan. Ama kendinizi lütfen çok yipratmayin doğum gibi malesef ölüm de hak.
Ne kanseriydi anneniz şimdi sizin durumunuz nasıl?
 
Başın sağolsun. Bende babamı kaybedeli 1.5 sene oldu. Babasızlık hayatta yaşadığım hiç bir acıya benzemiyor. Onu özlemediğim tek bir günüm yok. Babamdan sonra bizimde aile dağıldı. Annemin dengesi bozuldu. Sürekli bana sataştı. Ablam miras işleri yüzünden kafamı cep telefonuyla darp etti.
Herşeyden önce o evden kendini kurtarmak lazım. Ne mezunusun? Yaşın kaç? İcabında evlere temizliğe git. Bulaşıkcılık yap ama kendi paranı kazan. Kendi düzenin olsun.
Nefesim daralıyor karın boşluğumda inanılmaz bir ateş var alev alev yanıyor içim. Benim ailemde babamdan sonra kalmadı abim olacak yaratık beni evden göndermek istiyor. Isim gücüm yok yapayalnız kimsesiz kaldım. 😔
 
X