Selam Kızlar,
Öncelikle içimden geçenleri bir psikoloğa anlatır gibi sizlere anlatmak istiyorum. Lütfen kırıcı yorumlarınızı kendinize saklayın, eleştirelere açığım ama kırıcı olmama şartıyla.
Beni tanıyanlarınız bilir..
Bu aralar hala sorunlarımı atlatamadığımın ve bu geleceğime yansıdığının farkına vardım.
Evlenir evlenmez balayından geldiğim gün altınları Annem'e verdiğim için kıyamatler koptu. Görümcem değil de sadıcım para sepetini salonda tuttuğu için ne kavgalar oldu..
Baştan anlatmam gerekirse;
Düğünde görümcem durmadan ısrarla sadıcımdan tepsiyi istedi oda vermeyince (doğal olarak sadıcın görevidir) gitti babasına yetiştirdi.. Altınları, gerdeğe gireceğimiz vakit kısa içeri girip kv oğluna ben lavabodayken, napacaksınız kime vereceksiniz diye fişfişkledi.. Parayı onlara verip altınları anneme verdiğim için balayındam geldiğim vakit kıyametler koptu boşanmaya kadar gelindi ağıza alınmayacak kelimeler sarfedildi aileler birbirine girmeye ramak kalmıştı. Annem göz yaşlarına boğuldu hem kızından ayrılma duygusu hemde bu altın meselesi yüzünden. Bunların hepsi de görümcemin annesiyle babasını doldurmasından başlıyor.. Annem dayanamayıp altınları getirmesi "ben kendi düğünümde kalan altınları ellemiyorken kızımın altınlarını mı çalacağım"a kadar getirilmesi mevzuyu..
Herşeyde vardır bir hayır deyip yoluma devam ettim. Ailemle ısrar etti aslında eşin iyi insan ailesi yüzünden böyle yaptı vs diyerek.
Bir sene iniş kalkışlarla devam etti evliliğimiz.
Kurban bayramında ellerini öpmeye gittiğimizde (görümcemle hala konuşmuyordum onun cabalarına rağmen küstüm onunla, affedemiyorum evliliğime cicim ayıma ailemi böyle üzmesine en büyük sebep olanı affedemiyorum.) görümcem pat diye odaya girip "sen sesini kesiceksin konuşmicaksın ben abinle konuşacağım. Abi karın olacak insan anneme laf söylerken birşey olmuyor ama benim nişanlım anneme laf söyleyince mi kötü" diye başladı carlamaya. Eşim Allah için ilk kavgamızdaki gibi ailesini değil beni savundu kalkıp gidicektik annesi sütümü helal etmem diyene kadar. O anda ben hayır gitmiyoruz oturalım dedim. Annesini ezmemek için.. (Salak kafam, kalkıp gitseydin ya!!!) Sonra sen kp kalk eski defterleri açmı aç.. Oğlunu allem et kallem et kendi tarafına çekmi kv'yle birlikte çek.. 3'ü benim üzerime yürüdüler, bide oğullarına bana tokat attırdılar.
Evet hala niye birliktesin diye sorduğunuzu duyar gibiyim..
Yeminler etti, bu insanların bizim evliliğimize ne kadar etkileri olduğunu olan bizim evliliğimize olduğunu anladı. Ailesiyle çok seyrek doğum günlerinde bayramlarda fln görüşüyoruz. Kız kardeşiyle ne eşim ne ben görüşüyoruz. Birdaha asla böyle şeyler yaşatmayacağına dahi yeminler etti, ailesine karşı "isyan" etti. O benim karım bunu kabul etmek zorundasınız dedi. Ailesini aramıyordum bir kere olsun, onlar durmadan brni arıyolardı.
Buzlar erisim diye eşime annesi hadi bizimşe tatile gelin demişti. Allem etti kallem etti kabul ettirdi bana ve gittik, Allahıma çok şükür herşey yolunda geçti kp kolumdan tutup bildiği lokantaları fln ne varsa gezdirdi.
Herşey yoluna girdi gibi ama ...
İçimdeki duygusal patlamaya dur diyemiyorum. Ne zaman bu konuyu birisine anlatma gereği duysam gözlerimden yaş geliyor.. Çok kolay basit bir konu değil. Herşeye rağmen eşim Bana o tokadı kv ve kp karşısında attı. Kv'me başbaşayken dedim. Birdaha o tokat atılsın yanınızda veya değil çeker giderim bunu oğlunada söyledim. Dedim.. Oda bana ben neler yaşadım bir bilsen lp'in ailesinin yanında ağız burun girişti bana kv'mde beni evden kovdu keşke yanımda olsaydı dediğinde (inanın tutamadım kendimi ağzımdan çıktı) bende kendisine ama sende kv'den gibisin o ortamda kavgada oğlunu tuttun hatta üzerime yürümesi için laflar söyledin dedim.
Ya anlamıyorum bir bakıyorum ailesi çok iyi cidden melek gibi diyorum bi bakıyorum fesat, kıskanç, yuva bozan insanlar gibi görüyorum.
Sanki kv'm sorunlar yaşadı diye bana da aynısını yaşatmak istiyor. Benim eşim evinde vs. çok iyi yani bir dediğimi inanın iki etmez çevremde ailem olsun herkes eşimi çok takdir ederler saygısından bana olan sevgisinden ötürü.
Şimdilerde eşime olan güvenim sıfır. Yine ailesine ezdirirmi sorusu beynimi kemiriyor. Annesiyle tlfnda konuşsun ne diyor acaba diye tv sesini fln kısıyorum. Hayat böyle geçermi? Eşime tabii ki soruyorum yine olsa o olay naprdın diyorum seni alır giderdim o evden diyor. Artık biz ilişkimize bakalım biz bize bakalım lütfen açma o konuları diyor. Geçen doğum günüydü ne aliyim aşkım sana dediğimde bile "kimseyi dinşemeyelim artık evliliğimize bakalım, bizim huzurumuz olsun istiyorum" dedi.
Biliyorum çok gurur zedeleyici bir durum yaşadım.. Onu sindiremiyorum sanırım, o yüzden bu kafamdaki sorular.. Ama bırakamama sebebim sevgim dışında ben bu adamı tanıyorum 2006'dan tutun 2012'ye kadar sevgiliydik 2 sene nişanlı kaldı sonra düğünümüz oldu. Bizim çocukluğumuz beraber geçti, 2. şansı verdim. Öylede böylede sürdüryorum. 3. De yokum, direk annemlere giderim.. Kendimden çok ailemi düşünüyorum birde, annemde tansiyon yüksekliği var kalp çarpıntısı var babamda miğdesinde leke var kan öksürüyor.. Ya cidden çok doluyum bu aralar..
Ha birde hiç birşey olmamış gibi iyi davranan birer kv ve kp'im var... Ortada kalan ise ben.
Gerek yaşantılarından örnek vererek, gerek bana yol göstermek isteyerek yazılan tüm yorumlara birer birer teşekkür ederim şimdiden.
Derdimi birtek buraya yazabiliyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum kızlar
arabanın bagajına sakladık. Kime vericez diye bir konuşma da hiç geçmedi. Zaten balayı dönüşünde de götürüp hepsini bozdurup borcumuzun bir kısmını ödedik onlarla. En yakın iş arkadaşım altın davası yüzünden evliliğini bitirdi 1 ayda, ben de aramızda konusu geçecek diye çok korkuyordum, eşime ben ısrar ettim git bozdur hepsini diye hatta
hopp gene senden almazlardı
