- 2 Şubat 2019
- 187
- 30
- 34
- Konu Sahibi cheescakevesufle
- #1
İki sene görüştüğüm ve her bakimdan çok hoşlandigim biri vardi. Çok da iyi anlayisli biriydi. Gorustugumuz hicbir zaman ne tek kelime kotu bir soz soyledi ne olumsuz bir davranista bulundu. Tabii ki tartismalar ufak surtusmeler de oluyordu ki bu da zaten tadi tuzu. Neyse... biz bu kisiyle flortlesiyorduk. Ama o bana kimseyle ciddi dusunmedigini evlilik gibi durumlarin ondan gectigini vs soyluyordu. Ben de cok hoslanmama ragmen belki bu imalarindan dolayi ciddi anlamda acilamadim. Tuttum kendimi. Ciddi bir sekilde itirafta bulunursam tamamen gorusmeyi birakmasindan korktum. Ama o tabii ki anlamistir hoslantimi ilgimi. Gorusmek istemem, mesajlasmam, hediyeler tatlilar goturmem, iltifatlar etmem, sakayla karisik seni cok begeniyorum seninle evlencem vs demelerim bunlar zaten belli eden durumlar. Ki yasi da olan bir insandi. Hayat tecrubesi olan herkes anlar boyle seyleri.
O da benle iletisimi seviyordu kendisi sohbet aciyordu mesaj atmadigim zamanlarda. Gorusme tekliflerimi hic geri cevirmiyordu. Bazen o da hediyeler aliyordu. Ozel gunlerimi kutluyordu. Yani mesaj atarak vs
Kadinlar anlar işte... son zamanlarda bi kendinden uzaklastirma soguk konusma durumlari sezdim. Bi gun mesaj attim sen artik soguk musun bana diye. Cvp atmadı. Tabii bu benim için ilk şok oldu. Asla cevapsiz birakmazdi mesajlarimi. Bi iki gun sonra "tamam anladim artik benden sıkıldığını ama yine de insan iki senenin hatrına bir hosca kal'i cok gormez" minvalinde uzun bi mesaj yolladim. Hem laf almak icin hem icimi dokmus olmak icin. Tabii ki yine tık yok. Boyle aniden bir kopukluk boyle bir son hic hayal etmemistim. Beni biraksa bile duzgun bir sekilde artik gorusmeyelim demesini beklerdim ve bu kadar agrima gitmezdi. Belki diyeceksinuz sen de ne dert ettin adam birakmis iste ne takiyosun. Ama insan gercskten kendine "eş" birini bulunca ve onu cok sevince onunlayken gercek anlamda cok huzurlu olunca boyle bir terk edilme durumu insana cok dokunuyor. O bosluk duygusu o ani yok olus insanin icine okuz gibi oturuyor. Ayrica ben belirsizliklerden nefret eden biriyim. Ne olmussa gelsin adam gibi soylesin yuzume. Bi gizemli havalar bir yok oluslar nedir yani.
Ve son defa aradan biraz zaman gecince oylesine bi mesaj attim. Belki o gunlerde bir seye cani sıkilmistir hayatinda kotu giden bir sey olmustur o zamanlar konusmak istememistir simdi iyidir ve tekrar gorusmeye devam eder belki diye bir suru senaryolar dusunerek.. ve evet cevap atti bu sefer. Hem de ilk cevabı gulucuklu bi emojiyle atti. O an o saniye o kadar mutlu oldum ki anlatamam. Sonra hemen Ardindan baska bi cevap atti. Artik pek yazamiyorum kusra bakma. Sevgilimle evde karantinadayiz, diye.
Burda zaten film koptu bende. Yere goge sigdiramadigim karincayi incitmez dedigim adam ondan hoslandigimi bile bile bu asiri incitici mesaji atmaktan cekinmedi. Ustelik gulucuklu emoji atarak.
Ilk gunler tabii ki cok kafaya taktim. Bi erkek icin ilk defa agladim. Onla gorustugumde ona asik oldugumu hic dusunmemistim. Onunlayken cok mutluydum cok huzurluydum ve anı yasiyordum sadece. Bir planim ya da bitecegine dair olumsuz bir sey aklimin ucundan gecmiyordu sanki hep onunla gorusecegim gibi geliyordu.
Ben bu sevgili olayina inanmamistim. Cunku kimseyle ciddi dusunmedigini soyleyip duruyordu ve hayatinda son 3 4 senedir ciddi kimse olmamisti. Ve bu kadar incitici bir mesaji bilerek artik onu birakayim diye kasten attigini yani ortada bir sevgili olmadigini dusundum hep. Wp Profil fotosunda hep tekti mesela. Neyse ben bir sure 4 5 ay kadar instagrami kapattim. Bu adamin da yavas yavas etkisi azalmaya baslamisti. Zaten o aglama sureci o mesajdan sonra bir hafta surdu sadece. Arada geceleri aklima geldikce.
Bi instagrama donus yapayim dedim. Actim instagrami. Onun profiline girdim. Ben instagrami kapatmadan once gizliydi profili. Son Baktigimda ise acik hesapti. Ve o sevgilisiyle fotografini gordum. Cok mutlu oldugunu belirten bir yaziyla paylasmis. Cok tuhaf hissettim. Ve tahmin edersiniz ki bir şok daha yasadim. Kendimi onun benden skıldığına inandirmis ve bu duruma alistirmistim kendimi. Ama baska birinin varligi alisilcak gibi degildi.
Bi ara stalkladim bunlari meraktan. Gercekten cok mutlu gozukuyorlardi. Evden cikmayan adam her gun ayri bir gezmede ayri bir restoranda cafede...
Ben takintili biriyim ama kotu biri degilim. Onlar mutluysa ne diyebilir ne yapabilirim ki. O adam beni sevmek zorunda degildi. Sevmedi de. bunu anlarim. Ama yine de ona baglandigimi bildigi halde keske yol yakinken ona daha fazla kaptirmadan beni biraksaydi. Veya hayatina biri girdiginde bu kadar incitmeden bitirseydi benle olan durumunu. Boyle seyler dusundukce ve birlikte fotograflarini gordukce bazen hala kabullenemiyorum. Eskisi gibi takintim siddetli degil. Ama yine de ara ara insan kotu olabiliyor. Beni uzdugunu bir sekilde anlasin ici rahat etmesin istiyorum bazen.
O kizla her foto attiginda begeni atiyorum. Artik ne dusunuyordur bilmem. Onu gercekten sevdigimi anlamis midir bilmem. Simdi sadece gercekten evlenecek mi diye merakim var. Dugun davetiyesi veya silinen fotograflar gorene en dogrusu takintim bitene kadar sanirim bir sure daha takipte kalacagim. Umarim mutlu olurum bi gun bi baskasiyla. Ve o aklimin ucuna bile gelmez.
O da benle iletisimi seviyordu kendisi sohbet aciyordu mesaj atmadigim zamanlarda. Gorusme tekliflerimi hic geri cevirmiyordu. Bazen o da hediyeler aliyordu. Ozel gunlerimi kutluyordu. Yani mesaj atarak vs
Kadinlar anlar işte... son zamanlarda bi kendinden uzaklastirma soguk konusma durumlari sezdim. Bi gun mesaj attim sen artik soguk musun bana diye. Cvp atmadı. Tabii bu benim için ilk şok oldu. Asla cevapsiz birakmazdi mesajlarimi. Bi iki gun sonra "tamam anladim artik benden sıkıldığını ama yine de insan iki senenin hatrına bir hosca kal'i cok gormez" minvalinde uzun bi mesaj yolladim. Hem laf almak icin hem icimi dokmus olmak icin. Tabii ki yine tık yok. Boyle aniden bir kopukluk boyle bir son hic hayal etmemistim. Beni biraksa bile duzgun bir sekilde artik gorusmeyelim demesini beklerdim ve bu kadar agrima gitmezdi. Belki diyeceksinuz sen de ne dert ettin adam birakmis iste ne takiyosun. Ama insan gercskten kendine "eş" birini bulunca ve onu cok sevince onunlayken gercek anlamda cok huzurlu olunca boyle bir terk edilme durumu insana cok dokunuyor. O bosluk duygusu o ani yok olus insanin icine okuz gibi oturuyor. Ayrica ben belirsizliklerden nefret eden biriyim. Ne olmussa gelsin adam gibi soylesin yuzume. Bi gizemli havalar bir yok oluslar nedir yani.
Ve son defa aradan biraz zaman gecince oylesine bi mesaj attim. Belki o gunlerde bir seye cani sıkilmistir hayatinda kotu giden bir sey olmustur o zamanlar konusmak istememistir simdi iyidir ve tekrar gorusmeye devam eder belki diye bir suru senaryolar dusunerek.. ve evet cevap atti bu sefer. Hem de ilk cevabı gulucuklu bi emojiyle atti. O an o saniye o kadar mutlu oldum ki anlatamam. Sonra hemen Ardindan baska bi cevap atti. Artik pek yazamiyorum kusra bakma. Sevgilimle evde karantinadayiz, diye.
Burda zaten film koptu bende. Yere goge sigdiramadigim karincayi incitmez dedigim adam ondan hoslandigimi bile bile bu asiri incitici mesaji atmaktan cekinmedi. Ustelik gulucuklu emoji atarak.
Ilk gunler tabii ki cok kafaya taktim. Bi erkek icin ilk defa agladim. Onla gorustugumde ona asik oldugumu hic dusunmemistim. Onunlayken cok mutluydum cok huzurluydum ve anı yasiyordum sadece. Bir planim ya da bitecegine dair olumsuz bir sey aklimin ucundan gecmiyordu sanki hep onunla gorusecegim gibi geliyordu.
Ben bu sevgili olayina inanmamistim. Cunku kimseyle ciddi dusunmedigini soyleyip duruyordu ve hayatinda son 3 4 senedir ciddi kimse olmamisti. Ve bu kadar incitici bir mesaji bilerek artik onu birakayim diye kasten attigini yani ortada bir sevgili olmadigini dusundum hep. Wp Profil fotosunda hep tekti mesela. Neyse ben bir sure 4 5 ay kadar instagrami kapattim. Bu adamin da yavas yavas etkisi azalmaya baslamisti. Zaten o aglama sureci o mesajdan sonra bir hafta surdu sadece. Arada geceleri aklima geldikce.
Bi instagrama donus yapayim dedim. Actim instagrami. Onun profiline girdim. Ben instagrami kapatmadan once gizliydi profili. Son Baktigimda ise acik hesapti. Ve o sevgilisiyle fotografini gordum. Cok mutlu oldugunu belirten bir yaziyla paylasmis. Cok tuhaf hissettim. Ve tahmin edersiniz ki bir şok daha yasadim. Kendimi onun benden skıldığına inandirmis ve bu duruma alistirmistim kendimi. Ama baska birinin varligi alisilcak gibi degildi.
Bi ara stalkladim bunlari meraktan. Gercekten cok mutlu gozukuyorlardi. Evden cikmayan adam her gun ayri bir gezmede ayri bir restoranda cafede...
Ben takintili biriyim ama kotu biri degilim. Onlar mutluysa ne diyebilir ne yapabilirim ki. O adam beni sevmek zorunda degildi. Sevmedi de. bunu anlarim. Ama yine de ona baglandigimi bildigi halde keske yol yakinken ona daha fazla kaptirmadan beni biraksaydi. Veya hayatina biri girdiginde bu kadar incitmeden bitirseydi benle olan durumunu. Boyle seyler dusundukce ve birlikte fotograflarini gordukce bazen hala kabullenemiyorum. Eskisi gibi takintim siddetli degil. Ama yine de ara ara insan kotu olabiliyor. Beni uzdugunu bir sekilde anlasin ici rahat etmesin istiyorum bazen.
O kizla her foto attiginda begeni atiyorum. Artik ne dusunuyordur bilmem. Onu gercekten sevdigimi anlamis midir bilmem. Simdi sadece gercekten evlenecek mi diye merakim var. Dugun davetiyesi veya silinen fotograflar gorene en dogrusu takintim bitene kadar sanirim bir sure daha takipte kalacagim. Umarim mutlu olurum bi gun bi baskasiyla. Ve o aklimin ucuna bile gelmez.
şaka gibi, neden acaba? üzülsem de yıkılmadım, zaten olmayacaktı dedim yoluma devam ettim. uzun bir süre yalnız kaldım, yeni biriyle tanışana kadar aklım ondaydı ama engellediği için stalk yapamıyordum. bak stalk yapamadığım için unutmam daha kolay oldu. bu olayların üzerinden 2.5 sene geçti. ve ben geçenlerde gizli profilleri açan bir uygulamada takılırken bu şahıs aklıma düştü ve profiline baktım. zaten evlendiğini facebooktan bir şekilde öğrenmiştim bu senenin başında. neyse profiline baktım, yeni ailesiyle, aşkından ölüp bittiği eşiyle resimlerine baktım tek tek. ve içimde gram bişey kalmamıştı. bir zamanlar beni ne hale düşüren duyguların esamesi kalmamıştı. neden? ben takılı kalmadım yoluma baktım. iyi kötü birileri girdi hayatıma. şu an aklımda bambaşka biri var, odak noktam o ama biliyorum ki 1 sene sonra onu da hatırlamayacağım bile. ben güldüm geçtim resimlerine, hatta mutlu oldum onun adına. hiçbir şey kalıcı değil. hayır bi de gözüme nasıl çirkin geldi anlatamam. ben bunun için mi üzüldüm falan dedim. kendine dön, odak noktan sen ol. biraz dinlen, zaman geçince zaten yeni birilerini tanıma isteği hissedeceksin illa ki.
