Merhaba arkadaşlar, kısaca kendimi anlatıyım; ben 25 yaşındayım bi çocugum var 2 yasinda bütün günümü onunla geçiriyorum. Ve benim her günüm aynı bilmiyorum sebep bu mu ama artık ansiyetemidir nedir kafamda sürekli kötü senarolar dönüyor sanki mutlu olmak benim hakkım degilmis gibi bazen herseyin süper olduğu kusursuz oldugu bi an yani mesela heyecanla bekledigim biseyin iyi haberini falan almişsam kesinlikle kötü bisey olucakmis gibi geliyor içim sanki kapkaranlık kesinlikle mutlu olamiyorum. Çok şukur çocugumun benim sagliğimiz yerinde durumumuz fena değil yani ama bu dediğim şey elimde olmayarak oluyor hep bi korku içindeyim bi sevdiğim ölücek gibi veya bana bisey olursa çocugum ne yapar gibi ya da onu bi an gözümden kaçırırsam hemen o saniyede bisey olursa gibi gibi düşünceler ve inanılmaz yalnız hissediyorum beni en çok yoran şey bu, eşim çok anlayışsız yani çok kötü biri değil ama ben bunları ona anlatsam çok ciddiye almaz herseyi takma kafana der gecistirir ama benim durumum öyle değil. Haftada bir anneme giderim ona içimi dökücek olsam eşimin anlayıssizligindan bahsedicek olsam bana her zaman aynı cevabi veriyor " sen benim yasadiklarimi yasasan ne yapardin acaba" bu hiç şaşmaz. Babam kötü bi adamdi hâla öyle ve annemde hâla cekiyor bi yandan da hasta ona da bisey diyemiyorum bi de benimle ugrasmasin diye dusunuyorum. Esim cok kötu olmasada çok duygusuz aslinda severek evlendik sevdigini biliyorum ama gösteremiyor. Bi de şu sıralar karı koca olarakta uzaklastik yani anlarsınızya bir de çocuk gece falan sürekli uyaniyor bu yuzden o bizden ayri oda da yatiyor biz de ayri odada. Yani iyice yalnız hissetmeye basladim zaten vardi bu düşünceler iyice yogunlasti bas edemiyorum artik. Hicbir seyden kesinlikle zevk alamiyorum sanki yemeklerin bile tadı yok. Kimseye derdimi anlatamiyorum bazen kendi kendime söylenirken buluyorum kendimi beni anlıcak bi Allahin kulu yok, bi arkadasim bile yok yani tabi ki arkadaslarim vardi ama onlarda evlendi herkes kendi derdinde ayda yilda bi konusuyoruz belki yani öyle bana yakin biri yok . Çocugum biraz huysuz ben yine de elimden geleni yapiyorum onunla ilgilenirken bu karamsar halimi bi kenara bırakmaya çalisiyorum onunla oyunlar oynuyorum eglendiriyorum ama sürekli evin içinde sıkılıyoruz tabi. Ben eşimden sadece şunu görsem sanki rahatlicam ama göremiyorum ben bunlari anlatinca önemsememezlik yapmasa da bi sarilip basimi oksayip ben hep yanındayım dese bunu hissettirse sanki bi parca düzelicem yani tamamen gecmez tabi de. Ama asla bunu yapicak bi kişilik değil anlamicagini bildiğim için agzimi bile açmiyorum çok boğuluyorum. Ve herkese herşeye karşı bi güvensizliğim var aşırı kontrolcü oldum. Ve kendimden nefret ediyorum zaman zaman çirkin buluyorum itici buluyorum kendimi bi olay olsa hemen kendimde suç arıyorum. Çook yoruldum bu durumlardan.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
İçim sanki kapkaranlık
- Konu Sahibi Derya543
- Başlangıç Tarihi
- 11 Şubat 2023
- 9.249
- 19.341
Çocuk artık iki yaşında deliksiz uyuması lazım. Onu halledin kocanizla aynı yatağa geçin. Günümüzde sizin dusunduklerinizi düşünmeyen insan yok bazıları icsellestirir bazıları akışına bırakır. El işi biliyorsaniz yapın hatta arkadaşım boş bir çemberin etrafına kağıt iplerle düğüm atip balkon süsü yapıyordu, eli oyalansin diye.
Biseylerle oyalanma fikri benimde aklıma geliyor aslında ama yeterli olur mu bilmiyorum
- 11 Şubat 2023
- 9.249
- 19.341
Sen de istersen oluyor. Sen oyalanirken aklın işte degil de düşüncelerde olursa anlamı olmaz. Ben roman havası açıp bir iki deli gibi oynuyorum bir ara Tarkan'ın geccek şarkısına takilmistim bunlar bana iyi gelen şeyler.
- 16 Temmuz 2023
- 1.415
- 3.798
Eşinizle haftasonu gezi planı yapın. Birlikte gezin, yeni yerler görmek iyi gelebilir. Oturduğunuz yerde komşuluk, arkadaşlık kurmaya çalışın. Konuştuğunuz arkadaşlarla daha sık görüşmeye çalışın. Dışarı çıkamam diyorsanız onları davet edersiniz. Ayrıca eşinizle yatağı ayırmayın kesinlikle. Bebek bakımında onun da yardım etmesi gerekir. Seks yaparken iyi güzeldi, peki ya bebek olunca neden sadece anneler ilgileniyor... Anlattığınız belirtiler anksiyete evet. Bu konuda hiç tedavi gördünüz mü?
Hepimiz zaman zaman bunları yaşıyoruz hissediyoruz en büyük destekcin eşin olmalı sen durduk yere bu duygulara düşüncelere kapılmıyosun hem ev işleri hem bakman gereken bir çocuk hem hayatında olan ve ona karşı tabiki de karşılıklı sorumluların var ve bunları tek başına düşünmen bi destek görmemen seni bu duruma sokuyor. Bi cümlen çok dikkatimi çekti bişey yapmasa bile saçımı okşayıp ben yanındayım demesi yeter yazmışsın farkında değilsin belki ama ihtiyacın olan tek şey ilgi senin de yaşadığını hissettiren ne için koşturduğunu ne için bu kadar yorulduğunu hissettiren bi ilgi ve ayrıca seviyo ama gösteremiyor lafını bırak bir kenara bi insan seviyorsa gösterir göstermiyosa öyle bişey yoktur bunu kendine yapma. Tabiki sen bunları beklediğini eşine söyleridiğinde yapmasının hiçbi önemi kalmıycaktır sanki sen istediğin için sana yakın davranıyor gibi düşüneceksindir. Ama belkide oda iş telaşından geçim sıkıntısından senin be hissettiğini ne beklediğini göremiyodur bunu dile getirsen anlatsan belki değişecektir.
Hayır görmedim maalesef, artık yogunlaştı aslında görmeyi düşünüyorum şu sıralar baska türlü geçmicek gibi
- 24 Mart 2020
- 9.921
- 35.659
- 32
O sizin hayat arkadaşınızsa beklentilerinizi bilmeli. Ben sana içimi döktüğümde takma boşver demek yerine sarıl yanındayım de bana daha iyi gelecek bu deseniz yapmaz mı eşiniz bunu ? Yani seviyor belli etmiyor diyorsunuz da sevdiğine dair bir şey göremedim ben mesajınızda. Dönem dönem insan karamsarlığa düşer hele şu an dünya çivisi çıkmış bir haldeyken( her çağın kendine göre zorlukları vardır elbet biz en kötü çağa geldik diye yorumlasak da) ama bu karamsarlıktan çıkaracak olan sizsiniz kendinizi. Hobiler edinin çocuk hayatınızın büyük bir kısmını meşgul ediyor olabilir ama kendinize özel alan açıp kafa dağıtın. Eşinizle sorunlarınızı konuşun halletmek için çaba gösterin karşılıklı. Stresiniz azalıp mutlu hissetmeye başlayınca daha az karamsar olmaya başlarsınız
- 16 Temmuz 2023
- 1.415
- 3.798
Kesinlikle terapi almalısınız. Gidin bence de
Sen benim yaşadıklarımı yaşasan cart curt demiş.ne yaşamış Allah aşkına.bu lafa da gıcık oluyorum.bir tek bunlar yaşıyor hayatı.
Çocuk iki kişi yapılıyor niye sadece siz bakıyorsunuz? Hiç sinirlenmediniz mi yaptığı harekete.çok kaba, çok saygısızca hatta sevgisizce.ne demek çocuk uyanıyor diye başka odaya geçmek? Hiç tepki göstermediniz mi? Eee tabi yalnız hissedersiniz bu kocayla.iyice şımarmiş bu adam.kendi de biliyor yaptığı hareketin kabul edilebilir olmadığını.bence manipüle edilmişsiniz.arkadaşlar nasıl tepki göstermemiş şaşırdım.
- 15 Haziran 2011
- 77
- 44
Ben de dönem dönem benzer sıkıntıları yaşamış biri olarak sizi anlıyorum. Aslında eşiniz dediğiniz gibi anlayışlı olsa bir nebze rahatlayacaksınız. Ama insanlar ancak kendi istedikleri zaman değişebilir. Onu değiştiremeyeceğinize göre değişime kendinizle ve bakış açınızı değiştirmekle başlayın. Bunu da şu an ki ruh halinizle yapmanız zor olabilir. Profesyonel destek almalısınız önce sonrasında göreceksiniz aslında ne kadar güçlüsünüz ve hiç itici de değilsiniz. Şu an da kendinizi algılamanız dahi olumsuz farkındaysanız. Artık annenizden veya eşinizden destek görmeyi beklemek yerine önce kendinize siz destek olun arkadaşım ve tedavi odaklı düşünün derim.
