- Konu Sahibi sogukhuzun
-
- #1
Merhabalar. Üyeliğim yeni ama yeni üyelerden degilim.kendimi açıklamaktan çekindiğimden yeni bir nick aldım.Ben dertlerini samimi arkadaslarıyla bile paylasan biri degilim. 2yıldır kadınlar forumunu takip ediyorum ve artık içimi dökebilmek istiyorum.belki yardırganıcam eleştirilecem yinede her seye ragmen içimdelileri dökebilmek istiyorum.
Öncelikle kendimden bahsetmek istiyorum.35 yasındayım mesleğim öğretmenlik.6 kardesiz en kücükleri benim.2 kız 4 erkek den sadece en büyükleri evli 5 kardes bekarız ve ailemizle birlikte yaşıyoruz.Sıkıntılı bir cocukluk gecirdim.okul-eğitim hayatımda zorluklarla gecti.ailem kız cocukklarına deger veren bir aile olmadılar hiç.Anneminse her zaman kız evladı annesi olmayı hak etmediğini düsündüm.Kız ve erkek cocukları arasındaki dengeyi hic koruyamadı.kız cocuklarını; gezmez, dısarıya cıkamaz, arkadsına akrabasına misafirliğe tek basına gidemez, erkeklerle konusmaz baskısıyla yetiştirmeye çalıştı ve öylede yaptı.ilkokul 5 sınıftayken baksa sehirdem halam bize gelmisti 20 günlüğüne kalmaya ozamanlr benden 4 yas buyuk olan erkek kuzenimle birlikte.Aynı evde kalmanın verdiği sartlarda kuzenim benle konumsak sohbet etmek isterdi ben cekinerek de olsa kacamak sölediklerine cevap verirdim.birgün annem beni kapının önünde tek basıma yakaladı ve bana azgına gelen herseyi söledi.ben utanmıyormusumda halamın ogluyla konusmaya terbiyesizmisim o….musum. babam bana kuzenimle konusuyorum diye cok kızyormus.(babamın böle bisi söylemediğine eminim) halamın benim icin ne kadar terbiyesiz kız oglumla konusuyor onu ayartmaya çalısyor vs vs… gibi düsünüyormus gibi bir çok sey söylemisti.ben daha ozamanlar 10-11 yasındaydım ve geliskin bir kızda değildim ergenliğe bile girmemistim.hep eve kapalı sokaga cıkmayan bir cocuk olarak büyüdük ablamla ben. Sadece okula gönderiler ALLAH razı olsun.
Ortaokul ve liseye giderken annem kapanmam için cok baskı yaptı. O zamanlar arkadaslarımdan utandıgım için kapanmakda istemiyordum.liseye giderken bir sabah okula gitmek için hazırlandıgımda annem kızgın bir sekilde basımı kapatmamı söyledi bende kabul etmeyince bana”ALLAH SENİ HİÇBİR SEYE MUVAKKAT ETMESİN “ diye beddua etti.moralim cok bozuk bir sekilde evden cktım.aynı sınıfta oldugum ve mahallemizde oturan samimi arkadasım yolda neden moralimin bozuk oldugunu sordu söylemek istemesemde ısrarları neticesinde annemin bana sölediği sözü söyledim.ve arkadasım çok sasırdı annen nasıl sana öle beddua edebildi dedi ve bana ne yaptın diye sordu HİÇ dedim .Ben olsam dayanamaz aglardım dedi.Bense aglamamın birsey ifade etmiyecegini bildigim için içime TAŞ GİBİ OTURSADA gıkım cıkmadı.Aglamadım o gün ama acısı hiç içimden çıkmadı.
Sonraki yıllarımda ise alıştım artık annemin beddualarına.Onun istediği bir seyi yapmadıgımızda yada yaptıgı haksızlıklara karsılık verdiğimizde biz kızlarına her zaman en ufak sedye beddular etti.Ama erkek cocuklarına bir kez olsun azgından beddua cıktıgını duymadık.(etmesinde rabbim korusun)Utanarak söylüyorum ağabeylerim annemin azgına, ölmüs annesine, dinine kitabına küfrettiler ama annem bir kez olsun onlara ah etmedi biz kızlarına ise en ufak bir olayda hemen bedduasını yapıverdi.büyük abimin eşiyle anlasamadı gelin-kaynana meseleleri yüzünden. Gelinine bisi diyemedi kötü kaynana olmak istemez hiç gelinine karsı hep iyi olacak ona hak sahibi olmıcaktır öle der.Gelinine kızıp hic sucu olmayan olaylardan bile haberi olmayan ablama ALLAH SENİ KİMSEYE NASİP ETMESİN, EVLENEMEZSİN İNSALLAH diye bedduasını etti.nedeni ablamda evlenip baskasının canını yakmasınmıs gelini onun canını yakıyormuş.
Çok fazla detaya girdim sizleri sıktım biraz yasantımla ilgili bilgi vermek istedim. Okuma zahmetinde bulununlardan özür diliyorum.izninizle devam etmek istiyorum.
Öncelikle kendimden bahsetmek istiyorum.35 yasındayım mesleğim öğretmenlik.6 kardesiz en kücükleri benim.2 kız 4 erkek den sadece en büyükleri evli 5 kardes bekarız ve ailemizle birlikte yaşıyoruz.Sıkıntılı bir cocukluk gecirdim.okul-eğitim hayatımda zorluklarla gecti.ailem kız cocukklarına deger veren bir aile olmadılar hiç.Anneminse her zaman kız evladı annesi olmayı hak etmediğini düsündüm.Kız ve erkek cocukları arasındaki dengeyi hic koruyamadı.kız cocuklarını; gezmez, dısarıya cıkamaz, arkadsına akrabasına misafirliğe tek basına gidemez, erkeklerle konusmaz baskısıyla yetiştirmeye çalıştı ve öylede yaptı.ilkokul 5 sınıftayken baksa sehirdem halam bize gelmisti 20 günlüğüne kalmaya ozamanlr benden 4 yas buyuk olan erkek kuzenimle birlikte.Aynı evde kalmanın verdiği sartlarda kuzenim benle konumsak sohbet etmek isterdi ben cekinerek de olsa kacamak sölediklerine cevap verirdim.birgün annem beni kapının önünde tek basıma yakaladı ve bana azgına gelen herseyi söledi.ben utanmıyormusumda halamın ogluyla konusmaya terbiyesizmisim o….musum. babam bana kuzenimle konusuyorum diye cok kızyormus.(babamın böle bisi söylemediğine eminim) halamın benim icin ne kadar terbiyesiz kız oglumla konusuyor onu ayartmaya çalısyor vs vs… gibi düsünüyormus gibi bir çok sey söylemisti.ben daha ozamanlar 10-11 yasındaydım ve geliskin bir kızda değildim ergenliğe bile girmemistim.hep eve kapalı sokaga cıkmayan bir cocuk olarak büyüdük ablamla ben. Sadece okula gönderiler ALLAH razı olsun.
Ortaokul ve liseye giderken annem kapanmam için cok baskı yaptı. O zamanlar arkadaslarımdan utandıgım için kapanmakda istemiyordum.liseye giderken bir sabah okula gitmek için hazırlandıgımda annem kızgın bir sekilde basımı kapatmamı söyledi bende kabul etmeyince bana”ALLAH SENİ HİÇBİR SEYE MUVAKKAT ETMESİN “ diye beddua etti.moralim cok bozuk bir sekilde evden cktım.aynı sınıfta oldugum ve mahallemizde oturan samimi arkadasım yolda neden moralimin bozuk oldugunu sordu söylemek istemesemde ısrarları neticesinde annemin bana sölediği sözü söyledim.ve arkadasım çok sasırdı annen nasıl sana öle beddua edebildi dedi ve bana ne yaptın diye sordu HİÇ dedim .Ben olsam dayanamaz aglardım dedi.Bense aglamamın birsey ifade etmiyecegini bildigim için içime TAŞ GİBİ OTURSADA gıkım cıkmadı.Aglamadım o gün ama acısı hiç içimden çıkmadı.
Sonraki yıllarımda ise alıştım artık annemin beddualarına.Onun istediği bir seyi yapmadıgımızda yada yaptıgı haksızlıklara karsılık verdiğimizde biz kızlarına her zaman en ufak sedye beddular etti.Ama erkek cocuklarına bir kez olsun azgından beddua cıktıgını duymadık.(etmesinde rabbim korusun)Utanarak söylüyorum ağabeylerim annemin azgına, ölmüs annesine, dinine kitabına küfrettiler ama annem bir kez olsun onlara ah etmedi biz kızlarına ise en ufak bir olayda hemen bedduasını yapıverdi.büyük abimin eşiyle anlasamadı gelin-kaynana meseleleri yüzünden. Gelinine bisi diyemedi kötü kaynana olmak istemez hiç gelinine karsı hep iyi olacak ona hak sahibi olmıcaktır öle der.Gelinine kızıp hic sucu olmayan olaylardan bile haberi olmayan ablama ALLAH SENİ KİMSEYE NASİP ETMESİN, EVLENEMEZSİN İNSALLAH diye bedduasını etti.nedeni ablamda evlenip baskasının canını yakmasınmıs gelini onun canını yakıyormuş.
Çok fazla detaya girdim sizleri sıktım biraz yasantımla ilgili bilgi vermek istedim. Okuma zahmetinde bulununlardan özür diliyorum.izninizle devam etmek istiyorum.