İçim darılıyor, bir mengene sıkısmıs gibi hissediyorum kendimi caresizim:((

canım bence yapman gereken tek seyy biran önce ayrı eve cıkmak.. sonuc itibariyle bekarsın ve yahut evlenebilirsinde..yasın geçmeden güzelliğin gitmeden hayatını yasamaya bak yas 35 yolun yarısıdır.10yıl önceki pişmanlıklarını 20 yıl sonra simdiki zaman için söylemeK İSTEMİYORSAN artık ayrıl o evden...cocuk değilsin ablanda birazcık seni düşünüyorsa kardesim benim gibi olmasın diyerek sana destek olur...KUSURA BAKMA AMA ABLAN KENDİ EGOSU İÇİN SENİ FEDA EDİYOR.... Sen zaten yapman gerekeni ablana fazlasıyla yapmıssın...Emin ol yasadığın sehirden ve evden azıcık uzaklasırsan senin faydana olur...en yakın zamanda kurtulmaya bak öyle yada böyle hayat geçip gidiyor dolu dolu yasaman dileğimle.. O KADAR COK SEY GEÇTİKİ OKURKEN İÇİMDEN YAZMAK İSTEMİYORUM !!!!!!!!

merhabalar.. okuyan ve yorum yapan arkadslara tesekkür ediyorum.evden ayrılmam ne yazıkkı mümkün değil.Aileme göre kız evden ancak evlendiği zaman ayrılabilir.Ayrı eve cıkmama kesinlikle izin verilmiyor...babamla tartıstıgımız bir sırada ev tutup ayrılıcam demistim gayrı ihtiyarı. bana sölediği ise bu evden hicbir yere tek basına gidemezsin ayrı ev tutsan bile rahat bırakmam seni abilerini kındırı üzerine veririm demisti.Korktun mu derseniz hayır...ablam icin evden ayrılamıyorum. ben ayrılıp gittiginde onun için hayat daha zor olucak çünkü.Ablama beraber ayrı eve cıkalım dediğimde ise cesaret edemiyor.İlerde ben evlenip gidersem tekrar baba evine dönmek zorunda kaldıgında şartların dahada zor olacagını düsündüğünü hissediyorum...
Elimden gelen sadece onun ve kendi hayatımı biraz daha guzelelştirebilmek.Artık annemin bize eskisi gibi baskı uygulamasına izin vermiyorum ama yinede bu yeterli olmuyor.Hersey belirli sınırlar içerisinde devam etmek zorunda yine.Ablam 2 senedir bir kursa gitmesi (dikis nakıs, el sanatları vs gibi ) için ısrar ettim .Her türlü ihtiyacını ben karsılıcam yeterki bi kursa git dedim. Sanırım kendine güveni olmadıgından hem ev işleri ve kursu birlikte götüremiyeceginden hemde kendince buldugu bahanelerden sonra giderim diye erteleyip durdu.Amacım insan içine karısısn topluluklara girsin istedim biraz acılsın falan ama olmadı.Gecen yıl kendim ehliyet kursuna gitmeye karar verdim ablamada gelmesi için ısrar ettim.evde kursa gitcem fikrini söylediğimde annem babam itiraz ettiler gidemedik ama bu yıl kim ne derse desin ehliyetimi alıp araba alacagım konusunda kararlı oldugumu söledim ve kursa yazıldım nasipsa haftaya kursa baslıyorum ablamıda benimle birlikte kayıt yaprım insallah hayırlı olur...

bir tanıdıgımız vardı ki senin gibi zapturapt altında da yasamıyordu, neyse abisi için annesi için babası için evlenmedi onların istekleri için kendi isteklerinden vazgeçti.
sonuc kadıncagız 50 yasında abisini annesi ve babasını kaybetti ve surekli bize " baskalarını mutlu etmek için ugrastım onlar goctu gitti ben bu dunyada yalnız kaldım" diye.

hayat senin, baskalarını hayatının ortasına koyup kendinden bu kadar vazgecme derim

yılbasından beri içimde garip bi huzun var.yeni bir yıla girdik hayatımdan bir sene daha gitti ve geri dönüp baktıgımda hayatımda hicbirseyin degismediğini görmek içimi fazlasıyla açıtıyor..Çok mu fazla sey istiyorum ve bekliyorum hayattan acaba diye düsünüyorum..Evlenmek aile kurmak kendine ait hayatının olması gibi...Son zamanlarda açılan baslıklarda dikakttimi çeken cevaplarla karsılasacagımı tahmin edebiliyorum.Evlenmek mutluluk demek degildir, evlenmek isteyen kocası meraklısı biri daha gibi...Ama ben koca meraklısı degilim sadece kendi hayatım olsun istiyorum..herseyiyle bana ait..kendi hayatımla birlikte baskasının hayat yükünüde tasımak istemiyorum.vicdanımda el vermiyor.benim yoklugumda onu bekleyen hayatı cok iyi biliyorum.annemle zaten arası hiç iyi olmadı o durumda sürekli evde ve her dakika bir arada olduklarında hayatın ablam için ne kadar cekilmez olabilecegini tahmin etmek bile istemiyorum..Bunu kendiside bildiginden gitmemei istemediğini hissediyorum zaman zaman bana kendiside diyor sen olmasan benim halim çok kötü olurdu diye.O yüzden istiyorumki önce o gitsin hayatını kursun sonra ben vicdanım ve gönlüm rahat olarak kendi hayatıma yönelebiliyim.Mutlu olabileceksem arkamda mutsuz birini bırakmanın acısını hissetmiyim istiyorum.Bunun için her gun rabbime dua ediyorum önce ablama sonra bana hayırlı yuva nasip et diye...Ama yıllardır degisen birsey yok... Bazen üzüntüden isyan ediyorum ne zaman ALLAH ım ne zaman beni duyacaksın diye.Zaman su gidip akıp gidiyor ve yasım 35 oldu diyorum artık ne kadar zamanım kaldıki beklemek için diyorum.sınıf arkadaslarımın cocuklarına ögretmenlik yapıyorum...onlara baktıgımda hayatımda ne cok kaybım varmıs diyorum...okulda herkes esinden cocgundan, evindeki esyaalrını degistirdiginden , bugun suraya gezmeye gittiik, yazın surda tatil yaptık gibi seylerini anlattıklarında ben sadece susup dinliyorum...onlar guzel guzel anlatırken benim suskun yüregimden neler neler geciyor((((((((((((((((((((tatil nedir bilmiyorum hic ile gidemedim.bütün sene calıstım 2 hafta tatile gidip kafamı dagıtım diyemedim.her yıl yaz tatillerim evde ailemle gecti.)
Çoğu zaman kendi kendimle konusurken yakalıyorum kendimi.İç sesimle hesaplasıyorum.hayattan istediklerini haketmiyorsun diyorum.rabbim seni bu istediklerine layık görmemiski vermiyor.bu ve buna benzer daha kötü seyler söylüyor iç sesim bana ve bende hak veriyorum iç sesime.yoksa neden ki diyorum?Böle zamanlarda beynim dursun kalbim uyusun istiyorum.Hicbirsey düsünemez olmak istiyorum. seninde sınavın bu diyorum...dayanmalısın diyorum. senden daha kötüleri var sükret diyorum...Basaramıyorum sanırım bu sınavı hakkıyla gecmeyi(((Yüregim susun istiyorum...Gelecekle ilgili hayaller kurmak istemiyorum.olmayacaganı bildigim isteklerimden kurtulabilmek istiyorum.Var mı bunu çaresi ?İnsan vazgecebilir mi hayallerindne beklentilerinden?Ben vaz gecmek istiyorum. artık hayattan zevk alamıyorum.bir hayatım olabilecegini hissedemiyorum...tabiri caizse bir robot gibi yasamak istiyorum dusuncesiz ve duygulardan yoksun... belki ozaman gercekten mutlu olabirim

bazen ailleler cocuklarini koruduklarini saniyorlar aslinda bogarak öldürüyorlar haberleri yok
bence bir pisikiyatriye git kendine güvenin gelir ablanda gitsin ne böyle

tayin isteseniz. Aileniz sorarsa rotasyon oldu dersiniz. Baska bir ile gidin derim ben.

Biliyoruzki genelde anneler evlatlarının iyiliğini isterler. Fakat senin alattığına göre, annen maalesef hayatınızı yaşamayı geçiyorum, monotonlaştırmış.
Bu devirde biliyorsunuz ki kız evladı yetiştirmek cidden çok zordur. Fakat öyle yapacağına arkadaş olmayı deneseymiş.
Annen acaba mutsuz olduğu için mi böyle yapıyor. Yetiştirme tarzı belki anneannen ki gibidir.
35 Yaşına gelmişsin ve daha flörtün dahi olmamış. Çok şükür güzel kutsal bir meslek sahibisin. Fakat artık biraz da kendini düşün. Hayat akıp gidiyor.
İnşallah allah iyi birini karşına çıkarar mutlu olursun. Allah kalbine gönlüne göre versin. Anlatığın kadarıyla çok iyi niyetli saf bir insansın.
Allah yardımcın olsun!

ablanızdan ayrılıp onu yalnız bırakmak istemiyorsunuz ,ama keşke atamanızı başka şehire isteseydiniz hem sizi yalnız göndermemek için ablanızıda yanınızda gönderirlerdi böylece o da bu vesile ile biraz olsun rahatlardı.