bende ilaç kullanmadığım için kendimi mutlu edecek şeylere yöneliyorum alışveriş gezmek gibi
bende ilaç kullanmadığım için kendimi mutlu edecek şeylere yöneliyorum alışveriş gezmek gibiKullanın size bir hemşire olarak söylüyorum kulaktan dolma bilgileri bosverin hepsi yalan uyku yapıyor vs doğru ilaca denk gelirseniz hayatta huzuru bulursunuz ..sonra kendinizi manevi olarak yükselttiginiz vakit yavaş yavaş ilacı bırakırsınız....ilac kullanmayı sevmeyen doğal yolları tercih eden biri olarak söylüyorum hayatınız kurtulur ciddi manada
psikoloğum benimle yaşıt o yüzden bu kadını tercih ettim yeni mezun ve arkadaş gibi olduğumuz için ona anlatmak beni rahatlatıyor başka bir psikoloğa herşeyi baştan anlatmak yapamayabilirim.Psikolog değiştirin. Geçmişteki herkesi affet demekle olmuyor o iş. Bunun ciddi bir terapi yöntemi var. Hem de alet edevat kullanıyorlar bayağı. Benim psikoloğum bana bir kere bile affet demedi ama uyguladığı terapi sayesinde zamanla o anılarım hafifledi. Affetmedim ama bana acı da vermemeye başladı anılarım. Düzgün terapi en iyi çözüm derim
cesaret bulursam anlatacağımÇok üzüldüm yaşadıklarınıza. Babaanneniz, amcanız kadar anne babanızda suçlu. Ama dediğiniz gibi konu anne baba olunca insan küçükte olsa bir sebep bulup affetmek istiyor.
Eşinize yaşadıklarınızı kendi ruh sağlığınız için anlatmalı ve köye gitmemelisiniz. İlk etapta tüm detayları anlatmayın, annem babam çalıştığı için onlara bıraktı, çok dayak yedim, o yüzden onlarla görüşmek istemiyorum, dersiniz. Daha fazlasını anlatmak isterseniz anlatırsınız. Ama en azından bu kadarını eşiniz bilmeli. Hem siz rahatlarsınız hem de eşiniz sizin bu agresif tavırlarınızın sağlam bir nedeni olduğunu bilip, size destek olur.
Arkadaşlar merhaba ,
26 yaşındayım 3 senelik evli ve 16 aylık oğlum var .
bana birşeyler oldu herkese sataşmaya başladım iş yerinde alt birimimde çalışanların burnundan getirmeye başladım zaten mükemmelliyetçi biriydim iyice iş beğenmemeye başladım . evde agresif en ufak bir olaya parlayan biri oldum. kimse de karşılık vermiyor kavga da edemiyorum kendi kendime söylenen biri oldum .
psikoloğa gitmeye karar verdim,
zaten gidiyordum bırakmıştım tekrar devam etmeye karar verdim,
psikoloğum zaten herşeyi biliyor size de özet geçeyim,
ben 5 yaşında iken ailem sürekli tarla işlerine gidip beni babaanneme bırakıp 1 sene 2 sene gelmezlerdi çalışırlardı hiç göremezdim ailemi ,
ben de 6 yaşında ana sınıfına vermişler 2 sene ana sınıfı okudum ama babaannemden ağır şiddet gördüm 6 yaşında çocuktan çok büyük işler beklediği ve ben yapamadığım için örn. 15 tane inek vardı beni dağa gütmeye yollamıştı ben peşinden koşamadığım için yarısı önden eve kaçtı bende mecbur diğerlerini götürdüm eve en ağır şiddeti o zaman gördüm sopa ile evire çevire dövdü beni köyün içinde kaçmaya çalışırken elindeki sopayı fırlattı göğüsüme geldi o gündür astımım var o dayak yüzünden mi bilemiyorum bayıldım o fırlattığı sopadan sonra ilk şiddet bu şekilde oldu dedem almış elinden ,
babamlar geldi 7 yaşındayım, ilk okula başlayacağım beni köy okuluna vermedi amcamın yanına yolladı amcam özürlü havale geçirmiş bir eli ve ayağı tutmuyor özürlü kadrosu ile devlet memuru olmuş .
amcamın yanında okumaya başladım ailem yine çalışmaya gidiyor ben zaten görüşemiyorum babaannem annemden nefret ettiği için sürekli annemi kötüler para mevzuları yüzünden babama bişey diyemez beni döverdi
amcamın yanında babaanem yok diye sevinirken bu kez de amcamın stres topu oldum sürekli her gün dövüyordu psikolojisi bozuktu,
evlendi eşine aynı sürekli şiddet uyguladı şiddet bana azaldı eşine çok uyguladı bu sefer eşi bana eziyet etmeye başladı mutfağı kitleyip aç kaldım . duş almama izin vermezdi haftada 1 yaz ayında bile her şekilde eziyet etti çok ağladım yapma diye bu kez okuldaki kimse benimle arkadaş olmak istemedi pis olduğum için halbuki elimde değildi 8 yaşındaydım daha , babam bana para bırakırmış haberim hiç olmadı yemiş paramı ev amcamla babamın ortak aldığı bir evmiş bize baktığı için yarı parasını ödemiş babam, ona rağmen babamın bana bıraktığı para olmasına rağmen aç kaldım amcama da diyemedim yengemi gene dövecek diye
17 yaşıma geldim bir şekilde üniversiteyi sırf sığıntı olmaktan kurtulayım diye başka bir şehirde okudum ve pdikolojik destek almaya bu yaşta başladım,
bunlar benim geçmişimde yaşadığım kimseye anlatamadığım şeyler psikoloğum dışında kimseye anlatamadığım şeyler ama son zamanlarda bayramdan döndüğümden beri psikolojim çok kötü onları köyde görmek bana hiç iyi gelmedi .
sürekli rüyamda eşimden şiddet gördüğümü görüyorum beni öldürdüğünü halbuki kötü sözünü bile duymuşluğum yok her gece aynı rüya
bana neler oluyor çok kötüyüm psikoloğum geçmişindeki herkesi affet bırak geçmişte kalsınlar diyor nasıl olacak
Tam bu esnada "bu şefkati cocuklugumda bana hiç gostermediniz, bn masum ve annesiz babasız bir cocukken keşke sizler tarafindan o kadar dayak yemeseydim de suan ayni samimiyetle(!) Size karsilik verebilseydim" gibi bir laf edebilirdiniz. Daha önceden aranizda bu tarz bir muhabbet gecti mi bilmiyorum. Eger gecmediyse bu yuzlesmeyi yapmaniz icin size engel olan şey ne merak ediyorum.anne babamla aram çok iyi onların bir suçu yok babaannem yaşadıklarımı anlatmama asla izin vermedi öğrendiklerinde 17 yaşındaydım babam annesi ve kardeşi ile görüşmüyor benim yaşadıklarım yüzünden sırf bu yüzden beni görmeye gelip babamlara ağlıyorlar elim ayağım titriyor düşündükçe babama gösteriş yapıyor bana sarılmaya çalışarak bile iğreniyorum
Lütfen kendinize bir iyilik yapın size ilaç tavsiye ederim ama burda linç yerim şimdi o yüzden yazamıyorum ...hayat kaliteniz için yapın...bakın ben ilaçları gerçekten sevmeyen öncelikli olarak alternatif tıbba yönelen biriyim ama psikoloji apayrı bir şey o çökerse her şey çöker bu yüzden geçmişle savaşmak için ilaç içmeniz şart, yoksa hem yipranir hemde yipratirsiniz..sonra kendinizi hazır hisssedince güçlü hissedince ilacı bırakırsınızbende ilaç kullanmadığım için kendimi mutlu edecek şeylere yöneliyorum alışveriş gezmek gibi
sadece annem ve babamla görüşüyorum onlarla görüşmeden duramamHerkesi affet olay çözülsün, ne kadar basit! Formül buysa bu psikologlar neden var acaba?
Onların neden böyle davrandiklarını anlamaya çalışabilirsiniz ama onları affetmek zorunda değilsiniz. Onlarla yüzleşip daha sonradan hepsiyle iletisimi kesebilirsiniz bu da bir yoldur mesela. Siz hala neden size bu kadar zulüm etmiş gaddar insanlarla görüşmeyi sürdüruyorsunuz? Kendinize once bunun yanıtını vermeniz gerekir bence. Anne ve babanız da buna dahil bu insanların hayatınizdaki yerleri nedir? Sizlere ne ifade ediyorlar? Hayatiniz acidindan olumlu herhangi bir etkileri var mi? Bu ve bunun gibi sorulara yanıt bulmaya calisarak bu insanlari hayatinizdan neden cikarmaniz gerektigini daha net anlayabilirsiniz.
Ayrica olur da yrn bir gün kendi cocugunuza yetistirildiniz tarzda davranmamak adina psikolojik destek almaya muhakkak devam edin ama tabi ayni psikologtan değil.
Cok agır seyler yasamıssınız.ama bunlar etrafınızdakı ınsanların sucu değil.Ailenizle olan konularınızı yardım alarak cozebılırsınız.Arkadaşlar merhaba ,
26 yaşındayım 3 senelik evli ve 16 aylık oğlum var .
bana birşeyler oldu herkese sataşmaya başladım iş yerinde alt birimimde çalışanların burnundan getirmeye başladım zaten mükemmelliyetçi biriydim iyice iş beğenmemeye başladım . evde agresif en ufak bir olaya parlayan biri oldum. kimse de karşılık vermiyor kavga da edemiyorum kendi kendime söylenen biri oldum .
psikoloğa gitmeye karar verdim,
zaten gidiyordum bırakmıştım tekrar devam etmeye karar verdim,
psikoloğum zaten herşeyi biliyor size de özet geçeyim,
ben 5 yaşında iken ailem sürekli tarla işlerine gidip beni babaanneme bırakıp 1 sene 2 sene gelmezlerdi çalışırlardı hiç göremezdim ailemi ,
ben de 6 yaşında ana sınıfına vermişler 2 sene ana sınıfı okudum ama babaannemden ağır şiddet gördüm 6 yaşında çocuktan çok büyük işler beklediği ve ben yapamadığım için örn. 15 tane inek vardı beni dağa gütmeye yollamıştı ben peşinden koşamadığım için yarısı önden eve kaçtı bende mecbur diğerlerini götürdüm eve en ağır şiddeti o zaman gördüm sopa ile evire çevire dövdü beni köyün içinde kaçmaya çalışırken elindeki sopayı fırlattı göğüsüme geldi o gündür astımım var o dayak yüzünden mi bilemiyorum bayıldım o fırlattığı sopadan sonra ilk şiddet bu şekilde oldu dedem almış elinden ,
babamlar geldi 7 yaşındayım, ilk okula başlayacağım beni köy okuluna vermedi amcamın yanına yolladı amcam özürlü havale geçirmiş bir eli ve ayağı tutmuyor özürlü kadrosu ile devlet memuru olmuş .
amcamın yanında okumaya başladım ailem yine çalışmaya gidiyor ben zaten görüşemiyorum babaannem annemden nefret ettiği için sürekli annemi kötüler para mevzuları yüzünden babama bişey diyemez beni döverdi
amcamın yanında babaanem yok diye sevinirken bu kez de amcamın stres topu oldum sürekli her gün dövüyordu psikolojisi bozuktu,
evlendi eşine aynı sürekli şiddet uyguladı şiddet bana azaldı eşine çok uyguladı bu sefer eşi bana eziyet etmeye başladı mutfağı kitleyip aç kaldım . duş almama izin vermezdi haftada 1 yaz ayında bile her şekilde eziyet etti çok ağladım yapma diye bu kez okuldaki kimse benimle arkadaş olmak istemedi pis olduğum için halbuki elimde değildi 8 yaşındaydım daha , babam bana para bırakırmış haberim hiç olmadı yemiş paramı ev amcamla babamın ortak aldığı bir evmiş bize baktığı için yarı parasını ödemiş babam, ona rağmen babamın bana bıraktığı para olmasına rağmen aç kaldım amcama da diyemedim yengemi gene dövecek diye
17 yaşıma geldim bir şekilde üniversiteyi sırf sığıntı olmaktan kurtulayım diye başka bir şehirde okudum ve pdikolojik destek almaya bu yaşta başladım,
bunlar benim geçmişimde yaşadığım kimseye anlatamadığım şeyler psikoloğum dışında kimseye anlatamadığım şeyler ama son zamanlarda bayramdan döndüğümden beri psikolojim çok kötü onları köyde görmek bana hiç iyi gelmedi .
sürekli rüyamda eşimden şiddet gördüğümü görüyorum beni öldürdüğünü halbuki kötü sözünü bile duymuşluğum yok her gece aynı rüya
bana neler oluyor çok kötüyüm psikoloğum geçmişindeki herkesi affet bırak geçmişte kalsınlar diyor nasıl olacak
Neden duramazsınız?Yanı onlar durmus sız el kadarken?Tedavınızı etkileyecek seyler soylemek ıstemıyorum ama .sadece annem ve babamla görüşüyorum onlarla görüşmeden duramam
diyemedim çünkü eşim bimiyor yaşadıklarımıTam bu esnada "bu şefkati cocuklugumda bana hiç gostermediniz, bn masum ve annesiz babasız bir cocukken keşke sizler tarafindan o kadar dayak yemeseydim de suan ayni samimiyetle(!) Size karsilik verebilseydim" gibi bir laf edebilirdiniz. Daha önceden aranizda bu tarz bir muhabbet gecti mi bilmiyorum. Eger gecmediyse bu yuzlesmeyi yapmaniz icin size engel olan şey ne merak ediyorum.
Niye anlatmakta cekiniyorsunuz peki? Size acıyacağından veya sizi hor görmesinden mi çekiniyorsunuz? Ama şöyle bir şey var ki; o bu durumu bilmediği sürece o insanlarla görüşmeye devam edeceksiniz ve bu durum sizi ve tedavinizi olumsuz yonde etkilemeye devam edecek. Tam düzeldim derken tepe taklak olmaya devam edeceksiniz belki de. Siz düzelemedikçe de bunun acısı eşiniz, çocugunuz ve çevrenizdeki diğer insanlardan çıkacak. Huzur bulamadığınızı söyluyorsunuz; siz aile içinde ve iş ortamında huzursuzluk yaratmaya devam ettikce baskalarına haksızlık yapmış olacaksınız. Durumunuzdan eşiniz de haberdar olursa en azından neden böyle davrandığınızı anlamlandırabilir hatta belki size kendinizi daha iyi hissettirebilicek bir yol, bir çözüm önerisinde de bulunabilir. Eşinize anlatmama konusunda kararlıysanız bile en azından görüsmek istemediginiz o insanlari hayatinizdan cikarmak icin baska bir yöntem bulabilirsiniz. O insanları samimi bulmuyorum, laf taşıyorlar, iki yüzlüler gibi bir bahane sunarak da gorüsmeyi red etme lüksünüz var.diyemedim çünkü eşim bimiyor yaşadıklarımı
ben kendimi yaşadıklarım yüzünden zaten ezik görüyorum başkalarının hele eşimin ne kadar ezikmişsin demesinden çok korkuyorum benim sosyal çevreme çizmiş olduğum bir imaj var yanlış anlamayın gülen eğlenen ekonomik özgürlüğüm elimde kendi paramı kazanıyorum . iş yerinde bile çizmiş olduğum bir imaj var burada anlatabiliyorum çünkü anonimim beni tanıyan ve aynı evi paylaştığım birinin halime üzülüp bana acıyarak bakması istemiyorum bu tarz olayı yaşamak zaten ben ne güzel herşeyi geride bırakmıştım görmüyordum sadece anne ve babamla görüşüyorum bu bayram ne olduysa yanıma çocuk görme bahanesi ile gelmişler babam da görüşmediği için yalandan bana sarılmalar filan tekrardan fenalaştım halbuki 6 senedir hiç aklımda yoktuNiye anlatmakta cekiniyorsunuz peki? Size acıyacağından veya sizi hor görmesinden mi çekiniyorsunuz? Ama şöyle bir şey var ki; o bu durumu bilmediği sürece o insanlarla görüşmeye devam edeceksiniz ve bu durum sizi ve tedavinizi olumsuz yonde etkilemeye devam edecek. Tam düzeldim derken tepe taklak olmaya devam edeceksiniz belki de. Siz düzelemedikçe de bunun acısı eşiniz, çocugunuz ve çevrenizdeki diğer insanlardan çıkacak. Huzur bulamadığınızı söyluyorsunuz; siz aile içinde ve iş ortamında huzursuzluk yaratmaya devam ettikce baskalarına haksızlık yapmış olacaksınız. Durumunuzdan eşiniz de haberdar olursa en azından neden böyle davrandığınızı anlamlandırabilir hatta belki size kendinizi daha iyi hissettirebilicek bir yol, bir çözüm önerisinde de bulunabilir. Eşinize anlatmama konusunda kararlıysanız bile en azından görüsmek istemediginiz o insanlari hayatinizdan cikarmak icin baska bir yöntem bulabilirsiniz. O insanları samimi bulmuyorum, laf taşıyorlar, iki yüzlüler gibi bir bahane sunarak da gorüsmeyi red etme lüksünüz var.
sadece annem ve babamla görüşüyorum onlarla görüşmeden dura
çok yanlış düşünüyorsunuz. hayat arkadaşınız o. anladığım kadarıyla size değer veriyor ve iyi bir evliliğiniz var. ama siz zamanla bu davranışlarla evliliğinize zarar vereceksiniz korkarım. bence de eşinizle paylaşın.ben kendimi yaşadıklarım yüzünden zaten ezik görüyorum başkalarının hele eşimin ne kadar ezikmişsin demesinden çok korkuyorum benim sosyal çevreme çizmiş olduğum bir imaj var yanlış anlamayın gülen eğlenen ekonomik özgürlüğüm elimde kendi paramı kazanıyorum . iş yerinde bile çizmiş olduğum bir imaj var burada anlatabiliyorum çünkü anonimim beni tanıyan ve aynı evi paylaştığım birinin halime üzülüp bana acıyarak bakması istemiyorum bu tarz olayı yaşamak zaten ben ne güzel herşeyi geride bırakmıştım görmüyordum sadece anne ve babamla görüşüyorum bu bayram ne olduysa yanıma çocuk görme bahanesi ile gelmişler babam da görüşmediği için yalandan bana sarılmalar filan tekrardan fenalaştım halbuki 6 senedir hiç aklımda yoktu
İyi ama fayda sağlamadıktan sonra isterseniz sokağa çıkıp bağırın, anlatın anlatın neye yarar. Bazı anılar sadece anlatmakla olmuyor onu demek istiyorum. Yaşının yakın olması iyi bir şey değil. Aksine tecrübeli ve sizinle empati kurmayacak biri lazım. Tekrar söylüyorum,sizinle Empati kuracak biri değil, sizi anlayacak ve yardım edecek biri laızm. Terapist ararken yüksek lisans yaptı mı, hangi alanda uzman tek tek bakmak lazım. Yoksa paranıza da yazık size de. Umarım zamanla anlarsınız gittiğiniz terapistin işe yaramadığınıpsikoloğum benimle yaşıt o yüzden bu kadını tercih ettim yeni mezun ve arkadaş gibi olduğumuz için ona anlatmak beni rahatlatıyor başka bir psikoloğa herşeyi baştan anlatmak yapamayabilirim.
E görüşmeben ailemi görmeye gidiyorum eşimin yaşadığım hiç bir olaydan haberi olmadığı için tepki de veremiyorum yanıma geldiklerinde çok özlüyorlar gibi sarılmaları midemi bulandırıyor ama elimden hiçbirşey gelmiyor
ben kendimi yaşadıklarım yüzünden zaten ezik görüyorum başkalarının hele eşimin ne kadar ezikmişsin demesinden çok korkuyorum benim sosyal çevreme çizmiş olduğum bir imaj var yanlış anlamayın gülen eğlenen ekonomik özgürlüğüm elimde kendi paramı kazanıyorum . iş yerinde bile çizmiş olduğum bir imaj var burada anlatabiliyorum çünkü anonimim beni tanıyan ve aynı evi paylaştığım birinin halime üzülüp bana acıyarak bakması istemiyorum bu tarz olayı yaşamak zaten ben ne güzel herşeyi geride bırakmıştım görmüyordum sadece anne ve babamla görüşüyorum bu bayram ne olduysa yanıma çocuk görme bahanesi ile gelmişler babam da görüşmediği için yalandan bana sarılmalar filan tekrardan fenalaştım halbuki 6 senedir hiç aklımda yoktu
Kuzum kolay şeyler yasamamissin sahiden çok zor ama bak aile kurmuşsun bir annesin.Arkadaşlar merhaba ,
26 yaşındayım 3 senelik evli ve 16 aylık oğlum var .
bana birşeyler oldu herkese sataşmaya başladım iş yerinde alt birimimde çalışanların burnundan getirmeye başladım zaten mükemmelliyetçi biriydim iyice iş beğenmemeye başladım . evde agresif en ufak bir olaya parlayan biri oldum. kimse de karşılık vermiyor kavga da edemiyorum kendi kendime söylenen biri oldum .
psikoloğa gitmeye karar verdim,
zaten gidiyordum bırakmıştım tekrar devam etmeye karar verdim,
psikoloğum zaten herşeyi biliyor size de özet geçeyim,
ben 5 yaşında iken ailem sürekli tarla işlerine gidip beni babaanneme bırakıp 1 sene 2 sene gelmezlerdi çalışırlardı hiç göremezdim ailemi ,
ben de 6 yaşında ana sınıfına vermişler 2 sene ana sınıfı okudum ama babaannemden ağır şiddet gördüm 6 yaşında çocuktan çok büyük işler beklediği ve ben yapamadığım için örn. 15 tane inek vardı beni dağa gütmeye yollamıştı ben peşinden koşamadığım için yarısı önden eve kaçtı bende mecbur diğerlerini götürdüm eve en ağır şiddeti o zaman gördüm sopa ile evire çevire dövdü beni köyün içinde kaçmaya çalışırken elindeki sopayı fırlattı göğüsüme geldi o gündür astımım var o dayak yüzünden mi bilemiyorum bayıldım o fırlattığı sopadan sonra ilk şiddet bu şekilde oldu dedem almış elinden ,
babamlar geldi 7 yaşındayım, ilk okula başlayacağım beni köy okuluna vermedi amcamın yanına yolladı amcam özürlü havale geçirmiş bir eli ve ayağı tutmuyor özürlü kadrosu ile devlet memuru olmuş .
amcamın yanında okumaya başladım ailem yine çalışmaya gidiyor ben zaten görüşemiyorum babaannem annemden nefret ettiği için sürekli annemi kötüler para mevzuları yüzünden babama bişey diyemez beni döverdi
amcamın yanında babaanem yok diye sevinirken bu kez de amcamın stres topu oldum sürekli her gün dövüyordu psikolojisi bozuktu,
evlendi eşine aynı sürekli şiddet uyguladı şiddet bana azaldı eşine çok uyguladı bu sefer eşi bana eziyet etmeye başladı mutfağı kitleyip aç kaldım . duş almama izin vermezdi haftada 1 yaz ayında bile her şekilde eziyet etti çok ağladım yapma diye bu kez okuldaki kimse benimle arkadaş olmak istemedi pis olduğum için halbuki elimde değildi 8 yaşındaydım daha , babam bana para bırakırmış haberim hiç olmadı yemiş paramı ev amcamla babamın ortak aldığı bir evmiş bize baktığı için yarı parasını ödemiş babam, ona rağmen babamın bana bıraktığı para olmasına rağmen aç kaldım amcama da diyemedim yengemi gene dövecek diye
17 yaşıma geldim bir şekilde üniversiteyi sırf sığıntı olmaktan kurtulayım diye başka bir şehirde okudum ve pdikolojik destek almaya bu yaşta başladım,
bunlar benim geçmişimde yaşadığım kimseye anlatamadığım şeyler psikoloğum dışında kimseye anlatamadığım şeyler ama son zamanlarda bayramdan döndüğümden beri psikolojim çok kötü onları köyde görmek bana hiç iyi gelmedi .
sürekli rüyamda eşimden şiddet gördüğümü görüyorum beni öldürdüğünü halbuki kötü sözünü bile duymuşluğum yok her gece aynı rüya
bana neler oluyor çok kötüyüm psikoloğum geçmişindeki herkesi affet bırak geçmişte kalsınlar diyor nasıl olacak
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?