hanımlar merhaba, sizlere kendimde özellikle son 1 sene, 6 ay kadar ortaya çıkan bir durumdan bahsetmek istiyorum.
özellikle son 6 ayı düşündüğümde artış gözlemlediğim mesele şu: benim hislerim çok fazla çıkmaya başladı. hislerim beni çok az yanıltır oldu. eskiden böyle değildim, yanılırdım. ama son 6 ayda özellikle ne tahmin ediyorsam, ne hissediyorsam %90 bunun gerçekten de olduğunu görüyorum. tabii bunlar durduk yere boş boş otururken içime doğan şeyler değil. örnek vermek gerekirse, mesela annem ortağı ile alakalı bir durumu bana anlatıyor. ben de yorum yapıyorum, şöyle olacakmış gibi geliyor diyorum ve sahiden de öyle oluyor bir süre sonra. veya aslını astarını bilmediğim bir konu hakkında bişey anlatılınca ya da benim bir şekilde karşıma gelmişse, şöyle şöyle olmuştur dediğim ne varsa sonradan sahiden de tahmin ettiğim gibi olduğunu öğreniyorum.
altında bir bit yeniği olabilir dediğim her şeyde mutlaka o bit yeniğinin var olduğunu öğrenir oldum.
çok fazla örnek var yani olumlu, olumsuz. sadece olumsuz hisler değil olumlu şeyler için de hissettiklerim çıkar oldu.
tv izlerken de böyle. masterchef izliyoruz, anneme diyorum ki bak takıma şunu seçecekler, hakikaten benim dediğim ismi 30 sn sonra takıma alıyor. şu kişi birinci olacak diyorum o akşam, sahiden o oluyor.
ama en taze örnek şu, sadece hikayelerinden az çok hayatına şahit olduğum bir kadın arkadaşım son zamanlarda çocuklu kankası ile çok zaman geçiriyor. ve kendisi psikolojik anlamda zor bir dönemden geçiyordu en son, bu akşam yine aynı arkadaşına gitmiş ve çocuklarıyla zaman geçirip hikaye atmış hatta whatsapp profil resmini de ufak olan çocukla birlikte selfi'sini yapmış. ben tesadüfen gördüm, yanımda arkadaşıma dedim ki demek ki bunlarla zaman geçirmek ona iyi geliyor, çocuklar enerjisini yükseltiyor insanın ama yarın öbür gün ben evlenip çocuk yapıcam demesin sonra
dedim gülüştük. bahsettiğim kişi 32 yaşında ve bekar, hayatında biri yok bildiğim kadarıyla. kendisini severim iletişimimiz koptu sadece o yüzden sadece hikayelerinden hayatına şahidim dedim en başında. çocuk yapmayla alakalı düşünceleri olumsuzdu, ülkenin dünyanın gidişatı vs derken bu dünyaya gelen çocuğa yazık, yeni nesillere yazık kafasında biridir yani.
neyse ben bu şakayı yaptıktan sonra instagrama girdim ve o da ne, bahsettiğim arkadaş çocukla olan resmini paylaşıp altına, ''onunla zaman geçirdikçe çocuk yapasım geliyor'' falan yazmış ben şok oldum paylaşımdan habersiz yaptığım şaka direkt karşıma geldi.
benim kafama takılan, bu şeyleri ben neden yaşıyorum? bunlar sahiden his mi, içime mi doğuyor yoksa bir iki ipucunu alıp mantıksal ilişki kurup doğru sonucu mu tahmin ediyorum acaba? kafadan atarak söylediğim şeyler değil, mantık insanıyımdır ama işin hissetme kısmı da var galiba. artık durugörü mü altıncı his mi, müneccimlik mi bilemedim. bu tarz şeyler yaşayan var mı?
özellikle son 6 ayı düşündüğümde artış gözlemlediğim mesele şu: benim hislerim çok fazla çıkmaya başladı. hislerim beni çok az yanıltır oldu. eskiden böyle değildim, yanılırdım. ama son 6 ayda özellikle ne tahmin ediyorsam, ne hissediyorsam %90 bunun gerçekten de olduğunu görüyorum. tabii bunlar durduk yere boş boş otururken içime doğan şeyler değil. örnek vermek gerekirse, mesela annem ortağı ile alakalı bir durumu bana anlatıyor. ben de yorum yapıyorum, şöyle olacakmış gibi geliyor diyorum ve sahiden de öyle oluyor bir süre sonra. veya aslını astarını bilmediğim bir konu hakkında bişey anlatılınca ya da benim bir şekilde karşıma gelmişse, şöyle şöyle olmuştur dediğim ne varsa sonradan sahiden de tahmin ettiğim gibi olduğunu öğreniyorum.
altında bir bit yeniği olabilir dediğim her şeyde mutlaka o bit yeniğinin var olduğunu öğrenir oldum.
çok fazla örnek var yani olumlu, olumsuz. sadece olumsuz hisler değil olumlu şeyler için de hissettiklerim çıkar oldu.
tv izlerken de böyle. masterchef izliyoruz, anneme diyorum ki bak takıma şunu seçecekler, hakikaten benim dediğim ismi 30 sn sonra takıma alıyor. şu kişi birinci olacak diyorum o akşam, sahiden o oluyor.
ama en taze örnek şu, sadece hikayelerinden az çok hayatına şahit olduğum bir kadın arkadaşım son zamanlarda çocuklu kankası ile çok zaman geçiriyor. ve kendisi psikolojik anlamda zor bir dönemden geçiyordu en son, bu akşam yine aynı arkadaşına gitmiş ve çocuklarıyla zaman geçirip hikaye atmış hatta whatsapp profil resmini de ufak olan çocukla birlikte selfi'sini yapmış. ben tesadüfen gördüm, yanımda arkadaşıma dedim ki demek ki bunlarla zaman geçirmek ona iyi geliyor, çocuklar enerjisini yükseltiyor insanın ama yarın öbür gün ben evlenip çocuk yapıcam demesin sonra
dedim gülüştük. bahsettiğim kişi 32 yaşında ve bekar, hayatında biri yok bildiğim kadarıyla. kendisini severim iletişimimiz koptu sadece o yüzden sadece hikayelerinden hayatına şahidim dedim en başında. çocuk yapmayla alakalı düşünceleri olumsuzdu, ülkenin dünyanın gidişatı vs derken bu dünyaya gelen çocuğa yazık, yeni nesillere yazık kafasında biridir yani.neyse ben bu şakayı yaptıktan sonra instagrama girdim ve o da ne, bahsettiğim arkadaş çocukla olan resmini paylaşıp altına, ''onunla zaman geçirdikçe çocuk yapasım geliyor'' falan yazmış ben şok oldum
paylaşımdan habersiz yaptığım şaka direkt karşıma geldi.benim kafama takılan, bu şeyleri ben neden yaşıyorum? bunlar sahiden his mi, içime mi doğuyor yoksa bir iki ipucunu alıp mantıksal ilişki kurup doğru sonucu mu tahmin ediyorum acaba? kafadan atarak söylediğim şeyler değil, mantık insanıyımdır ama işin hissetme kısmı da var galiba. artık durugörü mü altıncı his mi, müneccimlik mi bilemedim. bu tarz şeyler yaşayan var mı?
