Arkadslar hepinize cok cok tesekkurler,ama sizde diyorsunuz ya yumurtasi olan her kadinin cocugu olabilir diye,benim yumurtam olmuyor arkadslar,bitmis,tukenmisim,allahin cezasi endometriosiz denen illet yumurtalarimi mahvetmis,olan yumurtamda dollenmiyor zaten,cok zayif,evet psikolojim cok bozuk,zaman gectikcede daha cok bozuluyor,yasimda genc degilki yakinda 40 olacagim,umutsuzluga dusmeden once cok umut ettim ama ne yazikki umutlarim tukendi,cocugu olan insanlarla bile gorusmek istemiyorum artik,gordukce dahada kotu oluyorum,gordukce kendimi daha cok eksik hissediyorum,isyan etmiyorum allaha ama uzulmemek,kahrolmamak benim elimde degil,hayatta en cok istedigim sey annelikti,cocukken bile cocuklari taparcasina severdim,sanirim allahin agirina gitti,bu benim sinavim galiba,allah beni bununla siniyor,depresyona girmemek icin cok direndim,umutsuzluga kapilmamak icin cok direndim ama sanirim insanin kendi elinde degil bu,avunamiyorum bir turlu,bebek dusuncesini atamiyorum icimden,uzun zaman
tup bebek bolumune bile girmedim dusunmemek icin ama insan ne kadar inkar etmeye calissada icindeki volkan gun gelip patliyor,kusura bakmayin ne olur,yazmasam cildiririm herhalde,birileriyle paylasmak zorundayim,kimseyle konusamadiklarimi buraya yaziyorum.