- 14 Aralık 2018
- 343
- 195
- 29
Merhabalar herkese.
Bugün 5. Yılımı doldurmuşum KK'de...
Merak ettim neler yazmışım diye. Bir bakayım dedim, ve baktım...
Çok saçma şeyler de yazmışım. Hayatıma isyan edercesine, dertlerimi sizlere "haykırdığım" şeyler de... Çeşit çeşit...
Ama geçen zaman diliminde neler yaşadığıma gelelim isterseniz. Belki o zaman sizlere ilham olabilirim.
En son yazımı 2021'de yazmışım. Şu anda sene 2024. Yani 3 senedir doğru düzgün bu platformda değilim, demek oluyor bu.
Peki neler oldu geçen zaman diliminde?
Kolay oldu mu? Hayır tabii ki de... Ama değdi mi? Kesinlikle...
13 veya 14 haziran 2021 günüydü tam hatırlamıyorum. O evden çıkışımız. Annem ve kız kardeşimle zaten bunu aylar öncesinden organize etmiştik. Süreçte, öncesinde bir kadın vakfını aradık ne yapabileceğimizle ilgili. Onlar kendilerine ait kadın sığınma evinde yer olmadığı için, bizi bulunduğumuz şehrin belediyesinin kadın sığınma evine yönlendirdi. 14 haziran sabahı, o pislik uyurken biz - önceki eşyalarımızı çantalara, bunları da çöp poşetlerine koyduk - ve bunları sırtlanarak sabah saatinde evden çıktık. Annem ayakkabılığa bir mektup bıraktı önceki gece yazdığı. Ve gittik. Sonsuza dek. Öncesinde bir taksiye bindik, belediyenin kadın biriminin yerini bulmak için. (Adres önceden verilmişti, önceden irtibata geçmiştik şimdi de onların yanına gidecektik.) Ardından aynı gün içinde işlemlerimiz yapıldı, ve kadın sığınma evine yerleştirildik.
Burada iyi günlerimiz de oldu. Kötü günlerimiz de. Zorlu günlerimiz de. Annem bilhassa barodan avukat talep ettikten sonra çok zorlandı. Avukat iyi biri çıkmadı. Ardından tekrar avukat talep ettik, bu çok zor olmasına rağmen. Ama başardık.
Nitekim iyisiyle kötüsüyle, acısıyla tatlısıyla çok uzun zaman kaldık burda. Dile kolay!!!... Orada çok iyi arkadaşlıklar da kurduk. Dikkatli olmamız gereken anlar da oldu haliyle. Bu devirde herkese güven olmuyor çünkü. Malum.
(Siz de böyle sıkıntılı birisi ile yaşıyorsanız ve süreçle ilgili daha detaylı bilgi almak isterseniz, özelden yazabilirsiniz. Her şeyin, her kurumun ismini burdan vermem doğru olmaz ne yazık ki.)
Aşırı özgüvensizlik ve değersizlik hissi
İşsizim ve hayata küsmüş durumdayım...
Bende depresyon mu, yoksa motivasyon eksikliği mi var?
Her telefon çaldığında yüreğim ağzıma geliyor, kalbim çarpıyor...
https://www.kadinlarkulubu.com/konu/24-yasinda-bir-kizin-hala-kendi-kararlarini-verememesi-normal-mi.1156441/
Farkettim ki bu ve bu gibi şeylerin ana sebebi, aslında kişisel problemlerinizden ziyade, çevrenizdeki bazı insanların aşağılık olması... Sonuçta evinizde huzursuz bir ortam varken başka şeyleri düşünmeye de fırsatınız olmuyor haliyle... düşünsenize, evinizde sizin iş bulmanız için aportta bekleyen, siz iş bulur bulmaz da hepten oturma organını yayacak birisi var. Zaten kağıt üzerinde evli olduğu kadına da benzer bir muamele ediyor. Ne hissederdiniz?
1-) Sınav kitaplarımı almak (Kpss gibi)
2-) online terapiye baslamak. (Bu birkaç aydır oluyor. Ama çok faydasını gördüm, kesinlikle.)
3-) Küçüklüğümden beri hayalim olan, kendi kütüphanemi oluşturmak...
Hayat, sizin kırıldığını zannettiğiniz yerden başlar özetle. Hiçbir şey için geç kalmadınız. Hiçbir şey için geç değil. Hayatım alt üst olur diyorsanız, hayatınızın altının üstünden daha iyi olup olmayacağını bilemezsiniz.
Yaşıyorsanız, umut hala var. Umudunuzu ytirmeyin. Bunu umudunu zamanında tamamen yitirmiş ve sonrasında dua ile hayata tutunmayı başarabilmiş genç bir kız kardeşiniz olarak yazıyorum. Ben de Küçüklüğümden beri maddi manevi sıkıntı çekiyorum, ama bu döngü bir yerden sonra kırılıyor. Kaderin çarkları sonunda sizin için de dönmeye başlıyor.
Hayat güzel aslında. Sadece onu yaşamayı öğretmiyorlar bize, keşke okullarda hayatı öğrenmek için de dersler verilse. Belki her şey daha kolay olurdu öyle olsaydı.
Lafı çok uzattım, umarım ilham verebilmişimdir sizlere... Saygılar.
Bugün 5. Yılımı doldurmuşum KK'de...
Merak ettim neler yazmışım diye. Bir bakayım dedim, ve baktım...
Çok saçma şeyler de yazmışım. Hayatıma isyan edercesine, dertlerimi sizlere "haykırdığım" şeyler de... Çeşit çeşit...
Ama geçen zaman diliminde neler yaşadığıma gelelim isterseniz. Belki o zaman sizlere ilham olabilirim.
En son yazımı 2021'de yazmışım. Şu anda sene 2024. Yani 3 senedir doğru düzgün bu platformda değilim, demek oluyor bu.
Peki neler oldu geçen zaman diliminde?
Kolay oldu mu? Hayır tabii ki de... Ama değdi mi? Kesinlikle...
13 veya 14 haziran 2021 günüydü tam hatırlamıyorum. O evden çıkışımız. Annem ve kız kardeşimle zaten bunu aylar öncesinden organize etmiştik. Süreçte, öncesinde bir kadın vakfını aradık ne yapabileceğimizle ilgili. Onlar kendilerine ait kadın sığınma evinde yer olmadığı için, bizi bulunduğumuz şehrin belediyesinin kadın sığınma evine yönlendirdi. 14 haziran sabahı, o pislik uyurken biz - önceki eşyalarımızı çantalara, bunları da çöp poşetlerine koyduk - ve bunları sırtlanarak sabah saatinde evden çıktık. Annem ayakkabılığa bir mektup bıraktı önceki gece yazdığı. Ve gittik. Sonsuza dek. Öncesinde bir taksiye bindik, belediyenin kadın biriminin yerini bulmak için. (Adres önceden verilmişti, önceden irtibata geçmiştik şimdi de onların yanına gidecektik.) Ardından aynı gün içinde işlemlerimiz yapıldı, ve kadın sığınma evine yerleştirildik.
Burada iyi günlerimiz de oldu. Kötü günlerimiz de. Zorlu günlerimiz de. Annem bilhassa barodan avukat talep ettikten sonra çok zorlandı. Avukat iyi biri çıkmadı. Ardından tekrar avukat talep ettik, bu çok zor olmasına rağmen. Ama başardık.
Nitekim iyisiyle kötüsüyle, acısıyla tatlısıyla çok uzun zaman kaldık burda. Dile kolay!!!... Orada çok iyi arkadaşlıklar da kurduk. Dikkatli olmamız gereken anlar da oldu haliyle. Bu devirde herkese güven olmuyor çünkü. Malum.
(Siz de böyle sıkıntılı birisi ile yaşıyorsanız ve süreçle ilgili daha detaylı bilgi almak isterseniz, özelden yazabilirsiniz. Her şeyin, her kurumun ismini burdan vermem doğru olmaz ne yazık ki.)
Aşırı özgüvensizlik ve değersizlik hissi
İşsizim ve hayata küsmüş durumdayım...
Bende depresyon mu, yoksa motivasyon eksikliği mi var?
Her telefon çaldığında yüreğim ağzıma geliyor, kalbim çarpıyor...
https://www.kadinlarkulubu.com/konu/24-yasinda-bir-kizin-hala-kendi-kararlarini-verememesi-normal-mi.1156441/
Farkettim ki bu ve bu gibi şeylerin ana sebebi, aslında kişisel problemlerinizden ziyade, çevrenizdeki bazı insanların aşağılık olması... Sonuçta evinizde huzursuz bir ortam varken başka şeyleri düşünmeye de fırsatınız olmuyor haliyle... düşünsenize, evinizde sizin iş bulmanız için aportta bekleyen, siz iş bulur bulmaz da hepten oturma organını yayacak birisi var. Zaten kağıt üzerinde evli olduğu kadına da benzer bir muamele ediyor. Ne hissederdiniz?
1-) Sınav kitaplarımı almak (Kpss gibi)
2-) online terapiye baslamak. (Bu birkaç aydır oluyor. Ama çok faydasını gördüm, kesinlikle.)
3-) Küçüklüğümden beri hayalim olan, kendi kütüphanemi oluşturmak...
Hayat, sizin kırıldığını zannettiğiniz yerden başlar özetle. Hiçbir şey için geç kalmadınız. Hiçbir şey için geç değil. Hayatım alt üst olur diyorsanız, hayatınızın altının üstünden daha iyi olup olmayacağını bilemezsiniz.
Yaşıyorsanız, umut hala var. Umudunuzu ytirmeyin. Bunu umudunu zamanında tamamen yitirmiş ve sonrasında dua ile hayata tutunmayı başarabilmiş genç bir kız kardeşiniz olarak yazıyorum. Ben de Küçüklüğümden beri maddi manevi sıkıntı çekiyorum, ama bu döngü bir yerden sonra kırılıyor. Kaderin çarkları sonunda sizin için de dönmeye başlıyor.
Hayat güzel aslında. Sadece onu yaşamayı öğretmiyorlar bize, keşke okullarda hayatı öğrenmek için de dersler verilse. Belki her şey daha kolay olurdu öyle olsaydı.
Lafı çok uzattım, umarım ilham verebilmişimdir sizlere... Saygılar.