Çok teşekkür ederim güzel dilekleriniz için.. ancak benim kilolarım gerekenden fazla ve sağlıma da etki etmeye başladı.. boyun, sırt, diz ağrıları, tansiyon hastalığım var.. ne kadar az yük o kadar özgürlükÖnce kendinizi sevin. Bence ilişki olup olmaması kiloyla ilgili değil. Ben ortalama bir kilodayım hatta bir aralar çok zayıftım. Öyle çok bir ilişkim olmadı. 39 yaşındayım. Kendi içimde gerçekten istemiyorum özgürlüğümü seviyorum. Ben buna bağlıyorum. Belki kötü örnekleri içselleştirdiğim için. Kendimi çok seven biri olmadım. Temel nedeni bu bence. İnsan kendini sevmezse başkası neden sevsin. Psikologlar çok pahalı ama günümüzde internetten pek çok psikoloğu takip edebilirsiniz. Bana iyi gelenler Doğan Cüceloğlu,Beyhan Budak, Aşkım Kapışmak, Serhat Yabancı. Bu konularda da videoları var. Okumak yorgunlukla zor geliyorsa izleyebilirsiniz. Yavaş yavaş şekeri unlu mamulleri azaltabilirsiniz. Bana müzik eşliğinde yürümek çok iyi geliyor. Otobüsten bir iki durak önce inip müzikle yürüyebilirsiniz. Yavaş yavaş kendinizi üzmeden bu şekilde kilo verirsiniz. Böylece de kendinize olan güveniniz artar. Ön şart kendinizi sevmek.
Yok artık o tlcde kiler kadar da değilimTlc de dr nowzaradan mi ne vardi gercek adini öğrenip gelecemm.
ordaki kilolularin kullandığı cümleler bahanen cok malesef biryerden baslamalisin .
elini taşın altina koymaz isen bu hayatin hep böyle olacak kafa yapini degistirmen ilk gerek sonra irade mucadelesi
Birde şunu söylemeden geçmeyin, fast food, hazır yiyecekler gerçekten çok masraf ve büyük ölçüde paramı bunlara harcıyorum.. bir hamburgere hersegerinde 100 tl vereceğime onu zaman zaman biriktirip hasta bebeklere bağıyalamayı düşünüyorum ya da kedi maması almayaDalga geçilecek birşey yok ki, niye dalga gecsinler.
Öncelikle şu güvensizliği atın uzerinizden, kilo verin gerisi gelir.
Mutsuz olduğunuzda fast food a yonelmeyin, spora yönelin.
İlk adımı atın gerisi gelir inşallah.
Tlc dekiler gibisin demedim bahaneleriniz ayniYok artık o tlcde kiler kadar da değilimonlar türkiye de yaşasa artık insanlar bırak kilosu ile dalga geçmeyi, sokakta görseler yüzlerine tükürür ne bileyim dayak falan atarlar
Dediğiniz gibi olsun.. önemli olan bahaneleri bir kenara atmakTlc dekiler gibisin demedim bahaneleriniz ayni
Öncelikle kendini sev ve kendinle mutlu ol. Mutluluk bir erkekle eşlemi oluyo? Kilolu olmakdanda mutsuz olma kilolu bir sürü beyenilen kadın var birisi seni gercekden sevecekse inan kilona bakmaz. Hem zayıflamada çok zor bişey diyil kendini düşün hep kendin için yasa bak nasıl deyisir herşey. Her insanın sözüne dedikodusuna da üzülme Hz Mevlana diyorki bir lafa bakarım laf mı diye birde adama bakarım adammi diye. Yani kimin ne söylediği çok önemliHerkese merhabalar..şu aralar çok yalnız hissediyorum ve bana biraz moral verebilirseniz beni çok mutlu edersiniz...anlatmaya nereden başlasam bilemiyorum... küçücük bir şehirde yaşıyorum, iklimi çok soğuk ve bu soğuk kapalı havalar daha çok depresyonumun artmasını sebep oluyor... myo mezunuyum 31 yaşındayım kilolu bir kızım hiç gerçek anlamda sevgilim olmadı kilolu ve çok esmer olmama bagliyorum bunu.. internetten tanıştıklarım ise malum hep niyeti cinsellik konuşmak, bazılarının borç istemek, para çarpmak... bazılarını engelliyordum ama bazıları kendini çok iyi insan gibi tanıtıp niyeti ciddi gibi davranıyorlardı en başında salak olduğum için yani aslında biliyorum kendimi sevgiye aç bi insan olduğum için kaybetmemek için hep gönüllerini hoş tutmaya iyi davranmaya çalışıyordum.. ama gerçekten elele tutuşup gezdiğim bir sevgilim olmadı beni gerçekten seven birisi olmadı hayatım boyunca... şu yaşıma kader öpüşmedim bile kimseyle.. internetten böyle ciddiyetsiz eğlenmek isteyen insanlar oluyor ve gerçek hayatta da kimse benden hoşlanmıyor, ciddiye almıyor.. kilo fazlam var sebep bu biliyorum... babamdan da fazla sevgi ve ilgi görmedim küçükken hatta hiç görmedim herşeyimle annem ilgilendi zatan şimdude tek annem seviyor beni ve biraz da kardeşim ve annemin benim için yeri apayrı ancak bir kadın olarak başka türlü yani aşk anlamında da sevilmek istiyorum va bu sevgiyi dışarıda arıyorum biliyorum internet ortamında çok pis insanlar var eskiden çok darbe yedim bu internet ortamında artık girmiyorum bile sosyal medyaya ama sevilmemek gerçekten kötü bu beni çok üzüyor
Neyse,bir fabrikada işçi olarak çalışıyorum 3 yıldır.. birkaç ay öncesinde bölümümü değiştirdiler ve değiştirilen bölümde bana vardiya amiri olan kadın bağırarak azarlayarak emirler vermeye çalıştı aylar boyunca, hızlı yap,daha hızlı yap, en hızlısını yap,hadi hadi, elinden bir iş gelmiyor, beceriksiz vs. Diyerek(Herkese öyle davranıyor ama kimse sesini çıkarmıyor alışmışlar, tek başkaldıran bana bağıramazsın, baskı yapamazsın hakkın yok diyen ben oldum...) bölüm şefine, sendika temsilcilerine, müdüre bile söyledim ama kimse yardımcı olmadı, bağırması çok normal üretim çıkması için bağırıyor vs. Diye geçiştirdiler... bende inat yaptım, çünkü gözümle görüyorum boş gezen dolaşan torpili, akrabası olan insanlar hiç kendini yormadan üynı ücreti alıyor... ve ben yüksek tansiyon hastasıyım ilaç kullanıyorum en küçük sinirlenmeye tansiyonum çıkıyor ama işyerindeki yöneticiler hastalık falan anlamıyor tabii.. sonunda beni eski bölümüme verdiler orada insanlar hep dedikodu yapıyor arkamdan konuşuyor yüzüme gülüyor.. hatta biri bana sormuştu sen evlenip boşanmıştın değil mi diye bende hayır kim böyledi onu demiştim. Öyle duydum hatırlamıyorum diye geliştirmişti yani anlayacağınız yapmadığın şeylerinde dedikodusu çıkıyor fabrika ortamlarında dana bir sürü şey.. geçtim artık, kimseyle konuşmak istemiyorum kimseyle muhattap olmuyorum..hatta zaten birkaç yıl önce bi konu açmıştım arkadaş sorunu diye.... onu da geçtim neyse
Kpss sınavına giricem ama bu yıl işyeri stresinden hiç çalışamadım, işten eve gelince birşey yapacak halim kalmıyor mesela bir sürü kitap aldım hepsi de değerli yazarların, çizgi roman çok severim mesela yeni çıkanlardan aldım ama başlayamıyorum kafam arı kovanı gibi hissediyorum, gelecekten umutsuz hissediyorum hep ...
Kilo vermeye karar verdim, uygun fiyatlı bir spor salonu bulursam yazılacam.. birde birini seviyorum işyerinden ama kimse bilmiyor kendi içimden platonik bir şekilde zayıflarsam açılırım belki diye düşünüyorum, bakımlıyım hiç kötü kokmam, dikkat ederim mesela ama şu halimle kimse beni kabul etmez diye düşünüyorum ama en önceliğim kendim.. sağlık sorunları artmaya başlıyor mesela diz ağrılarım sırt ağrılarım..
. belki açılmasam daha iyi böyle kalsın hiç değilse onu görüyorum diye işe gidiyorum yoksa hiç çekilmez iş ortamı...çalıştığım yerden falan geçerken onun yüzünü görünce mutlu oluyorum...
Ben yalnız kalınca, moralim bozuk olunca hep yemeğe yöneliyorum hepte hamburger, köfte, döner, ekmek arası, pide, cips gibi şeyler yiyorum ... içimdeki sevgisizliği yemek ile doldurmaya çalışıyorum biliyorum.. kardeşimle boş zaman bulursak turlara katılıyoruz şehir dışı .. kendimi mutlu etmeye çalışıyorum böyle böyle.. ama bilmiyorum tükenmiş sendromu mu yaşıyorum acaba diye soruyorum kendime, psikoloğa gitsem dünya para istiyorlar, devleti gitsem ilaç yazıp gönderiyorlar...
Sizce ne yapayım kızlar????? Düzelir miyim neler yapmam lazım.... şimdiden çok teşekkür ededim. lütfen dalga geçecekler yorum yapmasın
Önceden kilolu hatta obez olduğum bir dönem olmasa kiloyla alakası yok nice fazla kilolu arkadaşlarımızın mutlu mutlu ilişkileri var derdim nitekim var da yani burası yalan değil ama kendi kilo verdikten sonra kişiliğimdeki bazı farklılıklar erkeklerle olan iletişimimi de etkiledi. Şu an normal bir kilodayım öyle efsane güzel vücudum filan da yok ama biriyle tanışacaksam da beni beğenir beğenmez olaylarına çok takılmıyorum başka şeylere odaklanıyorum bu da iletişimde ne istediğimi karşı tarafa net iletmemi sağlıyor . Birinden hoşlanma durumumda bile daha özgür hissediyorum insan kendini beğenmediğinde birilerinin yanına bile yakıştıramıyor bence .
İnsan sağlıklı beslenme spor olaylarına girince daha mutlu hissediyor . Sağlıklı beslenmeyi abartmamak lazım yoksa insan verdiği gibi geri alıyor. Sporsa şart bence çünkü mutluluk hormonu da salgılatıyor .
AA çok üzüldüm arkadaşım da yeni başlayacak bekliyordu liste gelsin diyeNilay Keçeci ismindeki kişiden instagram üzerinden online diyetisyen hizmeti aldim ve cok pismanim.paramı yatırdım. verdiği tahliller ki paralı tahliller yaptırdım. basma kalıp mesajlar ile diyet listesi yollandı. Canım cicim mesajları ve anlamsız bir laubalik. rahatsız olsam da ses etmedim. sorularıma dönüş yapılmıyor. halbuki baştan mesai saatleri arasında dönüs mutlaka olacak dendi. şahış instagramda paylaşımlar yapacak zaman bulurken danışanlarina dönüş yapmıyorsa bu insanları kandırmadır. cok yogun ise kapasiteye dönüş yapabilecegi zamana göre danışan almalı. para için herkese tamam diyip sonra magdur ettikleri için şikayetçiyim ve burdan herkesi uyarmak istedim. iademi istedim. iademi almadıkca şikayetlerimi yazacağım. emsalleri mesajlara dönüş yapıyor hatta sunu yiyim yemiyim yemek fotograflarına bile onay red veriyor. ben magdurum siz olmayin
Demeyin öyle lütfen.Benim de umudum kalmadı ve öleceğim günü bekliyorum. Ailem olmasa 5 dakika bile düşünmem. Insalalh yakındır ecelim diyorum
Amin teşekkür ederim ama umudum yokDemeyin öyle lütfen.
Allahım derdinize derman versin inşallah en yakın zamanda.
Rica ederim.Amin teşekkür ederim ama umudum yok
Dünyada senden bir tane daha yok farkındasın demiHerkese merhabalar..şu aralar çok yalnız hissediyorum ve bana biraz moral verebilirseniz beni çok mutlu edersiniz...anlatmaya nereden başlasam bilemiyorum... küçücük bir şehirde yaşıyorum, iklimi çok soğuk ve bu soğuk kapalı havalar daha çok depresyonumun artmasını sebep oluyor... myo mezunuyum 31 yaşındayım kilolu bir kızım hiç gerçek anlamda sevgilim olmadı kilolu ve çok esmer olmama bagliyorum bunu.. internetten tanıştıklarım ise malum hep niyeti cinsellik konuşmak, bazılarının borç istemek, para çarpmak... bazılarını engelliyordum ama bazıları kendini çok iyi insan gibi tanıtıp niyeti ciddi gibi davranıyorlardı en başında salak olduğum için yani aslında biliyorum kendimi sevgiye aç bi insan olduğum için kaybetmemek için hep gönüllerini hoş tutmaya iyi davranmaya çalışıyordum.. ama gerçekten elele tutuşup gezdiğim bir sevgilim olmadı beni gerçekten seven birisi olmadı hayatım boyunca... şu yaşıma kader öpüşmedim bile kimseyle.. internetten böyle ciddiyetsiz eğlenmek isteyen insanlar oluyor ve gerçek hayatta da kimse benden hoşlanmıyor, ciddiye almıyor.. kilo fazlam var sebep bu biliyorum... babamdan da fazla sevgi ve ilgi görmedim küçükken hatta hiç görmedim herşeyimle annem ilgilendi zatan şimdude tek annem seviyor beni ve biraz da kardeşim ve annemin benim için yeri apayrı ancak bir kadın olarak başka türlü yani aşk anlamında da sevilmek istiyorum va bu sevgiyi dışarıda arıyorum biliyorum internet ortamında çok pis insanlar var eskiden çok darbe yedim bu internet ortamında artık girmiyorum bile sosyal medyaya ama sevilmemek gerçekten kötü bu beni çok üzüyor
Neyse,bir fabrikada işçi olarak çalışıyorum 3 yıldır.. birkaç ay öncesinde bölümümü değiştirdiler ve değiştirilen bölümde bana vardiya amiri olan kadın bağırarak azarlayarak emirler vermeye çalıştı aylar boyunca, hızlı yap,daha hızlı yap, en hızlısını yap,hadi hadi, elinden bir iş gelmiyor, beceriksiz vs. Diyerek(Herkese öyle davranıyor ama kimse sesini çıkarmıyor alışmışlar, tek başkaldıran bana bağıramazsın, baskı yapamazsın hakkın yok diyen ben oldum...) bölüm şefine, sendika temsilcilerine, müdüre bile söyledim ama kimse yardımcı olmadı, bağırması çok normal üretim çıkması için bağırıyor vs. Diye geçiştirdiler... bende inat yaptım, çünkü gözümle görüyorum boş gezen dolaşan torpili, akrabası olan insanlar hiç kendini yormadan üynı ücreti alıyor... ve ben yüksek tansiyon hastasıyım ilaç kullanıyorum en küçük sinirlenmeye tansiyonum çıkıyor ama işyerindeki yöneticiler hastalık falan anlamıyor tabii.. sonunda beni eski bölümüme verdiler orada insanlar hep dedikodu yapıyor arkamdan konuşuyor yüzüme gülüyor.. hatta biri bana sormuştu sen evlenip boşanmıştın değil mi diye bende hayır kim böyledi onu demiştim. Öyle duydum hatırlamıyorum diye geliştirmişti yani anlayacağınız yapmadığın şeylerinde dedikodusu çıkıyor fabrika ortamlarında dana bir sürü şey.. geçtim artık, kimseyle konuşmak istemiyorum kimseyle muhattap olmuyorum..hatta zaten birkaç yıl önce bi konu açmıştım arkadaş sorunu diye.... onu da geçtim neyse
Kpss sınavına giricem ama bu yıl işyeri stresinden hiç çalışamadım, işten eve gelince birşey yapacak halim kalmıyor mesela bir sürü kitap aldım hepsi de değerli yazarların, çizgi roman çok severim mesela yeni çıkanlardan aldım ama başlayamıyorum kafam arı kovanı gibi hissediyorum, gelecekten umutsuz hissediyorum hep ...
Kilo vermeye karar verdim, uygun fiyatlı bir spor salonu bulursam yazılacam.. birde birini seviyorum işyerinden ama kimse bilmiyor kendi içimden platonik bir şekilde zayıflarsam açılırım belki diye düşünüyorum, bakımlıyım hiç kötü kokmam, dikkat ederim mesela ama şu halimle kimse beni kabul etmez diye düşünüyorum ama en önceliğim kendim.. sağlık sorunları artmaya başlıyor mesela diz ağrılarım sırt ağrılarım..
. belki açılmasam daha iyi böyle kalsın hiç değilse onu görüyorum diye işe gidiyorum yoksa hiç çekilmez iş ortamı...çalıştığım yerden falan geçerken onun yüzünü görünce mutlu oluyorum...
Ben yalnız kalınca, moralim bozuk olunca hep yemeğe yöneliyorum hepte hamburger, köfte, döner, ekmek arası, pide, cips gibi şeyler yiyorum ... içimdeki sevgisizliği yemek ile doldurmaya çalışıyorum biliyorum.. kardeşimle boş zaman bulursak turlara katılıyoruz şehir dışı .. kendimi mutlu etmeye çalışıyorum böyle böyle.. ama bilmiyorum tükenmiş sendromu mu yaşıyorum acaba diye soruyorum kendime, psikoloğa gitsem dünya para istiyorlar, devleti gitsem ilaç yazıp gönderiyorlar...
Sizce ne yapayım kızlar????? Düzelir miyim neler yapmam lazım.... şimdiden çok teşekkür ededim. lütfen dalga geçecekler yorum yapmasın
Canımsın, Amin inşallahRica ederim.
En yakın zamanda umudu yakalarsınız inşallah.
Benim de umudum kalmadı ve öleceğim günü bekliyorum. Ailem olmasa 5 dakika bile düşünmem. Insalalh yakındır ecelim diyorum
Amin , insalalh. Derdi olan herkesin dermanı bulunur inşallahDerdiniz ne bilmiyorum ama İnşallah Allah kalbinizi ferahlatsın. Herkesin illa ki derdi, sıkıntıları oluyor. Kimileri hafif , kimileri ağır.
Burada bazı şeylere, dışardan kolayca yorum yapıyoruz ama herkes kendi yaşadığını bilir. İmtihan dünyası işte.