- 13 Kasım 2020
- 1.912
- 3.039
-
- Konu Sahibi Justalittlebityourheart
- #21
Aslında olumlu düşüncenin bu işin anahtarı olduğunu biliyorum, bu sürece kadar da pek umudumu kaybetmemiştimevet evet dogru hatirliyorsun:)
bizde sorun da yok gibiydi uzaktan bakinca. iki taraf da fedakardi-vericiydi, ikimiz de kavga etmeyi, olaylari uzatip didmeyi hic sevmezdik. kırıcı cümlelerden kaçinirdik. sadece onemsedigimiz seyler, zevk aldigimiz seyler, hayata baktigimiz pencere farkliydi.
simdi donup bakinca birlikte olduğumuz zaman diliminden pisman degilim cunku ask ve keyif dolu kisimlari coktu. neyi gerçekten sevmedigimi, neye gerçekten katlanamadigimi anladim falan:) iyi ki birlikte olmusum.
iyi ki de bagimi koparmisim.
ama burada malesef civi çiviyi söküyor işte.
simdiki sevgilimi bu kadar sevmesem yine aklimin geri planinda olacakti.
o yuzden negatif soylemleri aklindan at
neden kötüsünü bulasın ki? ayrica sigara kokani at gitsin. kriterin temizlikse elbet temizleri de gelir karsina. neden olumsuza dusesin ki? bol bol yeni ortamlara gir. odagin biriyle tanismak olmasin ama gorursen birilerini de degerlendir.
umarim tez vakitte sadece bir ani olarak hatırlayacağın gunler gelir
İyi geceler
Başlıktan da anlayacağınız gibi hiç unutamayacağınızı düşündüğünüz birini atlatıp çok daha iyisine kapımı açtınız dediğiniz oldu mu? Başkası olmasa da olur, tam olarak ne zaman iyileştiniz çok merak ediyorum.
Şimdi şöyle bundan 6 sene önce biriyle beraberdim çooook aşık oldum, o da başlarda öyle görünüyordu böyle direkt evlilik odaklı başladık ilişkiye farklı ülkelerde olduğumuz için. Ama sonra çeşitli problemlerden dan diye ayrıldık. farklı ülkelerde olduğumuzdan sonradan arkadaş kaldık, bir görüştük bir küstük. Sonra ben yurt dışına taşındım tekrar yanıma geldi falan ama olmadı. Bence onun duyguları ilk zamanlar yoğundu sonra bitti bir daha ilk zamanki gibi olmadı. 5 aydır da tamamen kopardık iletişimimizi engelleştik falan. Olmayacak bir şey çünkü.
Ben de onun yeri çok özel kaldı hep, maalesef bu 6 senede arkadaş da kaldığımız için yeni insanlarla görüşmeyi denesem de, istemeyerek de hep görüştüğüm kişileri onunla kıyasladım ve bundan nefret ettim. Minicik de olsa onunla olma ihtimali durdu hep kafamda.
Yani hep kıyasladığım için kendime kızdım. şöyle söyleyim bence tamamen kavuşamamaktan kaynaklanıyor bu durum. Resmen o kişiye kavuşmak hedef gibi insan o hedefin peşinden gitmek istiyor diye düşünüyorum.
Zaten kısıtlı sayıda insanla tanıştım bu kadar yıl içinde ama hem kafamız uymadığından hem de tüm bu nedenlerden olmadı galiba.
Neyse uzatmayayım daha fazla yani kısaca hayatınızda böyle iz bırakan içinizde yer eden insanları tamamen silmek hiç hatırlamamak, hatırlasak da o yaranın, uktenin sızlamaması mümkün mü?
Unutmak ne büyük lütuf insana..
Evet mümkün çok büyük aşkım vardı arkadaşlarımı kaybettim onun için ailemle kavgalar kıyametler yapmam ne dediğim ne varsa yaptım onun için deli gibi aşıktım ayrıldığımizda ölecek gibi oluyordum en son ayrıldığımizda in**har etmiştim sonra ne oldu zaman gecti acim dindi şimdi çok mutlu bir evliliğim ve bir oglum var iyiki olmamış diyorum şimdiİyi geceler
Başlıktan da anlayacağınız gibi hiç unutamayacağınızı düşündüğünüz birini atlatıp çok daha iyisine kapımı açtınız dediğiniz oldu mu? Başkası olmasa da olur, tam olarak ne zaman iyileştiniz çok merak ediyorum.
Şimdi şöyle bundan 6 sene önce biriyle beraberdim çooook aşık oldum, o da başlarda öyle görünüyordu böyle direkt evlilik odaklı başladık ilişkiye farklı ülkelerde olduğumuz için. Ama sonra çeşitli problemlerden dan diye ayrıldık. farklı ülkelerde olduğumuzdan sonradan arkadaş kaldık, bir görüştük bir küstük. Sonra ben yurt dışına taşındım tekrar yanıma geldi falan ama olmadı. Bence onun duyguları ilk zamanlar yoğundu sonra bitti bir daha ilk zamanki gibi olmadı. 5 aydır da tamamen kopardık iletişimimizi engelleştik falan. Olmayacak bir şey çünkü.
Ben de onun yeri çok özel kaldı hep, maalesef bu 6 senede arkadaş da kaldığımız için yeni insanlarla görüşmeyi denesem de, istemeyerek de hep görüştüğüm kişileri onunla kıyasladım ve bundan nefret ettim. Minicik de olsa onunla olma ihtimali durdu hep kafamda.
Yani hep kıyasladığım için kendime kızdım. şöyle söyleyim bence tamamen kavuşamamaktan kaynaklanıyor bu durum. Resmen o kişiye kavuşmak hedef gibi insan o hedefin peşinden gitmek istiyor diye düşünüyorum.
Zaten kısıtlı sayıda insanla tanıştım bu kadar yıl içinde ama hem kafamız uymadığından hem de tüm bu nedenlerden olmadı galiba.
Neyse uzatmayayım daha fazla yani kısaca hayatınızda böyle iz bırakan içinizde yer eden insanları tamamen silmek hiç hatırlamamak, hatırlasak da o yaranın, uktenin sızlamaması mümkün mü?
Unutmak ne büyük lütuf insana..
Bu kadar zaman beraber geçirdikten sonra o alışkanlıklardan vazgeçmek kişinin yokluğuna alışmak zor olmalı. Çok geçmiş olsun. Bazen uzun süreli ilişkide insanlar tak diye bitirebiliyor artık sürdürmek istemediği için böyle 6aylık 1yıllık ilişkilerde daha farklı bir hırs oluyor galiba insanın içinde.6 yılını evli, toplamda 14 senemi beraber gecirdigim, artık kolum bacağım kadar kendi parçam gördüğüm adamı ilişkimize inancim kalmadığı için boşadım geçen ay. İnsan yaşı ilerledikce neyi isteyip istemediğini, neye katlanıp katlanamayacagini daha net görüyor. Bazen dağlar aşıyor da düzlükte yoruluyor. O çocukluk aşkım en iyi arkadaşımdı. Muhtemelen onu sevdigim gibi sevemeyecegim kimseyi. Ama geride bırakmayı tercih ettim. Kalbimin bir köşesinde hep sevgisi var olacak. Ama artık onsuz bir hayatım olacak. Daha iyi olacağına da eminim. Kim bilir belki yeniden severim. Ama daha aklı başında severim. Adam akıllı severim. Daha farklı olur yani. Birini unutmanın en kolay yolu ondan haber almamak, stalklamamak, iletişime geçmemektir. Bunu onerebilirim. Hepimize geçmişler olsun :)
Çivi çiviyi söküyor galiba.Evet. Aynı böyle başka ülkeden ilişkim vardı. Ölüyordum aşkımdan ilaç gibiydi bana. Yanında olamadığım için delirip daha çok bağlanıyordum.
Yenisini bulunca geçti.
Sonra o yenisini asla unutamam sandım burada konu bile açtım. Unuttum.
Başka kimse olmadı hayatımda ve ikisi de umrumda değil şimdi.
İlk sevgilimden ailem zoruyla ayrıldıktan 4 sene sonra (bu süreçte hep o yara sızladı) tekrar onunla olup bambaşka insanlar olduğumuzu fark etmiştim. Bu sefer ben kendi isteğimle ayrıldım çünkü büyümüşüm ve aslında özlediğim o değil, o zamanlardaki heyecandı. He bir de son sefer beni aldatması var tabiİyi geceler
Başlıktan da anlayacağınız gibi hiç unutamayacağınızı düşündüğünüz birini atlatıp çok daha iyisine kapımı açtınız dediğiniz oldu mu? Başkası olmasa da olur, tam olarak ne zaman iyileştiniz çok merak ediyorum.
Şimdi şöyle bundan 6 sene önce biriyle beraberdim çooook aşık oldum, o da başlarda öyle görünüyordu böyle direkt evlilik odaklı başladık ilişkiye farklı ülkelerde olduğumuz için. Ama sonra çeşitli problemlerden dan diye ayrıldık. farklı ülkelerde olduğumuzdan sonradan arkadaş kaldık, bir görüştük bir küstük. Sonra ben yurt dışına taşındım tekrar yanıma geldi falan ama olmadı. Bence onun duyguları ilk zamanlar yoğundu sonra bitti bir daha ilk zamanki gibi olmadı. 5 aydır da tamamen kopardık iletişimimizi engelleştik falan. Olmayacak bir şey çünkü.
Ben de onun yeri çok özel kaldı hep, maalesef bu 6 senede arkadaş da kaldığımız için yeni insanlarla görüşmeyi denesem de, istemeyerek de hep görüştüğüm kişileri onunla kıyasladım ve bundan nefret ettim. Minicik de olsa onunla olma ihtimali durdu hep kafamda.
Yani hep kıyasladığım için kendime kızdım. şöyle söyleyim bence tamamen kavuşamamaktan kaynaklanıyor bu durum. Resmen o kişiye kavuşmak hedef gibi insan o hedefin peşinden gitmek istiyor diye düşünüyorum.
Zaten kısıtlı sayıda insanla tanıştım bu kadar yıl içinde ama hem kafamız uymadığından hem de tüm bu nedenlerden olmadı galiba.
Neyse uzatmayayım daha fazla yani kısaca hayatınızda böyle iz bırakan içinizde yer eden insanları tamamen silmek hiç hatırlamamak, hatırlasak da o yaranın, uktenin sızlamaması mümkün mü?
Unutmak ne büyük lütuf insana..