Cok uzun zaman oldu bu sorunlarla tek basina devam etmeye calisali. Ama az önce bardagi tasiran son damla döküldü. Ve artik dayanamiyorum. Hic kimse (a$kim haric) destek görmüyorum. Arkadas cevrem ise zaten yok.
Burada belki cevap alamasam bile moral bulamasam bile en azindan icimi döküp biraz hafiflemis olurum diye ümit ediyorum. Suan gözlerim dolu dolu hissettiklerimi kisaca anlatmaya calisacagim. Okuyanlara simdiden tesekkür ederim.
Haziran & Temmuz 2011 de toplam 3 hafta izine gidiyoruz. Bu 3 hafta icinde benim ni$anim olacak. Pa$amin ailevi sorunlari var diye hic bisey kesin degil. Nerde olacak ne zaman olacak nasil olacak. Planlarimiz ve hayallerimiz var ama neyin nasil olacagini %100 bilmiyoruz.
Bildigimiz ve emin oldugumuz sey su ki bu yaz ni$animiz olacak.
Onun ailevi sorunlari yüzünden bende cok üzülüyor ve endiseleniyor(d)um. Yavas yavas cözülmeye basladi ama Allaha sükür. Ailemle bunu konusunca hep söyle tepkiler aliyorum 'sen neden düsünüyorsun, bosversene sen o hall etsin, sana düsmez o mecbur hall edecek, sen karisma, sen bisey söyleme, aman canim bosver hall olur'.
O benim evlenecegim adam. Onun icin endiselenemezmiyim? O üzüldügü zaman o mutsuz oldugu zaman o hüzünlü oldugu zaman o darda oldugu zaman icim icimi yiyemez mi? Bu yanlis mi?
Ni$animi aslinda ki$in burada yapsak diye de hayal kurmustum. Ailemden 'olmaz cok masrafli olur ne gerek var bakalim babam isteyecekmi onlar gelebilecekmi' gibi sözler isittim. Bu yüzden ni$animizin bu yaz evimizde aile arasi ufak bir törenle olmasina kara verdik.
Planlar kuruyorum ney nasil olabilir neler alinabilir kiminle nereye gidilebilir diye düsünüyorum isittigim seyler 'elbiseyi burdan al, kabarik alma evde olacak zaten ne gerek var, ama bakalim olacak mi, albüm isteme bakalim olacak mi, sunu isteme bakalim olacak mi bunu isteme bakalim olacak mi, kimler gelecek, onlar gelmesin onlara söyleme ne gerek var, digerleri gelebilecek mi ki, hizmeti kim yapacak, cok stresli olacak, istedigin gibi olmaz, hayal ettigin gibi olmaz, hatta belki hic olmaz'.
Davetlileri düsünüyorum ailemde orda olsun istiyorum. O calisiyor gelemez gec gelir onun cocugu var o hic gelemez onun maddi durumu iyi degil oda gelemez. Kim gelecek peki?
Dügünü kaynanam ki$in yapalim dedi diyorum fazla uzatmayalim arayi dedi diyorum. 'Ki$in evlenirsen pisman olursun, cok erken hazirliklar yetismez, ben gelemem yeni dogum yapmis olucam, ben gelemem cocugum okula gidiyor, ben gelemem param yok, yazin olsun, ilk baharda olsun, ki$in olmasin, onlari tanimiyorsun, mutlu olamayabilirsin.' Vs.vs.vs.
Az önce ise bardagi tasiran son damla:
Bir haftaligina bir otele tatile gideceklermis. Memlekete gelecekmisiniz peki diye sordum. 'Hayir cok pahali olur hem bileti uzatamiyoruz simdi gitmessek bi daha anca bilmem kac sene sonra gidebiliriz.' dedi.
Benim hic mi degerim yok bu insanlarin gözünde? (Annem ve babam degil bu kisiler ablamlar)
Her genc kiz gibi bende en mutlu günümde ailem yanimda olmasini isteyemezmiyim? Bende hayal kuramazmiyim? Bende hazirlik yapamazmiyim? Ve bende ailemin ablamlarin destegini umamazmiyim?
Neden? Neden kimse benim heyecanimi benim mutlulugumu benim umutlarimi anlamak istemiyor?
Neden kimse bana destek olmuyor bana yardimci olmuyor?
Neden beni en mutlu günümde yalniz birakiyorlar?
Burada belki cevap alamasam bile moral bulamasam bile en azindan icimi döküp biraz hafiflemis olurum diye ümit ediyorum. Suan gözlerim dolu dolu hissettiklerimi kisaca anlatmaya calisacagim. Okuyanlara simdiden tesekkür ederim.
Haziran & Temmuz 2011 de toplam 3 hafta izine gidiyoruz. Bu 3 hafta icinde benim ni$anim olacak. Pa$amin ailevi sorunlari var diye hic bisey kesin degil. Nerde olacak ne zaman olacak nasil olacak. Planlarimiz ve hayallerimiz var ama neyin nasil olacagini %100 bilmiyoruz.
Bildigimiz ve emin oldugumuz sey su ki bu yaz ni$animiz olacak.
Onun ailevi sorunlari yüzünden bende cok üzülüyor ve endiseleniyor(d)um. Yavas yavas cözülmeye basladi ama Allaha sükür. Ailemle bunu konusunca hep söyle tepkiler aliyorum 'sen neden düsünüyorsun, bosversene sen o hall etsin, sana düsmez o mecbur hall edecek, sen karisma, sen bisey söyleme, aman canim bosver hall olur'.
O benim evlenecegim adam. Onun icin endiselenemezmiyim? O üzüldügü zaman o mutsuz oldugu zaman o hüzünlü oldugu zaman o darda oldugu zaman icim icimi yiyemez mi? Bu yanlis mi?
Ni$animi aslinda ki$in burada yapsak diye de hayal kurmustum. Ailemden 'olmaz cok masrafli olur ne gerek var bakalim babam isteyecekmi onlar gelebilecekmi' gibi sözler isittim. Bu yüzden ni$animizin bu yaz evimizde aile arasi ufak bir törenle olmasina kara verdik.
Planlar kuruyorum ney nasil olabilir neler alinabilir kiminle nereye gidilebilir diye düsünüyorum isittigim seyler 'elbiseyi burdan al, kabarik alma evde olacak zaten ne gerek var, ama bakalim olacak mi, albüm isteme bakalim olacak mi, sunu isteme bakalim olacak mi bunu isteme bakalim olacak mi, kimler gelecek, onlar gelmesin onlara söyleme ne gerek var, digerleri gelebilecek mi ki, hizmeti kim yapacak, cok stresli olacak, istedigin gibi olmaz, hayal ettigin gibi olmaz, hatta belki hic olmaz'.
Davetlileri düsünüyorum ailemde orda olsun istiyorum. O calisiyor gelemez gec gelir onun cocugu var o hic gelemez onun maddi durumu iyi degil oda gelemez. Kim gelecek peki?
Dügünü kaynanam ki$in yapalim dedi diyorum fazla uzatmayalim arayi dedi diyorum. 'Ki$in evlenirsen pisman olursun, cok erken hazirliklar yetismez, ben gelemem yeni dogum yapmis olucam, ben gelemem cocugum okula gidiyor, ben gelemem param yok, yazin olsun, ilk baharda olsun, ki$in olmasin, onlari tanimiyorsun, mutlu olamayabilirsin.' Vs.vs.vs.
Az önce ise bardagi tasiran son damla:
Bir haftaligina bir otele tatile gideceklermis. Memlekete gelecekmisiniz peki diye sordum. 'Hayir cok pahali olur hem bileti uzatamiyoruz simdi gitmessek bi daha anca bilmem kac sene sonra gidebiliriz.' dedi.
Benim hic mi degerim yok bu insanlarin gözünde? (Annem ve babam degil bu kisiler ablamlar)
Her genc kiz gibi bende en mutlu günümde ailem yanimda olmasini isteyemezmiyim? Bende hayal kuramazmiyim? Bende hazirlik yapamazmiyim? Ve bende ailemin ablamlarin destegini umamazmiyim?
Neden? Neden kimse benim heyecanimi benim mutlulugumu benim umutlarimi anlamak istemiyor?
Neden kimse bana destek olmuyor bana yardimci olmuyor?
Neden beni en mutlu günümde yalniz birakiyorlar?