Hiç kimseyle tanıştırmayan 2,5 yıllık sevgili

idilbilgeasya

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
22 Ağustos 2016
552
1.447
Merhaba. Gerekli detayları vererek fikirlerinizi almak istiyorum.

2,5 senedir birisiyle beraberim. Ben boşanmış tek çocuklu 35 yaşında, o bekar 37 yaşında. Ben daha eğitimli ve kariyerli, o daha sade yaşayan biri. Seviyorum, çok iyi anlaşıyoruz. Sevdiğine de eminim.


Bir tek derdim var. Basit ama aşılamayan bir dert. Sevgilim ne arkadaşları ile beni tanıştırdı ne sosyal medyada benim varlığımla ilgili bir paylaşımda bulundu ne de ailesine bizden bahsetti. Aileye bahsetmesin zaten hiç istemedim çünkü işler ciddileşecekti bizim yaşam tarzımıza göre. Bense evlilik ve çocuk için hiç hazır değilim. Buna rağmen zaman zaman evlensek nasıl olur, nasıl yaşarız diye kafa yormuşluğumuz vardır.

Ailesine bahsetmesini geçtim ama 2,5 senede bir arkadaşıyla tanıştırmaz mi insan? Ben tanıştırdım, iş yerime çağırdım vs. Bununla ilgili birçok kez konuştum ama aldığım cevap "Seni seninle aynı düzeyde olmayan basit erkek arkadaşlarimla mi tanıştırayım?" oldu. Önemli değil ki ben seviye-seviyesizlik olayında değilim ki. Zaten çift bir arkadaşı da vardı geçen seneye kadar çok samimi olduğu. Onlarla da mi tanistirmaz insan? Sosyal medyada zaten yokum ama dediğim gibi ilk takıldığım arkadaşlarıyla tanıştırılmamam. "Tüm hayatım sensin, senden başka görüştüğüm mü var?" diyor. Kısmen doğru. Bunun da sıkıntılı olduğunu, bir sure sonra insanin birbirinden sıkılabilecegini, sosyal ortamlarin ilişkiye keyif kattığını defalarca izah ettim. Ama ciddiye mi alınmıyorum, gizleniyor muyum, gerekçe nedir bilmiyorum ve bu iki kisilik yaşantı gerekçesi olarak tatmin edici bir cevap alamadım hiç.


Birkaç kez kavgasını verdikten sonra 5 gün evvel görüşmeyi kestiğimi bildirdim. Her seferinde haklı bulunup aynı yerde olmaktan ve bu kadar basit bir talebimin karsilanmamasindan dolayı yorgun ve kırgınım. Ne yorum yaparsanız benim bu durumuma? Bu şartlarda görüşmeyi sürdürmeyi düşünmüyorum. Varlığıma saygısızlık gibi hissediyorum. Yok sayılmak değil midir bu günün sonunda? Siz olsaydınız devam eder miydiniz?


Not: Evli vs değil, evlerine ailesi yokken çok kez girdim çıktım. Bildiğiniz aile evinde tek odada yaşayan biri.
 
Merhaba. Gerekli detayları vererek fikirlerinizi almak istiyorum.

2,5 senedir birisiyle beraberim. Ben boşanmış tek çocuklu 35 yaşında, o bekar 37 yaşında. Ben daha eğitimli ve kariyerli, o daha sade yaşayan biri. Seviyorum, çok iyi anlaşıyoruz. Sevdiğine de eminim.


Bir tek derdim var. Basit ama aşılamayan bir dert. Sevgilim ne arkadaşları ile beni tanıştırdı ne sosyal medyada benim varlığımla ilgili bir paylaşımda bulundu ne de ailesine bizden bahsetti. Aileye bahsetmesin zaten hiç istemedim çünkü işler ciddileşecekti bizim yaşam tarzımıza göre. Bense evlilik ve çocuk için hiç hazır değilim. Buna rağmen zaman zaman evlensek nasıl olur, nasıl yaşarız diye kafa yormuşluğumuz vardır.

Ailesine bahsetmesini geçtim ama 2,5 senede bir arkadaşıyla tanıştırmaz mi insan? Ben tanıştırdım, iş yerime çağırdım vs. Bununla ilgili birçok kez konuştum ama aldığım cevap "Seni seninle aynı düzeyde olmayan basit erkek arkadaşlarimla mi tanıştırayım?" oldu. Önemli değil ki ben seviye-seviyesizlik olayında değilim ki. Zaten çift bir arkadaşı da vardı geçen seneye kadar çok samimi olduğu. Onlarla da mi tanistirmaz insan? Sosyal medyada zaten yokum ama dediğim gibi ilk takıldığım arkadaşlarıyla tanıştırılmamam. "Tüm hayatım sensin, senden başka görüştüğüm mü var?" diyor. Kısmen doğru. Bunun da sıkıntılı olduğunu, bir sure sonra insanin birbirinden sıkılabilecegini, sosyal ortamlarin ilişkiye keyif kattığını defalarca izah ettim. Ama ciddiye mi alınmıyorum, gizleniyor muyum, gerekçe nedir bilmiyorum ve bu iki kisilik yaşantı gerekçesi olarak tatmin edici bir cevap alamadım hiç.


Birkaç kez kavgasını verdikten sonra 5 gün evvel görüşmeyi kestiğimi bildirdim. Her seferinde haklı bulunup aynı yerde olmaktan ve bu kadar basit bir talebimin karsilanmamasindan dolayı yorgun ve kırgınım. Ne yorum yaparsanız benim bu durumuma? Bu şartlarda görüşmeyi sürdürmeyi düşünmüyorum. Varlığıma saygısızlık gibi hissediyorum. Yok sayılmak değil midir bu günün sonunda? Siz olsaydınız devam eder miydiniz?


Not: Evli vs değil, evlerine ailesi yokken çok kez girdim çıktım. Bildiğiniz aile evinde tek odada yaşayan biri.

bence ailesinin çocuklu biriyle evlenmesini kabul etmeyeceğini biliyor. Belki ailesine çoktan söyledi ancak ikna olmadılar hatta hala onları ikna etmek için uğraşıyor olabilir
 
Bence yaşam,kültür farkınız var. Çevresinde sizden farklı insanlar var.
Tanıştırdığı takdirde soğuma,sorun etme ihtimalinizi düşünüyor.Daha eğitimli biriyim vurgunuz ile burdan hissettim ben. Ama önemli mi evet önemli.

Bu denli farklı iseniz ve sizin ya da onun için farklılıklar önemli ise ilerisini düşünmeyin derim.Önünde sonunda sorun mu sorun.
 
Merhaba. Gerekli detayları vererek fikirlerinizi almak istiyorum.

2,5 senedir birisiyle beraberim. Ben boşanmış tek çocuklu 35 yaşında, o bekar 37 yaşında. Ben daha eğitimli ve kariyerli, o daha sade yaşayan biri. Seviyorum, çok iyi anlaşıyoruz. Sevdiğine de eminim.


Bir tek derdim var. Basit ama aşılamayan bir dert. Sevgilim ne arkadaşları ile beni tanıştırdı ne sosyal medyada benim varlığımla ilgili bir paylaşımda bulundu ne de ailesine bizden bahsetti. Aileye bahsetmesin zaten hiç istemedim çünkü işler ciddileşecekti bizim yaşam tarzımıza göre. Bense evlilik ve çocuk için hiç hazır değilim. Buna rağmen zaman zaman evlensek nasıl olur, nasıl yaşarız diye kafa yormuşluğumuz vardır.

Ailesine bahsetmesini geçtim ama 2,5 senede bir arkadaşıyla tanıştırmaz mi insan? Ben tanıştırdım, iş yerime çağırdım vs. Bununla ilgili birçok kez konuştum ama aldığım cevap "Seni seninle aynı düzeyde olmayan basit erkek arkadaşlarimla mi tanıştırayım?" oldu. Önemli değil ki ben seviye-seviyesizlik olayında değilim ki. Zaten çift bir arkadaşı da vardı geçen seneye kadar çok samimi olduğu. Onlarla da mi tanistirmaz insan? Sosyal medyada zaten yokum ama dediğim gibi ilk takıldığım arkadaşlarıyla tanıştırılmamam. "Tüm hayatım sensin, senden başka görüştüğüm mü var?" diyor. Kısmen doğru. Bunun da sıkıntılı olduğunu, bir sure sonra insanin birbirinden sıkılabilecegini, sosyal ortamlarin ilişkiye keyif kattığını defalarca izah ettim. Ama ciddiye mi alınmıyorum, gizleniyor muyum, gerekçe nedir bilmiyorum ve bu iki kisilik yaşantı gerekçesi olarak tatmin edici bir cevap alamadım hiç.


Birkaç kez kavgasını verdikten sonra 5 gün evvel görüşmeyi kestiğimi bildirdim. Her seferinde haklı bulunup aynı yerde olmaktan ve bu kadar basit bir talebimin karsilanmamasindan dolayı yorgun ve kırgınım. Ne yorum yaparsanız benim bu durumuma? Bu şartlarda görüşmeyi sürdürmeyi düşünmüyorum. Varlığıma saygısızlık gibi hissediyorum. Yok sayılmak değil midir bu günün sonunda? Siz olsaydınız devam eder miydiniz?


Not: Evli vs değil, evlerine ailesi yokken çok kez girdim çıktım. Bildiğiniz aile evinde tek odada yaşayan biri.

Not: Evli vs değil, evlerine ailesi yokken çok kez girdim çıktım. Bildiğiniz aile evinde tek odada yaşayan biri.

Adamın bekar olduğuna dair; yasal bir belge gördünüz mü ? Yoksa, ailesi yokken gittiğiniz eve ve odaya bakarak mı bekar olduğunu düşünüyorsunuz ?

Ev: kendi evi, oda: kendi çocuğunun odası da olabilir. Anne babasının eviyse, kendisinin bekarken kullandığı odası da olabilir.
 
Adamın bekar olduğuna dair yasal bir belge gördünüz mü ? Yoksa ailesi yokken gittiğiniz eve ve odaya bakarak mı bekar olduğunu düşünüyorsunuz ?

Ev: kendi evi, oda: kendi çocuğunun odası da olabilir. Anne babasının eviyse, kendisinin bekarken kullandığı odası da olabilir.
Yok biliyorum, e-devleti, kimliği,banka hesaplari, her şeyi tamam. Aradığım her an ulaşırım. Gittiğim yerde bulurum. Sadece şimdiye kadar telefonunu kurcalamadim ama yanımda hep açıktır, önümde okur mesajları, yanımda konuşur vs.
 
Merhaba. Gerekli detayları vererek fikirlerinizi almak istiyorum.

2,5 senedir birisiyle beraberim. Ben boşanmış tek çocuklu 35 yaşında, o bekar 37 yaşında. Ben daha eğitimli ve kariyerli, o daha sade yaşayan biri. Seviyorum, çok iyi anlaşıyoruz. Sevdiğine de eminim.


Bir tek derdim var. Basit ama aşılamayan bir dert. Sevgilim ne arkadaşları ile beni tanıştırdı ne sosyal medyada benim varlığımla ilgili bir paylaşımda bulundu ne de ailesine bizden bahsetti. Aileye bahsetmesin zaten hiç istemedim çünkü işler ciddileşecekti bizim yaşam tarzımıza göre. Bense evlilik ve çocuk için hiç hazır değilim. Buna rağmen zaman zaman evlensek nasıl olur, nasıl yaşarız diye kafa yormuşluğumuz vardır.

Ailesine bahsetmesini geçtim ama 2,5 senede bir arkadaşıyla tanıştırmaz mi insan? Ben tanıştırdım, iş yerime çağırdım vs. Bununla ilgili birçok kez konuştum ama aldığım cevap "Seni seninle aynı düzeyde olmayan basit erkek arkadaşlarimla mi tanıştırayım?" oldu. Önemli değil ki ben seviye-seviyesizlik olayında değilim ki. Zaten çift bir arkadaşı da vardı geçen seneye kadar çok samimi olduğu. Onlarla da mi tanistirmaz insan? Sosyal medyada zaten yokum ama dediğim gibi ilk takıldığım arkadaşlarıyla tanıştırılmamam. "Tüm hayatım sensin, senden başka görüştüğüm mü var?" diyor. Kısmen doğru. Bunun da sıkıntılı olduğunu, bir sure sonra insanin birbirinden sıkılabilecegini, sosyal ortamlarin ilişkiye keyif kattığını defalarca izah ettim. Ama ciddiye mi alınmıyorum, gizleniyor muyum, gerekçe nedir bilmiyorum ve bu iki kisilik yaşantı gerekçesi olarak tatmin edici bir cevap alamadım hiç.


Birkaç kez kavgasını verdikten sonra 5 gün evvel görüşmeyi kestiğimi bildirdim. Her seferinde haklı bulunup aynı yerde olmaktan ve bu kadar basit bir talebimin karsilanmamasindan dolayı yorgun ve kırgınım. Ne yorum yaparsanız benim bu durumuma? Bu şartlarda görüşmeyi sürdürmeyi düşünmüyorum. Varlığıma saygısızlık gibi hissediyorum. Yok sayılmak değil midir bu günün sonunda? Siz olsaydınız devam eder miydiniz?


Not: Evli vs değil, evlerine ailesi yokken çok kez girdim çıktım. Bildiğiniz aile evinde tek odada yaşayan biri.
Bu yaşta nasıl bu kadar rahat bir şekilde güveniyorsunuz.Ya evli ya da afedersiniz bosandiniz diye dul muamelesi yaparak sizi ailesiyle tanistirmiyor. 2.5 sene az mı.Birde evine girdim diyorsunuz pes ya.
 
Yok biliyorum, e-devleti, kimliği,banka hesaplari, her şeyi tamam. Aradığım her an ulaşırım. Gittiğim yerde bulurum. Sadece şimdiye kadar telefonunu kurcalamadim ama yanımda hep açıktır, önümde okur mesajları, yanımda konuşur vs.
Tamam bekar olduguna inanayım.Niye size değer vermeyen adamla birlikte siniz ?
 
Bence yaşam,kültür farkınız var. Çevresinde sizden farklı insanlar var.
Tanıştırdığı takdirde soğuma,sorun etme ihtimalinizi düşünüyor.Daha eğitimli biriyim vurgunuz ile burdan hissettim ben. Ama önemli mi evet önemli.

Bu denli farklı iseniz ve sizin ya da onun için farklılıklar önemli ise ilerisini düşünmeyin derim.Önünde sonunda sorun mu sorun.
Evet, çok yazmak istemedim o konuda çünkü yazanların linç edildiğini biliyorum. :))) Evet, daha eğitimli ve kariyerliyim. Ailesi daha dindar, benimki daha modern vs. Ama hiç sorun etmedim. Hatta böyle basit yaşayan ve aile terbiyesi görmüş biri işime geldi ve ben talep ettim onu açıkçası. Hiçbir derdim yok maddi durumu veya eğitimi ile ilgili. Kimseyi küçük gören biri değilim. Ama ailesine beni kabul ettiremeyecegini düşünüyor olabilir diye düşünüyorum
 
Evet, çok yazmak istemedim o konuda çünkü yazanların linç edildiğini biliyorum. :))) Evet, daha eğitimli ve kariyerliyim. Ailesi daha dindar, benimki daha modern vs. Ama hiç sorun etmedim. Hatta böyle basit yaşayan ve aile terbiyesi görmüş biri işime geldi ve ben talep ettim onu açıkçası. Hiçbir derdim yok maddi durumu veya eğitimi ile ilgili. Kimseyi küçük gören biri değilim. Ama ailesine beni kabul ettiremeyecegini düşünüyor olabilir diye düşünüyorum

Çocuğunuz kaç yaşında ? Bu insanla, bir gelecek kurma niyetiniz ve isteğiniz var mı ?
 
Evet, çok yazmak istemedim o konuda çünkü yazanların linç edildiğini biliyorum. :))) Evet, daha eğitimli ve kariyerliyim. Ailesi daha dindar, benimki daha modern vs. Ama hiç sorun etmedim. Hatta böyle basit yaşayan ve aile terbiyesi görmüş biri işime geldi ve ben talep ettim onu açıkçası. Hiçbir derdim yok maddi durumu veya eğitimi ile ilgili. Kimseyi küçük gören biri değilim. Ama ailesine beni kabul ettiremeyecegini düşünüyor olabilir diye düşünüyorum
Bence en sağlıklısı.Bu kişiyle ilişkinizi sonlandırın.
 
11 yaşında. Evet, evlenecek olsam onunla evlenirim ama çocuk istemiyorum. Onun çocuk sahibi olma isteği olabilir diye bencillik de etmek istemiyorum. O da zaman zaman evlilik fikrinden bahseder.
Sizinle evlense 2.5 senede evlenir.Bence boşuna daha fazla cabalamayin.
 
2,5 senedir birisiyle beraberim. Ben boşanmış tek çocuklu 35 yaşında, o bekar 37 yaşında. Ben daha eğitimli ve kariyerli, o daha sade yaşayan biri.

11 yaşında. Evet, evlenecek olsam onunla evlenirim ama çocuk istemiyorum. Onun çocuk sahibi olma isteği olabilir diye bencillik de etmek istemiyorum. O da zaman zaman evlilik fikrinden bahseder.

Eğitim ve iş anlamında, birbirinizden ne kadar farklısınız ? Çocuğunuzla tanışıyorlar mı ?
 
Merhaba. Gerekli detayları vererek fikirlerinizi almak istiyorum.

2,5 senedir birisiyle beraberim. Ben boşanmış tek çocuklu 35 yaşında, o bekar 37 yaşında. Ben daha eğitimli ve kariyerli, o daha sade yaşayan biri. Seviyorum, çok iyi anlaşıyoruz. Sevdiğine de eminim.


Bir tek derdim var. Basit ama aşılamayan bir dert. Sevgilim ne arkadaşları ile beni tanıştırdı ne sosyal medyada benim varlığımla ilgili bir paylaşımda bulundu ne de ailesine bizden bahsetti. Aileye bahsetmesin zaten hiç istemedim çünkü işler ciddileşecekti bizim yaşam tarzımıza göre. Bense evlilik ve çocuk için hiç hazır değilim. Buna rağmen zaman zaman evlensek nasıl olur, nasıl yaşarız diye kafa yormuşluğumuz vardır.

Ailesine bahsetmesini geçtim ama 2,5 senede bir arkadaşıyla tanıştırmaz mi insan? Ben tanıştırdım, iş yerime çağırdım vs. Bununla ilgili birçok kez konuştum ama aldığım cevap "Seni seninle aynı düzeyde olmayan basit erkek arkadaşlarimla mi tanıştırayım?" oldu. Önemli değil ki ben seviye-seviyesizlik olayında değilim ki. Zaten çift bir arkadaşı da vardı geçen seneye kadar çok samimi olduğu. Onlarla da mi tanistirmaz insan? Sosyal medyada zaten yokum ama dediğim gibi ilk takıldığım arkadaşlarıyla tanıştırılmamam. "Tüm hayatım sensin, senden başka görüştüğüm mü var?" diyor. Kısmen doğru. Bunun da sıkıntılı olduğunu, bir sure sonra insanin birbirinden sıkılabilecegini, sosyal ortamlarin ilişkiye keyif kattığını defalarca izah ettim. Ama ciddiye mi alınmıyorum, gizleniyor muyum, gerekçe nedir bilmiyorum ve bu iki kisilik yaşantı gerekçesi olarak tatmin edici bir cevap alamadım hiç.


Birkaç kez kavgasını verdikten sonra 5 gün evvel görüşmeyi kestiğimi bildirdim. Her seferinde haklı bulunup aynı yerde olmaktan ve bu kadar basit bir talebimin karsilanmamasindan dolayı yorgun ve kırgınım. Ne yorum yaparsanız benim bu durumuma? Bu şartlarda görüşmeyi sürdürmeyi düşünmüyorum. Varlığıma saygısızlık gibi hissediyorum. Yok sayılmak değil midir bu günün sonunda? Siz olsaydınız devam eder miydiniz?


Not: Evli vs değil, evlerine ailesi yokken çok kez girdim çıktım. Bildiğiniz aile evinde tek odada yaşayan biri.
Açık kapı bırakıyor insanlara hadi ailesi önemli değil ama insan bir tane arkadaşına mi tanıştırmaz. Çok iyi yapmışsınız. Ben sevgilimin arkadaş ortamını bilmeden görüşmeyi uygun bulmuyorum hiç bana göre değil. Bunca sene nasıl buna sabır gostermisim kendime sasiriyorum yazıp çekin kendini geri. Peki beş gündür haklisin bu konuda biraz hata ettim arkadaşlarımla bir yemek duzenleyelim falan demedi mi? Dipnot: Cook eskiden Yirmili yaşların başında bunu yaptığım biri vardi ne arkadaşımla ne ailemle tanistirdim ne de sosyal medyamda paylaştım o zamanlar başka biri ile daha beklentim vardi. Aklınızda olsun
 
X