Merhabalar, umarım herkes iyidir olabildiğince. Kafama zaten çok taktığım bir konu son günlerde iyice kalbimi ağrıtır olduğu için bir kaç teselli cümlesi duymak ümidi ile yazıyorum. Derdim sokak hayvanları, işkenceler, tecavüzler ve çıkmayan, çıkartılmayan yasa!
İnsanların tüm dünyanın sahibi gibi davranmasından nefret ediyorum. Oturduğum apartmandan bir gün taşınırsam sırf bu sevgisiz ve cahil insanlardan kurtulduğum için sevineceğim. İki sene önce bahçede sadece bir kedi beslediğim için yönetici ile tartıştık, koyduğum mama kaplarını ben koydum onlar attı. En sonunda vebali boynunuza diyerek kediciği sadece geldiği ve gördüğüm zamanlarda beslemeye başladım.
Sonra bu sene bahçemize siyah bir kedi gelip yatmay başladı, ben de havalar soğuyunca en azından sıcak bir şeyin üstünde yatsın diye çardağın köşesine yastık indirdim ve onu da attılar! Ve bu bende artık kırılma noktası oldu. Hepsinin yüzüne siz kimsiniz kim oluyorsunuz diye bağırasım var. Çok zoruma gitti küçücük bir yastık ya küçücük.
Ne zaman sokakta kedi sevsem birisi laf atıyor, evimde üç kedim olduğunu bilenler zaten ıyy pis olmuyor mu ev diye gözlerini belertiyor. Apartmanda crazy cat lady olarak görülüyorum zaten.
Herneyse bunların üstüne son okuduğum haberler de eklenince ben çok kötü hissetmeye başladım. Patileri kesilen kedi, yakılan yavru köpekler, göğsünden vurulan köpek Pera, Diyarbakır Avm’de Atasun Optik’in yok ettiği kedi... Liste uzun. Bu dünya ve insanlardan inanılmaz nefret ediyorum, başını okşadığım kediye bön bön bakarak kakaları etrafı kirletiyor kadının kafasını kaldırıma sürtesim geliyor bahçe mi bıraktık hayvanlara diyerek.
Dünyayı ve insanı bu denli iyi tanımazdan evel hümanisttim ama görüyorum ki büyük hataymış. Elimde olsa mahalledeki tüm kedileri kısırlaştırırım ve bir barınma evi açarım. Tüm hayvanlara insanların onlara vermediği şefkati vermek istiyorum.
İnsanlığıma dair her bir parçam okuduğum bir hanerle ölüyor. Daha fazla canım yanamaz derken yine yanıyor. Ki ben zaten anksiyete sahibi bir insanım, inanın yaşamak zul gelmeye başladı. Kaldıramıyorum, çok acı var diye intihar eden profesörü daha iyi anlıyorum şimdi. Gerçekten de çok acı var...
çok üzülüyorum ama haklısınız.
