Hiç iyi değilim..

DesmondHume .!.:

İlişkinizi gözden geçirin bence öncelikle, ona layık değilim gibi bir hissiyat sezdim çünkü. Bilinçaltınıza bu şekilde empoze ediyor olabilir/ mi? Ki eger böyleyse şahsımdan biliyorum o insandan kurtulmanız lazım. Ancak önünüzü böyle görebilirsiniz. Eğer böyle bir durum yoksa, unutun tüm söylediklerimi. İkinci bir konu elinizi taşın altına koymuyorsunuz gibi geldi bana. Sürekli söyleneyim, ona isyan edeyim, kendime acıyayım gibi bir ruh hali. Gerçekten gereksiz ve üzgünüm aptalların yapacağı bir şey. Benim de kuzenim üst üste sınava giriyor ve her sene daha sağlam çalıştığına şahit oluyorum. İdeallerine bağlı çünkü. Ve inanın çok iyi bir okul ve bölüme başlamak da sizi mutlu etmeyecek, çünkü bu sefer de not ortalaması vs vs şeylere takılacak gibisiniz. Olabileceğinin en iyisi ol ama bu ruh haliyle soru bankasının başında saçını bir oraya bir buraya çekiştirerek nolacak bu işler diyebilirsin ancak. E bi işin ucundan tut. Azmet. Ve mutluluğu tek bir şeye bağlama. Çünkü hayat böyle bir yer değil:)

Genişletmek için tıkla...

eylulselsanci .!.:

Allahım ağlaya ağlaya okudum
Öyle iyi geldi ki..
Kesinlikle
Mücadele etmek yerine depresyonda sürüklenip harekete geçmiyorum
Merkeze ideallerimi ve derslerimi alıp bu duygusal yoğunluklardan kurtulmam anlam aramamam gerek..
Öyle iyi geldiniz ki...Üstelik ailemden kimsenin beni attığı da yok
Bu hislerden kurtulmak yalnızca mücadele edişime bağlı

Genişletmek için tıkla...

eylulselsanci .!.:

Allahım ağlaya ağlaya okudum
Öyle iyi geldi ki..
Kesinlikle
Mücadele etmek yerine depresyonda sürüklenip harekete geçmiyorum
Merkeze ideallerimi ve derslerimi alıp bu duygusal yoğunluklardan kurtulmam anlam aramamam gerek..
Öyle iyi geldiniz ki.

Genişletmek için tıkla...

DesmondHume .!.:

Konularım açık bakabilirsiniz. Yakın zamanda lsd kullandıktan sonra beynim bana büyük bir savaş açtı. Ki bu hafife alınacak bir durum asla değil bir insanın en büyük düşmanının kendi olduğunu somut bir şekilde kavraması anlamına da geliyordur.. Gerçeklik algım tamamen kaybolmuştu. Bir dolu psikiyatrist.. psikolog deneyiminden sonra baktım ilerleme kaydedemiyorum, kendim başaracağım dedim ve başardım. Eğer başaramazsam delirecektim. Başarmayı seçtim. Hı bende ağladım zırladım lanet ettim ama bir noktada başarmayı seçtim. Başarmayı seç sen de. Düzlüğe çıkınca keşke daha önce sıksaydım dişimi diyeceksin.

Genişletmek için tıkla...

eylulselsanci .!.:

Herkese merhaba
Lütfen kırmadan incitmeden yaklaşın
Duygu yoğunluklarında acı çekiyorum
Üniversite sınav sürecimi uzattıkça uzattım
Arkadaşlarıma bahsetmek istemediğim için mesafelendim
Aile bildiğim gidip geldiğim anneannemler bana mesafelendi
Karantina sürecine girdim
Ekonomik buhranlar derken
Erkek arkadaşımla birlikteliğim canımı yakar bir hâl aldı
Kendisi çok başarılı,zeki,tek çocuk ve bana inanılmaz ince merhametli sevgi dolu ilgi dolu
Bense kahroluyorum o bana iyi davrandıkça.
Kendimi yetersiz ve değersiz hissettiğimden ötürü.
Biz birbirimizin ilkiyiz.
Onu bırakmak istemiyorum o da beni
Ama beraberken de olmuyoruz gibi yani ben böyle hissediyorum.
O da bir kaç aydır kötü halde psikolojik anlamda
Hayatını beni memnun etmek için yaşaması ne kadar acı..
Bitsin istememek ama beraber de olamamak
Tecrübesiz oluşumuzdan ötürü sorunlarımızı çözememek...
Sorun şu ki benim hislerim..Kendimle olmaktan mutlu değilim
Bu ona da yansıyor mudur diyorum
İlerde onunla bir evde yalnız kalmaktan korkuyorum
Ya birbirimize iyi gelmezsek
Ailemle olan kısım bana kendimi değersiz hissettirdiği için mi onunlayken böyle hissediyorum
Kendi içsel yalnızlığımı onunla paylaşmaktan mı korkuyorum?
Beni yalnız biri gibi görmesin o da etkilenmesin istiyorum mi aslında.Derslerime odaklanıp iyi bir bölüm kazansam her şey dinecek.Yetersizliğim azalacak.Ailem bana inanacak mesleğimden memnun olacaklar çünkü.Hayatta aktifleşecem.Kendime güvenim artacak
Ama ben tüm bu karamsarlıklarla derslerimde ilerleyemiyorum
Yirmi soruluk bir test saatimi alıyor
Sürekli her şeye takıyorum
Her şeye anlam yüklüyorum
Berbat bir haldeyim
Lütfen herkesin acısının kendine olduğunu unutmayım hislerimi küçümsemeyin
Çünkü uyku uyuyamaz oldum
Her gece acıdan kıvranıyorum
Yaşamıma son vermek istiyorum...

Genişletmek için tıkla...

eylulselsanci .!.:

Herkese merhaba
Lütfen kırmadan incitmeden yaklaşın
Duygu yoğunluklarında acı çekiyorum
Üniversite sınav sürecimi uzattıkça uzattım
Arkadaşlarıma bahsetmek istemediğim için mesafelendim
Aile bildiğim gidip geldiğim anneannemler bana mesafelendi
Karantina sürecine girdim
Ekonomik buhranlar derken
Erkek arkadaşımla birlikteliğim canımı yakar bir hâl aldı
Kendisi çok başarılı,zeki,tek çocuk ve bana inanılmaz ince merhametli sevgi dolu ilgi dolu
Bense kahroluyorum o bana iyi davrandıkça.
Kendimi yetersiz ve değersiz hissettiğimden ötürü.
Biz birbirimizin ilkiyiz.
Onu bırakmak istemiyorum o da beni
Ama beraberken de olmuyoruz gibi yani ben böyle hissediyorum.
O da bir kaç aydır kötü halde psikolojik anlamda
Hayatını beni memnun etmek için yaşaması ne kadar acı..
Bitsin istememek ama beraber de olamamak
Tecrübesiz oluşumuzdan ötürü sorunlarımızı çözememek...
Sorun şu ki benim hislerim..Kendimle olmaktan mutlu değilim
Bu ona da yansıyor mudur diyorum
İlerde onunla bir evde yalnız kalmaktan korkuyorum
Ya birbirimize iyi gelmezsek
Ailemle olan kısım bana kendimi değersiz hissettirdiği için mi onunlayken böyle hissediyorum
Kendi içsel yalnızlığımı onunla paylaşmaktan mı korkuyorum?
Beni yalnız biri gibi görmesin o da etkilenmesin istiyorum mi aslında.Derslerime odaklanıp iyi bir bölüm kazansam her şey dinecek.Yetersizliğim azalacak.Ailem bana inanacak mesleğimden memnun olacaklar çünkü.Hayatta aktifleşecem.Kendime güvenim artacak
Ama ben tüm bu karamsarlıklarla derslerimde ilerleyemiyorum
Yirmi soruluk bir test saatimi alıyor
Sürekli her şeye takıyorum
Her şeye anlam yüklüyorum
Berbat bir haldeyim
Lütfen herkesin acısının kendine olduğunu unutmayım hislerimi küçümsemeyin
Çünkü uyku uyuyamaz oldum
Her gece acıdan kıvranıyorum
Yaşamıma son vermek istiyorum...

Genişletmek için tıkla...

eylulselsanci .!.:

Herkese merhaba
Lütfen kırmadan incitmeden yaklaşın
Duygu yoğunluklarında acı çekiyorum
Üniversite sınav sürecimi uzattıkça uzattım
Arkadaşlarıma bahsetmek istemediğim için mesafelendim
Aile bildiğim gidip geldiğim anneannemler bana mesafelendi
Karantina sürecine girdim
Ekonomik buhranlar derken
Erkek arkadaşımla birlikteliğim canımı yakar bir hâl aldı
Kendisi çok başarılı,zeki,tek çocuk ve bana inanılmaz ince merhametli sevgi dolu ilgi dolu
Bense kahroluyorum o bana iyi davrandıkça.
Kendimi yetersiz ve değersiz hissettiğimden ötürü.
Biz birbirimizin ilkiyiz.
Onu bırakmak istemiyorum o da beni
Ama beraberken de olmuyoruz gibi yani ben böyle hissediyorum.
O da bir kaç aydır kötü halde psikolojik anlamda
Hayatını beni memnun etmek için yaşaması ne kadar acı..
Bitsin istememek ama beraber de olamamak
Tecrübesiz oluşumuzdan ötürü sorunlarımızı çözememek...
Sorun şu ki benim hislerim..Kendimle olmaktan mutlu değilim
Bu ona da yansıyor mudur diyorum
İlerde onunla bir evde yalnız kalmaktan korkuyorum
Ya birbirimize iyi gelmezsek
Ailemle olan kısım bana kendimi değersiz hissettirdiği için mi onunlayken böyle hissediyorum
Kendi içsel yalnızlığımı onunla paylaşmaktan mı korkuyorum?
Beni yalnız biri gibi görmesin o da etkilenmesin istiyorum mi aslında.Derslerime odaklanıp iyi bir bölüm kazansam her şey dinecek.Yetersizliğim azalacak.Ailem bana inanacak mesleğimden memnun olacaklar çünkü.Hayatta aktifleşecem.Kendime güvenim artacak
Ama ben tüm bu karamsarlıklarla derslerimde ilerleyemiyorum
Yirmi soruluk bir test saatimi alıyor
Sürekli her şeye takıyorum
Her şeye anlam yüklüyorum
Berbat bir haldeyim
Lütfen herkesin acısının kendine olduğunu unutmayım hislerimi küçümsemeyin
Çünkü uyku uyuyamaz oldum
Her gece acıdan kıvranıyorum
Yaşamıma son vermek istiyorum...

Genişletmek için tıkla...

havalihavasiz .!.:

Sizde degersizlik sendromu var.
Ve bunu hakettiginizi düşünüyorsunuz.
Mutluluk size mutsuzluk getiriyor.
Aslında hayatınız güzel bir hayat ama bunu kendinize layık görmüyorsunuz.

Şimdi ilk olarak ya kendi kendinizi tedavi yoluna gidin ya da psikolojik tedavi alın.

Buraya madem yazdınız sizi güzele yönlendirmek isterim.

Her sabah uyandığınızda ellerinizi yüzünüzu yıkamaya gittiğinizde aynadaki size bakın.
Ona güzel şeyler söyleyin.
Sen iyi olmayı ve iyilik görmeyi hakediyorsun.
Çok değerlisin. Özelsin. Şükürler olsun sağlığım yerimde sevdiklerim yanımda.
Ben mutlu olmayı seviyorum.

En son yazdığımı 3 defa tekrarlayın.

( Bu bir tedavi değil olumlama ve beyne msj yollamadir)

Hayat , düşüncelerimizin sonra güzelleşir ya da cirkinlesir.

Eğer ki siz yağmuru sevmiyorsanız bulutları anlamsız bulursunuz.

Ama seviyorsanız yağmura bahane bulamazsınız altına girer ıslanmayı bile göze alırsınız...

Genişletmek için tıkla...