ben 26 yaşındayım. ablam da 29 olmak üzere. ikimiz de aynı şekilde düşünüyoruz. iş gereği farklı şehirlerde yaşıyoruz ve ikimiz de küçük yerlerde yaşıyoruz. yaşadığımız yerlerden kurtulana kadar erteliyoruz diye kendimizi kandırdık bir süre ama istanbul'a da gelsek hiçbir şey olacağı yok. neredeyse bütün arkadaşlarımız evlendi, nişanlandı veya evliliğe giden ilişkileri var. hele ben vaktimi saçma sapan bir erkek arkadaşla geçiriyorum. sizinle aynı şeyleri hissediyorum. yalnızlık korkusu vs. nasipten öteye yol yok.