- 24 Aralık 2019
- 1.036
- 3.855
- 83
- Konu Sahibi Bendenkimseyebahsetmeyin
- #1
Son yıllarda yaşadığım sorun. Yirmili yaşlarımda etrafımdan insan fışkırır, aynı gün üstüste 3-5 plan yapardım görüşmek isteyen dostlarımı kırmamak için. Otuzlu yaşlarıma geldiğimde, büyük bir kısmıyla iletişimi farklı sebeplerle azalttım, hatta tamamen kestim. Daha yolun yarısına gelmemiş halimle şimdi bir bakıyorum ki etrafımda kimseyi bırakmamışım, 2-3 tanıdık ve yaşıma yakın 1-2 kuzenim dışında cidden büyük bir derde düşsem konuşabileceğim kimse yok. Bu benim için şimdilerde bir problem değil, güçlü ve kendine yetebilen biriyim fakat biliyorum ki insanız, duygularımız ve dönüşümümüz çok belirsiz ve değişken oluyor. Bu yalnızlığımdan pişman olabilirim ve herkes gibi pişmanlıktan nefret ederim
var mı benim gibi birileri buralarda acaba, fikir alıp verir hayata dair yeni kapılar açılmasına vesile olurduk belki 

