kızlar merhaba;
içimi dökmek istedim azcık size..
geçen ctesi günü nişan yapacaktık ama olmadı, nedeni ise sözlümün ailesinin ilgisizliği...
1,5 ay önce sözlendim, sözlüm ailesinin nişan adetlerine önem vermediğini söyleyince ben de anneme aman ha sakın nişnada bohçadır takıdır isteme , açgözlülük etmeyelim , onlar böyle şeylere önem vermiyormuş dedim, o yüzden ağzımızı bile açmadık, nişan elbisemi ayakkabımı bile annemle beraber gidip aldık.
sözden sonra ilk defa evlerine oturmaya gittik, nişandan önceki pazar günü. bizim sözden bir ay önce kızkardeşi nişanlanmıştı sözlümün.
ancak bana bunu bile son anda söylemişti sözlüm, kızkardeşi de bana zaten çok soğuk davranıyordu, ama ne desem sözlüm bana inanmıyodu.
neyse evlerine ilk kez oturmaya gittik, annem babam eniştem ablam ben. annesi soğuk bi kadın az konuşuyo, abisi ve gelinleri de öyle kendilerini beğenmişler. babası hariç sohbet eden bile olmadı doğru dürüst ve nişanımız var birşey lazımsa yapalım diyen olmadı, nişanın adını bile ağızlarına almadılar.
neyse asıl ne oldu onu söyliyim..
kız kardeşinin odasında onun nişanında gelen sandıkları gördüm, ablamda görmüş, şok oldum haliyle, bana biz bu adetlere önem vermiyoruz demişti sözlüm ama kendi kardeşine nişan sandıkları gelmişti.
eve dönerken ablam boş bulunup anneme söyledi, tabii annem de çok hevesli böyle şeylere ama ben engel olmuştum onların öyle adeti yokmuş diye, zaten onlarda hiçbişey sormamıştı nişan için bişey lazım mı diye.. haliyle annem çok üzüldü... onların kızı kızda benim ki değil mi diye... kendi kızlarına gelince adetleri var da bize gelince mi yok diye.. ben de eve gelince sözlüme söyledim bunları telefonda.. ne dese beğenirsiniz' tam da annem bedenini soruyodu diyo' .. kardeşine de damat tarafı getirmiş onlar bişey istememiş, hatta sonra onlar da damada bohça hazırlayıp götürmüşler mecburen (o öyle diyo tabii), yani herşey tam olması gerektiği gibi olmuş, ama ben elbisemi bile annemle aldım...
ertesi günü sözlümle buluştuk, ben çok sinirliydim tabii, annesine de kardeşine de verdim veriştirdim ama haklı değil miyim kızlar? kadın kendi kızına gelince herşeyi yaptırmış bana gelince adetleri yokmuş, sormadılar bile nezaketen. çok üzüldük ailecek.. bana kıymet vermiyolar sanki bedavaya getirmeye çalışıyolar gibi. ben söylenince benim ki ne dese beğenirsiniz ' sen hep benim kzı kardeşimle annemle mi uğraşacaksın! ' sanki ben onun karısı olmicam , hiç kıymetim yok..
o akşam konuşmamız sonucunda; annesi arayıp geçte kalmış olsa anneme soracaktı ne lazımsa yapalım diye ama eve döndüm sözlüm bana telefonda ''başkası mı var da bana böyle davranıyosun '' deyince sinirlendim , bir daha karşıma çıkma dedim, ben sokak kadını mıyım yahu sözlüyken başkasına bakıcam diye çok kızdım. o da sanki bunu bekliyomuş, tamam dedi ne aradı ne sordu.. ilk kez bi insana çok güvenmiştim, beni sevdiğine inanmıştım.. ne parası ne yakışıklığı var oysa ki, ben onu sırf iyi insan diye sevmiştim, bana değer veriyo diye, hiç bir erkekle yapmadıklarımı onunla yapmıştım, hakettğini düşünmüştüm beni sevdiği için ! ne aptalmışım, biz kadınlar ne kadar aptalız ..
şimdi kendimi bombo.. hissediyorum haliyle, aldatılmış, kandırılmış, dalga geçilmiş, Allah onun da onun o kendini beğenmiş pislik ailesinin de cezasını versin, bana yaptığının beş beterini kız kardeşine yapsınlar inşallah, çok üzdüler beni de ailemi de, Allah da onları üzsün..
sağolun kızlar... sevgiler..
içimi dökmek istedim azcık size..
geçen ctesi günü nişan yapacaktık ama olmadı, nedeni ise sözlümün ailesinin ilgisizliği...
1,5 ay önce sözlendim, sözlüm ailesinin nişan adetlerine önem vermediğini söyleyince ben de anneme aman ha sakın nişnada bohçadır takıdır isteme , açgözlülük etmeyelim , onlar böyle şeylere önem vermiyormuş dedim, o yüzden ağzımızı bile açmadık, nişan elbisemi ayakkabımı bile annemle beraber gidip aldık.
sözden sonra ilk defa evlerine oturmaya gittik, nişandan önceki pazar günü. bizim sözden bir ay önce kızkardeşi nişanlanmıştı sözlümün.
ancak bana bunu bile son anda söylemişti sözlüm, kızkardeşi de bana zaten çok soğuk davranıyordu, ama ne desem sözlüm bana inanmıyodu.
neyse evlerine ilk kez oturmaya gittik, annem babam eniştem ablam ben. annesi soğuk bi kadın az konuşuyo, abisi ve gelinleri de öyle kendilerini beğenmişler. babası hariç sohbet eden bile olmadı doğru dürüst ve nişanımız var birşey lazımsa yapalım diyen olmadı, nişanın adını bile ağızlarına almadılar.
neyse asıl ne oldu onu söyliyim..
kız kardeşinin odasında onun nişanında gelen sandıkları gördüm, ablamda görmüş, şok oldum haliyle, bana biz bu adetlere önem vermiyoruz demişti sözlüm ama kendi kardeşine nişan sandıkları gelmişti.
eve dönerken ablam boş bulunup anneme söyledi, tabii annem de çok hevesli böyle şeylere ama ben engel olmuştum onların öyle adeti yokmuş diye, zaten onlarda hiçbişey sormamıştı nişan için bişey lazım mı diye.. haliyle annem çok üzüldü... onların kızı kızda benim ki değil mi diye... kendi kızlarına gelince adetleri var da bize gelince mi yok diye.. ben de eve gelince sözlüme söyledim bunları telefonda.. ne dese beğenirsiniz' tam da annem bedenini soruyodu diyo' .. kardeşine de damat tarafı getirmiş onlar bişey istememiş, hatta sonra onlar da damada bohça hazırlayıp götürmüşler mecburen (o öyle diyo tabii), yani herşey tam olması gerektiği gibi olmuş, ama ben elbisemi bile annemle aldım...
ertesi günü sözlümle buluştuk, ben çok sinirliydim tabii, annesine de kardeşine de verdim veriştirdim ama haklı değil miyim kızlar? kadın kendi kızına gelince herşeyi yaptırmış bana gelince adetleri yokmuş, sormadılar bile nezaketen. çok üzüldük ailecek.. bana kıymet vermiyolar sanki bedavaya getirmeye çalışıyolar gibi. ben söylenince benim ki ne dese beğenirsiniz ' sen hep benim kzı kardeşimle annemle mi uğraşacaksın! ' sanki ben onun karısı olmicam , hiç kıymetim yok..
o akşam konuşmamız sonucunda; annesi arayıp geçte kalmış olsa anneme soracaktı ne lazımsa yapalım diye ama eve döndüm sözlüm bana telefonda ''başkası mı var da bana böyle davranıyosun '' deyince sinirlendim , bir daha karşıma çıkma dedim, ben sokak kadını mıyım yahu sözlüyken başkasına bakıcam diye çok kızdım. o da sanki bunu bekliyomuş, tamam dedi ne aradı ne sordu.. ilk kez bi insana çok güvenmiştim, beni sevdiğine inanmıştım.. ne parası ne yakışıklığı var oysa ki, ben onu sırf iyi insan diye sevmiştim, bana değer veriyo diye, hiç bir erkekle yapmadıklarımı onunla yapmıştım, hakettğini düşünmüştüm beni sevdiği için ! ne aptalmışım, biz kadınlar ne kadar aptalız ..
şimdi kendimi bombo.. hissediyorum haliyle, aldatılmış, kandırılmış, dalga geçilmiş, Allah onun da onun o kendini beğenmiş pislik ailesinin de cezasını versin, bana yaptığının beş beterini kız kardeşine yapsınlar inşallah, çok üzdüler beni de ailemi de, Allah da onları üzsün..
sağolun kızlar... sevgiler..