Düzelmez mi gerçekten ne yapmam gerekiyorsa yapıyorum ama sonuç bu. Kızıma 2 yaşına kadar ben baktım 3 yaş aralığında annem baktı sonra kreşe gitti. O kadar sürede bile çocuğun bütün dengesi bütün emeklerim bozuldu keşke çalışmak zorunda olmasaydım ama hayat şartları da bu maalesefAğlayarak istediklerini yaptırabildiği için ağlıyor. ‘Hayır’ı öğretmelisiniz . Yoksa hayat boyu mızmız ve şımarık olacak istekleri olmadıkça
Sevildiğini ve yapılacağını bildiği için. Zamanında ben hayır dediğimde annem bana kızıyordu ağlatma çocuğu diye annemde ablamı kaybettikten sonra çok düştü kızımın üzerine. Ne bileyim vallahi kafam kaldırmıyor ayaklarımı uzatıp sessiz bir odada kendimle kalmayalı çok oldu psikolojim de yetmiyorbenim bir yakin akrabam da oyle cocuga dede ve anneanne bakiyor. malesef bu cocuk dogmadan bir sene önce kizlarini (cocugun teyzesini) kaybettikleri icin o kadar ustune dusuyorlar ki, cocugun lafi emir. cocuk konusmak istiyorsa herkes dinler. cocuk reklamda bi sey gördüyse hemen alir. anane dede haftaici simartiyor. ailesi de zaten haftaici goremiyoruz diye haftasonu o vicdan azabiyla simartiyor. boyle boyle dunyanin en mizmiz kizi oldu.
bir sey diyecek aglayarak diyor. bir sey isteyecek aglayarak istiyor. ama o kadar mizmiz kiz ilginç bir sekilde benimleyken hic mizmiz degil. odamda çocukların cok ilgisini cekecek seyler var hobimle ilgili. cocuklari da severim, izin veririm oynamalarina. benimle odadayken mesela asla sınırlarını aşmiyor. hatta merak ettigi , guzel görünen ama hassas seye "dokunma ona, kirilir" diyorum, asla dokunmuyor. simdi büyüdü 5e gececek ama kuckkken de öyleydi. benim odamda gayet genc kiz gibi sohbetler eden keyifki cocuk salona ananesine gecince yine miymiymiy konusup bir seyler mirildaniyordu.
sizin kiz okulda mizmiz degil deyince aklima o geldi.
bence sorun kesinlikle sizin ve dede kisminin yetistirme seklinde. siz simartmissiniz.
cozum nasil olur o konuda danistiginiz uzmanlari dinleyin. ama bizim kiz degismedi. sadece simdi koca kiz oldugu icin, o mizmizligi sevimli gelen yaşi coktan gectigi icin ananesi dedesi de bıktı. ama degisen bir sey yok . yine simarik. ve benle basbasayken yine gayet iyi. hatta onu iki kere cocuk tiyatrosuna götürdüm. ne yolda bir sey istedi, ne elimi birakti, ne bir seye tutturdu. gercekten cocuk ozunde simarik ve mizmiz degil ,ailesine öyle
Bende aynısını düşünüyorum sevdiğimizi yapacağımızı kötü bir tepki almayacağını biliyor bağıran kızan yok karşısında aman üzülmesin diye diye ipin ucu kaçtı okulda bayılarak yediği yumurtanın evde yüzüne bakmıyor sabah köründe dondurma krizi yaşadık oturup ağladımAynı yaşta kızım var hatta bende 3 kız var , okadar akillilarki sizi kullanıyor, kiyamdiginizi yapacağınızı biliyor duygu sömürüsü yapıyor. Ogretmene yapamaz çünkü biliyor kime nasıl davranması gerektiğini kimin onun için deli olduğunu sınır koyamadığıni, anane dedede tuz biber , artık ona büyüdüğünü anlatın annenizlede konusun her dediği yapılmaz, her istedikleri alınmaz maddi manevi güç olsada yapılmaz ,benimkiler böyle yola geliyor
İşin ilginç yanı kuzenimin çocuğunu da annem büyüttü (kardeşlerimde de böyle bir mızmızlık hiç olmadı) benim o çocuk asla böyle bir karakter değil mizacı uysal herhalde o çocuğunda bir dediği iki edilmezdi babam ne isterse yapardı bizimkinin huyu da babasına benzedi o da çok inatçı aslında birşey olana kadar ısrarla sunar banaAy eşimin yeğeni de böyle çok mız mız bir çocuktu. Anane dede büyütmemişti üstelik. 7 yaşında falan biraz normale döndü çocuk. Uzman desteği falan almadılar.
Uzman desteği almanız çok iyi. Sabırla uygulamaya devam edin. Çok zor biliyorum ama başka çare de yok.
Belki biliyorsunuzdur, 'Şımarık Çocuk: Bir Şehir Efsanesi', 'Denemediğim Yol Kalmadı', 'Dramsız Disiplin' gibi kitaplar var. Size yardımı dokunabilir. Umarım kısa zamanda durumlar düzelir.
O suyu katıla katıla ağlasa da vermeyeceksiniz, markette kendini yerden yere de vursa almayacaksiniz aglayarak istediği olduğu için pekismis davranışı. Çevre ne der diye düşünme5.5 yaşında birgün bu huyu bitecek diye sabırla bekliyorum ama yok olmuyor düzelmiyor kafayı yeme noktasındayım artık biz mi büyütmeyi beceremedik sorun ne anlayamıyorum su isterken bile susadım sen getir diye ağlıyor markete gitsek istedikleri olmazsa ağlıyor uykusu gelse ağlıyor mızmız sürekli mızmız. Anane dede büyüttü kızımı her istediğini yaptılar hala daha yapıyorlar ama sorunun bu olduğunu sanmıyorum çünkü uzun süredir eşimle tüm imkanlarımızı zorlayıp kendimiz bakmaya çalışıyoruz ama tükendik artık birbirimize sarmaya başladık çünkü evde asla birşeyden memnun olmayan günün 4/2 sini ağlayarak yaptırmaya çalışan bir çocuk var. İnanın yavrumu çok seviyorum istesin canımı düşünmem ama insanım ve tükendim yeteme duygusuyla başa çıkamıyorum.
Acaba mental bir sıkıntısı mı var diye aldık doktora da götürdük koskoca insanlar şımarık dediler çünkü orda onları da dinlemedi sadece kendi istediklerini diretti doktor istediğini verince susup dinledi. Okul ve öğretmen önerisinde bulundu bu yıl orada eğitim aldı kızım yemek çok seçiyordu biraz o konuda törpülendi düzen oluşturdu abur cubur alışkanlığı bitti. Okulda öğretmenlerine karşı asla ağlama zırlama dediklerini yapmama gibi bir sorun yaşamadık. Aksine okulun en sevilen öğrencisi oldu kızım ama evde içinden başka birşey çıkıyor daha eve girerken okulda kendi giyip çıkardığı ayakkabıyı sen çıkar diye ağlamaya başlıyor. Pedagoğun dediklerini yapmaya sakin kalmaya çalışıyorum biryerde dayanamıyorum sinirimden ağladım bugün. Nolur beni kınamayın ayıplamayın çocuğumu sevmiyor istemiyor değilim ama ona bakamıyormuşum yetemiyormuşum gibi hissediyorum gibi hissetmeye anneliği beceremiyorum gibi düşüncelere girmeye başladım. Bu hareketleri bir tek babası ve bana sergilemesinin sebeplerini bulamıyorum. Çok sevdiğimizi kıyamadığımızı biliyor ondan mı yapıyor bilmiyorum hiç bağıran vuran bir anne olmadım saçının teline dokunmadım belkide otoriteyi hiç kuramadım. Bir yere yemeğe gitsek bakıyorum insanların çocukları annelerinin yanımda şapur şupur yiyor benimki ya yemicem diye ağlıyor yada video izlersem yerim diye ağlıyor yerinde durmuyor. Yanlış anlamayın ben ondan yteişkin gibi davranmasını beklemiyordum sadece ağlamasa bu kadar yıpratmasa sanki bir tık daha kolay olacaktı herşey. Bir çözümü var mı onu bile bilmiyorum yazmak rahatlamak istedim galiba. Darmadağın yazdıysam kusura bakmayın
Bu arada bende babası da nöbetli çalışıyoruz sabah o gidiyorsa akşam ben yada tam tersi birşekilde çalışma saatlerimizi ayarlıyoruz yani çocuk gün içinde bizi mutlaka görüyor özlediği için bir tepki gösterme durumu da yok
Kızıma göre de biz herşeye hayır diyormuşuz biz nasıl anne babaymışız insan çocuğuna böyle mi yaparmış.Her dediği yapıldığı için çocuk bunu kafasına bu şekilde kodluyor ve en ufak isteğini olumsuz tepki verilmesine karşın ağlayarak dile getiriyor. Kreşte çalışıyorum, bunu biz öğretmenlere de yapmaya çalışıyorlar aslında ilk etapta ama bulundukları yerin bir okul olduğunu ve okulların kuralları olduğunu sık sık onlara hatırlatıp bu eylemlerini söndürüyoruz. Diğer çocuklarla beraber kolay bir şekilde adapte olabiliyorlar zaten.
Onu karşınıza alıp güzelce konuşun, öncesinde bu olayla ilgili kendi hazırladığınız küçük bir hikayeyi okuyun, canlandırın. Ağlama eyleminin zaman içerisinde sönmesini sağlamanız, bunun için de istikrarlı olmanız gerekiyor. Ağladığı için bir gün istediğini yapıp bir gün yapmazsınız da bu istikrarı sağlayamaz ve durumu düzeltmezsiniz.
Ağlarsa ağlasın demiyorum, ağladığı zaman onu anladığınızı bilmesi gerekiyor ki yatışması daha kolay olsun. Ayrıca hedef değiştirme eylemini de deneyebilirsiniz. "Sana şu an su getiremem ama belki sen bize su getirmeyi deneyebilirsin. Sana su doldurmanda yardımcı da olabilirim." gibi.
Dikkat etmeniz gereken en önemli şey -tekrar ediyorum- kurallarınızda istikrar. Eğer istediği o şeye daha sonrasında evet diyeceksiniz kuralı o şey için koymamanız gerekir. Çocuğa bir kere hayır dedikten sonra ağlıyor diye kararınızdan vazgeçip evet derseniz çocuk bir sonraki seferde de ağlayarak size istediğini yaptırmayı deneyecek çünkü.
Tabiki değil. Okulda o yumurtayı yemezse aç kalacağını biliyor. İlk zamanlar çok aç kaldı ama öğrendi baktı seçenek yok. Bizde aynısını uygulamaya çalışıyoruz ama bizi takan yok ağladıktan sonra üstüne insan çocuğunun dediğini yapmalı diyorSizi deniyor. Biliyor ki en son istediği oluyor...
Okulda isteyebilir mi? Ağlasa yapılır mı peki? Mümkün değil
Bu evet ama anne ve babayla birlikte vakit geçirmeye ihtiyacı var. Yani ikisi birden varken ailecek uzun bir süre bir şeyler yapmalılar.Sorun bu.
Bir süre sabretmelisiniz. Birkaç defa ağladığında olmadığını görürse ağlamayı silah olarak kullanmayı bırakırTabiki değil. Okulda o yumurtayı yemezse aç kalacağını biliyor. İlk zamanlar çok aç kaldı ama öğrendi baktı seçenek yok. Bizde aynısını uygulamaya çalışıyoruz ama bizi takan yok ağladıktan sonra üstüne insan çocuğunun dediğini yapmalı diyor
O zaman seçenek sunmayı deneyebilirsiniz. Ayrıca çocuk neden hayır cevabını aldığını bilmeli, gerekirse uzunca açıklamalar, dramalarla bunun nedenini görmeli.Kızıma göre de biz herşeye hayır diyormuşuz biz nasıl anne babaymışız insan çocuğuna böyle mi yaparmış.
Belki inanmayacaksınız ama gerçekten izlemiyor asla çizgi film falan seven çocuk olmadı açsamda bakmıyor izlemicem diyor kapatıyor çok yorucu bir işim var bazen keske izlese de azıcık uzansam derim ama çok dikkatini vermez o yüzden aşırı konuşuyor kızım hiç bir dk susmaz1- ekrana bakmayacak. Net söylüyorum bak ekrana bakmayacak
2- ağlayacak. Ağlamaktan baygınlık geçirse de ağlayacak. Sabredeceksin.
Pedagojik formasyon derslerinde vardı bu. “Ağlar ağlar susar” gerçekten bak. Aralıklarla seçenek sunabilirsiniz. Ama onun dediği olmasın.
Atıyorum ayakkabı çıkartılması için ağlıyor ağlasın. İçeri gidin mısır patlatın “hadi mısır patlattım ayakkabını çıkart gel” deyin. Veya “ayakkabılarını sen çıkart tişörtünü çıkartırken de ben yardım edeyim” bulun bir şeyler.
Bak ama en en en önemli şey şu “Ekran yasak”
başınız sagolsun kaybiniz icin. iste hikaye simdi daha cok benzedi birbirine. aileler ileri yasta evlat kaybi yasayinca ozellikle de ayni cinsiyetteki torunlarına cok sagliksiz sekilde davraniyorlar. belki de icten ice kizlarini kaybedince zamaninda yaptigi icin pisman oldugu seyleri bu cocukta telafi etme cabasinda oluyorlar. mesela anneniz siz cocukken elinizde yagli çörek koltukta oturup el iz yapmanıza cok kızıyorsa evlat kaybindan sonra "birak yesin,degsin her yere. yeter ki iyi olsun, sileriz ne olacak ki" modunda olabilir. bu anlaşılır bir sey tabii ki ama iste cocuklara iyilik degil bu yaptiklariSevildiğini ve yapılacağını bildiği için. Zamanında ben hayır dediğimde annem bana kızıyordu ağlatma çocuğu diye annemde ablamı kaybettikten sonra çok düştü kızımın üzerine. Ne bileyim vallahi kafam kaldırmıyor ayaklarımı uzatıp sessiz bir odada kendimle kalmayalı çok oldu psikolojim de yetmiyor
Aman deyim aman bir an da başlar ekrana bakmaya önünü alamazsın inanılmaz bir nimet var elinde şu an. Benim kız 11 yaşında hala susmuyorBelki inanmayacaksınız ama gerçekten izlemiyor asla çizgi film falan seven çocuk olmadı açsamda bakmıyor izlemicem diyor kapatıyor çok yorucu bir işim var bazen keske izlese de azıcık uzansam derim ama çok dikkatini vermez o yüzden aşırı konuşuyor kızım hiç bir dk susmaz
Saçlarımda beyazlar çoğaldı vallahi hem işim zor hemde çocuğum çok yıprandımAllahım yardımcımız olsun inşallah arkadaşım.
Gerçekten nasıl büyüyecekler hiç bilmiyorum…
Babasıyla dönüşümlü bakıyoruz ikimiz aynı anda evde sadece pazar günü olabiliyoruz çoğu zaman benim pazarım bile yok çünkü sağlıkçıyızBu evet ama anne ve babayla birlikte vakit geçirmeye ihtiyacı var. Yani ikisi birden varken ailecek uzun bir süre bir şeyler yapmalılar.
Ne bileyim ya ben de hiç anlamıyorum.Saçlarımda beyazlar çoğaldı vallahi hem işim zor hemde çocuğum çok yıprandım
Sakin zamanlarında bol bol tatlı dille konuşuyoruz tamam annecim haklısın seni üzdüğümü biliyorum diyor sonra ilk fırsatta ver gazı diyor veletO zaman seçenek sunmayı deneyebilirsiniz. Ayrıca çocuk neden hayır cevabını aldığını bilmeli, gerekirse uzunca açıklamalar, dramalarla bunun nedenini görmeli.
Ablamla annemle ilgili yaralarım çok taze ve derin bende annemde bu konuda psikoterapi aldık çünkü onun ani gidişi bizi çok kötü etkiledi. Bende annemde hayata kızımla tutunduk. O yüzden kızımı annemden uzak tutamam eskisi gibi nöbetlerimizde onda kalmıyor babası bana göre ayarlıyor çalışma listesini ama yine hafta sonları gidip kalmak istiyor kalıyor. Bazen yetememe duygusu beni ele geçiriyor gözümü kapattığım her an ablamı görüyorum çok özlüyorum ben böyleysem annem ne acı çekiyor kimbilir o yüzden ona da kıyamıyorum. Hayat çok zor bence hele de birşeyleri doğru yapmaya çabalayanlar içinbaşınız sagolsun kaybiniz icin. iste hikaye simdi daha cok benzedi birbirine. aileler ileri yasta evlat kaybi yasayinca ozellikle de ayni cinsiyetteki torunlarına cok sagliksiz sekilde davraniyorlar. belki de icten ice kizlarini kaybedince zamaninda yaptigi icin pisman oldugu seyleri bu cocukta telafi etme cabasinda oluyorlar. mesela anneniz siz cocukken elinizde yagli çörek koltukta oturup el iz yapmanıza cok kızıyorsa evlat kaybindan sonra "birak yesin,degsin her yere. yeter ki iyi olsun, sileriz ne olacak ki" modunda olabilir. bu anlaşılır bir sey tabii ki ama iste cocuklara iyilik degil bu yaptiklari
bizim cocuga sonradan bir kardes geldi. pabucu dama atildi. birkac sene kiskancliktan cok daha beter simarik oldu ama bakti artik kimse onu eskisi gibi el ustunde tutmuyor, kraliceligi elinden alindi. dozunu düşürdü biraz. ama hala simarik
(ama siz psikolog, pedagog geziyormussunuz. bence sureci daha guzel yönetebilirsiniz. bizim ornekte hem ekstradan tv tablet bagimliligi var hem uzman destegi yok. yanlis üstüne yanlis yapmakta israrcilar)
Maalesef sebebi bu. Kısa tatiller yapma ihtimalleriniz varsa değerlendirin derim.Babasıyla dönüşümlü bakıyoruz ikimiz aynı anda evde sadece pazar günü olabiliyoruz çoğu zaman benim pazarım bile yok çünkü sağlıkçıyız