Düzelmez mi gerçekten ne yapmam gerekiyorsa yapıyorum ama sonuç bu. Kızıma 2 yaşına kadar ben baktım 3 yaş aralığında annem baktı sonra kreşe gitti. O kadar sürede bile çocuğun bütün dengesi bütün emeklerim bozuldu keşke çalışmak zorunda olmasaydım ama hayat şartları da bu maalesef
Sevildiğini ve yapılacağını bildiği için. Zamanında ben hayır dediğimde annem bana kızıyordu ağlatma çocuğu diye annemde ablamı kaybettikten sonra çok düştü kızımın üzerine. Ne bileyim vallahi kafam kaldırmıyor ayaklarımı uzatıp sessiz bir odada kendimle kalmayalı çok oldu psikolojim de yetmiyor
Bende aynısını düşünüyorum sevdiğimizi yapacağımızı kötü bir tepki almayacağını biliyor bağıran kızan yok karşısında aman üzülmesin diye diye ipin ucu kaçtı okulda bayılarak yediği yumurtanın evde yüzüne bakmıyor sabah köründe dondurma krizi yaşadık oturup ağladım
İşin ilginç yanı kuzenimin çocuğunu da annem büyüttü (kardeşlerimde de böyle bir mızmızlık hiç olmadı) benim o çocuk asla böyle bir karakter değil mizacı uysal herhalde o çocuğunda bir dediği iki edilmezdi babam ne isterse yapardı bizimkinin huyu da babasına benzedi o da çok inatçı aslında birşey olana kadar ısrarla sunar bana
O suyu katıla katıla ağlasa da vermeyeceksiniz, markette kendini yerden yere de vursa almayacaksiniz aglayarak istediği olduğu için pekismis davranışı. Çevre ne der diye düşünme
Kızıma göre de biz herşeye hayır diyormuşuz biz nasıl anne babaymışız insan çocuğuna böyle mi yaparmış.
Tabiki değil. Okulda o yumurtayı yemezse aç kalacağını biliyor. İlk zamanlar çok aç kaldı ama öğrendi baktı seçenek yok. Bizde aynısını uygulamaya çalışıyoruz ama bizi takan yok ağladıktan sonra üstüne insan çocuğunun dediğini yapmalı diyorSizi deniyor. Biliyor ki en son istediği oluyor...
Okulda isteyebilir mi? Ağlasa yapılır mı peki? Mümkün değil
Bu evet ama anne ve babayla birlikte vakit geçirmeye ihtiyacı var. Yani ikisi birden varken ailecek uzun bir süre bir şeyler yapmalılar.
Bir süre sabretmelisiniz. Birkaç defa ağladığında olmadığını görürse ağlamayı silah olarak kullanmayı bırakır
O zaman seçenek sunmayı deneyebilirsiniz. Ayrıca çocuk neden hayır cevabını aldığını bilmeli, gerekirse uzunca açıklamalar, dramalarla bunun nedenini görmeli.
Belki inanmayacaksınız ama gerçekten izlemiyor asla çizgi film falan seven çocuk olmadı açsamda bakmıyor izlemicem diyor kapatıyor çok yorucu bir işim var bazen keske izlese de azıcık uzansam derim ama çok dikkatini vermez o yüzden aşırı konuşuyor kızım hiç bir dk susmaz
başınız sagolsun kaybiniz icin. iste hikaye simdi daha cok benzedi birbirine. aileler ileri yasta evlat kaybi yasayinca ozellikle de ayni cinsiyetteki torunlarına cok sagliksiz sekilde davraniyorlar. belki de icten ice kizlarini kaybedince zamaninda yaptigi icin pisman oldugu seyleri bu cocukta telafi etme cabasinda oluyorlar. mesela anneniz siz cocukken elinizde yagli çörek koltukta oturup el iz yapmanıza cok kızıyorsa evlat kaybindan sonra "birak yesin,degsin her yere. yeter ki iyi olsun, sileriz ne olacak ki" modunda olabilir. bu anlaşılır bir sey tabii ki ama iste cocuklara iyilik degil bu yaptiklari
Aman deyim aman bir an da başlar ekrana bakmaya önünü alamazsın inanılmaz bir nimet var elinde şu an. Benim kız 11 yaşında hala susmuyor
biliyorum emin ol. Alternatifli teklifler geliştirmeye bakacaksın. Ağlayarak istediğini alan çocuk konumunda olmamalı Saçlarımda beyazlar çoğaldı vallahi hem işim zor hemde çocuğum çok yıprandım
Babasıyla dönüşümlü bakıyoruz ikimiz aynı anda evde sadece pazar günü olabiliyoruz çoğu zaman benim pazarım bile yok çünkü sağlıkçıyız
Ne bileyim ya ben de hiç anlamıyorum.
Sakin zamanlarında bol bol tatlı dille konuşuyoruz tamam annecim haklısın seni üzdüğümü biliyorum diyor sonra ilk fırsatta ver gazı diyor velet
Ablamla annemle ilgili yaralarım çok taze ve derin bende annemde bu konuda psikoterapi aldık çünkü onun ani gidişi bizi çok kötü etkiledi. Bende annemde hayata kızımla tutunduk. O yüzden kızımı annemden uzak tutamam eskisi gibi nöbetlerimizde onda kalmıyor babası bana göre ayarlıyor çalışma listesini ama yine hafta sonları gidip kalmak istiyor kalıyor. Bazen yetememe duygusu beni ele geçiriyor gözümü kapattığım her an ablamı görüyorum çok özlüyorum ben böyleysem annem ne acı çekiyor kimbilir o yüzden ona da kıyamıyorum. Hayat çok zor bence hele de birşeyleri doğru yapmaya çabalayanlar içinbaşınız sagolsun kaybiniz icin. iste hikaye simdi daha cok benzedi birbirine. aileler ileri yasta evlat kaybi yasayinca ozellikle de ayni cinsiyetteki torunlarına cok sagliksiz sekilde davraniyorlar. belki de icten ice kizlarini kaybedince zamaninda yaptigi icin pisman oldugu seyleri bu cocukta telafi etme cabasinda oluyorlar. mesela anneniz siz cocukken elinizde yagli çörek koltukta oturup el iz yapmanıza cok kızıyorsa evlat kaybindan sonra "birak yesin,degsin her yere. yeter ki iyi olsun, sileriz ne olacak ki" modunda olabilir. bu anlaşılır bir sey tabii ki ama iste cocuklara iyilik degil bu yaptiklari
bizim cocuga sonradan bir kardes geldi. pabucu dama atildi. birkac sene kiskancliktan cok daha beter simarik oldu ama bakti artik kimse onu eskisi gibi el ustunde tutmuyor, kraliceligi elinden alindi. dozunu düşürdü biraz. ama hala simarik
(ama siz psikolog, pedagog geziyormussunuz. bence sureci daha guzel yönetebilirsiniz. bizim ornekte hem ekstradan tv tablet bagimliligi var hem uzman destegi yok. yanlis üstüne yanlis yapmakta israrcilar)
Maalesef sebebi bu. Kısa tatiller yapma ihtimalleriniz varsa değerlendirin derim.
