Herşeye ama herşeye ağlayan mızmız kızım

bucebuse · 22 Temmuz 2024

5.5 yaşında birgün bu huyu bitecek diye sabırla bekliyorum ama yok olmuyor düzelmiyor kafayı yeme noktasındayım artık biz mi büyütmeyi beceremedik sorun ne anlayamıyorum su isterken bile susadım sen getir diye ağlıyor markete gitsek istedikleri olmazsa ağlıyor uykusu gelse ağlıyor mızmız sürekli mızmız. Anane dede büyüttü kızımı her istediğini yaptılar hala daha yapıyorlar ama sorunun bu olduğunu sanmıyorum çünkü uzun süredir eşimle tüm imkanlarımızı zorlayıp kendimiz bakmaya çalışıyoruz ama tükendik artık birbirimize sarmaya başladık çünkü evde asla birşeyden memnun olmayan günün 4/2 sini ağlayarak yaptırmaya çalışan bir çocuk var. İnanın yavrumu çok seviyorum istesin canımı düşünmem ama insanım ve tükendim yeteme duygusuyla başa çıkamıyorum.
Acaba mental bir sıkıntısı mı var diye aldık doktora da götürdük koskoca insanlar şımarık dediler çünkü orda onları da dinlemedi sadece kendi istediklerini diretti doktor istediğini verince susup dinledi. Okul ve öğretmen önerisinde bulundu bu yıl orada eğitim aldı kızım yemek çok seçiyordu biraz o konuda törpülendi düzen oluşturdu abur cubur alışkanlığı bitti. Okulda öğretmenlerine karşı asla ağlama zırlama dediklerini yapmama gibi bir sorun yaşamadık. Aksine okulun en sevilen öğrencisi oldu kızım ama evde içinden başka birşey çıkıyor daha eve girerken okulda kendi giyip çıkardığı ayakkabıyı sen çıkar diye ağlamaya başlıyor. Pedagoğun dediklerini yapmaya sakin kalmaya çalışıyorum biryerde dayanamıyorum sinirimden ağladım bugün. Nolur beni kınamayın ayıplamayın çocuğumu sevmiyor istemiyor değilim ama ona bakamıyormuşum yetemiyormuşum gibi hissediyorum gibi hissetmeye anneliği beceremiyorum gibi düşüncelere girmeye başladım. Bu hareketleri bir tek babası ve bana sergilemesinin sebeplerini bulamıyorum. Çok sevdiğimizi kıyamadığımızı biliyor ondan mı yapıyor bilmiyorum hiç bağıran vuran bir anne olmadım saçının teline dokunmadım belkide otoriteyi hiç kuramadım. Bir yere yemeğe gitsek bakıyorum insanların çocukları annelerinin yanımda şapur şupur yiyor benimki ya yemicem diye ağlıyor yada video izlersem yerim diye ağlıyor yerinde durmuyor. Yanlış anlamayın ben ondan yteişkin gibi davranmasını beklemiyordum sadece ağlamasa bu kadar yıpratmasa sanki bir tık daha kolay olacaktı herşey. Bir çözümü var mı onu bile bilmiyorum yazmak rahatlamak istedim galiba. Darmadağın yazdıysam kusura bakmayın

Bu arada bende babası da nöbetli çalışıyoruz sabah o gidiyorsa akşam ben yada tam tersi birşekilde çalışma saatlerimizi ayarlıyoruz yani çocuk gün içinde bizi mutlaka görüyor özlediği için bir tepki gösterme durumu da yok

bucebuse · 22 Temmuz 2024

Çocuğu yada çevresinde böyle bir sorun yaşayan düzelen yada çözümü bilen varsa yazarsa çok sevinirim

Aystkaramelmahkiyato · 22 Temmuz 2024

bucebuse .!.:
Anane dede büyüttü kızımı her istediğini yaptılar hala daha yapıyorlar ama sorunun bu olduğunu sanmıyorum

Sorun bu.

Salon Kadini · 22 Temmuz 2024

Öğretmenlerine yapmayip size yapmasi, size bir ipucu vermedi mi?

FloppyDisk · 22 Temmuz 2024

Her dediği yapıldığı için öyle. Oğlumda da benzer şeyler yaşadım. Biz kendimizi düzelttik, düzeltmeye çalışıyoruz. Biz düzelince oda düzeliyor.

Birşey hayır ise hayır olarak kalmalı... Sorun bundan çıkıyor

sensiz__asla123 · 22 Temmuz 2024

Merhabalar

Benim kızım 7 yasina girdi. Küçükken mizmiz diye severdik, çünkü anlamadığı bir dakika yoktu. Babaanne büyütüyor, suan biraz torpulendi, sanırım yas aldıkça biraz daha düzeliyor.
Zaten çok cocuk düşkünü biri değildim, bir tane olsun yeter derdim

Simdi tövbe diyorum.

Aystkaramelmahkiyato · 22 Temmuz 2024

bucebuse .!.:
5.5 yaşında birgün bu huyu bitecek diye sabırla bekliyorum ama yok olmuyor düzelmiyor kafayı yeme noktasındayım artık biz mi büyütmeyi beceremedik sorun ne anlayamıyorum su isterken bile susadım sen getir diye ağlıyor markete gitsek istedikleri olmazsa ağlıyor uykusu gelse ağlıyor mızmız sürekli mızmız. Anane dede büyüttü kızımı her istediğini yaptılar hala daha yapıyorlar ama sorunun bu olduğunu sanmıyorum çünkü uzun süredir eşimle tüm imkanlarımızı zorlayıp kendimiz bakmaya çalışıyoruz ama tükendik artık birbirimize sarmaya başladık çünkü evde asla birşeyden memnun olmayan günün 4/2 sini ağlayarak yaptırmaya çalışan bir çocuk var. İnanın yavrumu çok seviyorum istesin canımı düşünmem ama insanım ve tükendim yeteme duygusuyla başa çıkamıyorum.
Acaba mental bir sıkıntısı mı var diye aldık doktora da götürdük koskoca insanlar şımarık dediler çünkü orda onları da dinlemedi sadece kendi istediklerini diretti doktor istediğini verince susup dinledi. Okul ve öğretmen önerisinde bulundu bu yıl orada eğitim aldı kızım yemek çok seçiyordu biraz o konuda törpülendi düzen oluşturdu abur cubur alışkanlığı bitti. Okulda öğretmenlerine karşı asla ağlama zırlama dediklerini yapmama gibi bir sorun yaşamadık. Aksine okulun en sevilen öğrencisi oldu kızım ama evde içinden başka birşey çıkıyor daha eve girerken okulda kendi giyip çıkardığı ayakkabıyı sen çıkar diye ağlamaya başlıyor. Pedagoğun dediklerini yapmaya sakin kalmaya çalışıyorum biryerde dayanamıyorum sinirimden ağladım bugün. Nolur beni kınamayın ayıplamayın çocuğumu sevmiyor istemiyor değilim ama ona bakamıyormuşum yetemiyormuşum gibi hissediyorum gibi hissetmeye anneliği beceremiyorum gibi düşüncelere girmeye başladım. Bu hareketleri bir tek babası ve bana sergilemesinin sebeplerini bulamıyorum. Çok sevdiğimizi kıyamadığımızı biliyor ondan mı yapıyor bilmiyorum hiç bağıran vuran bir anne olmadım saçının teline dokunmadım belkide otoriteyi hiç kuramadım. Bir yere yemeğe gitsek bakıyorum insanların çocukları annelerinin yanımda şapur şupur yiyor benimki ya yemicem diye ağlıyor yada video izlersem yerim diye ağlıyor yerinde durmuyor. Yanlış anlamayın ben ondan yteişkin gibi davranmasını beklemiyordum sadece ağlamasa bu kadar yıpratmasa sanki bir tık daha kolay olacaktı herşey. Bir çözümü var mı onu bile bilmiyorum yazmak rahatlamak istedim galiba. Darmadağın yazdıysam kusura bakmayın

Bu arada bende babası da nöbetli çalışıyoruz sabah o gidiyorsa akşam ben yada tam tersi birşekilde çalışma saatlerimizi ayarlıyoruz yani çocuk gün içinde bizi mutlaka görüyor özlediği için bir tepki gösterme durumu da yok

Çocuklar bilgisayar gibiler, ona ne kodlarsan günün sonunda sana onu verir. Evet yeri gelir huysuzlanır kendini yerlere atar ağlar ama bu her zaman olmaz.

Anneanne dede çocuğun her dediğini yaparak çocukta bir düzen disiplin oluşmasına engel olmuşlar. Çocuk için annesi/babası hayır demeden bakışlardan anlaşması gerekiyor.

Bİrde mesela karşındaki yetişkin biri değil, ona bir şey anlatırken yaptığının yanlış olduğunu anlatırken bunu evdeki peluş oyuncakları oynatıp konuşturarak ya da bir masal kitabı üzerinden anlatacaksın.

merymeryg · 22 Temmuz 2024

bucebuse .!.:
5.5 yaşında birgün bu huyu bitecek diye sabırla bekliyorum ama yok olmuyor düzelmiyor kafayı yeme noktasındayım artık biz mi büyütmeyi beceremedik sorun ne anlayamıyorum su isterken bile susadım sen getir diye ağlıyor markete gitsek istedikleri olmazsa ağlıyor uykusu gelse ağlıyor mızmız sürekli mızmız. Anane dede büyüttü kızımı her istediğini yaptılar hala daha yapıyorlar ama sorunun bu olduğunu sanmıyorum çünkü uzun süredir eşimle tüm imkanlarımızı zorlayıp kendimiz bakmaya çalışıyoruz ama tükendik artık birbirimize sarmaya başladık çünkü evde asla birşeyden memnun olmayan günün 4/2 sini ağlayarak yaptırmaya çalışan bir çocuk var. İnanın yavrumu çok seviyorum istesin canımı düşünmem ama insanım ve tükendim yeteme duygusuyla başa çıkamıyorum.
Acaba mental bir sıkıntısı mı var diye aldık doktora da götürdük koskoca insanlar şımarık dediler çünkü orda onları da dinlemedi sadece kendi istediklerini diretti doktor istediğini verince susup dinledi. Okul ve öğretmen önerisinde bulundu bu yıl orada eğitim aldı kızım yemek çok seçiyordu biraz o konuda törpülendi düzen oluşturdu abur cubur alışkanlığı bitti. Okulda öğretmenlerine karşı asla ağlama zırlama dediklerini yapmama gibi bir sorun yaşamadık. Aksine okulun en sevilen öğrencisi oldu kızım ama evde içinden başka birşey çıkıyor daha eve girerken okulda kendi giyip çıkardığı ayakkabıyı sen çıkar diye ağlamaya başlıyor. Pedagoğun dediklerini yapmaya sakin kalmaya çalışıyorum biryerde dayanamıyorum sinirimden ağladım bugün. Nolur beni kınamayın ayıplamayın çocuğumu sevmiyor istemiyor değilim ama ona bakamıyormuşum yetemiyormuşum gibi hissediyorum gibi hissetmeye anneliği beceremiyorum gibi düşüncelere girmeye başladım. Bu hareketleri bir tek babası ve bana sergilemesinin sebeplerini bulamıyorum. Çok sevdiğimizi kıyamadığımızı biliyor ondan mı yapıyor bilmiyorum hiç bağıran vuran bir anne olmadım saçının teline dokunmadım belkide otoriteyi hiç kuramadım. Bir yere yemeğe gitsek bakıyorum insanların çocukları annelerinin yanımda şapur şupur yiyor benimki ya yemicem diye ağlıyor yada video izlersem yerim diye ağlıyor yerinde durmuyor. Yanlış anlamayın ben ondan yteişkin gibi davranmasını beklemiyordum sadece ağlamasa bu kadar yıpratmasa sanki bir tık daha kolay olacaktı herşey. Bir çözümü var mı onu bile bilmiyorum yazmak rahatlamak istedim galiba. Darmadağın yazdıysam kusura bakmayın

Bu arada bende babası da nöbetli çalışıyoruz sabah o gidiyorsa akşam ben yada tam tersi birşekilde çalışma saatlerimizi ayarlıyoruz yani çocuk gün içinde bizi mutlaka görüyor özlediği için bir tepki gösterme durumu da yok

Ağlayarak istediklerini yaptırabildiği için ağlıyor. ‘Hayır’ı öğretmelisiniz . Yoksa hayat boyu mızmız ve şımarık olacak istekleri olmadıkça

yenGEnC · 22 Temmuz 2024

benim bir yakin akrabam da oyle cocuga dede ve anneanne bakiyor. malesef bu cocuk dogmadan bir sene önce kizlarini (cocugun teyzesini) kaybettikleri icin o kadar ustune dusuyorlar ki, cocugun lafi emir. cocuk konusmak istiyorsa herkes dinler. cocuk reklamda bi sey gördüyse hemen alir. anane dede haftaici simartiyor. ailesi de zaten haftaici goremiyoruz diye haftasonu o vicdan azabiyla simartiyor. boyle boyle dunyanin en mizmiz kizi oldu.
bir sey diyecek aglayarak diyor. bir sey isteyecek aglayarak istiyor. ama o kadar mizmiz kiz ilginç bir sekilde benimleyken hic mizmiz degil. odamda çocukların cok ilgisini cekecek seyler var hobimle ilgili. cocuklari da severim, izin veririm oynamalarina. benimle odadayken mesela asla sınırlarını aşmiyor. hatta merak ettigi , guzel görünen ama hassas seye "dokunma ona, kirilir" diyorum, asla dokunmuyor. simdi büyüdü 5e gececek ama kuckkken de öyleydi. benim odamda gayet genc kiz gibi sohbetler eden keyifki cocuk salona ananesine gecince yine miymiymiy konusup bir seyler mirildaniyordu.
sizin kiz okulda mizmiz degil deyince aklima o geldi.
bence sorun kesinlikle sizin ve dede kisminin yetistirme seklinde. siz simartmissiniz.
cozum nasil olur o konuda danistiginiz uzmanlari dinleyin. ama bizim kiz degismedi. sadece simdi koca kiz oldugu icin, o mizmizligi sevimli gelen yaşi coktan gectigi icin ananesi dedesi de bıktı. ama degisen bir sey yok . yine simarik. ve benle basbasayken yine gayet iyi. hatta onu iki kere cocuk tiyatrosuna götürdüm. ne yolda bir sey istedi, ne elimi birakti, ne bir seye tutturdu. gercekten cocuk ozunde simarik ve mizmiz degil ,ailesine öyle

atom bombasi · 22 Temmuz 2024

bucebuse .!.:
Çocuğu yada çevresinde böyle bir sorun yaşayan düzelen yada çözümü bilen varsa yazarsa çok sevinirim

Aynı yaşta kızım var hatta bende 3 kız var , okadar akillilarki sizi kullanıyor, kiyamdiginizi yapacağınızı biliyor duygu sömürüsü yapıyor. Ogretmene yapamaz çünkü biliyor kime nasıl davranması gerektiğini kimin onun için deli olduğunu sınır koyamadığıni, anane dedede tuz biber , artık ona büyüdüğünü anlatın annenizlede konusun her dediği yapılmaz, her istedikleri alınmaz maddi manevi güç olsada yapılmaz ,benimkiler böyle yola geliyor

bucebuse · 22 Temmuz 2024

Aystkaramelmahkiyato .!.:
Sorun bu.

Bin kere konuştum düzeltmediler artık kendimizi zorlayıp mümkün olduğunca göndermiyoruz çoğu zaman bunun içinde ağlıyor gitmek istiyorum diye

bucebuse · 22 Temmuz 2024

Salon Kadini .!.:
Öğretmenlerine yapmayip size yapmasi, size bir ipucu vermedi mi?

Otorite kuramamış olmamız dimi? Eşimle elimizden geldiğince birbirimizi desteklemeye çalışıyoruz o hayır diyorsa ben asla evet demiyorum mesela. Belki de geç kaldık

gulbeyaz13 · 22 Temmuz 2024

bucebuse .!.:
5.5 yaşında birgün bu huyu bitecek diye sabırla bekliyorum ama yok olmuyor düzelmiyor kafayı yeme noktasındayım artık biz mi büyütmeyi beceremedik sorun ne anlayamıyorum su isterken bile susadım sen getir diye ağlıyor markete gitsek istedikleri olmazsa ağlıyor uykusu gelse ağlıyor mızmız sürekli mızmız. Anane dede büyüttü kızımı her istediğini yaptılar hala daha yapıyorlar ama sorunun bu olduğunu sanmıyorum çünkü uzun süredir eşimle tüm imkanlarımızı zorlayıp kendimiz bakmaya çalışıyoruz ama tükendik artık birbirimize sarmaya başladık çünkü evde asla birşeyden memnun olmayan günün 4/2 sini ağlayarak yaptırmaya çalışan bir çocuk var. İnanın yavrumu çok seviyorum istesin canımı düşünmem ama insanım ve tükendim yeteme duygusuyla başa çıkamıyorum.
Acaba mental bir sıkıntısı mı var diye aldık doktora da götürdük koskoca insanlar şımarık dediler çünkü orda onları da dinlemedi sadece kendi istediklerini diretti doktor istediğini verince susup dinledi. Okul ve öğretmen önerisinde bulundu bu yıl orada eğitim aldı kızım yemek çok seçiyordu biraz o konuda törpülendi düzen oluşturdu abur cubur alışkanlığı bitti. Okulda öğretmenlerine karşı asla ağlama zırlama dediklerini yapmama gibi bir sorun yaşamadık. Aksine okulun en sevilen öğrencisi oldu kızım ama evde içinden başka birşey çıkıyor daha eve girerken okulda kendi giyip çıkardığı ayakkabıyı sen çıkar diye ağlamaya başlıyor. Pedagoğun dediklerini yapmaya sakin kalmaya çalışıyorum biryerde dayanamıyorum sinirimden ağladım bugün. Nolur beni kınamayın ayıplamayın çocuğumu sevmiyor istemiyor değilim ama ona bakamıyormuşum yetemiyormuşum gibi hissediyorum gibi hissetmeye anneliği beceremiyorum gibi düşüncelere girmeye başladım. Bu hareketleri bir tek babası ve bana sergilemesinin sebeplerini bulamıyorum. Çok sevdiğimizi kıyamadığımızı biliyor ondan mı yapıyor bilmiyorum hiç bağıran vuran bir anne olmadım saçının teline dokunmadım belkide otoriteyi hiç kuramadım. Bir yere yemeğe gitsek bakıyorum insanların çocukları annelerinin yanımda şapur şupur yiyor benimki ya yemicem diye ağlıyor yada video izlersem yerim diye ağlıyor yerinde durmuyor. Yanlış anlamayın ben ondan yteişkin gibi davranmasını beklemiyordum sadece ağlamasa bu kadar yıpratmasa sanki bir tık daha kolay olacaktı herşey. Bir çözümü var mı onu bile bilmiyorum yazmak rahatlamak istedim galiba. Darmadağın yazdıysam kusura bakmayın

Bu arada bende babası da nöbetli çalışıyoruz sabah o gidiyorsa akşam ben yada tam tersi birşekilde çalışma saatlerimizi ayarlıyoruz yani çocuk gün içinde bizi mutlaka görüyor özlediği için bir tepki gösterme durumu da yok

Ay eşimin yeğeni de böyle çok mız mız bir çocuktu. Anane dede büyütmemişti üstelik. 7 yaşında falan biraz normale döndü çocuk. Uzman desteği falan almadılar.
Uzman desteği almanız çok iyi. Sabırla uygulamaya devam edin. Çok zor biliyorum ama başka çare de yok.
Belki biliyorsunuzdur, 'Şımarık Çocuk: Bir Şehir Efsanesi', 'Denemediğim Yol Kalmadı', 'Dramsız Disiplin' gibi kitaplar var. Size yardımı dokunabilir. Umarım kısa zamanda durumlar düzelir.

bucebuse · 22 Temmuz 2024

FloppyDisk .!.:
Her dediği yapıldığı için öyle. Oğlumda da benzer şeyler yaşadım. Biz kendimizi düzelttik, düzeltmeye çalışıyoruz. Biz düzelince oda düzeliyor.

Birşey hayır ise hayır olarak kalmalı... Sorun bundan çıkıyor

Bugün sabahın köründe dondurma diye tutturdu kahvaltı istemedi hayır dedim diye abartısız bir saat susmadı bir noktada vazgeçer diyorum geçmiyor yinede yapmadık vermedik bu seferde yapmadığımız için günün geri kalanındaki herşeyi burnumuzdan getiriyor

Alvernia · 22 Temmuz 2024

Her dediği yapıldığı için çocuk bunu kafasına bu şekilde kodluyor ve en ufak isteğini olumsuz tepki verilmesine karşın ağlayarak dile getiriyor. Kreşte çalışıyorum, bunu biz öğretmenlere de yapmaya çalışıyorlar aslında ilk etapta ama bulundukları yerin bir okul olduğunu ve okulların kuralları olduğunu sık sık onlara hatırlatıp bu eylemlerini söndürüyoruz. Diğer çocuklarla beraber kolay bir şekilde adapte olabiliyorlar zaten.

Onu karşınıza alıp güzelce konuşun, öncesinde bu olayla ilgili kendi hazırladığınız küçük bir hikayeyi okuyun, canlandırın. Ağlama eyleminin zaman içerisinde sönmesini sağlamanız, bunun için de istikrarlı olmanız gerekiyor. Ağladığı için bir gün istediğini yapıp bir gün yapmazsınız da bu istikrarı sağlayamaz ve durumu düzeltmezsiniz.

Ağlarsa ağlasın demiyorum, ağladığı zaman onu anladığınızı bilmesi gerekiyor ki yatışması daha kolay olsun. Ayrıca hedef değiştirme eylemini de deneyebilirsiniz. "Sana şu an su getiremem ama belki sen bize su getirmeyi deneyebilirsin. Sana su doldurmanda yardımcı da olabilirim." gibi.

Dikkat etmeniz gereken en önemli şey -tekrar ediyorum- kurallarınızda istikrar. Eğer istediği o şeye daha sonrasında evet diyeceksiniz kuralı o şey için koymamanız gerekir. Çocuğa bir kere hayır dedikten sonra ağlıyor diye kararınızdan vazgeçip evet derseniz çocuk bir sonraki seferde de ağlayarak size istediğini yaptırmayı deneyecek çünkü.

bucebuse · 22 Temmuz 2024

sensiz__asla123 .!.:
Merhabalar

Benim kızım 7 yasina girdi. Küçükken mizmiz diye severdik, çünkü anlamadığı bir dakika yoktu. Babaanne büyütüyor, suan biraz torpulendi, sanırım yas aldıkça biraz daha düzeliyor.
Zaten çok cocuk düşkünü biri değildim, bir tane olsun yeter derdim

Simdi tövbe diyorum.

Yok ya benim jübilem buydu hayalimiz bizimde iki üçtü eşim tövbe asla diyor

FloppyDisk · 22 Temmuz 2024

bucebuse .!.:
Bugün sabahın köründe dondurma diye tutturdu kahvaltı istemedi hayır dedim diye abartısız bir saat susmadı bir noktada vazgeçer diyorum geçmiyor yinede yapmadık vermedik bu seferde yapmadığımız için günün geri kalanındaki herşeyi burnumuzdan getiriyor

Sizi deniyor. Biliyor ki en son istediği oluyor...

Okulda isteyebilir mi? Ağlasa yapılır mı peki? Mümkün değil

Vasfiyeteyzeniz · 22 Temmuz 2024

bucebuse .!.:
5.5 yaşında birgün bu huyu bitecek diye sabırla bekliyorum ama yok olmuyor düzelmiyor kafayı yeme noktasındayım artık biz mi büyütmeyi beceremedik sorun ne anlayamıyorum su isterken bile susadım sen getir diye ağlıyor markete gitsek istedikleri olmazsa ağlıyor uykusu gelse ağlıyor mızmız sürekli mızmız. Anane dede büyüttü kızımı her istediğini yaptılar hala daha yapıyorlar ama sorunun bu olduğunu sanmıyorum çünkü uzun süredir eşimle tüm imkanlarımızı zorlayıp kendimiz bakmaya çalışıyoruz ama tükendik artık birbirimize sarmaya başladık çünkü evde asla birşeyden memnun olmayan günün 4/2 sini ağlayarak yaptırmaya çalışan bir çocuk var. İnanın yavrumu çok seviyorum istesin canımı düşünmem ama insanım ve tükendim yeteme duygusuyla başa çıkamıyorum.
Acaba mental bir sıkıntısı mı var diye aldık doktora da götürdük koskoca insanlar şımarık dediler çünkü orda onları da dinlemedi sadece kendi istediklerini diretti doktor istediğini verince susup dinledi. Okul ve öğretmen önerisinde bulundu bu yıl orada eğitim aldı kızım yemek çok seçiyordu biraz o konuda törpülendi düzen oluşturdu abur cubur alışkanlığı bitti. Okulda öğretmenlerine karşı asla ağlama zırlama dediklerini yapmama gibi bir sorun yaşamadık. Aksine okulun en sevilen öğrencisi oldu kızım ama evde içinden başka birşey çıkıyor daha eve girerken okulda kendi giyip çıkardığı ayakkabıyı sen çıkar diye ağlamaya başlıyor. Pedagoğun dediklerini yapmaya sakin kalmaya çalışıyorum biryerde dayanamıyorum sinirimden ağladım bugün. Nolur beni kınamayın ayıplamayın çocuğumu sevmiyor istemiyor değilim ama ona bakamıyormuşum yetemiyormuşum gibi hissediyorum gibi hissetmeye anneliği beceremiyorum gibi düşüncelere girmeye başladım. Bu hareketleri bir tek babası ve bana sergilemesinin sebeplerini bulamıyorum. Çok sevdiğimizi kıyamadığımızı biliyor ondan mı yapıyor bilmiyorum hiç bağıran vuran bir anne olmadım saçının teline dokunmadım belkide otoriteyi hiç kuramadım. Bir yere yemeğe gitsek bakıyorum insanların çocukları annelerinin yanımda şapur şupur yiyor benimki ya yemicem diye ağlıyor yada video izlersem yerim diye ağlıyor yerinde durmuyor. Yanlış anlamayın ben ondan yteişkin gibi davranmasını beklemiyordum sadece ağlamasa bu kadar yıpratmasa sanki bir tık daha kolay olacaktı herşey. Bir çözümü var mı onu bile bilmiyorum yazmak rahatlamak istedim galiba. Darmadağın yazdıysam kusura bakmayın

Bu arada bende babası da nöbetli çalışıyoruz sabah o gidiyorsa akşam ben yada tam tersi birşekilde çalışma saatlerimizi ayarlıyoruz yani çocuk gün içinde bizi mutlaka görüyor özlediği için bir tepki gösterme durumu da yok

1- ekrana bakmayacak. Net söylüyorum bak ekrana bakmayacak
2- ağlayacak. Ağlamaktan baygınlık geçirse de ağlayacak. Sabredeceksin.
Pedagojik formasyon derslerinde vardı bu. “Ağlar ağlar susar” gerçekten bak. Aralıklarla seçenek sunabilirsiniz. Ama onun dediği olmasın.
Atıyorum ayakkabı çıkartılması için ağlıyor ağlasın. İçeri gidin mısır patlatın “hadi mısır patlattım ayakkabını çıkart gel” deyin. Veya “ayakkabılarını sen çıkart tişörtünü çıkartırken de ben yardım edeyim” bulun bir şeyler.
Bak ama en en en önemli şey şu “Ekran yasak”

Aystkaramelmahkiyato · 22 Temmuz 2024

bucebuse .!.:
Bin kere konuştum düzeltmediler artık kendimizi zorlayıp mümkün olduğunca göndermiyoruz çoğu zaman bunun içinde ağlıyor gitmek istiyorum diye

5.5 yaş bunun için geç, önceden fark etmeniz buna göre davranmanız gerekirdi. Yani çocuğun tavırları mızmız olması huysuzluğu çok çok normal.

Mesela ağlamaya başladı bırak ağlasın. Ağlaması büyük bir şeymiş gibi davranma "ağlama annecim bak yapma böyle" gibi şeyler demeyin evde.

Ama kendisini ifade edebilecek alanı olması gerekiyor. Mesela sabah dondurma için ağladı, ertesi gün sabah kahvaltısını yapsın hadi oyuncaklarını/yatağını toplarsan evde dondurma yapalım de evde yapın dondurmayı. Biraz ödül sistemine geçin.

Salon Kadini · 22 Temmuz 2024

bucebuse .!.:
Otorite kuramamış olmamız dimi? Eşimle elimizden geldiğince birbirimizi desteklemeye çalışıyoruz o hayır diyorsa ben asla evet demiyorum mesela. Belki de geç kaldık

Hayir hicbir sey icin gec degil, asagi yukari 1 aylik bir sabir sureciyle cozersiniz.

Simdi kiyamiyorum diye hayir diyemediginiz cocugunuz yarin birgun simarikligi sebebiyle dislandiginda daha cok üzüleceksiniz o yuzden bir an once otoritenizi kurun. Elbette herseye hayir demeyin ama hayir dediginiz seyden de kendini paralasa vazgecmeyin.

Yazdiklarinizdan anladigim aglayarak herseyi elde edebileceğini öğrenmis bir kucuk yaramaz cadi :) duzelir, is sizde bitiyor, gerekirse birkac ay nenesiyle dedesine gitmeyiversin, onlarla da konusun cozumunuze ortak olsunlar.

Herşeye ama herşeye ağlayan mızmız kızım

Mutluluk yakın

Mutluluk yakın

Popüler Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Guru

Popüler Üye

Popüler Üye

Nirvana

Aktif Üye

Mutluluk yakın

Mutluluk yakın

Aktif Üye

Mutluluk yakın

14.11

Mutluluk yakın

Aktif Üye

Guru

Popüler Üye

Popüler Üye

Benzer Konular