Merhaba, benim kadınlar kulübü hesabım yok bu sebeple arkadaşımın hesabından yazıyorum. Kısa keseceğim... Benim 8 yıllık ilişkim ve 4 yıllık bir evliliğim var ve toplamda koskoca 12 yıl. Evlendikten sonra ilişkimiz çok başka bir yöne evrildi. karı-koca değil, ev arkadaşı bile değil, bildiğiniz iki yabancı gibi yaşıyoruz. Eşim 16:00'da işten çıkıp eve geliyor ve uyuyana kadar bilgisayar ve telefon başında vakit geçiriyor. İzinli olduğu günlerde benden önce uyanıp kahvaltısını yapıyor ve yine bilgisayar ve telefon ikilisiyle vakit geçiriyor. Sadece yemek saatlerinde aynı masaya oturuyoruz ve o yine elinde telefonla yemek yemeyi tercih ediyor. Ben de sosyal biriyim, arkadaşlarımla vakit geçiriyorum, yalnızlığı da seviyorum, sıkılmak nedir bilmem ama insan birlikte yaşadığı kişiyle iki kelam etmek istemez mi? bütün gün evde yalnızım ve istiyorum ki o geldiğinde boş da olsa iki sohbet edelim, geyik yapalım ne bilim birlikte olmaktan keyif alalım. Ama yok... Dırdır yapmayı sevmem, kavgamız gürültümüz yok tek istediğim huzur ama böyle de çok huzursuz hissediyorum. İçim bunalıyor... Birkaç kere konuştum ve bu ilgisizliğin ve iletişimsizliğin beni rahatsız ettiğinden ve mutlu olmadığımdan söz ettim. "Evlilikten ne bekliyorsun ki, evlilik böyle bir şey" dedi. Ama ben evlenmek için evlenmedim onu sevdiğim için evlendim. Bu arada oturup da ondan ilgi beklemiyorum. Bir film buluyorum, ilgi çekici özetini anlatıyorum, hadi birlikte izleyelim diye teklif götürüyorum ama yok o izlemek istemiyor. Kaç kere teklif ettiysem red cevabı aldım. Dışarı çıkmaktan hoşlanmıyor, ben de çok sevmiyorum öyle AVM gezmek ya da dışarıda yemek yemek gibi özlemlerim yok. Sadece evde arada beni dinleyen ve arada söyleyen biri olsun istiyorum. Size sormak istediğim "sizin de ilişkileriniz ya da evlilikleriniz böye mi?" 12 yıl çok uzun bir süre ve ciddi korkularım var. Ama otuzlarımın ortasındayım ve bütün bir yaşantımı bu şekilde çürüyerek geçirmek istemiyorum.
