• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Herkes yazmısken ben de yazayım

Patidostu

Çok pati az insan çok huzur
Kayıtlı Üye
16 Eylül 2017
7.441
13.762
248
Bugün herkesin ailesel sorunlarını okudum. Benim de kendiminkiler aklıma geldi. Benim yaşadıklarım hala kabuslarımda. Her gece rüyamda babamin beni dövdüğünü görüyorum. Ben cok sakin,uslu,uyumlu bir çocuktum suçsuz yere gerek fiziksel gerek psikolojik çok fazla siddet gördüm. O kadar ki 13 yaşımda evi terketmeyi düşündüm de cesaret edemedim. Daha sonra sirf ailemden uzak olayım mantiğıyla şehir dışında yatılı bir liseye gittim.Hayatimin en kötü yollariyda belkide. Benim üzüldüğüm nokta ise biri yasitim biri büyüğüm olmak üzere iki erkek kardeşim çok yaramaz ve asi olmalarına rağmen benim yaşadıklarımı yaşamadılar. Yaşasınlar da istemezdim ama bana ayrimcilik yapılmasına hep çok üzüldüm. Birkac tane anımı paylaşmak istedim.
12 yasındayım çocukluk işte sudan bir sebeple sınıf arkadaşımla küstüm (aile dostumuzun kızı) babam sırf bunun için beni dövdü. Özür dileyip barışacaksın diye. Yüzüm mor okula gittim. Gene aynı yaştayım facebook kullaniyorum diye babam sandalyeyle beni sakatlayacaktı az kalsın öyle bir şiddet.
Belki bu anımda benim de suçum var ama genede bu kadar şiddet görmeyi haketmedim.Bir üst sınıftan arkadaşım var (ben 6.sinifim o 7.sinif) (erkek) şakalaşıyoruz koridorda. Neyse arkadaşım saçımı çekti ben de şaka amaçlı vurdum. Bu sırada babam koridorda belirdi beni boş olan müdürün odasına çekti. Ve beni öldürene kadar dövdü namussuz diye. Odadan çıkarken tüm arkadaslarım bana bakıyordu. Bir kız vardı benim arkamdan hep x'i babası dövüyor diye dalga geçerdi.(babamla babası arkadaş üniversiteyi bu kızla aynı şehirde kazanınca plan yapmışlar. Öğrenci bilgi sistemindeki online formu beraber dolduracaklarmış ben kendim doldurunca babam "beni rezil ettin" demişti) . 8.siniftayken okul başkanlığına aday olmuştum zorla benim adaylığımı çektirdi. Ben kime sormusum da aday olmuşum.
Annemden de psikolojik şiddet çok gördüm. Her tenefüs sınıfıma gelir herkesin icinde eteğimi gömleğimi düzeltirdi,kiminle oturuyorsun şununla otur diye telkinlerde bulunurdu. Ne zaman arkadaslarım beni eve çağırmaya gelse onların yanında "Uslu kız ol,telefonun açık olsun,uzaklara gitme" diye telkinlerde bulunurdu.onların yanında beni aşağılardı.
Bunu iyi okuyun lütfen, bir keresinde 13 yaşımda gitar kursuna gidiyordum telefonum yok o zamanlar neyse kurstan cıktım arkadasimin yanına gittim eve haber vermeden geç geldim. ( evet hataliyim burada beni merak etmişlerdir) Neyse babamla apartmanda karşılaştık o da tam polise gidiyormuş neyse beni baya dövdü apartmanın merdivenlerinde bir daha kursa gitmeyeceksin dedi. Gidemedim de. Geçenlerde tvde bir habere denk geldik. "X hatirliyor musun ben senin gitar öğrenmeni çok istemiştim"dedi. Ben şok oldum gözlerim doldu hicbir sey demeden gülümseyip odadan çıktım.Hala o gitar duruyor evin bir köşesinde hic dokunulmadı o günden beri.
Neyse su an 24 yasindayim neredeyse 8-9 senedir fiziksel siddet görmedim.Maddi olarak bugüne kadar bir eksiğim olmadı hatta fazlam oldu.Psikolojik şiddet devam ediyor. Üniversitedeyken her ay 750-1000 tl bazen daha fazla para gönderirlerdi genede ben bu insanlara hakkimi helal etmiyorum. Yüzlerine gülüyorum ama samimi olarak sevmiyorum özellikle babamı.Okuldaki öğretmenlere de hakkimi helal etmiyorum. Genci de vardı yaslısı da biri bile olaylarin farkında olduğu halde hicbir yere ihbar etmedi. Rehberlik öğretmenleri bir kere beni çekip konuşmadı. Uzun oldu sonuna kadar okuyanlara teşekkkür ederim.
 
Bu anılar hiç bir zaman aklınızdan silinmeyecek belki güzel bir şey yaşayacaksınız ama o an sizin aklınıza bunlar gelecek yine mutsuz olacaksınız cocuksununuz açıkçası ben bir suc goremedim sizde bu durumlar oldukça üzücü bir an önce o evden kurtulmanızı diliyorum. 😥
 
Bu anılar hiç bir zaman aklınızdan silinmeyecek belki güzel bir şey yaşayacaksınız ama o an sizin aklınıza bunlar gelecek yine mutsuz olacaksınız cocuksununuz açıkçası ben bir suc goremedim sizde bu durumlar oldukça üzücü bir an önce o evden kurtulmanızı diliyorum. 😥
Umarım kurtulurum tez zamanda. Simdi nereye baksam o anılar aklıma geliyor. Sanki hep biri beni izliyormuş gibi geliyor. Babam beni ne zaman arasa korkarak telefona bakıyorum
 
Bugün herkesin ailesel sorunlarını okudum. Benim de kendiminkiler aklıma geldi. Benim yaşadıklarım hala kabuslarımda. Her gece rüyamda babamin beni dövdüğünü görüyorum. Ben cok sakin,uslu,uyumlu bir çocuktum suçsuz yere gerek fiziksel gerek psikolojik çok fazla siddet gördüm. O kadar ki 13 yaşımda evi terketmeyi düşündüm de cesaret edemedim. Daha sonra sirf ailemden uzak olayım mantiğıyla şehir dışında yatılı bir liseye gittim.Hayatimin en kötü yollariyda belkide. Benim üzüldüğüm nokta ise biri yasitim biri büyüğüm olmak üzere iki erkek kardeşim çok yaramaz ve asi olmalarına rağmen benim yaşadıklarımı yaşamadılar. Yaşasınlar da istemezdim ama bana ayrimcilik yapılmasına hep çok üzüldüm. Birkac tane anımı paylaşmak istedim.
12 yasındayım çocukluk işte sudan bir sebeple sınıf arkadaşımla küstüm (aile dostumuzun kızı) babam sırf bunun için beni dövdü. Özür dileyip barışacaksın diye. Yüzüm mor okula gittim. Gene aynı yaştayım facebook kullaniyorum diye babam sandalyeyle beni sakatlayacaktı az kalsın öyle bir şiddet.
Belki bu anımda benim de suçum var ama genede bu kadar şiddet görmeyi haketmedim.Bir üst sınıftan arkadaşım var (ben 6.sinifim o 7.sinif) (erkek) şakalaşıyoruz koridorda. Neyse arkadaşım saçımı çekti ben de şaka amaçlı vurdum. Bu sırada babam koridorda belirdi beni boş olan müdürün odasına çekti. Ve beni öldürene kadar dövdü namussuz diye. Odadan çıkarken tüm arkadaslarım bana bakıyordu. Bir kız vardı benim arkamdan hep x'i babası dövüyor diye dalga geçerdi.(babamla babası arkadaş üniversiteyi bu kızla aynı şehirde kazanınca plan yapmışlar. Öğrenci bilgi sistemindeki online formu beraber dolduracaklarmış ben kendim doldurunca babam "beni rezil ettin" demişti) . 8.siniftayken okul başkanlığına aday olmuştum zorla benim adaylığımı çektirdi. Ben kime sormusum da aday olmuşum.
Annemden de psikolojik şiddet çok gördüm. Her tenefüs sınıfıma gelir herkesin icinde eteğimi gömleğimi düzeltirdi,kiminle oturuyorsun şununla otur diye telkinlerde bulunurdu. Ne zaman arkadaslarım beni eve çağırmaya gelse onların yanında "Uslu kız ol,telefonun açık olsun,uzaklara gitme" diye telkinlerde bulunurdu.onların yanında beni aşağılardı.
Bunu iyi okuyun lütfen, bir keresinde 13 yaşımda gitar kursuna gidiyordum telefonum yok o zamanlar neyse kurstan cıktım arkadasimin yanına gittim eve haber vermeden geç geldim. ( evet hataliyim burada beni merak etmişlerdir) Neyse babamla apartmanda karşılaştık o da tam polise gidiyormuş neyse beni baya dövdü apartmanın merdivenlerinde bir daha kursa gitmeyeceksin dedi. Gidemedim de. Geçenlerde tvde bir habere denk geldik. "X hatirliyor musun ben senin gitar öğrenmeni çok istemiştim"dedi. Ben şok oldum gözlerim doldu hicbir sey demeden gülümseyip odadan çıktım.Hala o gitar duruyor evin bir köşesinde hic dokunulmadı o günden beri.
Neyse su an 24 yasindayim neredeyse 8-9 senedir fiziksel siddet görmedim.Maddi olarak bugüne kadar bir eksiğim olmadı hatta fazlam oldu.Psikolojik şiddet devam ediyor. Üniversitedeyken her ay 750-1000 tl bazen daha fazla para gönderirlerdi genede ben bu insanlara hakkimi helal etmiyorum. Yüzlerine gülüyorum ama samimi olarak sevmiyorum özellikle babamı.Okuldaki öğretmenlere de hakkimi helal etmiyorum. Genci de vardı yaslısı da biri bile olaylarin farkında olduğu halde hicbir yere ihbar etmedi. Rehberlik öğretmenleri bir kere beni çekip konuşmadı. Uzun oldu sonuna kadar okuyanlara teşekkkür ederim.
Umarım şuan çok iyisindir. O kadar kör zihniyete sahipki ailelerimiz. Ben de diyorum babamın beni dövmelerinde ölmeyip iyi buralara kadar geldim.Arkadaşlarıma bahçedeki ağaçtan mandalina verdim diye beni dövdü. Ağzım burnum kanıyordu. Bir keresinde annemi döverken araya girdim diye beni yere yatırıp kafamı tekmeleyip kafamın üzerine basmıştı. Sonra ne oldu biliyor musun. Ben 19 yaşımda kaçtım. Çünkü gördüğüm fiziki ve psikolojik şiddet canıma tak etmişti. Evlenmeyi çözüm yolu olarak görmüştüm. Lisede dil sınıfındaydım aslında Beden eğitimi öğretmeni olmak istiyordum ama zorla dil sınıfına gönderdi. Çünkü İngilizce öğretmeni olmalıydım. Çünkü iki halamda İngilizce öğretmeniydi bende onlar gibi olmalıymışım. Neyse Lise bitti Niğde beden eğitimi öğretmenliği geldi göndermedi. Bende kaçtım. İki yıllık sevgilime. Şimdi 3 yıllık evliyim. Eşimden yana yüzüm güldü fakat ailesi özellikle annesi yönünden hiç yüzüm gülmedi. Allah sonumuzu hayırlı etsin.
 
Umarım şuan çok iyisindir. O kadar kör zihniyete sahipki ailelerimiz. Ben de diyorum babamın beni dövmelerinde ölmeyip iyi buralara kadar geldim.Arkadaşlarıma bahçedeki ağaçtan mandalina verdim diye beni dövdü. Ağzım burnum kanıyordu. Bir keresinde annemi döverken araya girdim diye beni yere yatırıp kafamı tekmeleyip kafamın üzerine basmıştı. Sonra ne oldu biliyor musun. Ben 19 yaşımda kaçtım. Çünkü gördüğüm fiziki ve psikolojik şiddet canıma tak etmişti. Evlenmeyi çözüm yolu olarak görmüştüm. Lisede dil sınıfındaydım aslında Beden eğitimi öğretmeni olmak istiyordum ama zorla dil sınıfına gönderdi. Çünkü İngilizce öğretmeni olmalıydım. Çünkü iki halamda İngilizce öğretmeniydi bende onlar gibi olmalıymışım. Neyse Lise bitti Niğde beden eğitimi öğretmenliği geldi göndermedi. Bende kaçtım. İki yıllık sevgilime. Şimdi 3 yıllık evliyim. Eşimden yana yüzüm güldü fakat ailesi özellikle annesi yönünden hiç yüzüm gülmedi. Allah sonumuzu hayırlı etsin.
Hayatimizdaki tüm yanlışların hataların sorununu onlar olarak görüyorum. Kaçmayı düşünecek kadar bezdiğim oldu benim de. İyi ki yapmamışım. Kpss calisiyorum simdilerde evde. Dışarıdan bakan kültürlü bilgili aile der. Ama iceride öyle olmuyor.
 
Umarım kurtulurum tez zamanda. Simdi nereye baksam o anılar aklıma geliyor. Sanki hep biri beni izliyormuş gibi geliyor. Babam beni ne zaman arasa korkarak telefona bakıyorum
Insallah güzel yerlere gelirsin mutlu olursun cani gönülden istiyorum evlensen bile evini ayirsanbile yine baban arasa korkarsın insallah hep hayatında mutlu olursun ailen degismez baba neysede anne 1 tane kızı varken bunlari nasil yakabilir sana gozu gibo bakacağına sana köstebek oluyor Allah a havele et
 
Insallah güzel yerlere gelirsin mutlu olursun cani gönülden istiyorum evlensen bile evini ayirsanbile yine baban arasa korkarsın insallah hep hayatında mutlu olursun ailen degismez baba neysede anne 1 tane kızı varken bunlari nasil yakabilir sana gozu gibo bakacağına sana köstebek oluyor Allah a havele et
Bir gün bana bu yaptıklarını yüzlerine vurmak istiyorum. Sizin hatanız demek istiyorum. Vicdan azabindan kıvransinlar ama ölmesinler benden uzak sağlıklı yaşasınlar istiyorum.
 
Çoğumuzda var bu şiddetle geçmiş çocukluk anıları. Eskiden dayakla eğitim daha yaygınmış, şansımıza... Ben anne-babamdan öyle öldüresiye dayak yemedim açıkçası ama kardeşimle dalaşınca, annem terlikle popomuzu haşlardı, babamdan tokat yemişliğim de vardır. Çok da severlerdi, bizimle oynarlardı, ilgilenirlerdi, giymez giydirir, yemez yedirirleri tam anlamıyla ama böyle bir tarafları da vardı. Sonra vefat ettiler, ben yobazlık abidesi bir dedeyle ve onunla aynı kafadan bir sülaleyle kaldım.

Pantolon giydim diye kafama sandalye mi fırlatmadı, üniversiteye gideceğim dedim diye saçımdan mı sürüklemedi dedem olacak insan... Uzun bir savaş verdim kendisiyle. Yıllarca da görüşmedim, ondan çok uzak bir hayat kurdum kendime. Şimdi yılda bir kez görüyorum ancak. O beni arada arıyor, telefonda ağlamaklı konuşuyor, pişman olduğunu biliyorum, haberleri geliyor ama nafile. Nefret bile kalmadı içimde, o kadar bitti ki, nefretlik değeri bile yok. Neyse, uzatmayayım, bu senin hikayen.

Yalnızca böyle şeyler yaşayan çok insan var, yalnız değilsin ve kendine şu huzursuz geçmişe rağmen muhteşem bir hayat kurabilirsin demek için anlatmak istedim. Ben kendime güzel bir hayat kurdum. Okudum, yaşadım, çalıştım, gezdim, iyi insanlar tanıdım, kötü insanlar da tanıdım ama akrabalarım sağ olsunlar, kötülerle nasıl baş edilir öğrettiler bana, o yüzden kötüler sorun olmadı. Sonra tatlı bir adam tanıdım, 2 çocuğum oldu. Geçmişe bakıyorum, nerede nereye diyorum. Umarım bir gün bunu sen de dersin. Sadece sabret ve kendine bir gelecek kurmak için çalışmaya devam et.
 
Sevgili konu sahibesi bence sen yuzlesmelisin. Misal baban anladigim kadariyla demis ki, gitar ogrenmeni pek istedim (??? neyse yorum yapmayayim) Sen de agzina geleni cekinmeden soyle, ruh hastasi mi demek istiyorsun baska bir sey mi soyle gitsin. Misal ,
eee o zaman niye kursa gittim diye agzima burnuma vurdun dovdun ruh hastasi??

Bence soyle gitsin, yuzles. Yuzlesmezsen icinde kaliyor, gitmiyor. Benim dedem kotu babaymis, evine bakmiyormus, kumar oynuyormus, dedem bu dunyadan gitti ama teyzemler dayimlar hala sindiremiyorlar, cocukluklarini konusuyorlar. Yuzlesmezsen hayatboyu gitmiyor inana.
 
Bir gün bana bu yaptıklarını yüzlerine vurmak istiyorum. Sizin hatanız demek istiyorum. Vicdan azabindan kıvransinlar ama ölmesinler benden uzak sağlıklı yaşasınlar istiyorum.
Merak etme canim Allah bu dunyada da diger dünyada da yaptiklarini koymaz
 
Çoğumuzda var bu şiddetle geçmiş çocukluk anıları. Eskiden dayakla eğitim daha yaygınmış, şansımıza... Ben anne-babamdan öyle öldüresiye dayak yemedim açıkçası ama kardeşimle dalaşınca, annem terlikle popomuzu haşlardı, babamdan tokat yemişliğim de vardır. Çok da severlerdi, bizimle oynarlardı, ilgilenirlerdi, giymez giydirir, yemez yedirirleri tam anlamıyla ama böyle bir tarafarları da vardı. Sonra vefat ettiler, ben yobazlık abidesi bir dedeyle ve onunla aynı kafadan bir sülaleyle kaldım.

Pantolon giydim diye kafama sandalye mi fırlatmadı, üniversiteye gideceğim dedim diye saçımdan mı sürüklemedi dedem olacak insan... Uzun bir savaş verdim kendisiyle. Yıllarca da görüşmedim, ondan çok uzak bir hayat kurdum kendime. Şimdi yılda bir kez görüyorum ancak. O beni arada arıyor, telefonda ağlamaklı konuşuyor, pişman olduğunu biliyorum, haberleri geliyor ama nafile. Nefret bile kalmadı içimde, o kadar bitti ki, nefretlik değeri bile yok. Neyse, uzatmayayım, bu senin hikayen.

Yalnızca böyle şeyler yaşayan çok insan var, yalnız değilsin ve kendine şu huzursuz geçmişe rağmen muhteşem bir hayat kurabilirsin demek için anlatmak istedim. Ben kendime güzel bir hayat kurdum. Okudum, yaşadım, çalıştım, gezdim, iyi insanlar tanıdım, kötü insanlar da tanıdım ama akrabalarım sağ olsunlar, kötülerle nasıl baş edilir öğrettiler bana, o yüzden kötüler sorun olmadı. Sonra tatlı bir adam tanıdım, 2 çocuğum oldu. Geçmişe bakıyorum, nerede nereye diyorum. Umarım bir gün bunu sen de dersin. Sadece sabret ve kendine bir gelecek kurmak için çalışmaya devam et.
Bana umut oldunuz. Çekirdek ailem beni ezik gösterdiği için akrabalar da benim arkamdan gülüşüyor.Herkes kardeşlerimi övüyor. Ben icten ice mahvoluyorum. Dedigim gibi benimle yaşıt ikiz kardeşim var o türkiyenin en iyi üniveristelerinden birinin en iyi bölümünden mezun oldu bense kiytirik bir öğretmenliği zor kazandım.Abim de cok iyi bir maaş alıyor şu an. Ben baskıya uğradığım için başarısız oldum hep ister istemez imreniyor onlara. Abim de daha kardeşimin abisiydi. Beni de sever ama bana abilik yapıp kol kanat germedi.
 
Sevgili konu sahibesi bence sen yuzlesmelisin. Misal baban anladigim kadariyla demis ki, gitar ogrenmeni pek istedim (??? neyse yorum yapmayayim) Sen de agzina geleni cekinmeden soyle, ruh hastasi mi demek istiyorsun baska bir sey mi soyle gitsin. Misal ,
eee o zaman niye kursa gittim diye agzima burnuma vurdun dovdun ruh hastasi??

Bence soyle gitsin, yuzles. Yuzlesmezsen icinde kaliyor, gitmiyor. Benim dedem kotu babaymis, evine bakmiyormus, kumar oynuyormus, dedem bu dunyadan gitti ama teyzemler dayimlar hala sindiremiyorlar, cocukluklarini konusuyorlar. Yuzlesmezsen hayatboyu gitmiyor inana.
Maddi özgürlüğümü kazandığım an yapacağım bunu
 
Geçmişi geçmişte bırakmaya çalışın. Bunları düşünüp kendinizi uzmenin anlamı yok maalesef. Ya da anne babanızın karşısına geçip içinizden geçenleri çatır çatır söyleyin. İçinizde kalacağına dışınıza çıksın. 😔
 
Çoğumuzda var bu şiddetle geçmiş çocukluk anıları. Eskiden dayakla eğitim daha yaygınmış, şansımıza... Ben anne-babamdan öyle öldüresiye dayak yemedim açıkçası ama kardeşimle dalaşınca, annem terlikle popomuzu haşlardı, babamdan tokat yemişliğim de vardır. Çok da severlerdi, bizimle oynarlardı, ilgilenirlerdi, giymez giydirir, yemez yedirirleri tam anlamıyla ama böyle bir tarafları da vardı. Sonra vefat ettiler, ben yobazlık abidesi bir dedeyle ve onunla aynı kafadan bir sülaleyle kaldım.

Pantolon giydim diye kafama sandalye mi fırlatmadı, üniversiteye gideceğim dedim diye saçımdan mı sürüklemedi dedem olacak insan... Uzun bir savaş verdim kendisiyle. Yıllarca da görüşmedim, ondan çok uzak bir hayat kurdum kendime. Şimdi yılda bir kez görüyorum ancak. O beni arada arıyor, telefonda ağlamaklı konuşuyor, pişman olduğunu biliyorum, haberleri geliyor ama nafile. Nefret bile kalmadı içimde, o kadar bitti ki, nefretlik değeri bile yok. Neyse, uzatmayayım, bu senin hikayen.

Yalnızca böyle şeyler yaşayan çok insan var, yalnız değilsin ve kendine şu huzursuz geçmişe rağmen muhteşem bir hayat kurabilirsin demek için anlatmak istedim. Ben kendime güzel bir hayat kurdum. Okudum, yaşadım, çalıştım, gezdim, iyi insanlar tanıdım, kötü insanlar da tanıdım ama akrabalarım sağ olsunlar, kötülerle nasıl baş edilir öğrettiler bana, o yüzden kötüler sorun olmadı. Sonra tatlı bir adam tanıdım, 2 çocuğum oldu. Geçmişe bakıyorum, nerede nereye diyorum. Umarım bir gün bunu sen de dersin. Sadece sabret ve kendine bir gelecek kurmak için çalışmaya devam et.
Neden ve siz kac yasindayken öldüler ikisi birden ..Allah kimseyi annesiz babasız bırakmasın. Sizi cocuklariniza bağışlasın uzun seneler.
 
Bana umut oldunuz. Çekirdek ailem beni ezik gösterdiği için akrabalar da benim arkamdan gülüşüyor.Herkes kardeşlerimi övüyor. Ben icten ice mahvoluyorum. Dedigim gibi benimle yaşıt ikiz kardeşim var o türkiyenin en iyi üniveristelerinden birinin en iyi bölümünden mezun oldu bense kiytirik bir öğretmenliği zor kazandım.Abim de cok iyi bir maaş alıyor şu an. Ben baskıya uğradığım için başarısız oldum hep ister istemez imreniyor onlara. Abim de daha kardeşimin abisiydi. Beni de sever ama bana abilik yapıp kol kanat germedi.
Sana tavsiyem kendini asla kimseyle kıyaslama, tam tersine sahip olduğum b.ktan şartlara rağmen harika işler başarıyorum diye düşün. Çünkü çoğu insan yaşadığı baskıya, şiddete boyun eğiyor, yönetilmeyi kabulleniyor. Sen okumuşsun, iş fırsatlarını tırmalıyorsun. Kendinle övün, başkalarının övmesine gerek yok (olmadı gel buraya biz övelim seni=). Bırak abinin maaşını filan. Erkekler 1-0 önde başlıyorlar bu memlekette, aileden torpilliler. Ve insanların senin hakkında ne düşündüklerini kafana takmamaya çalış. Kıytırık öğretmenlik diye bir şey yok, kıytırık insanların kafana bunu sokmalarına izin verme. Okumuşsun, bir meslek edinmişsin ve bir öğretmensin, harika bir şey.

Kötü insanların huzurlu, mutlu bir hayat sürme şansları yok ama senin var. Onlar mutluyuz, huzurluyuz diye rol yaparlar ancak. Sen çalışmaya devam et, rol yapmana gerek kalmayacak. Babanla hesaplaşmak istiyorsan, önce ekmeğini eline al, kendi yoluna git. Aynı evin içinde daha fazla huzursuzluk yaşamamak adına şuan sadece derslerine odaklan bence. Buna köprüyü geçene kadar ayıya dayı demek de diyebilirsin.
Neden ve siz kac yasindayken öldüler ikisi birden ..Allah kimseyi annesiz babasız bırakmasın. Sizi cocuklariniza bağışlasın uzun seneler.
Amin, çok sağ olun. 17 Ağustos depreminde kaybettim ailemi. 16 yaşındaydım.
 
Bana umut oldunuz. Çekirdek ailem beni ezik gösterdiği için akrabalar da benim arkamdan gülüşüyor.Herkes kardeşlerimi övüyor. Ben icten ice mahvoluyorum. Dedigim gibi benimle yaşıt ikiz kardeşim var o türkiyenin en iyi üniveristelerinden birinin en iyi bölümünden mezun oldu bense kiytirik bir öğretmenliği zor kazandım.Abim de cok iyi bir maaş alıyor şu an. Ben baskıya uğradığım için başarısız oldum hep ister istemez imreniyor onlara. Abim de daha kardeşimin abisiydi. Beni de sever ama bana abilik yapıp kol kanat germedi.
Ikiz olmak zor anne babanin ikizler arasinda denge kurmasi cok zor.Basaramamislar.3.cocukla beraber de kafayi yemişler belli ki.
Bana nın cocukluguna inmek lazim dayak atan insanın gecmisinde ağır travmalar var gibi gelir bana hep tedavi edilmeliymis.
Anne sadece korumacı davranmış aslinda hayat cok kötü takip etmis uyarmış korkmuş bir sey mi olacak diye sanirim çok sevgi gostermemis ki ona da kızgınsınız. Güzel evlatlar yetistirmeniz dilegiyle .
 
Ikiz olmak zor anne babanin ikizler arasinda denge kurmasi cok zor.Basaramamislar.3.cocukla beraber de kafayi yemişler belli ki.
Bana nın cocukluguna inmek lazim dayak atan insanın gecmisinde ağır travmalar var gibi gelir bana hep tedavi edilmeliymis.
Anne sadece korumacı davranmış aslinda hayat cok kötü takip etmis uyarmış korkmuş bir sey mi olacak diye sanirim çok sevgi gostermemis ki ona da kızgınsınız. Güzel evlatlar yetistirmeniz dilegiyle .
Peki bu baba kötü bir çocukluk yaşadıysa bunun acisini sadece kız çocuğundan mı çıkartması lazım. Veya annenin arkadaşlarımla dışarı çıkarken herkesin içinde "x rujunu sil cok sürmüşsün" demesi korumacı davranmak mı. Özellikle ualnizken değil rezil olayım diye arkadaşlarımın yanında söylerdi
 
Peki bu baba kötü bir çocukluk yaşadıysa bunun acisini sadece kız çocuğundan mı çıkartması lazım. Veya annenin arkadaşlarımla dışarı çıkarken herkesin içinde "x rujunu sil cok sürmüşsün" demesi korumacı davranmak mı. Özellikle ualnizken değil rezil olayım diye arkadaşlarımın yanında söylerdi
Babaniz muhtemelen erkek cocugunu seven zihniyette büyümüş maalesef psikolojik sorunları var belli ki.
Annenizin siz rezil olum diye rujunuzu sildirdigini bilerek yaptigini sanmam bunu anne olunca anlarsınız aslında. Komşumun kızı 25 yasinda üniversite ogrencisi annesi ne sac boyatmasina ne de makyaji yogun yapmasina izin veriyor ama gördüğüm en sıcak gezmeli tozmali sohbetli anne kız ilişkisi onlarinki.Demem o ki sevgi şart anneyle kopukluk gönül bağı bu ofke de ondan.
 
Ben kendi adıma şiddet görmeden büyüdüm ama psikolojik şiddete maruz kaldık, babamın erkek çocuk merakı ve bizi yanı 3 kız kardeş olunca bizi aşağlaması çok iticiydi eğer ki regl olduysak babamda bunun farkına vardıysa anneme bunlar cücüğün kızı mı oldu diye anneme sorması beni çok sinir ederdi neyse annem her doğum yaptığında kız olunca annemi aşağlarmış nenem ve annem oturup ağlarlarmış, sonunda erkek evladı olunca dediği yarın bunda siz akıl alacaksınız derdi
Bütün çikolata veya muz alındığında oğluma aldım derdi o
kadar çok şımarttı ki babam, erkek kardeşim ilkokula kadar ayakkabı bağını biz bağlardık, annem zavallı uyumlu biri annemin bir suçu varsa oda para kazanma derdinde olduğundan duygusal olarak pek ilgilenmedi mesela benim en çok sevdiğim yemeği bilmiz neyden hoşlandığımı hiç ilgi duymadı, çoraplarımız delik olurdu onları dahi ilkokulda oturup çocukken dikmeye çalışırdık
Para vardı ilgi yoktu,
Yani babamın oğlu oldu ama erkek kardeşimin
Zeka seviyesi düşük doğdu bunu ilkokul öğretmeni söylediğinde babam kabullenmediğinden annemde bunun araştırması gitmediğinden ki para kazanmak onun için daha önemli olduğundan tabi 2 evliliği olmadı epey parası gitti,
Babamın ölmeye yakın sözü acıydı
Söylediği
'' Keşke buda kız doğmuş olsaydı ''
Bundan bana etkisi evleneceğim adama sorduğum ilk soru illaki erkek evlat istermisin, birde erkek çocuğum olmasını hiç istemedim
 
Back
X