bugün biri söyledi bana; bazı insanlara sabır göstermem, şans vermemmiş..
aslında ne zaman sabrım tükenirse, ne zaman emin olursam, içim ne zaman rahat olursa o zaman bitiririm, bir oh çekerek, pek üzülmeden. yakın gördüklerime yaparım bunu daha çok.. demek ki daha sert olmak gerekmiş. ama o zaman da kötü biri gibi hissediyorum kendimi, hata yapmış gibi, rahat olmadan, üzülmüş.. bir de ya bir gün kendim gibi birine denk gelir ve bunu ona uygularsam? diye de düşünüyorum. vs. vs.
sanırım bu yazım baştan sona kötü bir özellik... ben seviyorum da, bu dünyaya pek uymuyor.
ha bir de; hassas olmam.