Her tartismada eskileri açan, aşırı kibirli ve haftalarca küsen eş sorunu

Anneuykusu

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
12 Haziran 2020
19
24
35
8 yillik bir evliligim ve 2 ve 4 yasinda iki cocugum var. Esim ile artik son noktaya geldigimi hissediyorum. Ilk kez konu aciyorum, lutfen yardim edin....
kamuda iyi konumda yuksek maasla calisiyoruz. Esimin ailesi yakinimizda, benim ailem ise başka şehirde. Arada gelip 15 gun bizde kaliyorlar. Fakat esim bu zamanlari burnumdan getiriyor. Surekli beni arka odaya çekip anne babamin davranislarindan rahatsiz oldugunu anlatiyor.
Esim daima mutsuz, beni azarlayan, kucuk goren, ailemi elestiren bir insan. Her kavgada evlenmeden onceki sorunlara kadar tum konulari tekrar acar, saatlerce susmadan konusur, bagirir. Normal zamanda da asla bana iltifat etmez. Inanilmaz kibirlidir. Surekli ailesinin yanina gider, gece gelir evde yatar, sabah ailesine gider. En ufak bir kavgada günlerce küser, odasina kapanir, telefonuyla ugrasir. Kusmedigi zamanlarda da surekli telefonuna bakar.
En son kavgamizda evi terketmeye karar verdim, annem babamla konustum, onlar da dayan, sus, cocuklarin kücük diyorlar. Yuzugumu çöpe attim, bir aydir küsüz, esim annesinde olmadigi zamanlarda odasina kapanip yatiyor.
Terapiste gitmeyi onerdim, ama kabul etmedi. Ben tek basima gitsem beni deli olmakla suclar, etrafa rezil eder, bosanma davasi acsam cocuklari almak icin delil olarak kullanir.
cocuklarim icin cok uzuluyorum, bu iliskiyi duzeltmeye calisiyorum, bu durumda olup duzelen var mi, lutfen akil verin....
 
Odak noktanızı değiştirin. O ailesine mi gidiyor sizde arkadaşlarınız ile dışarı gidin. Terapi almanın deki olmak ile alakası yok . Bunun için çocukları sizden almazlar. Terapi alin kendinize guveniniz gelsin. Onu takmayin ayrı planlar yapın. Hatta bazı durumlarda çocukları eşinize yada kayinvalidenizle bırakıp çıkın.zatem onun için degerliyseniz sizi kazanmaya çalışacaktır. Bunlara rağmen olmuyorsa zorlamanın da bir anlamı yok çocuklar için evli kalınmaz
 
Niye sürekli annesine gidiyor? Göbek bağı ayrılmamış? Sizin eviniz otel mi yatmadan yatmaya geliyor. "Sabah ailesine gider" demişsiniz. Ailesi siz ve çocuklarınız. Sizi küçük gördüğü için bunun farkında değil anlaşılan. İki tarafta düzeltmek istemedikçe bu evlilik düzelmez. Ya boşanacaksınız ya da sizde kafanıza göre takılacaksınız aynı evin içinde iki yabancı gibi.
 
8 yillik bir evliligim ve 2 ve 4 yasinda iki cocugum var. Esim ile artik son noktaya geldigimi hissediyorum. Ilk kez konu aciyorum, lutfen yardim edin....
kamuda iyi konumda yuksek maasla calisiyoruz. Esimin ailesi yakinimizda, benim ailem ise başka şehirde. Arada gelip 15 gun bizde kaliyorlar. Fakat esim bu zamanlari burnumdan getiriyor. Surekli beni arka odaya çekip anne babamin davranislarindan rahatsiz oldugunu anlatiyor.
Esim daima mutsuz, beni azarlayan, kucuk goren, ailemi elestiren bir insan. Her kavgada evlenmeden onceki sorunlara kadar tum konulari tekrar acar, saatlerce susmadan konusur, bagirir. Normal zamanda da asla bana iltifat etmez. Inanilmaz kibirlidir. Surekli ailesinin yanina gider, gece gelir evde yatar, sabah ailesine gider. En ufak bir kavgada günlerce küser, odasina kapanir, telefonuyla ugrasir. Kusmedigi zamanlarda da surekli telefonuna bakar.
En son kavgamizda evi terketmeye karar verdim, annem babamla konustum, onlar da dayan, sus, cocuklarin kücük diyorlar. Yuzugumu çöpe attim, bir aydir küsüz, esim annesinde olmadigi zamanlarda odasina kapanip yatiyor.
Terapiste gitmeyi onerdim, ama kabul etmedi. Ben tek basima gitsem beni deli olmakla suclar, etrafa rezil eder, bosanma davasi acsam cocuklari almak icin delil olarak kullanir.
cocuklarim icin cok uzuluyorum, bu iliskiyi duzeltmeye calisiyorum, bu durumda olup duzelen var mi, lutfen akil verin....
Sizi üzmek istemem ama karşı taraf için çoktan bitmiş.Onun için çabalamak kendinizi küçük düşürmekten başka bir şeye yaramaz.Terapi almanız aleyhinize kullanılamaz.Psikiyatriste gidip ilaçta kullanabilirsiniz bunda da bir sakınca yok.Yani size karşı kullanamaz bunları.Ailem de aynını dedi, senelerce dayanmaya çalıştım çocuklar için.Siz de şiddet vs.yoksa görmezden elin hayatınızı garantiye almaya bakın.Bir güvenceniz ,gidecek bir yeriniz yoksa tabii ki.Varsa da boşanın bir an önce.Çünkü ağzınızla kuşta tutsanız olmayacak...Allah yardımcınız olsun inşallah.
 
8 yillik bir evliligim ve 2 ve 4 yasinda iki cocugum var. Esim ile artik son noktaya geldigimi hissediyorum. Ilk kez konu aciyorum, lutfen yardim edin....
kamuda iyi konumda yuksek maasla calisiyoruz. Esimin ailesi yakinimizda, benim ailem ise başka şehirde. Arada gelip 15 gun bizde kaliyorlar. Fakat esim bu zamanlari burnumdan getiriyor. Surekli beni arka odaya çekip anne babamin davranislarindan rahatsiz oldugunu anlatiyor.
Esim daima mutsuz, beni azarlayan, kucuk goren, ailemi elestiren bir insan. Her kavgada evlenmeden onceki sorunlara kadar tum konulari tekrar acar, saatlerce susmadan konusur, bagirir. Normal zamanda da asla bana iltifat etmez. Inanilmaz kibirlidir. Surekli ailesinin yanina gider, gece gelir evde yatar, sabah ailesine gider. En ufak bir kavgada günlerce küser, odasina kapanir, telefonuyla ugrasir. Kusmedigi zamanlarda da surekli telefonuna bakar.
En son kavgamizda evi terketmeye karar verdim, annem babamla konustum, onlar da dayan, sus, cocuklarin kücük diyorlar. Yuzugumu çöpe attim, bir aydir küsüz, esim annesinde olmadigi zamanlarda odasina kapanip yatiyor.
Terapiste gitmeyi onerdim, ama kabul etmedi. Ben tek basima gitsem beni deli olmakla suclar, etrafa rezil eder, bosanma davasi acsam cocuklari almak icin delil olarak kullanir.
cocuklarim icin cok uzuluyorum, bu iliskiyi duzeltmeye calisiyorum, bu durumda olup duzelen var mi, lutfen akil verin....
Eşiniz hep böyle miydi yoksa bu kabus diye tabir edicem k.bakmayin bu tavırları yenilerde mi başladı sebebi olmalı yani herkes eşiyle tartışır her evde kavga olur olmayan evlilikte sıkıntı vardır zaten de okdar uzun süre küs olması normal değil sizi üzmek istemem tanımadığım birine de yakıştırma yapmak istemem ama seven bir erkek yada kadın bu kadar kaba acımasız davranamaz gönül alır sevdiğini söyler başka biri olabilir mi siz telde araştırdım dediniz ama daha titiz bir şekilde birileriyle konuşup konuşmadığından emin olun düzelmiyorsa da çocuk için ömrünüzü tüketmeyin halam senelerce neler çekti şiddet aldatma iki çocuğu için kararttı ömrünü çocuklar büyüdü yüzüne bakmadı annelerinin kimse için değmez hayat kısa üzülmeyin
 
Eşiniz hep böyle miydi yoksa bu kabus diye tabir edicem k.bakmayin bu tavırları yenilerde mi başladı sebebi olmalı yani herkes eşiyle tartışır her evde kavga olur olmayan evlilikte sıkıntı vardır zaten de okdar uzun süre küs olması normal değil sizi üzmek istemem tanımadığım birine de yakıştırma yapmak istemem ama seven bir erkek yada kadın bu kadar kaba acımasız davranamaz gönül alır sevdiğini söyler başka biri olabilir mi siz telde araştırdım dediniz ama daha titiz bir şekilde birileriyle konuşup konuşmadığından emin olun düzelmiyorsa da çocuk için ömrünüzü tüketmeyin halam senelerce neler çekti şiddet aldatma iki çocuğu için kararttı ömrünü çocuklar büyüdü yüzüne bakmadı annelerinin kimse için değmez hayat kısa üzülmeyin
Eşim evlenmeden once boyle degildi, aşiri ilgili kibar surprizlerle dolu aşiri ozguvenli biriydi, evlendikten ve cocuklar olduktan sonra kademeli olarak daha soguk daha mesafeli olmaya basladi ve ne yaptiysam degistiremedim.. iltifatlar suslenmeler gulmeler her seyi denedim , her küstügünde ben baristim, artik ben de yoruldum.. son iki yildir küstügünde asla yüzüne bakmiyorum, ama yatili misafir geliyor, cocuk hasta oluyor vs. Mecburen konusmak zorunda kaliyoruz ve kendiliginden barisiyor normale dönüyor. Ben de bozmuyorum hiçbir şey olmamis gibi yapiyorum.
 
Bosanmissiniz gibi davranin
Eve arada gelip yemek yiyip yatip zibaran bir misafirmis gibi
Tinlamayin, hatta ona yemek ayirmayin ananda yersin diye ayirmadim yemek zamaninda gelseydin diyin
Yok sayin
Zaten o işten daha erken geliyor, çocuklari kreşten alıp annesine gidiyor, ben eve geldigimde evde kimse olmuyor, aksam 8 de cocuklarla gelip odasina kapaniyor. Ben de cocuklarla oynayip onlari uyutup yatiyorum. Gunler boyle geciyor, ayni evde yasamak cok zor ama bir çözum de bulamiyorum...
 
8 yillik bir evliligim ve 2 ve 4 yasinda iki cocugum var. Esim ile artik son noktaya geldigimi hissediyorum. Ilk kez konu aciyorum, lutfen yardim edin....
kamuda iyi konumda yuksek maasla calisiyoruz. Esimin ailesi yakinimizda, benim ailem ise başka şehirde. Arada gelip 15 gun bizde kaliyorlar. Fakat esim bu zamanlari burnumdan getiriyor. Surekli beni arka odaya çekip anne babamin davranislarindan rahatsiz oldugunu anlatiyor.
Esim daima mutsuz, beni azarlayan, kucuk goren, ailemi elestiren bir insan. Her kavgada evlenmeden onceki sorunlara kadar tum konulari tekrar acar, saatlerce susmadan konusur, bagirir. Normal zamanda da asla bana iltifat etmez. Inanilmaz kibirlidir. Surekli ailesinin yanina gider, gece gelir evde yatar, sabah ailesine gider. En ufak bir kavgada günlerce küser, odasina kapanir, telefonuyla ugrasir. Kusmedigi zamanlarda da surekli telefonuna bakar.
En son kavgamizda evi terketmeye karar verdim, annem babamla konustum, onlar da dayan, sus, cocuklarin kücük diyorlar. Yuzugumu çöpe attim, bir aydir küsüz, esim annesinde olmadigi zamanlarda odasina kapanip yatiyor.
Terapiste gitmeyi onerdim, ama kabul etmedi. Ben tek basima gitsem beni deli olmakla suclar, etrafa rezil eder, bosanma davasi acsam cocuklari almak icin delil olarak kullanir.
cocuklarim icin cok uzuluyorum, bu iliskiyi duzeltmeye calisiyorum, bu durumda olup duzelen var mi, lutfen akil verin....
Onu hiç umursamamayı denediniz mi? Hınçla öc alır gibi değil, görünmez bir varlıkmış gibi davrandınız mı? Yüzünüzde gülümsemenizle hayatınıza devam edip yok sayın. Ama evde eşya vs kirliye atıyprsa, görünmez olduğu için onları da yıkamayın. Anne babanızın dediklerine de bakmayın. Paranız var. Söylemesi acı ama bikaç sene geçer, onlar vefat eder, siz böyle geçirdiğiniz ömrünüzle kendinizle başbaşa kalırsınız.
 
Ayrılma gibi bir ihtimal yoksa ortada,sabrederseniz,onu yok saymayı deneyin.Konusmayin,tepki vermeyin,kizacaginiz şeylere.Kendiniz ve çocuklarınız odak noktası olsun.Kendinize güvenin.Sizi manipüle ediyor,öz sayginizi ve güveninizi koruyun.O ne derse desin,siz onun dediği gibi biri değilsiniz.Sakin bu gerçekten sapmayin ve onun oyununa gelmeyin.Bir süre çabasız bir şekilde hayatınıza devam edin.Bakalim ne yapacak?
 
Onu hiç umursamamayı denediniz mi? Hınçla öc alır gibi değil, görünmez bir varlıkmış gibi davrandınız mı? Yüzünüzde gülümsemenizle hayatınıza devam edip yok sayın. Ama evde eşya vs kirliye atıyprsa, görünmez olduğu için onları da yıkamayın. Anne babanızın dediklerine de bakmayın. Paranız var. Söylemesi acı ama bikaç sene geçer, onlar vefat eder, siz böyle geçirdiğiniz ömrünüzle kendinizle başbaşa kalırsınız.
Denedim. Son iki yıldır küstügünde ben barismaya ugrasmiyorum. Hayatima devam ediyorum. O da bir sure sonra kendiliginden konusmaya basliyor, ama bir sonraki sıkıntıda yine küsüyor. Ve benim icin aşiri yipratici surec tekrar basliyor. Cocuklarim babalarini cok seviyor, ayri ev tutsam babalari olmadan yapamazlar...
 
8 yillik bir evliligim ve 2 ve 4 yasinda iki cocugum var. Esim ile artik son noktaya geldigimi hissediyorum. Ilk kez konu aciyorum, lutfen yardim edin....
kamuda iyi konumda yuksek maasla calisiyoruz. Esimin ailesi yakinimizda, benim ailem ise başka şehirde. Arada gelip 15 gun bizde kaliyorlar. Fakat esim bu zamanlari burnumdan getiriyor. Surekli beni arka odaya çekip anne babamin davranislarindan rahatsiz oldugunu anlatiyor.
Esim daima mutsuz, beni azarlayan, kucuk goren, ailemi elestiren bir insan. Her kavgada evlenmeden onceki sorunlara kadar tum konulari tekrar acar, saatlerce susmadan konusur, bagirir. Normal zamanda da asla bana iltifat etmez. Inanilmaz kibirlidir. Surekli ailesinin yanina gider, gece gelir evde yatar, sabah ailesine gider. En ufak bir kavgada günlerce küser, odasina kapanir, telefonuyla ugrasir. Kusmedigi zamanlarda da surekli telefonuna bakar.
En son kavgamizda evi terketmeye karar verdim, annem babamla konustum, onlar da dayan, sus, cocuklarin kücük diyorlar. Yuzugumu çöpe attim, bir aydir küsüz, esim annesinde olmadigi zamanlarda odasina kapanip yatiyor.
Terapiste gitmeyi onerdim, ama kabul etmedi. Ben tek basima gitsem beni deli olmakla suclar, etrafa rezil eder, bosanma davasi acsam cocuklari almak icin delil olarak kullanir.
cocuklarim icin cok uzuluyorum, bu iliskiyi duzeltmeye calisiyorum, bu durumda olup duzelen var mi, lutfen akil verin....
Bir uzmana gitmeniz boşanırkwn aksine artı olur. Zira düzeltmeye çalışan, çabalayan taraf olursunuz.
 
Ayrılma gibi bir ihtimal yoksa ortada,sabrederseniz,onu yok saymayı deneyin.Konusmayin,tepki vermeyin,kizacaginiz şeylere.Kendiniz ve çocuklarınız odak noktası olsun.Kendinize güvenin.Sizi manipüle ediyor,öz sayginizi ve güveninizi koruyun.O ne derse desin,siz onun dediği gibi biri değilsiniz.Sakin bu gerçekten sapmayin ve onun oyununa gelmeyin.Bir süre çabasız bir şekilde hayatınıza devam edin.Bakalim ne yapacak?
Bir aydır dediginiz gibi yapiyorum. Bugun cocuklarin kreste ilk gunuydu, anne baba ile okula katilim sagladik, mecburen birlikte gittik, hic konusmadik. Hala bekliyorum...
 
Esiniz BENCE narsist terapi cozum olmaz
Yalniz siz de normal degilsiniz, gitmediginiz terapinin bosanirsaniz cocuklari onun almasina sebep olacagini dusunuyorsunuz..bosanamayacaginiz belli ama soyliim bu adam.duzelmez
 
Hemen herkes yok say , kendi hayatına bak demiş de, hayat mı bu ?
Giden ömürden gidiyor...
Bizde de vardı bu. Kibrinden mesafesinden telefonundan artık hastalık hastası olmuştum.
Boşandım kurtuldum.
Bu insanlar ruh tümörü. Komple aldırmadan huzur yok.
Yoksaymak falan çözüm değil yani.
 
X