gerçekten normal zaman ve şartlarda muhabbet etmeyeceğimiz insanlara bazen hayat denk düşürüyor
e belki siz de onlarin gözünde normal zamanda muhabbet etmeyeceginiz bir insansinizdir. zaten siz de bayilmamissiniz onlara. onlar da size bayilmamis.
tek fark;
yeni geldiğim şehirde yapayalnız olduğum için
siz sehire yeni geldiginiz icin yapayalnizsiniz, sevmesenizde ortamlarına girmek istiyorsunuz. onlarinsa kalabalik bir cevresi ve pek cok alternatifi var. sizi cok sallamamislar.
frekansinizin tutmadigini bile bile sanki her sey yolundaymis da sizi sevmemisler gibi israrla "genc duruyorum ondan mi", "yüzüm mü sinsi" gibi sacma bahaneler ariyorsunuz.
bazen bazi insanlarla frekansimiz uyusmaz.
bu kadar basit bir sey.
ben hayatimda hic arkadassiz kalmadim, arkadaşlarim benim icin fedakarlik yapar, ben onlar icin fedakarliklar yaparim (iki gun once kapida kaldim arkadasim kocasini yolladı kartla kapiyi acti, dün baska arkadasim beni aradi-siddetli yagmurdan evini su basmis, gittim yarim gün harcayup evini kupkuru yaptim) - gayet birbirimizin zor anlarinda yaninda oluruz. arkadaslik ilişkilerimi güzel yönettiğim, eğlenceli biri olduğum halde beni de sevmeyen, ortamlarda beni dislayip kendi arasinda konusan insanlar olabiliyor. yani bu asla mesele olamaz benim icin. herkes beni sevsin diye bir dünya yok. ben de mümkün oldugunca asgari iletişim kurarim onlarla.
siz de boyle yapin.
eşimde farkında arkadaşlarının eşleri toplaşıyor beni çağıran yok o da hayret ediyor sebebini o da bulamıyor okumuşsun kültürlüsün oturmasını kalkmasını giyinmeyi konuşmayı biliyorsun senle konuşurken ben sıkılmıyorum ailem içindede seviliyorsun ama niye bir arkadaşın olamıyor diye bana soruyor
eşim bile şaşırıyor çünkü sıkıntılı bir insan değilim
bu arada esine gicik oldum. resmen seni manipüle ediyor, sanki sevilmeyen birisin gibi lanse ediyor.
yalnızsın çünkü evlenmek için onun şehrine geldin. ayrica onun is arkadaslarinin karisiyla ne kadar arkadas olabilirsin ki? seni ortamlara sokmak istiyorsa biraz daha caba sarfetmeli.
benim erkek arkadaşım da bilmedigi bir ulkeye geldi. bir tane bile tanidigi yok, is yerinde de herkes kadin. sirf guzel bir arkadas cevresi olsun diye tonla erkek arkadasimi aradim,tembihledim; "gece futbolu oynayacakken, kürek - balik gibi erkek etkinlikleriniz olursa benim cocugu da cagirin" diye. gide gele belki sevecegi arkadaslari olur. haftada bir bulusup gezen aksam bisikletcilerine katilacak (yine ben buldum), maraton- triatlon falan gelirse diye takipteyim, ona kayit yaptıracağım (birine yaptirdim bile), bir suru arkadasim ve kocasıyla tanisti simdiden, ikili gorusmelerde az cok anlasti. daha da fazlasini ev toparlaninca davet edecegim, tanişsin diye.
yani ne bileyim, ben biri icin sehir degistirsem bana bir sürü ortam ayarlamasini isterdim. ben de aynisini yapıyorum.
ama benim arayip futbola cagirttigim cocuklar bir ikiden sonra daha da sevgilimi çağırmazsa "aaa sen kulturlusun iyisin neden seni disliyorlar, niye arkadasin olmuyor" gibi bir moda girip ona kendisini kotu hissettirmem yani. boyle bakinca esinde de suc buldum ben.
belki o böyle sacma sapan konuşmasa sen dislandigini dusunmeyeceksin