her şey elime yüzüme bulaştı bir garip aile meselemiz

yosunlukek .!.:

Merhabalar herkese,

Uzun bir süredir hesabımı kapatmıştım, ama burada farklı bakış açılarıyla çeşitli görüşleri görebildiğim için geri dönmeye karar verdim. Uzun zamandır aile gündeminden düşmeyen bir olay var; annem ve yengem arasında, karşılıklı yanlış anlamalarla başlayan bir süreç. Bu kısmı geçiyorum çünkü klasik konular ve sizi uzatıp sıkmak istemiyorum.

Birkaç haftaya evleniyorum ama bu konu yüzünden hiçbir şeye odaklanamıyorum. Genel olarak pasif ve silik bir karakterim var. Yengem ve annemin huzursuzluğu yüzünden yengemle konuşmaya karar verdim. Yengem sürekli "Siz bana bunu almadınız, şunu almadınız" diye kavga çıkarıyor. Kendi memur, istediğini kendine alabilecek gücü var. Kendi evlenirken ailesi hiçbir şey almadı ama benim ailem tüm evini aldı ve sorun, eşyaların eski sezon olmasıymış. Bu konuyu onunla konuşmaya karar verdim çünkü annem her gün ağlayıp "Böyle aramızın olmasına ne gerek vardı?" diyor. Yengeme konuyu açınca, kardeşimle arasının kötü olduğunu ve bu konu yüzünden boşanma aşamasına geldiklerini duydum.

Bu yüzden araları düzelsin diye bir şey dememeye karar verdim. Biraz sakinleşsin diye kendisi haklıymış gibi davrandım. Ama düşündüğüm gibi olmadı; kardeşimle kavgası zaten kardeşimin ona hak vermemesinden çıkıyormuş. Şimdi de yengem, benim hak verdiğimi duyunca kardeşim, "O zaman doğru" diyerek anneme cephe almış durumda. Annemin yüzüne bakarken gözlerim doluyor, onu savunmadığım için çok üzgünüm. Evlenmeye karar veren iki kişiye kimse yardım etmek zorunda değildi. Ailem, borçsuz evlensinler diye yardım etti. Ama nereden bilebilirdik sürekli "İstediklerim onlar değildi" diye kavga çıkacağını. Anneme, kardeşim her kötü davrandığında içim parçalanıyor ve kendimi kötü hissediyorum çünkü şu an kardeşim de sanki eşi bu konuda haklıymış gibi konuşmaya başladı. Anlayacağınız meseleyi elime yüzüme bulaştırdım. İyice tepemize çıktı bu konu. Ne yapacağımı bilmiyorum. Annem duysa ki onu savunmadım, kadıncağız ne kadar üzülür tahmin bile edemiyorum. Ne yapmam gerek bilmiyorum. Tek istediğim onların yuvasının huzur bulmasıydı ama şimdi de annemden uzaklaştırdım kardeşimi. Ne yapacağımı bilmiyorum, lütfen bana bir akıl verin...

Genişletmek için tıkla...

yosunlukek .!.:

Merhabalar herkese,

Uzun bir süredir hesabımı kapatmıştım, ama burada farklı bakış açılarıyla çeşitli görüşleri görebildiğim için geri dönmeye karar verdim. Uzun zamandır aile gündeminden düşmeyen bir olay var; annem ve yengem arasında, karşılıklı yanlış anlamalarla başlayan bir süreç. Bu kısmı geçiyorum çünkü klasik konular ve sizi uzatıp sıkmak istemiyorum.

Birkaç haftaya evleniyorum ama bu konu yüzünden hiçbir şeye odaklanamıyorum. Genel olarak pasif ve silik bir karakterim var. Yengem ve annemin huzursuzluğu yüzünden yengemle konuşmaya karar verdim. Yengem sürekli "Siz bana bunu almadınız, şunu almadınız" diye kavga çıkarıyor. Kendi memur, istediğini kendine alabilecek gücü var. Kendi evlenirken ailesi hiçbir şey almadı ama benim ailem tüm evini aldı ve sorun, eşyaların eski sezon olmasıymış. Bu konuyu onunla konuşmaya karar verdim çünkü annem her gün ağlayıp "Böyle aramızın olmasına ne gerek vardı?" diyor. Yengeme konuyu açınca, kardeşimle arasının kötü olduğunu ve bu konu yüzünden boşanma aşamasına geldiklerini duydum.

Bu yüzden araları düzelsin diye bir şey dememeye karar verdim. Biraz sakinleşsin diye kendisi haklıymış gibi davrandım. Ama düşündüğüm gibi olmadı; kardeşimle kavgası zaten kardeşimin ona hak vermemesinden çıkıyormuş. Şimdi de yengem, benim hak verdiğimi duyunca kardeşim, "O zaman doğru" diyerek anneme cephe almış durumda. Annemin yüzüne bakarken gözlerim doluyor, onu savunmadığım için çok üzgünüm. Evlenmeye karar veren iki kişiye kimse yardım etmek zorunda değildi. Ailem, borçsuz evlensinler diye yardım etti. Ama nereden bilebilirdik sürekli "İstediklerim onlar değildi" diye kavga çıkacağını. Anneme, kardeşim her kötü davrandığında içim parçalanıyor ve kendimi kötü hissediyorum çünkü şu an kardeşim de sanki eşi bu konuda haklıymış gibi konuşmaya başladı. Anlayacağınız meseleyi elime yüzüme bulaştırdım. İyice tepemize çıktı bu konu. Ne yapacağımı bilmiyorum. Annem duysa ki onu savunmadım, kadıncağız ne kadar üzülür tahmin bile edemiyorum. Ne yapmam gerek bilmiyorum. Tek istediğim onların yuvasının huzur bulmasıydı ama şimdi de annemden uzaklaştırdım kardeşimi. Ne yapacağımı bilmiyorum, lütfen bana bir akıl verin...

Genişletmek için tıkla...

Mamtobe .!.:

Hayır siz niye yengeniz haklıymış gibi davrandınız hala anlamadım ben ne gerek vardı böyle bir şeye. Koskoca insanlar boşanır Boşanmaz onların kararıydı. Şimdi ayıkla pirincin taşını.

Genişletmek için tıkla...

yosunlukek .!.:

Çok büyük bir pişmanlık duyuyorum, gerçekten. Neden suskun kaldığımı bilemiyorum. kavgalarını anlatınca sadece bu konu yüzünden çok büyük tartışmalar yaşamışlar. Ben de "tamam sen de haklısın" diyerek belki sakinleşir diye düşündüm. Çok üzgünüm. Ama yavuz hırsız ev sahibini bastırırmış anladım

Genişletmek için tıkla...

yosunlukek .!.:

Çok büyük bir pişmanlık duyuyorum, gerçekten. Neden suskun kaldığımı bilemiyorum. kavgalarını anlatınca sadece bu konu yüzünden çok büyük tartışmalar yaşamışlar. Ben de "tamam sen de haklısın" diyerek belki sakinleşir diye düşündüm. Çok üzgünüm. Ama yavuz hırsız ev sahibini bastırırmış anladım

Genişletmek için tıkla...

yosunlukek .!.:

Merhabalar herkese,

Uzun bir süredir hesabımı kapatmıştım, ama burada farklı bakış açılarıyla çeşitli görüşleri görebildiğim için geri dönmeye karar verdim. Uzun zamandır aile gündeminden düşmeyen bir olay var; annem ve yengem arasında, karşılıklı yanlış anlamalarla başlayan bir süreç. Bu kısmı geçiyorum çünkü klasik konular ve sizi uzatıp sıkmak istemiyorum.

Birkaç haftaya evleniyorum ama bu konu yüzünden hiçbir şeye odaklanamıyorum. Genel olarak pasif ve silik bir karakterim var. Yengem ve annemin huzursuzluğu yüzünden yengemle konuşmaya karar verdim. Yengem sürekli "Siz bana bunu almadınız, şunu almadınız" diye kavga çıkarıyor. Kendi memur, istediğini kendine alabilecek gücü var. Kendi evlenirken ailesi hiçbir şey almadı ama benim ailem tüm evini aldı ve sorun, eşyaların eski sezon olmasıymış. Bu konuyu onunla konuşmaya karar verdim çünkü annem her gün ağlayıp "Böyle aramızın olmasına ne gerek vardı?" diyor. Yengeme konuyu açınca, kardeşimle arasının kötü olduğunu ve bu konu yüzünden boşanma aşamasına geldiklerini duydum.

Bu yüzden araları düzelsin diye bir şey dememeye karar verdim. Biraz sakinleşsin diye kendisi haklıymış gibi davrandım. Ama düşündüğüm gibi olmadı; kardeşimle kavgası zaten kardeşimin ona hak vermemesinden çıkıyormuş. Şimdi de yengem, benim hak verdiğimi duyunca kardeşim, "O zaman doğru" diyerek anneme cephe almış durumda. Annemin yüzüne bakarken gözlerim doluyor, onu savunmadığım için çok üzgünüm. Evlenmeye karar veren iki kişiye kimse yardım etmek zorunda değildi. Ailem, borçsuz evlensinler diye yardım etti. Ama nereden bilebilirdik sürekli "İstediklerim onlar değildi" diye kavga çıkacağını. Anneme, kardeşim her kötü davrandığında içim parçalanıyor ve kendimi kötü hissediyorum çünkü şu an kardeşim de sanki eşi bu konuda haklıymış gibi konuşmaya başladı. Anlayacağınız meseleyi elime yüzüme bulaştırdım. İyice tepemize çıktı bu konu. Ne yapacağımı bilmiyorum. Annem duysa ki onu savunmadım, kadıncağız ne kadar üzülür tahmin bile edemiyorum. Ne yapmam gerek bilmiyorum. Tek istediğim onların yuvasının huzur bulmasıydı ama şimdi de annemden uzaklaştırdım kardeşimi. Ne yapacağımı bilmiyorum, lütfen bana bir akıl verin...

Genişletmek için tıkla...

yosunlukek .!.:

Merhabalar herkese,

Uzun bir süredir hesabımı kapatmıştım, ama burada farklı bakış açılarıyla çeşitli görüşleri görebildiğim için geri dönmeye karar verdim. Uzun zamandır aile gündeminden düşmeyen bir olay var; annem ve yengem arasında, karşılıklı yanlış anlamalarla başlayan bir süreç. Bu kısmı geçiyorum çünkü klasik konular ve sizi uzatıp sıkmak istemiyorum.

Birkaç haftaya evleniyorum ama bu konu yüzünden hiçbir şeye odaklanamıyorum. Genel olarak pasif ve silik bir karakterim var. Yengem ve annemin huzursuzluğu yüzünden yengemle konuşmaya karar verdim. Yengem sürekli "Siz bana bunu almadınız, şunu almadınız" diye kavga çıkarıyor. Kendi memur, istediğini kendine alabilecek gücü var. Kendi evlenirken ailesi hiçbir şey almadı ama benim ailem tüm evini aldı ve sorun, eşyaların eski sezon olmasıymış. Bu konuyu onunla konuşmaya karar verdim çünkü annem her gün ağlayıp "Böyle aramızın olmasına ne gerek vardı?" diyor. Yengeme konuyu açınca, kardeşimle arasının kötü olduğunu ve bu konu yüzünden boşanma aşamasına geldiklerini duydum.

Bu yüzden araları düzelsin diye bir şey dememeye karar verdim. Biraz sakinleşsin diye kendisi haklıymış gibi davrandım. Ama düşündüğüm gibi olmadı; kardeşimle kavgası zaten kardeşimin ona hak vermemesinden çıkıyormuş. Şimdi de yengem, benim hak verdiğimi duyunca kardeşim, "O zaman doğru" diyerek anneme cephe almış durumda. Annemin yüzüne bakarken gözlerim doluyor, onu savunmadığım için çok üzgünüm. Evlenmeye karar veren iki kişiye kimse yardım etmek zorunda değildi. Ailem, borçsuz evlensinler diye yardım etti. Ama nereden bilebilirdik sürekli "İstediklerim onlar değildi" diye kavga çıkacağını. Anneme, kardeşim her kötü davrandığında içim parçalanıyor ve kendimi kötü hissediyorum çünkü şu an kardeşim de sanki eşi bu konuda haklıymış gibi konuşmaya başladı. Anlayacağınız meseleyi elime yüzüme bulaştırdım. İyice tepemize çıktı bu konu. Ne yapacağımı bilmiyorum. Annem duysa ki onu savunmadım, kadıncağız ne kadar üzülür tahmin bile edemiyorum. Ne yapmam gerek bilmiyorum. Tek istediğim onların yuvasının huzur bulmasıydı ama şimdi de annemden uzaklaştırdım kardeşimi. Ne yapacağımı bilmiyorum, lütfen bana bir akıl verin...

Genişletmek için tıkla...