Selam kızlar iyi akşamlar herkese öncelikle.Bu aralar canım çok sıkkın iki sebepi var.Biri üç aydır işsiz olmam.Digeri de yalnız olmam hayatımda kimse yok 30 yaşındayım bu arada.
Pandemi döneminde işten çıktım ama maalesef geçerli sebeplerim vardı boş yere sebepsiz değil patronumun beni zille on dk da bir çağırması bazen misafirlerin alaycı bir şekilde kısık kısık gülmeleri iki buçuk senedir orda sekreterlik yapmama rağmen maaşımın 2400 olması yol parasinin az olması 100 lira normalde 270 lira tutuyor.Kurye organizasyonu gümrük firmasiydi çalıştığım yer bunu yapan kişi işi iyi kiviramadigi için topu bana atti bir kere ben de o gün çok sıkışık olduğu için yaptım.Baktim o günden sonra bu iş benim işim haline geldi.Bu durumdan şikayetçi olsaydım yine birşey değişmezdi çünkü patronun kardesiydi kuryelerin başında duran kişi.Ust üste gelince tahammül seviyem azaldı.
Üç aydır iş arıyorum bazen olacak sabret diyorum kendime bazen galiba bulmam çok zor diyorum etraftakiler iş buldun mu başlamadın mı bir yere diyip sürekli sorup durmaları .İş aramak cidden ayrı bir kafa patlatma stres .Bilindik sitelere başvurup sekreterlik danışma santral ilanlarına şirketlerin Info email adreslerine insan kaynakları departmanına email gönderme gün içinde tel elimden hiç düşmüyor yarım saatte bir yeni ilan var mı diye bakmaktan cidden zor bu işsizlik durumu.Borcum harcım yok şükür kenarda biriktirdiğim var ailemin de geliri iyi şükür maddi açıdan bir sıkıntım yok.Ama insan ister istemez karamsarlığa kapılıyor.
Başvuran sayısı o kadar çok ki görüşmeye cagrilmak bile ayrıcalık artık
.İki hafta önce gittiğim bir yer vardı metroya yakın sabah sekiz buçuk akşam beş buçuk haftasınu yok maaşı 2600 civarı sanırım maaş beklentimi sordu bizde yolu da düşünüp asgarî ücretin üstünde bir rakam vermeyi düşünüyoruz dedi 525 lira sodexo yemek kartı veriliyor.Gorusme iyi geçmişti huvese benden haber hemen bekleme iki haftayı bulur görüşmelerim sonrasında ikinci görüşmeler olur demişti inşallah bir umut cagrilirim.
Haftasonu olmayıp maasi da biraz yuksek olunca yer olarak da yakın olması çok avantaj oluyor.
Yalnızlik ayrı bir sıkıntı uzun süredir hayatımda kimse yok.Evden ise bir hayatım vardı bakıyorum arkadaşlarımın hepsi evli sevgilisi var nişanlı .Film izliyorum sevdiğim yemekleri yapıyorum alışverişe cikiyorum kafa dağıtmak için ama bazen insan sevilmek istiyor imreniyor biri olsa hayatımda beraber yemek yesek canım sıkkın olduğunda ona anlatsam gün içinde seni soran merak eden birinin olmasi insana iyi geliyor.Hem aşkta hem işte yüzüm gülmedi .Bu hep böyle mi devam edecek diye umutsuzluğa kapılıyorum.
Sizde böyle durumlar yaşayınca işin içinden nasıl çıktınız ya da nasil baş ettiniz görüşleriniz önemli benim için.
Pandemi döneminde işten çıktım ama maalesef geçerli sebeplerim vardı boş yere sebepsiz değil patronumun beni zille on dk da bir çağırması bazen misafirlerin alaycı bir şekilde kısık kısık gülmeleri iki buçuk senedir orda sekreterlik yapmama rağmen maaşımın 2400 olması yol parasinin az olması 100 lira normalde 270 lira tutuyor.Kurye organizasyonu gümrük firmasiydi çalıştığım yer bunu yapan kişi işi iyi kiviramadigi için topu bana atti bir kere ben de o gün çok sıkışık olduğu için yaptım.Baktim o günden sonra bu iş benim işim haline geldi.Bu durumdan şikayetçi olsaydım yine birşey değişmezdi çünkü patronun kardesiydi kuryelerin başında duran kişi.Ust üste gelince tahammül seviyem azaldı.
Üç aydır iş arıyorum bazen olacak sabret diyorum kendime bazen galiba bulmam çok zor diyorum etraftakiler iş buldun mu başlamadın mı bir yere diyip sürekli sorup durmaları .İş aramak cidden ayrı bir kafa patlatma stres .Bilindik sitelere başvurup sekreterlik danışma santral ilanlarına şirketlerin Info email adreslerine insan kaynakları departmanına email gönderme gün içinde tel elimden hiç düşmüyor yarım saatte bir yeni ilan var mı diye bakmaktan cidden zor bu işsizlik durumu.Borcum harcım yok şükür kenarda biriktirdiğim var ailemin de geliri iyi şükür maddi açıdan bir sıkıntım yok.Ama insan ister istemez karamsarlığa kapılıyor.
Başvuran sayısı o kadar çok ki görüşmeye cagrilmak bile ayrıcalık artık
.İki hafta önce gittiğim bir yer vardı metroya yakın sabah sekiz buçuk akşam beş buçuk haftasınu yok maaşı 2600 civarı sanırım maaş beklentimi sordu bizde yolu da düşünüp asgarî ücretin üstünde bir rakam vermeyi düşünüyoruz dedi 525 lira sodexo yemek kartı veriliyor.Gorusme iyi geçmişti huvese benden haber hemen bekleme iki haftayı bulur görüşmelerim sonrasında ikinci görüşmeler olur demişti inşallah bir umut cagrilirim.
Haftasonu olmayıp maasi da biraz yuksek olunca yer olarak da yakın olması çok avantaj oluyor.
Yalnızlik ayrı bir sıkıntı uzun süredir hayatımda kimse yok.Evden ise bir hayatım vardı bakıyorum arkadaşlarımın hepsi evli sevgilisi var nişanlı .Film izliyorum sevdiğim yemekleri yapıyorum alışverişe cikiyorum kafa dağıtmak için ama bazen insan sevilmek istiyor imreniyor biri olsa hayatımda beraber yemek yesek canım sıkkın olduğunda ona anlatsam gün içinde seni soran merak eden birinin olmasi insana iyi geliyor.Hem aşkta hem işte yüzüm gülmedi .Bu hep böyle mi devam edecek diye umutsuzluğa kapılıyorum.
Sizde böyle durumlar yaşayınca işin içinden nasıl çıktınız ya da nasil baş ettiniz görüşleriniz önemli benim için.