- 4 Kasım 2011
- 695
- 4
iyi geceler kızlarr umarım orgazm olurken başı dönen kızın konusunun yanında benim konum da ilginizi çeker ve görüşlerinizi yazarsınız :)
hayatımda biri var ve bu kişi bugün bana bi kolye hediye etti. topiğim ise bu hediyeyi kabul etmemem gerektiğini düşünen annem hakkında..
eğer biraz aşinalığınız varsa beni karamsar depresif agresif yorumlarından hatırlarsınız. ben uzun bi süre önce eski erkek arkadaşımdan ayrıldım, karamsarlık ona dair. ayrılıktan bu yana çevremde bir sürü erkek oldu. kimisi sadece arkadaşımdı, kimisi hayatıma girmeye çalıştı, kimisi sadece takılmak istedi. Ama ayrılıktan bu yana hiç sevgilim diyebileceğim bi insan olmadı, üstelik hiç birinin sohbeti bile açmadı beni. bi süre sonra o kişiden o kadar sıkılıyordum ki, naber diye yolladığı mesajı bile yanıtlayamıyordum :S
neyseki sohbeti beni açan bi erkek oldu. bu sene beraber çok vakit geçirdik ders dolayısıyla, ders dışında da gezdik tozduk, üstelik yanındayken bunalmadığım TEK erkekti.. gel zaman git zaman, bu erkek arkadaşım benden hoşlanmaya başladı ben de bunu anladım, anlamamazlıktan geldim. 2 ay falan ben bunu bilerek ama bilmezden gelerek takıldık. ama ne takılmak, bütün gün beraberdik, her yere beraber giderdik, hala da öyleyiz. 2 ayın sonunda bana beni sevdiğini söyledi. sanırım artık burda benim duygularımı anlatmak gerekiyor.
itiraf etmeliyim ki ben aşk defterini kapattım. ne onunla ne başkasıyla. aslında defter kendi kapandı çünkü ben hiç bi erkeğe karşı bişey hissetmemeye başladım malesef. bu arkadaşım da bundan muzdarip ben ona karşı HİÇ BİR ŞEY hissetmiyorum bi erkek olarak. sadece arkadaş olarak görüyorum. ama tabi bu bizim garip başkalığımız yüzünden de olabilir. ben kısa boylu zayıf bi kızım, o ise kilolu uzun biri. ben yaşımdan küçük gösteriyorum, o ise yaşından çok büyük. yanyana durduğumuzda alakamız yok. hatta bi arkadaşım kim o amcan mı diye sorduu
durum böyleyken ben onunla sevgili olamadım. o bana açıldığında kötümsü davrandım, muhabbeti kesmeye çalıştım çünkü bu işin oluru yoktu. ama olmadı işte. sabah akşam beraber takıldığın bi insanla tak diye bağı koparamıyorsun. tam o sırada benim hayatımda ki en berbat anlarımdan biri gerçekleşti, eski erkek arkadaşımla ilgiliydi. ne olduğunu söylemiycem, ama onun desteğine muhtaçtım. zaten o sırada o yanımdaydı, onunla beraber ağladık felan. o akşam benim yanımdan ayrılmadı. ayrılıktan bu yana bi kaç kez çok çok kötü olay yaşadım, ve her olayda yanımda belki bi kız arkadaşım olurdu. ama hiç biri benimle ağlamadı, ve olayın akşamında herkes kendi hayatına çekildi. arkadaşlarıma bu olayda çok kırgınken, bu arkadaşım bana öyle yapmadı. benim ağladığımı gördü o da ağladı, bütün akşam yanımda oturdu içimi rahatlattı, diğerleri gibi kendi hayatına çekilmedi.
ve bu vesileyle bizim bağ bi kez daha kuvvetlendi, hayda !!
bana açıldığından beri böyle bi muhabbet aramızda hiç geçmemiş gibi davranıyorum. zaten ilişkimiz aynen devam ediyor. iki iyi arkadaşız. hala beraber güzel vakit geçiriyoruz.
anlatabildim mi acaba.. bu çocuk benden fiziksel hiç bi beklenti içinde değil.. ne elimi tutuyo ne sarılmaya öpmeye kalkıyor.. bana açılmadan önce nasılsak, hiç bişey değişmedi gene aynı.. yani arayıp da bulamadığım şey.. iyi bi arkadaş.. cinsel bi beklentisi yok.. beni rahatsız eden tavırlar davranışlar yok.. nasıl onunla muhabbeti kesebilirim ki, elimde bi sebep yok.. sonuç olarak hala irtibat halindeyiz, görüşüyoruz..
kullanmak ?? umut vermek ?? bu cevaplar bende yok, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. hala da içimde kıpırtı yok ! üstelik çevremden de hiiiç olumlu yorum almıyorum ki şöyle bi alıcı gözle ona bakayım (
bugünkü olaya gelirsek, bugün görüştük. bana kolye almış, altın kaplamalı (altın kaplama olduğunu anneme söylemedim), peri kızlı harika bi kolye. bayıldım. taktım hemen, gerek yok mok derken.. :)) eve glince annem kolyeyi görünce morali bozuldu. ne sıfatla sana kolye alıyor, senin neyin oluyor ki. umut verme şu çocuğa, sert davran biraz dedi.. akşam akşam hevesim kırıldı, moralimiz bozuldu..
bana çok hediye alıyor, hani bendeki kaçan kız modu, ondaki aşık, kibar erkek halleri.. şimdi bu vesileyle çok hediye görüyorum. ilerde erkeklerin odunlaşmak suretiylen hediye özürlü olmalarını bildiğimden, bu hediyeler benim hoşuma gidiyor tadını çıkarıyorum
kolye konusunda da hassasım.. eski erkek arkadaşımdan bigün gümüş kolye istemiştim, sonra her kutlamada bana kolye alıp getiriyordu. hediye olayına pek kafa yormayan bi odun olduğu için kendisi.. benim bayağı bi kolyem olmuştu, onun aldığı kolyelerden birini takardım hep, beni seven bi insan var der gibi, benim için kolye çok özeldi..
sonra ayrılınca hepsini dağıttım, kolyesiz kaldım, kendim kolye almak da istemedim, koynum boş boş geziodum ben.. arkdaşımın da hediyesini, bu kolyeyi görünce dayanamadım işte taktım hemen.. beni seven bi insan var işte demek istedim ayna karşısında..
boş bulundum galiba, hediyesini kabul etmemeli, geri çevirmeliydim sanırım, yani annemin dediğine göre..
ama bunu nasıl yapardım ki ??
hayatımda biri var ve bu kişi bugün bana bi kolye hediye etti. topiğim ise bu hediyeyi kabul etmemem gerektiğini düşünen annem hakkında..
eğer biraz aşinalığınız varsa beni karamsar depresif agresif yorumlarından hatırlarsınız. ben uzun bi süre önce eski erkek arkadaşımdan ayrıldım, karamsarlık ona dair. ayrılıktan bu yana çevremde bir sürü erkek oldu. kimisi sadece arkadaşımdı, kimisi hayatıma girmeye çalıştı, kimisi sadece takılmak istedi. Ama ayrılıktan bu yana hiç sevgilim diyebileceğim bi insan olmadı, üstelik hiç birinin sohbeti bile açmadı beni. bi süre sonra o kişiden o kadar sıkılıyordum ki, naber diye yolladığı mesajı bile yanıtlayamıyordum :S
neyseki sohbeti beni açan bi erkek oldu. bu sene beraber çok vakit geçirdik ders dolayısıyla, ders dışında da gezdik tozduk, üstelik yanındayken bunalmadığım TEK erkekti.. gel zaman git zaman, bu erkek arkadaşım benden hoşlanmaya başladı ben de bunu anladım, anlamamazlıktan geldim. 2 ay falan ben bunu bilerek ama bilmezden gelerek takıldık. ama ne takılmak, bütün gün beraberdik, her yere beraber giderdik, hala da öyleyiz. 2 ayın sonunda bana beni sevdiğini söyledi. sanırım artık burda benim duygularımı anlatmak gerekiyor.
itiraf etmeliyim ki ben aşk defterini kapattım. ne onunla ne başkasıyla. aslında defter kendi kapandı çünkü ben hiç bi erkeğe karşı bişey hissetmemeye başladım malesef. bu arkadaşım da bundan muzdarip ben ona karşı HİÇ BİR ŞEY hissetmiyorum bi erkek olarak. sadece arkadaş olarak görüyorum. ama tabi bu bizim garip başkalığımız yüzünden de olabilir. ben kısa boylu zayıf bi kızım, o ise kilolu uzun biri. ben yaşımdan küçük gösteriyorum, o ise yaşından çok büyük. yanyana durduğumuzda alakamız yok. hatta bi arkadaşım kim o amcan mı diye sorduu
durum böyleyken ben onunla sevgili olamadım. o bana açıldığında kötümsü davrandım, muhabbeti kesmeye çalıştım çünkü bu işin oluru yoktu. ama olmadı işte. sabah akşam beraber takıldığın bi insanla tak diye bağı koparamıyorsun. tam o sırada benim hayatımda ki en berbat anlarımdan biri gerçekleşti, eski erkek arkadaşımla ilgiliydi. ne olduğunu söylemiycem, ama onun desteğine muhtaçtım. zaten o sırada o yanımdaydı, onunla beraber ağladık felan. o akşam benim yanımdan ayrılmadı. ayrılıktan bu yana bi kaç kez çok çok kötü olay yaşadım, ve her olayda yanımda belki bi kız arkadaşım olurdu. ama hiç biri benimle ağlamadı, ve olayın akşamında herkes kendi hayatına çekildi. arkadaşlarıma bu olayda çok kırgınken, bu arkadaşım bana öyle yapmadı. benim ağladığımı gördü o da ağladı, bütün akşam yanımda oturdu içimi rahatlattı, diğerleri gibi kendi hayatına çekilmedi.
ve bu vesileyle bizim bağ bi kez daha kuvvetlendi, hayda !!
bana açıldığından beri böyle bi muhabbet aramızda hiç geçmemiş gibi davranıyorum. zaten ilişkimiz aynen devam ediyor. iki iyi arkadaşız. hala beraber güzel vakit geçiriyoruz.
anlatabildim mi acaba.. bu çocuk benden fiziksel hiç bi beklenti içinde değil.. ne elimi tutuyo ne sarılmaya öpmeye kalkıyor.. bana açılmadan önce nasılsak, hiç bişey değişmedi gene aynı.. yani arayıp da bulamadığım şey.. iyi bi arkadaş.. cinsel bi beklentisi yok.. beni rahatsız eden tavırlar davranışlar yok.. nasıl onunla muhabbeti kesebilirim ki, elimde bi sebep yok.. sonuç olarak hala irtibat halindeyiz, görüşüyoruz..
kullanmak ?? umut vermek ?? bu cevaplar bende yok, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. hala da içimde kıpırtı yok ! üstelik çevremden de hiiiç olumlu yorum almıyorum ki şöyle bi alıcı gözle ona bakayım
bugünkü olaya gelirsek, bugün görüştük. bana kolye almış, altın kaplamalı (altın kaplama olduğunu anneme söylemedim), peri kızlı harika bi kolye. bayıldım. taktım hemen, gerek yok mok derken.. :)) eve glince annem kolyeyi görünce morali bozuldu. ne sıfatla sana kolye alıyor, senin neyin oluyor ki. umut verme şu çocuğa, sert davran biraz dedi.. akşam akşam hevesim kırıldı, moralimiz bozuldu..
bana çok hediye alıyor, hani bendeki kaçan kız modu, ondaki aşık, kibar erkek halleri.. şimdi bu vesileyle çok hediye görüyorum. ilerde erkeklerin odunlaşmak suretiylen hediye özürlü olmalarını bildiğimden, bu hediyeler benim hoşuma gidiyor tadını çıkarıyorum
kolye konusunda da hassasım.. eski erkek arkadaşımdan bigün gümüş kolye istemiştim, sonra her kutlamada bana kolye alıp getiriyordu. hediye olayına pek kafa yormayan bi odun olduğu için kendisi.. benim bayağı bi kolyem olmuştu, onun aldığı kolyelerden birini takardım hep, beni seven bi insan var der gibi, benim için kolye çok özeldi..
sonra ayrılınca hepsini dağıttım, kolyesiz kaldım, kendim kolye almak da istemedim, koynum boş boş geziodum ben..
boş bulundum galiba, hediyesini kabul etmemeli, geri çevirmeliydim sanırım, yani annemin dediğine göre..
ama bunu nasıl yapardım ki ??