Hayatta hep yalnız mı kalicam?

Masaldunyam .!.:

Hayatım birçok sıkıntıyla geçti ikinci evliliğini yapmış anne babanın çocuğu olarak dünyaya geldim. Annemin ilk evliliginden 2 ablam babamdan 3 abim vardı. 2 abim yurtdışında yaşıyor belki kan bağı var ancak abi diyemem çünkü sayılı gördüm. 1 abim ve diğer 2 ablamla daha çok vakit geçirdim. 3 sene öncesine kadar abla dediğim insanların aslında sırf annemle görüşmek için benle de konuştuklarının farkına vardım....
Babam üvey babadan farksızdı sevildiğimi hiç hatirlamiyorum. Anneme şiddet uygulardi ve hiç anlasamazlardi. Almanya'da yıllarca çalışmış bir sürü parası 10u aşkın dairleri varmış. Gece hayatında hepsini yemiş babacığım.. Annem varken başka kadınlar da varmis. Ben küçükken yavaş yavaş herşeyi yok olmaya baslamis.. Doğduğum ev büyük ,el oyması koltuklar,şatafatlı avizelerin olduğu balkonundan pembe çiçekler sarkan 5.kat bir apartman dairesiydi. Ben 15 yaşıma geldiğimde onu da sattı babam. Küçücük bir eve geçtik.. tabi o kadar mal mülk gidince daha da bunalıma girdi annemle kavgaları daha da arttı.. bir gün yine anneme şiddet göstermeye kalkınca annem babamı terk ediyor. Ben okuldayim birşeyden haberim yok. Annemin ilk evliliğinden olan ablam bize yakın oturuyordu o da eşinden boşanıp kendine ev tutmuştu. Annemle onun yanında yaşamaya başladık. Tabi orda ablam tarafından istenmemeye baslandik ben 15-16 dayım hicbisey hatırlamıyorum doğru düzgün. Annem 50 yaşında iş bulup bir ev tuttu.. Bense çok çalışmama rağmen Anadolu Lisesi kazanmıştım o zamanlar puanla girilen liseydi. Ve annemle olan hayatımız başladı. Tuttuğu evde eşya yok hicbirsey yok.1 cekyatimiz ve tül perdelerimiz var. Annem ise gidiyor ben okula. Ev evimize yakın 3 katlı çok yeni olmayan bir ev. Kapısı tahtadan... Eve geliyorum elimde tel süpürge evi temizleyip annemi bekliyorum... Bir hali var zaten.. annem bir gün koltuk alıyor eve taksitle bir gün çaydanlık.. uzunca bir sure elimde yikadigim okul formamla okula gidiyorum... Kimse bilmiyor hayatımı okuldaki en gözde kızım belkide... Erkekler etrafımda dolaşıyor,bir sürü kız arkadaşım var. Kimseden cekincem yok öyle böyle derken annemle bir düzen kurduk. Oradan çıkıp başka eve taşındık evimiz doğalgazlı teraslı.. çok iyi değil ama diğer evden güzel..
Bu sırada babamı görüyorum yolda ara sıra denk geliyor yaşadığımız yer kucuktu. Annemle çekişmeli boşanma davaları var. Bir gun gördüm zayıflamisti baya o beni gormedi.sonra duydukki hastaneye kaldırmışlar hastaymis. Annemle ziyatine gittik. Bir ay sonra ölüm haberini aldım telefondan... o sıra büyük bı depresyon yasadim...ben üniversite kazandım annem çalışıyor... Bir otelde kahvaltı veriyor,nur iicinde uyusun benim Gül kokulu annem.. çok yorulurdu ama belli etmezdi bana.. beni çok istiyorum diye üniversiteye götürdu yurt tuttu. Şimdiki aklım olsa gitmezdim anneme destek olurdum.. üniversiteye gittim ama annem hep aklımda yalnız bıraktım onu.zaten yalnızdık bu hayatta.
Yaz tatilinde evimdeydim annemin yanında ona destek olmak için bir işte çalışmaya başladım.. işyerinin sahibiyle abi kardeş gibiydik belkide iyi iki arkadaş.. aklımı çeldi içimdeki boşluğu dolduracak bişey buldum belkide onda bilmiyorum ne. Baba sevgisi belkide. Üniversiteyi bırakıp evlendim o adamla... Benden 11 yaş büyüktü... Belkide anneme daha yuk olmak istemedim..kendi yuvamı düzenimi kurmak istedim. Ancak sıkıntılar başladı evliligimde. Zaten evlilik kafasında da değildim.. kendisi alkolü çok severdi ve ben aradığım o sıcak yuvayı bulamadım...
Bu sırada öğrendim ki annem rahatsız aldım annemi hastaneye götürdüm ben demesem annem hala gitmezdi. Bir sürü tahlil sonucu annemin kanser olduğunu öğrendik..
Annem işi bırakıp ilk evliliğinden olan kızının yanına gitti ameliyat olmak için. Benimde o sırada düğün hazirliklarim var.. biz evlendik annem beni gelinlikler içinde gördü. Ancak hiç istemedi o kişiyi ailesi desen kili kırk yarıyor bir gelinligi almak için aylarca dusunuyorlar neysee.. Annem büyük ablamın yanına gidip gelmelere başladı orada kemoterapi alıyor tedavi oluyor evine geri dönüyordu.
Annemin hastane gidip gelmeleri artmaya başladı tedaviler çare vermedi. Her gittiğinde bir organından ameliyat oluyordu. Bir orada bir burada yollarda hasta bir kadın.. Ben mutsuz bir evliliği surduuyorum çünkü başka çarem yok..hatta boşandık eşimle ama aynı evde devam ediyoruz yaşamaya. derken birgun annemi görmeye ablamın evine gittim.Annem burnumda tutuyor ablama yük olmamak için sildim supurdum annemin yemeğini yaptım.. baktım ki ablam gezme tozma peşinde annem yemek yemismi yememismi umrunda değil.. yine birşey demedim.. bunalmistir diye. 10 gun kaldım orada. Annem ben evime dönerken babamdan aldığı maaşın bir kısmını bana verdi. Harçlık olsun diye. Kendi maaş kartını da enişteme vermiş onlara yük olmamak için.. eniştem bunu duyunca gideceğim gün bir kavga çıkardı annem ben ablam aynı arabadayiz annemi hastaneye götürucez oradan beni otogra birakicaklar. Ben para için oradaymisim 10 gün para beklemişim asla para için değil annem için oradaydım... Beni arabada hüngür hüngür aglatti. Annem hasta kadın ağlıyor ben ağlıyorum.. hastane kapısına bıraktı bizi ve abla dediğim insanla basıp gittiler.. ben bilmediğim bı sehirdeyim zaten. Annemin kanseri böbreklere metastaz yaptığı için yapay böbrek takılı o haldeki kadını tekerlekli sandalyeye koyup tedavisini ettirdim.. annem sirtindan vurulmusa döndü ağlaya ağlaya hastane bahçesinde bekledi. Ben o sırada annemin dosyasını aldım. Yaşadığımız yere götürmek için anneme de bilet aldım.. taksiye atladık oradan otogara.. ancak annem yatak hastası.. yürüyecek hali yok o halde otobuste evime getirdim..
Biz anlasamasak bile eşimle annem ve ben bir iki ay yaşadık sonra baktık olmuyor bir akşam yine eşim tartışmaya başladı aldım annemi kendi evimize geldik...
Bu sırada annemin eski halinden eser yok..40 kilolara düştü kanser her yerini sarmış..
Merak etme dedim ben tedavine kaldığın yerden devam ettiricem. Annemi yaşadığımız yere 2 saat uzaklıktaki bir üniversite hastanesine götürdüm tek başıma her hafta götürürdum. Annemi tekerlekli sandalyeye koyardim. Kendim 45 kiloyum herkes 18/19 falan sanıyor beni. Annanenmi diye sorarlardi.
Bir gün yine annemle hastaneye geldik bir yerde kalmamız gerek ben annemi de taksiye koyup yaşlı taksici amcaya buralarda kalabileceğimiz bir pansiyon otel varmı dedim. Yaşlı amca yakınlarda biryer olduğunu söyledi bizi annemle bir aparta getirdi.
Annemle beni kapı girisinde pansiyon yetkilisi karşıladı. Odamızın anahtarini verdi.. tel numarami Tc kimlik aldı. Biz annemle orada kaldık ertesi gün sabah ezaninda yola çıktık hastaneye geldik. Derken işimizi hallettik 2 saatlik mesafede olan evimize döndük.
2 ay sonra telefonuma bir mesaj düştü annen nasıl oldu sen nasılsın..
Pansiyondaki o genç adam. Ben çalışıyorum o sırada.. iyiyim dedim annemi sorarsan o pek iyi değil. Ben çalışıyorum o sırada..annem baya kotulemisti bugün yarın derler ya öyle. Bende durumun ciddiyetinin farkında değilim ya da inanmak istemiyorum annem iyileşecek hep bir umut var.
Öyle böyle derken o genç adam yani şimdiki eşim hergun aradı sordu halimi hatrimi..Siz dedi her hafta çıkıp tedavi için buraya geliyorsunuz burdan size bir ev tutalım burda yaşayın.. bilemedim.. ama orada yaşamak da manasızdi. İnternetten ev bulduk ve taşıdı bizi eşim oraya..
Annemin de hosuna gitti bu durum. Nasılsa artık tedavisi daha rahat olacaktı. Ancak 1 ay yaşayabilir annem...
Çok kötüleşti hastaneye kaldırdık. Çoklu organ yetmezliği dediler. Son günlerde karaciğeri de iflas edince vücudu balon gibi oldu. Heryeri kapkara morardı.. onsuz yaşayamam dediğim annemi o halde görmek de varmis.. eşim hep yanımdaydı..
Ablam dedigim insanlar yoktu kimse yoktu sadece ben annem ve eşim..
Aynı odada refakatçi kaldık 1 aya yakin.. ve bir gün annem gitti......
Ben hiç tanımadığım bir şehirdeydim artık.. yapayalnız..

..üzerinden 3sene.4 ay geçti eşimle bu olaydan 6 ay sonra evlendik. Evlenirken de tek başınaydim.. Şimdi mutlu bir yuvam var Allah esirgesin.. Aradığım o yuvayı buldum galiba.. anneciğimin mezarına 15 günde bir gideriz eşimle.. Ancak bebeğimiz olmuyor eşimde sperm düşüklüğü var.. Ben bu hayatta bir yavrum olsun istiyorum...

Genişletmek için tıkla...

Masaldunyam .!.:

Hayatım birçok sıkıntıyla geçti ikinci evliliğini yapmış anne babanın çocuğu olarak dünyaya geldim. Annemin ilk evliliginden 2 ablam babamdan 3 abim vardı. 2 abim yurtdışında yaşıyor belki kan bağı var ancak abi diyemem çünkü sayılı gördüm. 1 abim ve diğer 2 ablamla daha çok vakit geçirdim. 3 sene öncesine kadar abla dediğim insanların aslında sırf annemle görüşmek için benle de konuştuklarının farkına vardım....
Babam üvey babadan farksızdı sevildiğimi hiç hatirlamiyorum. Anneme şiddet uygulardi ve hiç anlasamazlardi. Almanya'da yıllarca çalışmış bir sürü parası 10u aşkın dairleri varmış. Gece hayatında hepsini yemiş babacığım.. Annem varken başka kadınlar da varmis. Ben küçükken yavaş yavaş herşeyi yok olmaya baslamis.. Doğduğum ev büyük ,el oyması koltuklar,şatafatlı avizelerin olduğu balkonundan pembe çiçekler sarkan 5.kat bir apartman dairesiydi. Ben 15 yaşıma geldiğimde onu da sattı babam. Küçücük bir eve geçtik.. tabi o kadar mal mülk gidince daha da bunalıma girdi annemle kavgaları daha da arttı.. bir gün yine anneme şiddet göstermeye kalkınca annem babamı terk ediyor. Ben okuldayim birşeyden haberim yok. Annemin ilk evliliğinden olan ablam bize yakın oturuyordu o da eşinden boşanıp kendine ev tutmuştu. Annemle onun yanında yaşamaya başladık. Tabi orda ablam tarafından istenmemeye baslandik ben 15-16 dayım hicbisey hatırlamıyorum doğru düzgün. Annem 50 yaşında iş bulup bir ev tuttu.. Bense çok çalışmama rağmen Anadolu Lisesi kazanmıştım o zamanlar puanla girilen liseydi. Ve annemle olan hayatımız başladı. Tuttuğu evde eşya yok hicbirsey yok.1 cekyatimiz ve tül perdelerimiz var. Annem ise gidiyor ben okula. Ev evimize yakın 3 katlı çok yeni olmayan bir ev. Kapısı tahtadan... Eve geliyorum elimde tel süpürge evi temizleyip annemi bekliyorum... Bir hali var zaten.. annem bir gün koltuk alıyor eve taksitle bir gün çaydanlık.. uzunca bir sure elimde yikadigim okul formamla okula gidiyorum... Kimse bilmiyor hayatımı okuldaki en gözde kızım belkide... Erkekler etrafımda dolaşıyor,bir sürü kız arkadaşım var. Kimseden cekincem yok öyle böyle derken annemle bir düzen kurduk. Oradan çıkıp başka eve taşındık evimiz doğalgazlı teraslı.. çok iyi değil ama diğer evden güzel..
Bu sırada babamı görüyorum yolda ara sıra denk geliyor yaşadığımız yer kucuktu. Annemle çekişmeli boşanma davaları var. Bir gun gördüm zayıflamisti baya o beni gormedi.sonra duydukki hastaneye kaldırmışlar hastaymis. Annemle ziyatine gittik. Bir ay sonra ölüm haberini aldım telefondan... o sıra büyük bı depresyon yasadim...ben üniversite kazandım annem çalışıyor... Bir otelde kahvaltı veriyor,nur iicinde uyusun benim Gül kokulu annem.. çok yorulurdu ama belli etmezdi bana.. beni çok istiyorum diye üniversiteye götürdu yurt tuttu. Şimdiki aklım olsa gitmezdim anneme destek olurdum.. üniversiteye gittim ama annem hep aklımda yalnız bıraktım onu.zaten yalnızdık bu hayatta.
Yaz tatilinde evimdeydim annemin yanında ona destek olmak için bir işte çalışmaya başladım.. işyerinin sahibiyle abi kardeş gibiydik belkide iyi iki arkadaş.. aklımı çeldi içimdeki boşluğu dolduracak bişey buldum belkide onda bilmiyorum ne. Baba sevgisi belkide. Üniversiteyi bırakıp evlendim o adamla... Benden 11 yaş büyüktü... Belkide anneme daha yuk olmak istemedim..kendi yuvamı düzenimi kurmak istedim. Ancak sıkıntılar başladı evliligimde. Zaten evlilik kafasında da değildim.. kendisi alkolü çok severdi ve ben aradığım o sıcak yuvayı bulamadım...
Bu sırada öğrendim ki annem rahatsız aldım annemi hastaneye götürdüm ben demesem annem hala gitmezdi. Bir sürü tahlil sonucu annemin kanser olduğunu öğrendik..
Annem işi bırakıp ilk evliliğinden olan kızının yanına gitti ameliyat olmak için. Benimde o sırada düğün hazirliklarim var.. biz evlendik annem beni gelinlikler içinde gördü. Ancak hiç istemedi o kişiyi ailesi desen kili kırk yarıyor bir gelinligi almak için aylarca dusunuyorlar neysee.. Annem büyük ablamın yanına gidip gelmelere başladı orada kemoterapi alıyor tedavi oluyor evine geri dönüyordu.
Annemin hastane gidip gelmeleri artmaya başladı tedaviler çare vermedi. Her gittiğinde bir organından ameliyat oluyordu. Bir orada bir burada yollarda hasta bir kadın.. Ben mutsuz bir evliliği surduuyorum çünkü başka çarem yok..hatta boşandık eşimle ama aynı evde devam ediyoruz yaşamaya. derken birgun annemi görmeye ablamın evine gittim.Annem burnumda tutuyor ablama yük olmamak için sildim supurdum annemin yemeğini yaptım.. baktım ki ablam gezme tozma peşinde annem yemek yemismi yememismi umrunda değil.. yine birşey demedim.. bunalmistir diye. 10 gun kaldım orada. Annem ben evime dönerken babamdan aldığı maaşın bir kısmını bana verdi. Harçlık olsun diye. Kendi maaş kartını da enişteme vermiş onlara yük olmamak için.. eniştem bunu duyunca gideceğim gün bir kavga çıkardı annem ben ablam aynı arabadayiz annemi hastaneye götürucez oradan beni otogra birakicaklar. Ben para için oradaymisim 10 gün para beklemişim asla para için değil annem için oradaydım... Beni arabada hüngür hüngür aglatti. Annem hasta kadın ağlıyor ben ağlıyorum.. hastane kapısına bıraktı bizi ve abla dediğim insanla basıp gittiler.. ben bilmediğim bı sehirdeyim zaten. Annemin kanseri böbreklere metastaz yaptığı için yapay böbrek takılı o haldeki kadını tekerlekli sandalyeye koyup tedavisini ettirdim.. annem sirtindan vurulmusa döndü ağlaya ağlaya hastane bahçesinde bekledi. Ben o sırada annemin dosyasını aldım. Yaşadığımız yere götürmek için anneme de bilet aldım.. taksiye atladık oradan otogara.. ancak annem yatak hastası.. yürüyecek hali yok o halde otobuste evime getirdim..
Biz anlasamasak bile eşimle annem ve ben bir iki ay yaşadık sonra baktık olmuyor bir akşam yine eşim tartışmaya başladı aldım annemi kendi evimize geldik...
Bu sırada annemin eski halinden eser yok..40 kilolara düştü kanser her yerini sarmış..
Merak etme dedim ben tedavine kaldığın yerden devam ettiricem. Annemi yaşadığımız yere 2 saat uzaklıktaki bir üniversite hastanesine götürdüm tek başıma her hafta götürürdum. Annemi tekerlekli sandalyeye koyardim. Kendim 45 kiloyum herkes 18/19 falan sanıyor beni. Annanenmi diye sorarlardi.
Bir gün yine annemle hastaneye geldik bir yerde kalmamız gerek ben annemi de taksiye koyup yaşlı taksici amcaya buralarda kalabileceğimiz bir pansiyon otel varmı dedim. Yaşlı amca yakınlarda biryer olduğunu söyledi bizi annemle bir aparta getirdi.
Annemle beni kapı girisinde pansiyon yetkilisi karşıladı. Odamızın anahtarini verdi.. tel numarami Tc kimlik aldı. Biz annemle orada kaldık ertesi gün sabah ezaninda yola çıktık hastaneye geldik. Derken işimizi hallettik 2 saatlik mesafede olan evimize döndük.
2 ay sonra telefonuma bir mesaj düştü annen nasıl oldu sen nasılsın..
Pansiyondaki o genç adam. Ben çalışıyorum o sırada.. iyiyim dedim annemi sorarsan o pek iyi değil. Ben çalışıyorum o sırada..annem baya kotulemisti bugün yarın derler ya öyle. Bende durumun ciddiyetinin farkında değilim ya da inanmak istemiyorum annem iyileşecek hep bir umut var.
Öyle böyle derken o genç adam yani şimdiki eşim hergun aradı sordu halimi hatrimi..Siz dedi her hafta çıkıp tedavi için buraya geliyorsunuz burdan size bir ev tutalım burda yaşayın.. bilemedim.. ama orada yaşamak da manasızdi. İnternetten ev bulduk ve taşıdı bizi eşim oraya..
Annemin de hosuna gitti bu durum. Nasılsa artık tedavisi daha rahat olacaktı. Ancak 1 ay yaşayabilir annem...
Çok kötüleşti hastaneye kaldırdık. Çoklu organ yetmezliği dediler. Son günlerde karaciğeri de iflas edince vücudu balon gibi oldu. Heryeri kapkara morardı.. onsuz yaşayamam dediğim annemi o halde görmek de varmis.. eşim hep yanımdaydı..
Ablam dedigim insanlar yoktu kimse yoktu sadece ben annem ve eşim..
Aynı odada refakatçi kaldık 1 aya yakin.. ve bir gün annem gitti......
Ben hiç tanımadığım bir şehirdeydim artık.. yapayalnız..

..üzerinden 3sene.4 ay geçti eşimle bu olaydan 6 ay sonra evlendik. Evlenirken de tek başınaydim.. Şimdi mutlu bir yuvam var Allah esirgesin.. Aradığım o yuvayı buldum galiba.. anneciğimin mezarına 15 günde bir gideriz eşimle.. Ancak bebeğimiz olmuyor eşimde sperm düşüklüğü var.. Ben bu hayatta bir yavrum olsun istiyorum...

Genişletmek için tıkla...

Masaldunyam .!.:

Hayatım birçok sıkıntıyla geçti ikinci evliliğini yapmış anne babanın çocuğu olarak dünyaya geldim. Annemin ilk evliliginden 2 ablam babamdan 3 abim vardı. 2 abim yurtdışında yaşıyor belki kan bağı var ancak abi diyemem çünkü sayılı gördüm. 1 abim ve diğer 2 ablamla daha çok vakit geçirdim. 3 sene öncesine kadar abla dediğim insanların aslında sırf annemle görüşmek için benle de konuştuklarının farkına vardım....
Babam üvey babadan farksızdı sevildiğimi hiç hatirlamiyorum. Anneme şiddet uygulardi ve hiç anlasamazlardi. Almanya'da yıllarca çalışmış bir sürü parası 10u aşkın dairleri varmış. Gece hayatında hepsini yemiş babacığım.. Annem varken başka kadınlar da varmis. Ben küçükken yavaş yavaş herşeyi yok olmaya baslamis.. Doğduğum ev büyük ,el oyması koltuklar,şatafatlı avizelerin olduğu balkonundan pembe çiçekler sarkan 5.kat bir apartman dairesiydi. Ben 15 yaşıma geldiğimde onu da sattı babam. Küçücük bir eve geçtik.. tabi o kadar mal mülk gidince daha da bunalıma girdi annemle kavgaları daha da arttı.. bir gün yine anneme şiddet göstermeye kalkınca annem babamı terk ediyor. Ben okuldayim birşeyden haberim yok. Annemin ilk evliliğinden olan ablam bize yakın oturuyordu o da eşinden boşanıp kendine ev tutmuştu. Annemle onun yanında yaşamaya başladık. Tabi orda ablam tarafından istenmemeye baslandik ben 15-16 dayım hicbisey hatırlamıyorum doğru düzgün. Annem 50 yaşında iş bulup bir ev tuttu.. Bense çok çalışmama rağmen Anadolu Lisesi kazanmıştım o zamanlar puanla girilen liseydi. Ve annemle olan hayatımız başladı. Tuttuğu evde eşya yok hicbirsey yok.1 cekyatimiz ve tül perdelerimiz var. Annem ise gidiyor ben okula. Ev evimize yakın 3 katlı çok yeni olmayan bir ev. Kapısı tahtadan... Eve geliyorum elimde tel süpürge evi temizleyip annemi bekliyorum... Bir hali var zaten.. annem bir gün koltuk alıyor eve taksitle bir gün çaydanlık.. uzunca bir sure elimde yikadigim okul formamla okula gidiyorum... Kimse bilmiyor hayatımı okuldaki en gözde kızım belkide... Erkekler etrafımda dolaşıyor,bir sürü kız arkadaşım var. Kimseden cekincem yok öyle böyle derken annemle bir düzen kurduk. Oradan çıkıp başka eve taşındık evimiz doğalgazlı teraslı.. çok iyi değil ama diğer evden güzel..
Bu sırada babamı görüyorum yolda ara sıra denk geliyor yaşadığımız yer kucuktu. Annemle çekişmeli boşanma davaları var. Bir gun gördüm zayıflamisti baya o beni gormedi.sonra duydukki hastaneye kaldırmışlar hastaymis. Annemle ziyatine gittik. Bir ay sonra ölüm haberini aldım telefondan... o sıra büyük bı depresyon yasadim...ben üniversite kazandım annem çalışıyor... Bir otelde kahvaltı veriyor,nur iicinde uyusun benim Gül kokulu annem.. çok yorulurdu ama belli etmezdi bana.. beni çok istiyorum diye üniversiteye götürdu yurt tuttu. Şimdiki aklım olsa gitmezdim anneme destek olurdum.. üniversiteye gittim ama annem hep aklımda yalnız bıraktım onu.zaten yalnızdık bu hayatta.
Yaz tatilinde evimdeydim annemin yanında ona destek olmak için bir işte çalışmaya başladım.. işyerinin sahibiyle abi kardeş gibiydik belkide iyi iki arkadaş.. aklımı çeldi içimdeki boşluğu dolduracak bişey buldum belkide onda bilmiyorum ne. Baba sevgisi belkide. Üniversiteyi bırakıp evlendim o adamla... Benden 11 yaş büyüktü... Belkide anneme daha yuk olmak istemedim..kendi yuvamı düzenimi kurmak istedim. Ancak sıkıntılar başladı evliligimde. Zaten evlilik kafasında da değildim.. kendisi alkolü çok severdi ve ben aradığım o sıcak yuvayı bulamadım...
Bu sırada öğrendim ki annem rahatsız aldım annemi hastaneye götürdüm ben demesem annem hala gitmezdi. Bir sürü tahlil sonucu annemin kanser olduğunu öğrendik..
Annem işi bırakıp ilk evliliğinden olan kızının yanına gitti ameliyat olmak için. Benimde o sırada düğün hazirliklarim var.. biz evlendik annem beni gelinlikler içinde gördü. Ancak hiç istemedi o kişiyi ailesi desen kili kırk yarıyor bir gelinligi almak için aylarca dusunuyorlar neysee.. Annem büyük ablamın yanına gidip gelmelere başladı orada kemoterapi alıyor tedavi oluyor evine geri dönüyordu.
Annemin hastane gidip gelmeleri artmaya başladı tedaviler çare vermedi. Her gittiğinde bir organından ameliyat oluyordu. Bir orada bir burada yollarda hasta bir kadın.. Ben mutsuz bir evliliği surduuyorum çünkü başka çarem yok..hatta boşandık eşimle ama aynı evde devam ediyoruz yaşamaya. derken birgun annemi görmeye ablamın evine gittim.Annem burnumda tutuyor ablama yük olmamak için sildim supurdum annemin yemeğini yaptım.. baktım ki ablam gezme tozma peşinde annem yemek yemismi yememismi umrunda değil.. yine birşey demedim.. bunalmistir diye. 10 gun kaldım orada. Annem ben evime dönerken babamdan aldığı maaşın bir kısmını bana verdi. Harçlık olsun diye. Kendi maaş kartını da enişteme vermiş onlara yük olmamak için.. eniştem bunu duyunca gideceğim gün bir kavga çıkardı annem ben ablam aynı arabadayiz annemi hastaneye götürucez oradan beni otogra birakicaklar. Ben para için oradaymisim 10 gün para beklemişim asla para için değil annem için oradaydım... Beni arabada hüngür hüngür aglatti. Annem hasta kadın ağlıyor ben ağlıyorum.. hastane kapısına bıraktı bizi ve abla dediğim insanla basıp gittiler.. ben bilmediğim bı sehirdeyim zaten. Annemin kanseri böbreklere metastaz yaptığı için yapay böbrek takılı o haldeki kadını tekerlekli sandalyeye koyup tedavisini ettirdim.. annem sirtindan vurulmusa döndü ağlaya ağlaya hastane bahçesinde bekledi. Ben o sırada annemin dosyasını aldım. Yaşadığımız yere götürmek için anneme de bilet aldım.. taksiye atladık oradan otogara.. ancak annem yatak hastası.. yürüyecek hali yok o halde otobuste evime getirdim..
Biz anlasamasak bile eşimle annem ve ben bir iki ay yaşadık sonra baktık olmuyor bir akşam yine eşim tartışmaya başladı aldım annemi kendi evimize geldik...
Bu sırada annemin eski halinden eser yok..40 kilolara düştü kanser her yerini sarmış..
Merak etme dedim ben tedavine kaldığın yerden devam ettiricem. Annemi yaşadığımız yere 2 saat uzaklıktaki bir üniversite hastanesine götürdüm tek başıma her hafta götürürdum. Annemi tekerlekli sandalyeye koyardim. Kendim 45 kiloyum herkes 18/19 falan sanıyor beni. Annanenmi diye sorarlardi.
Bir gün yine annemle hastaneye geldik bir yerde kalmamız gerek ben annemi de taksiye koyup yaşlı taksici amcaya buralarda kalabileceğimiz bir pansiyon otel varmı dedim. Yaşlı amca yakınlarda biryer olduğunu söyledi bizi annemle bir aparta getirdi.
Annemle beni kapı girisinde pansiyon yetkilisi karşıladı. Odamızın anahtarini verdi.. tel numarami Tc kimlik aldı. Biz annemle orada kaldık ertesi gün sabah ezaninda yola çıktık hastaneye geldik. Derken işimizi hallettik 2 saatlik mesafede olan evimize döndük.
2 ay sonra telefonuma bir mesaj düştü annen nasıl oldu sen nasılsın..
Pansiyondaki o genç adam. Ben çalışıyorum o sırada.. iyiyim dedim annemi sorarsan o pek iyi değil. Ben çalışıyorum o sırada..annem baya kotulemisti bugün yarın derler ya öyle. Bende durumun ciddiyetinin farkında değilim ya da inanmak istemiyorum annem iyileşecek hep bir umut var.
Öyle böyle derken o genç adam yani şimdiki eşim hergun aradı sordu halimi hatrimi..Siz dedi her hafta çıkıp tedavi için buraya geliyorsunuz burdan size bir ev tutalım burda yaşayın.. bilemedim.. ama orada yaşamak da manasızdi. İnternetten ev bulduk ve taşıdı bizi eşim oraya..
Annemin de hosuna gitti bu durum. Nasılsa artık tedavisi daha rahat olacaktı. Ancak 1 ay yaşayabilir annem...
Çok kötüleşti hastaneye kaldırdık. Çoklu organ yetmezliği dediler. Son günlerde karaciğeri de iflas edince vücudu balon gibi oldu. Heryeri kapkara morardı.. onsuz yaşayamam dediğim annemi o halde görmek de varmis.. eşim hep yanımdaydı..
Ablam dedigim insanlar yoktu kimse yoktu sadece ben annem ve eşim..
Aynı odada refakatçi kaldık 1 aya yakin.. ve bir gün annem gitti......
Ben hiç tanımadığım bir şehirdeydim artık.. yapayalnız..

..üzerinden 3sene.4 ay geçti eşimle bu olaydan 6 ay sonra evlendik. Evlenirken de tek başınaydim.. Şimdi mutlu bir yuvam var Allah esirgesin.. Aradığım o yuvayı buldum galiba.. anneciğimin mezarına 15 günde bir gideriz eşimle.. Ancak bebeğimiz olmuyor eşimde sperm düşüklüğü var.. Ben bu hayatta bir yavrum olsun istiyorum...

Genişletmek için tıkla...