hayatın her anında yaşadığım eziklik ve yalnızlık

İki ihtimal var. Ya çok sıkıcı birisiniz, insanlara hiçbir şey katmıyor anlatmıyor sadece dinliyorsunuz. Böyle biriyle kimse arkadaşlık etmez.

Ya da özgüvensizliğiniz, kendinize olan sevgisizliğiniz dışarı yansıyor. Emin olun algıları en kapalı insanlar bile hisseder bunu. Ben ortaokul lisedeyken sizin gibi hep yedek tekerdim arkadaşlık gruplarında. Ben insanların üstüne düştükçe insanlar kendini naza çekerdi. Sonra canıma tak deyince kendimi geri çektim, kendi değerimin farkına vardım. O zaman her şey tersine döndü inanın. İnsanların üstüne düştüğü, arkadaşlık etmek istediği, her ortama çağırılan insan oldum. Arkadaşlarımı beni isteyen insanların arasından kendim seçtim.
 
prozaclustral .!.:
bunu aşmak için ne yapabilirim peki
Genişletmek için tıkla...
Ah tatlım malesef aynı sorun bende de var desem ama genelde Çevresinde kendinden baska bşy takmayan dik kafalı kendine güvenen insanlar daha çok tutuluyor nedense bir de kendini beğenmiş ve bencil olanlar sanırım kaybetmek doğamızda var
 
Kuzenleriniz yasit akrabalariniz yok mu varsa onlarla iliskileriniz nasil?
Ilginc yani herkes mi uzak durur vebalı gibi
Cinsel kimliginiz mi farkli ki insanlar boylesine uzak duruyor?
Ancak oylesi durumlarda önyargi olabildigince zirvede oluyor.
 
her kelimenizi okudum, Size boyalı kuştan bahsetmek istiyorum. yapılmış bir deney aslında bu, bizlerin insan formatıyla aşina olduğu bir gerçek. bir adam bir karga yakalar ve boyar rengarenk. sonrasında diğer kargaların arasına salar, film burada başlar... boyalı kuş, olağan haliyle, arkadaşlarının yanına gider fakat aldığı tek tepki hırpalanmak olur. üstüne giderler ve öldürürler boyalı kuşu. deney bir daha tekrarlanır , sonuç aynı. düşünün ki bu olayı anlatırken ben bile boyalı karga diyemiyorum, kuş diyorum. bu denli ait göremiyorum o kategoriye ve bu denli masum. halbuki hayvancağızlara eziyet etmeye gerek yoktu her an yaşadığımız şey için. bizler de farklı insanları -boyalı kuşları- histerik duygularla öldürmüyor muyuz?

Size iki haberim var öncelikle tebrik ederim Siz boyalı kuşsunuz ve üzülerek söylüyorum karşınıza çıkmış insanlar renksizliğe yemin etmiş birer karga. nasıl desem bilemedim... anlatmışsınız kendinizi, içim acıdı. iyi insanları hep harcamak zorunda mıyız? iğrenç bir kanun bu! kötülük görmeye alıştığımızdan belki alışkanlıkları değiştirmek zordur, bilmiyorum. çok isterdim buradaki güzel insanlarla denk gelmenizi. eminim ki birçok tablo sizin renginize muhtaçtır.

iyi insanların parmakla gösterildiği yüzyıllarda yaşıyoruz. lütfen kendinizi üzmeyin. varlığınızı bilmek dahi ruhumu rahatlatıyor. farkında değilsiniz beni ve benim gibileri hayata bağlıyorsunuz. bir şeyler için iki kat çabalıyorum, yapmalısın Lale düzen değişmeli buna ihtiyacı olan iyi insanlar var, diyorum. hep var olun, devam edin yaşamaya. insanlara fazla takılmayın çok şükür Rabbimiz başka canlıları yaratmış yoksa dönmezdi bu dünya... bir köpeği okşayın, pencerenize ekmek kırıntıları koyun, çiçek alın kendinize her gün sulayın. yaşamayı bırakmayın çekmeyin kendinizi, sizlerin varlığına ihtiyaç duyanlar var.
 
Canım bir ortamda sadece arkadaşlarını dinliyor olumlu olumsuz hiç bir konu hakkında yorum yapmıyorsan insanlar seni ketum,sinsi,içten pazarlıklı gibi algılayabilir.Hep dinlemek olmaz biraz da sen anlatıp paylaşacaksın ki karsındaki de senle yakınlık kursun.Daha fazla paylaşımcı ol düşüncelerini çekinmeden söyle,konusulan konularla ilgili sen de örnekler ver bir olay anlat. Unutma hiç birimiz birbirimizden üstün değiliz kendini aşağılamayı bırakmalısın
 
Söyleyeceklerimi umarım yanlış anlamazsınız, şimdi sizi tanımıyorum ama yalnız gördüğüm insanların çoğunda rastladığım şey ''keyifli'' vakit geçirmekte zorlanmalarıydı. Yani hayata bakış açısının darlığı, kısıtlı aktivite türleri,bencillik,kalabalık ortamda uyumsuz ve sessiz kalma gibi gibi. Hangisi size uyuyor bilmiyorum ama kendinizde değişikliğe gitmeye ne dersiniz? Yapmadığınız şeyleri yapmaya başlayın, tanımadığınız kalabalık ortamlara girin, gece hayatını deneyin, alışveriş yapın ve farklı yerlere gidin dedim ya yapmadığınız şeyleri yapın ve bazen sizin canınız istemese de başkalarının mutlu olacağını düşündüğünüz şeyleri o an o kişiyi mutlu etmek için kendi öz çizginizi zedelemeden yapmayı deneyin. Neticede arkadaşlık kolay bir mesele değil, fedakarlık ve düşünceli olmayı gerektiriyor.
Ha bu arada istekli yalnızlık için bunlar geçerli değil ben mecburi yalnızlık için bunları gözlemledim
 
O ilacı kaldır çöpe at tek çare söylüyorum kendi kendine tekrar et BEn Kendime yeterim kimse kantinde beklemiyomuş ama beklemezse beklemesin merdiven mi yıkılıyor ayağın var heralde tek Eksiğiniz kendinizi tanımamak kimseye ihtiyacın gök o diplomayı almışsın ve alkış bekliyorsun kızım önce sen bi kendinle gurur duy bi bak çıkmazsa çalmasın zaten herkes yalancı boşver bi ele ihtiyaç duyuyorsan diğerini tut ve lütfen cevap yaz okuduysan
 
Sosyal izolasyon semaniz var sanirim.
Kucukken hep dislandiginizi hissetmissiniz. Çocukken gelisen bu semaniz yetiskinlikte de suruyor. Ayni seyleri buyumus halinizle hissedip sıkışmış gibi hissediyorsunuz. Cunku insan farkinda olmadan bu dusuncelerine sığınıyor rahatsiz olsa da kendimi cocukluk aliskanliklarina itiyor.
Muhtemelen en ufak bi seyde bu dusunceler sizde tetikleniyor.
Mesela bi ortamdayken kendinizin cok farkinda olur musunuz. Yoksa anda kaybolur musunuz?
 
sanki kendim yazmışım gibi hissettim her bir cümleni,seni anlıyorum;bazı insanlarda şeytan tüyü var ve hiçbir şey yapmasalar bile etraflarında insanlar pervane oluyor ,biz o insanlardan değiliz sanırım.Kendinizi sevdirmeye kabul ettirmeye uğraşmayın olduğunuz gibi davranın,beyninizde planlayarak konuşmayın"şimdi şu lafı söylesem ne tepki alırım "gibi düşünmeyin o an düşündüğünüzü söyleyin gitsin.Bir de kendi düştüğüm bi hatayı sizin yapmamanızı isterim sakın yalnızlığınızı gidermek adına yanlış adamlar seçmeyin,çünkü sizin yalnızlığınızı hissedip yaklaşanlar olabilir,sizi gerçekten seven adamı hissettiğinizde ona kendinizi açın
 
Sırf yazmak için üye oldum.26 yaşımdayım ben de aynı sizin gibiydim.üniversitede 1 tane bile arkadaşım yoktu sınıfta yanına oturacağım.çok zordu bir allah bir ben bilirim.sürekli yalnız olduğumdan yemekhaneye gidip yemek yiyemezdim.yalnız olduğum başka insanlar tarafından çok defa yüzüme de vuruldu sağolsun hemcinslerim hiç affetmeden sokuverirdi lafları.sonra sevgilim oldu hep onunla geçirdim zamanımı iyi ki o vardı diyorum şimdi.şimdi yine yalnızım kurslara filan gittim şansıma ya ordakilerin yaşları çok büyüktü ya da çok küçük.yaşıtlarımda görüşmek istemediler bilmiyorum.ben de ankarada yaşıyorum ve doktora da gittim bana söylediği şey sen teklif et oldu yaptım kiminde işe yaradı kiminde yaramadı.sonuç olarak şu an çalışıyorum ama yine yalnız gibiyim :)
 
Bir de o ilaçların ikisini ben de kullandım prozac beni çok değiştirdi çok ama çok iyi geldi.bi gün artık ona ihtiyacım olmadğını farkettim doktor kontrolünde bıraktım.ya yalnızsam yalnızım en azından kimsenin nazını çekmiyorum dedim alıştım galiba
 
Üzülmeyin lütfen. Bende çok uzun süredir yalnızlıktan ve sosyal izalasyondan muzdaribim. Okumak için başka bir şehire geldim, ikinci yılın sonunda bile oturmuş bir düzenim veya arkadaşlıklarım yok. Çocukluğumuz ve gençliğimizde birebir aynı diyebilirim. Ama artık buna üzülmüyorum. Kendime odaklandım kısacası okula, giyimime, kendimi geliştirebileceğim şeylere mesela dil kursuna yazılmak istiyorum, üçüncü bir dil öğreneceğim. Bence saçmasapan insanlarla vakit öldüreceğinize açın bir kitap okuyun, dizi-film seyredin. Ben görece iyi bir okulda okuyorum ama insanlar o kadar saçma ki. Hakaret etmeden, dedikodusuz, seviyeli, sosyal medya ekseninde dönmeyen bir ilişkiler bulmak imkansız. Beş dakika ara veriyoruz derse millet telefonlarıyla uğraşmaktan ilişki kuramıyor. Göz göze gelip selamlaşmadığımız insanlar fotograflarımızı beğeniyor ama gel bir çay-kahve içelim, güzel güzel konuşalım imkansız. Birine, hocaya birşey anlatmaya kalksan kırk kez atlamaya başlarlar. - bunu kendim de yapmamaya çok dikkat ediyorum.- Annem vefat etti mesela geçen yıl, o kadar zor durumda kaldım oda arkadaşım hariç hiç kimse bir mesaj dahi atmadı, üstelik bu kişiler bölümüm yüzünden -aynı dersleri alıyoruz- hep yüz göz olduğum insanlar, yalanını görüyorum susuyorum mesela o kadar önemsemiyorum. Sizde önemsemeyin. Bu hayatta bizden başka kimsemiz yok, olmak zorunda da değil. Kendinizi geliştirin -hem ruhen hem madden-, işinizde yükselin, başka kültürleri tanıyın. Eğer başka bir derdiniz yoksa bunları kafaya takıp üzülüyorsanız doğru bir yolda değilsiniz. Ne demek başkaları için ölmeyi istemek? Ölmek bayılmak değil, hele ki siz ölseniz haberleri olmayacak insanlar için değil ölmek iki saniye bile üzülmemelisiniz. Gencecik insanlarız ve mutluluğu en az onlar kadar hakediyoruz. Bir süre sosyal medyadan da uzak durun, günlük hayatta birbirlerinin dedikodusunu yapan insanlar orda birbirlerine satırlar düzüyor.
 
bir ızmana gidin . bende yanlız kaldım cogu zaman simdilerde yag yakmadıgım taraf olmadıgım dedikodu yaparken acımasız olmadıgım için yalnızım.

ama senin durumun senden ötürü olabilir konusmuyorsundur nasıl arlafas edinecegini bilmiyorsun belki .

ünife bi kız vardı hem alt hem üstten ders alırdı derslerde uyursu yanlız gezerdi yanına gidip senin su derste grubun baröı yoksa bize katıl femiştim onunla konusmus ortama sokmustım sonra acıldı zatn baya. bende bazen böyle yanlız oldugum için kızın durumunu anlmıstım ama topkum farketmez. sen ogistekileri takma genelde iş hayatındakiler böyle insanlar
 
İnsanların şenim hakkındaki düşüncelerini çok önemsiyor olabilir misin acaba? Neden kendinde sorun arıyorsun ayrıca? Senin mizacın bu belki de. Öncelikle kendini sevmeyi öğrenmelisin. İşyerinde yanlız kalsan ne kalmasan ne? Çok mı önemli. Hepsi zaten menfaat ilişkisi. Derdini, sıkıntını ailenle paylaş. Ya da gel burada anlat. Kimseyi takmayan, mutlu bir insan haline geldiğinde, insanlar etrafında pervane olacaktır. Bizim işyerinde de var, soguk tipler. Herkes peşlerinden koşma derdindeydi. Bense takmadım. Şimdi onlar bana laf atıyor. Demem o ki sen kendini ne kadar çok önemser ve değer verirsen; karşındaki de bu hissi algılıyor.
 
Bence arkadaşlarınızı iş dışında arayınız iş hayatı acımasız ve bencil ve acımasız olanları barındırıyor o alanda herkes kendi çıkarlarını düşünmek zorunda senin üstüne bir çıkarı yoksa sohbet dahi etmek istemez inanın ki o çok vıcık ,vıcık arkadaşlıklar mutlaka çıkar üzerine kurulmuştur
çıkar bittiği an unutulmaya ve sen yokmuş gibi davranılmaya mazur kalacaksındır , bunu kendi aile bireylerindede rastlıyoruz halen iş hayatı psikolojisine devam edip kardeşini aşağlamalar küçük görme olaylarda olmuyor değil
 
Yalnızlık zor. Hele değer verip aynı değeri alamamak. Zamanla insanları önemsememeyi öğreniyorsun bu yüzden. Yalnızlık en iyi arkadaşın oluyor...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

27 Mayıs - 2 Haziran 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
3K
Nhessa
  • Kilitli
Düğüne 20 gün kala hayatım alt üst oldu!!
30 31 32
Yorumlar
637
Görüntüleme
69K
Yakamoz65
S
Eşimi sevmiyorum.
28 29 30
Yorumlar
590
Görüntüleme
103K
golldkahveemm
S
Çocuklar yüzünden boşanamıyorum.
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
25K
simenta
Saç Uzatma Yöntemleri Saçı hızlı uzatma günlüğü fotoğraflı
9 10 11
Yorumlar
212
Görüntüleme
128K
gecevekedicik
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…