sebebi vardır belki ama ben bulamadımGerçekten hiç sebebi yokmu. Bende yaşadım buna benzer şeyler hala yaşıyorum da. Bende sebep bulamadım. Sizde eminmisiniz bir sebep olmadığına?
ben de öyle, bir türlü muhabbet açmayı beceremiyorum ne konuşacağımı bilmiyorumBen de durup dururken konu açıp saatlerce sohbet eden insanlara özenerek bakıyorum.
çok güzel olur teşekkür ederim :))Ankaraya geldigimde goruselim canim bana ozelden mesaj at.Sinemaya gideriz,cafede nargile iceriz,muhabbet ederiz.
şirkette küçülmeye gidildiğinden bir grup çalışan çıkarıldı, bunlardan biri de benim. olumlu giden bir gelişme yok sosyal hayat bakımından, işten çıkarıldığımdan beri bütün günüm evde geçiyor, yakında almanca kursuna başlayacağım, kendimi çok gergin hissediyorum yeni bir çevreye girip aynı şeyleri yaşayacağım diyeP prozaclustral son durumun nedir ?
Ben önce kendimden bahsederim ama anlatmak istediğim şey neyse ondan şu sıralar örneğin bugün bi tanıdıkla karşılaştım yolda(ayda bir iki defa otobüste karşılaşırız havadan sudan konuşuruz) yüksek lisans tezimi verdim mesela sunum sırasında olanlardan akademik dünyanın egosundan konuştuk hocaları anlatıp anlatıp gibi güldük en son ayrılırken ya varsa vaktin konuşmak çok iyi geldi çay içelim mi dedi,bi yarım saat sokak çaycıları var ya minik masalı onlarda oturduk,genelde keyifli mutlu bi insanımdır kaygılarımı anlatmam,şikayet eden birisi değilimdir,mizahımı sever çoğu insan vakti uzatmaya çalışır bu arada o samimi ortamda da dökülür gider,anlattıkları da orda kalır kimseye bahsetmem,ama asıl önemli olan benim enerjim ve mutlu olmam sanırım. Eleştirmem bi de kimseyi,kendimle ilgili olumsuz bi durumdan bahsedebilirim,örneğin horladığım için burun ameliyatı oldugumu söyleyebilirim,aa ama estetik de var sanırım dediklerinde nasılsa her söylediğimi unutucan o yüzden asıl mevzudan bahsedeyim daha güzel olmak varken neden daha azıyla idare edeyim diye karşımdakinin beklemediği cevapları verebilirim ,cidden özgüven sanırım çünkü biçok şeyden gocunmuyorum kendımı oldugu gibi kabul ettimMuhabbet ederken ne konuşuyorsunuz? Ben çok sıkıcı olduğumu düşünüyorum konuşacak bişey bulamıyorum mesela.
şirkette küçülmeye gidildiğinden bir grup çalışan çıkarıldı, bunlardan biri de benim. olumlu giden bir gelişme yok sosyal hayat bakımından, işten çıkarıldığımdan beri bütün günüm evde geçiyor, yakında almanca kursuna başlayacağım, kendimi çok gergin hissediyorum yeni bir çevreye girip aynı şeyleri yaşayacağım diye
denemiştim ama çok bir ilerleme olmadığı için hep yarım kaldı, şimdi de öyle bir imkanım yok en azından iş bulup tekrar para kazanmaya başlayana kadar.Siz psikiyatrik tedaviyi terapiyi denediniz mi size çok iyi gelecek bence
İstanbulda iseniz özel üniversitelerin klinik psikoloji öğrencileri yüksek lisans sırasında süpervizyon eşliğinde sizin gibi hastalar arıyolar,ki siz çok tipik özellikler taşıyorsunuz. Fiyatlar da cüzi bi araştırın derimdenemiştim ama çok bir ilerleme olmadığı için hep yarım kaldı, şimdi de öyle bir imkanım yok en azından iş bulup tekrar para kazanmaya başlayana kadar.
ankarada bildiğiniz var mıİstanbulda iseniz özel üniversitelerin klinik psikoloji öğrencileri yüksek lisans sırasında süpervizyon eşliğinde sizin gibi hastalar arıyolar,ki siz çok tipik özellikler taşıyorsunuz. Fiyatlar da cüzi bi araştırın derim
sanırım dediğiniz gibi, bilmediğimiz bir şey itiyor insanları bizdenBen de aynı durumdayım, nedenini bilmiyorum. Okulda da hiç arkadaşım olmuyordu, herkese iyi davraniyordum, canıma okuyorlardı. Bir güzel kullanıyorlardı. Nedenini bilmiyorum. Korkmuyorum, giyimin kötü değil, çirkin değilim, anlamıyorum.Sanirim negatif enerji yayiyoruz.
Ankarada klinik psikoloji programı olan üniversitelere bakın,mutlaka ulaşırsınız büyük şehir çünküankarada bildiğiniz var mı
Ben umursamiyorum artik.sanırım dediğiniz gibi, bilmediğimiz bir şey itiyor insanları bizden
Bizdeki negatiflikten kaynaklanıyor demekki. Ben çok fazla şikayetlerimi anlatıyorum yada susuyorum. Dolayısıyla bir daha konuşmak istemiyorlar. Bir sıkıntım varsa hep ona saplanıp kalıyorum hayatımdaki herşeyi o sıkıntı geçene kadar erteliyorum. Galiba sebep bu. Teşekkürler bilgi verdiğiniz için. Bide böyle deneyeceğim i.Ben önce kendimden bahsederim ama anlatmak istediğim şey neyse ondan şu sıralar örneğin bugün bi tanıdıkla karşılaştım yolda(ayda bir iki defa otobüste karşılaşırız havadan sudan konuşuruz) yüksek lisans tezimi verdim mesela sunum sırasında olanlardan akademik dünyanın egosundan konuştuk hocaları anlatıp anlatıp gibi güldük en son ayrılırken ya varsa vaktin konuşmak çok iyi geldi çay içelim mi dedi,bi yarım saat sokak çaycıları var ya minik masalı onlarda oturduk,genelde keyifli mutlu bi insanımdır kaygılarımı anlatmam,şikayet eden birisi değilimdir,mizahımı sever çoğu insan vakti uzatmaya çalışır bu arada o samimi ortamda da dökülür gider,anlattıkları da orda kalır kimseye bahsetmem,ama asıl önemli olan benim enerjim ve mutlu olmam sanırım. Eleştirmem bi de kimseyi,kendimle ilgili olumsuz bi durumdan bahsedebilirim,örneğin horladığım için burun ameliyatı oldugumu söyleyebilirim,aa ama estetik de var sanırım dediklerinde nasılsa her söylediğimi unutucan o yüzden asıl mevzudan bahsedeyim daha güzel olmak varken neden daha azıyla idare edeyim diye karşımdakinin beklemediği cevapları verebilirim ,cidden özgüven sanırım çünkü biçok şeyden gocunmuyorum kendımı oldugu gibi kabul ettim
Beni önemsemeyeceğini bildiğim kimseye anlatmam sıkıntımı,çok az kişiye bi seferde net olarak anlatırım onun bi katkısı olabilecekse dinlerim ve o konu orda kapanır. Özellikle olumsuz şeylerle kimseyi yormam,yorabilecek olanlardan da ben de kaçarım çünkü.Bizdeki negatiflikten kaynaklanıyor demekki. Ben çok fazla şikayetlerimi anlatıyorum yada susuyorum. Dolayısıyla bir daha konuşmak istemiyorlar. Bir sıkıntım varsa hep ona saplanıp kalıyorum hayatımdaki herşeyi o sıkıntı geçene kadar erteliyorum. Galiba sebep bu. Teşekkürler bilgi verdiğiniz için. Bide böyle deneyeceğim i.
Prozaclustral böyle bi şey bulursan paylaşabilirmisin. Bende bi araştırayım. Bende istiyorum çünkü.Ankarada klinik psikoloji programı olan üniversitelere bakın,mutlaka ulaşırsınız büyük şehir çünkü
Muhtemelen güvensiz bi şekilde konuşuyorsunuz kaygınız hissediliyor o yüzden rahat rahat eleştiriyorlarBirde herkes on dakika bile olsa tanışmışlığımız çok sessizsin diyor. Artık bu kelimeden de nefret ediyorum. Bi ortamda bende herkes kadar konuşsam bile yinede diyorlar bunu bana. Neden böyle bi algı oluyor onuda anlamıyorum.
Doğru diyorsunuz zaten herkes kendi derdinden bıkmış bide beni mi dinleyecek.Beni önemsemeyeceğini bildiğim kimseye anlatmam sıkıntımı,çok az kişiye bi seferde net olarak anlatırım onun bi katkısı olabilecekse dinlerim ve o konu orda kapanır. Özellikle olumsuz şeylerle kimseyi yormam,yorabilecek olanlardan da ben de kaçarım çünkü.