sebebi vardır belki ama ben bulamadım
ben de öyle, bir türlü muhabbet açmayı beceremiyorum ne konuşacağımı bilmiyorum
çok güzel olur teşekkür ederim :))
şirkette küçülmeye gidildiğinden bir grup çalışan çıkarıldı, bunlardan biri de benim. olumlu giden bir gelişme yok sosyal hayat bakımından, işten çıkarıldığımdan beri bütün günüm evde geçiyor, yakında almanca kursuna başlayacağım, kendimi çok gergin hissediyorum yeni bir çevreye girip aynı şeyleri yaşayacağım diye
Ben önce kendimden bahsederim ama anlatmak istediğim şey neyse ondan şu sıralar örneğin bugün bi tanıdıkla karşılaştım yolda(ayda bir iki defa otobüste karşılaşırız havadan sudan konuşuruz) yüksek lisans tezimi verdim mesela sunum sırasında olanlardan akademik dünyanın egosundan konuştuk hocaları anlatıp anlatıp gibi güldük en son ayrılırken ya varsa vaktin konuşmak çok iyi geldi çay içelim mi dedi,bi yarım saat sokak çaycıları var ya minik masalı onlarda oturduk,genelde keyifli mutlu bi insanımdır kaygılarımı anlatmam,şikayet eden birisi değilimdir,mizahımı sever çoğu insan vakti uzatmaya çalışır bu arada o samimi ortamda da dökülür gider,anlattıkları da orda kalır kimseye bahsetmem,ama asıl önemli olan benim enerjim ve mutlu olmam sanırım. Eleştirmem bi de kimseyi,kendimle ilgili olumsuz bi durumdan bahsedebilirim,örneğin horladığım için burun ameliyatı oldugumu söyleyebilirim,aa ama estetik de var sanırım dediklerinde nasılsa her söylediğimi unutucan o yüzden asıl mevzudan bahsedeyim daha güzel olmak varken neden daha azıyla idare edeyim diye karşımdakinin beklemediği cevapları verebilirim ,cidden özgüven sanırım çünkü biçok şeyden gocunmuyorum kendımı oldugu gibi kabul ettim
denemiştim ama çok bir ilerleme olmadığı için hep yarım kaldı, şimdi de öyle bir imkanım yok en azından iş bulup tekrar para kazanmaya başlayana kadar.
İstanbulda iseniz özel üniversitelerin klinik psikoloji öğrencileri yüksek lisans sırasında süpervizyon eşliğinde sizin gibi hastalar arıyolar,ki siz çok tipik özellikler taşıyorsunuz. Fiyatlar da cüzi bi araştırın derim
ankarada bildiğiniz var mı
sanırım dediğiniz gibi, bilmediğimiz bir şey itiyor insanları bizden
Ankarada klinik psikoloji programı olan üniversitelere bakın,mutlaka ulaşırsınız büyük şehir çünkü
Ben umursamiyorum artik.
Bizdeki negatiflikten kaynaklanıyor demekki. Ben çok fazla şikayetlerimi anlatıyorum yada susuyorum. Dolayısıyla bir daha konuşmak istemiyorlar. Bir sıkıntım varsa hep ona saplanıp kalıyorum hayatımdaki herşeyi o sıkıntı geçene kadar erteliyorum. Galiba sebep bu. Teşekkürler bilgi verdiğiniz için. Bide böyle deneyeceğim i.
Beni önemsemeyeceğini bildiğim kimseye anlatmam sıkıntımı,çok az kişiye bi seferde net olarak anlatırım onun bi katkısı olabilecekse dinlerim ve o konu orda kapanır. Özellikle olumsuz şeylerle kimseyi yormam,yorabilecek olanlardan da ben de kaçarım çünkü.
Prozaclustral böyle bi şey bulursan paylaşabilirmisin. Bende bi araştırayım. Bende istiyorum çünkü.
Muhtemelen güvensiz bi şekilde konuşuyorsunuz kaygınız hissediliyor o yüzden rahat rahat eleştiriyorlar
Doğru diyorsunuz zaten herkes kendi derdinden bıkmış bide beni mi dinleyecek.
