- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.605
- 598
evet son mevzuyu açmıştım buraya..
nişanlımın kırgın ve kızgın olduğunu bu nedenle baya tavırlı olduğunu...
dün biraz konuştuk. gündüz fena değil gibiydik. gece bir yere gelip gitti operasyondan sonra ilk kez dışarı çıktı ben de gelince haber ver dedim.
gelince aradı, konuştuk. mevzuyu açtı vs... konu bambaşka yerlere gitti.
ağır bir şey söyledi. ben de senin kişiliğinle ilgili bir durum, beni bağlamaz dedim.
yapsan da kendine, yapmasan da dedim..
sonra ben adi miyim vs bir sürü bir şeyler söyledi.
sonra kavga kıyamet koptu...
beğenmiyorsan gidersine geldi mevzu..
ben de daha nikah tarihi bile belli değil kabullenmiş olsan zaten yapardık. hala resmi olarak sevgili olarak geziyoruz sayende dedim.
saçma sapan bir şekilde kavga ettik. ilk kez ayrılıktan bahsettik, ilk kez bir kavgamızın sonunda ertesi güne kalmasın diye saatlerce konuşup çözmedik. telefonum kapandı o sırada.. bir daha da açmadım. içimden gelmiyor. dün geceden beri hiç bir şekilde haberleşmedik, konuşmadık. ikimizde kaç günün gerginliğini birbirimizden çıkardık. telefonumu açmalı mıyım bilmiyorum, içimden açmak gelmiyor. bir diğer taraftan gerçekten çok merak ediyorum bir sıkıntısı var mı yok mu diye..
annemlerle zaten izin istediğim günden beri ayrıyeten kötü davranıyordu bana bu sabahtan beri daha da kötü davranıyor.
biraz önce tam duyamadım ama babama bir şeyler anlatıyordu, sanırım nişanlımla konuşmuşlar ve nişanlım muhtemelen ne kadar kırıldığından bahsetmiş.
seninle mi uğraşacağız, herkesin kendi işi var o kadar önemliyse sonra olsaydın modunda bir şeyler sıralıyordu babama, arkasından..
yine emin değilim.
ikisiyle de konuşmadım çünkü...
ilk kez bu derece bir şey yaşıyoruz.
annem ablamın o yalancı gerçek anlamda yalancı nişanlılarına dahi bir söz söylemedi,ablam incinmesin diye..
asla kötü anımızda yanımızda olmadılar, sürekli almak istediler vermek istemediler, kandırmak için uğraştılar. asla saygı duymadılar. kızı alana kadar evet der geçeriz moduyla yaklaştılar.
annem buna rağmen ilgilenelim, seversek yola gelirler diyerek davrandılar sevgili kızlarının nişanlılarına..
ben gerçekten neyim merak ediyorum.
şu an nişanlıma da aşırı derecede kızgınım, bunu tarif bile edemem. duygularım çok inişli çıkışlı hiç iyi değilim.. ilaç içip uyuyasım var tüm dünyadan uzak...
ama annem kötü her anımızda yanımızda olduğu için mi , saygılı davrandığı için mi, kızı alana kadar değil biz bir aileyiz rahatlığıyla kendi düşüncesini ifade ettiği için mi böyle davranıyor nişanlıma? halbuki sevgiyle yumuşayan benim nişanlım, doğru yerde ilgini gösterdiğinde gerçekten çok iyi karşılar bir çok şeyi.. özü zaten iyi çocuğun..
kendime de çok kızıyorum.
adam zaten beni koruyup kolluyordu sadece evlenemedik ailesi yüzünden ama onun haricindeki her şeyi göze alırken ben zaten sürekli bana kötü davranan ailenin neden sözünü tuttum.
daha bir de annemlerin şu tavrı yüzünden eminim ki kayınvalidem de bir sürü laf söyleyecek bana.
geçen kış evden ayrılsaydım en fazla bir daha kardeşimi göstermezlerdi. ş
imdi yine göremiyorum.
yan odada ama onların o suratlarını görmektense kardeşimi görmemeyi yeğliyorum. aynı şey değil belki ama bu yaşadığım çok kötü bir durum.
ya her şeyi sineye çekeceğim, mutsuzken bile herkese tamam diyerek evet diyerek mutlu rolü yapacağım.
ya ne sevdiğim adam ne ailem deyip bambaşka bir hayat kuracağım.
ya da ölümün erkenden gelmesi için dua edip bekleyeceğim.
o kadar bunaldım ki...
içimdeki öfkeyi, kızgınlığı, kırgınlığı daha nasıl anlatacağımı bilmiyorum.
uyandığımdan beri ağlıyorum annemin umurunda bile değil hala iş söylüyor bağırarak...
hayatımın en karışık postunu açmışım sanırım ama daha fazlasına takatim yok.
anlatabileceğim kimsem de yok.
nişanlımın kırgın ve kızgın olduğunu bu nedenle baya tavırlı olduğunu...
dün biraz konuştuk. gündüz fena değil gibiydik. gece bir yere gelip gitti operasyondan sonra ilk kez dışarı çıktı ben de gelince haber ver dedim.
gelince aradı, konuştuk. mevzuyu açtı vs... konu bambaşka yerlere gitti.
ağır bir şey söyledi. ben de senin kişiliğinle ilgili bir durum, beni bağlamaz dedim.
yapsan da kendine, yapmasan da dedim..
sonra ben adi miyim vs bir sürü bir şeyler söyledi.
sonra kavga kıyamet koptu...
beğenmiyorsan gidersine geldi mevzu..
ben de daha nikah tarihi bile belli değil kabullenmiş olsan zaten yapardık. hala resmi olarak sevgili olarak geziyoruz sayende dedim.
saçma sapan bir şekilde kavga ettik. ilk kez ayrılıktan bahsettik, ilk kez bir kavgamızın sonunda ertesi güne kalmasın diye saatlerce konuşup çözmedik. telefonum kapandı o sırada.. bir daha da açmadım. içimden gelmiyor. dün geceden beri hiç bir şekilde haberleşmedik, konuşmadık. ikimizde kaç günün gerginliğini birbirimizden çıkardık. telefonumu açmalı mıyım bilmiyorum, içimden açmak gelmiyor. bir diğer taraftan gerçekten çok merak ediyorum bir sıkıntısı var mı yok mu diye..
annemlerle zaten izin istediğim günden beri ayrıyeten kötü davranıyordu bana bu sabahtan beri daha da kötü davranıyor.
biraz önce tam duyamadım ama babama bir şeyler anlatıyordu, sanırım nişanlımla konuşmuşlar ve nişanlım muhtemelen ne kadar kırıldığından bahsetmiş.
seninle mi uğraşacağız, herkesin kendi işi var o kadar önemliyse sonra olsaydın modunda bir şeyler sıralıyordu babama, arkasından..
yine emin değilim.
ikisiyle de konuşmadım çünkü...
ilk kez bu derece bir şey yaşıyoruz.
annem ablamın o yalancı gerçek anlamda yalancı nişanlılarına dahi bir söz söylemedi,ablam incinmesin diye..
asla kötü anımızda yanımızda olmadılar, sürekli almak istediler vermek istemediler, kandırmak için uğraştılar. asla saygı duymadılar. kızı alana kadar evet der geçeriz moduyla yaklaştılar.
annem buna rağmen ilgilenelim, seversek yola gelirler diyerek davrandılar sevgili kızlarının nişanlılarına..
ben gerçekten neyim merak ediyorum.
şu an nişanlıma da aşırı derecede kızgınım, bunu tarif bile edemem. duygularım çok inişli çıkışlı hiç iyi değilim.. ilaç içip uyuyasım var tüm dünyadan uzak...
ama annem kötü her anımızda yanımızda olduğu için mi , saygılı davrandığı için mi, kızı alana kadar değil biz bir aileyiz rahatlığıyla kendi düşüncesini ifade ettiği için mi böyle davranıyor nişanlıma? halbuki sevgiyle yumuşayan benim nişanlım, doğru yerde ilgini gösterdiğinde gerçekten çok iyi karşılar bir çok şeyi.. özü zaten iyi çocuğun..
kendime de çok kızıyorum.
adam zaten beni koruyup kolluyordu sadece evlenemedik ailesi yüzünden ama onun haricindeki her şeyi göze alırken ben zaten sürekli bana kötü davranan ailenin neden sözünü tuttum.
daha bir de annemlerin şu tavrı yüzünden eminim ki kayınvalidem de bir sürü laf söyleyecek bana.
geçen kış evden ayrılsaydım en fazla bir daha kardeşimi göstermezlerdi. ş
imdi yine göremiyorum.
yan odada ama onların o suratlarını görmektense kardeşimi görmemeyi yeğliyorum. aynı şey değil belki ama bu yaşadığım çok kötü bir durum.
ya her şeyi sineye çekeceğim, mutsuzken bile herkese tamam diyerek evet diyerek mutlu rolü yapacağım.
ya ne sevdiğim adam ne ailem deyip bambaşka bir hayat kuracağım.
ya da ölümün erkenden gelmesi için dua edip bekleyeceğim.
o kadar bunaldım ki...
içimdeki öfkeyi, kızgınlığı, kırgınlığı daha nasıl anlatacağımı bilmiyorum.
uyandığımdan beri ağlıyorum annemin umurunda bile değil hala iş söylüyor bağırarak...
hayatımın en karışık postunu açmışım sanırım ama daha fazlasına takatim yok.
anlatabileceğim kimsem de yok.
Son düzenleme: