- Konu Sahibi balpetegim
- #1
evet kızlar,bugün hayatımın aşkı,küçük prensim tam 1haftalık 
ve ven ancak şimdi yazabiliyorum doğum hikayemi...
geçen pzt. günü saat 14 gibi suyum geldi(karpuz kaldırdım,sakın siz yapmayın)apar topar hastaneye gittik,bende sadece 1cm açıklık varmış,hiç ağrım sızım da yoktu,beni derhal yatırdılar,Allahtan hastane çantam hazırdı,evde de temizlikçi vardı ama afedersiniz evi bk götürüyodu,hemen eltimleri aradım,onlar sağolsun evi topladılar,ben daha günün olduğu için(günümüz 29temmuzdu)bebeğimin kıyafetlerini yıkayıp ütülememiştim,sağolsun onlar halletmişler
neyse gece saat 1-2ye kadar bende tık yok,ne ağrı ne bi şey,eşim dergi falan getirdi onları okuyorum,telefonla konuşuyorum falan...sonra sancılar bir başladı...tamam:bbo: çok çok zormuş,ölüyorum sandım,hemşire geliyo gidiyo açıklık 1cm,2 cm,2,5 cm...bi türlü ilerlemiyo,ama ben inanılmaz sancılar çekiyorum,rahim açılıp inceldikçe mideniz bulanıyor,bebek baskı yaptıkça tuvaletiniz var sanıyorsunuz,ben fırlayıp fırlayıp tuvalete koşuyodum,ebe dalga geçiyodu orda doğuracaksın diye
bu arada bizim hastanede(medicalpark) sancı odaları yan yana ve ayrı,eşim benim yanımdaydı ve doğum sancılarının ne kadar zor olduğunu anladı, erkekler bunu anlamıyorlar,benimki görmüş oldu,keşke hepsi görebilse,kıymetimizi daha iyi anlarlar a.s
saat 7gibi eşim çıktı annemle kardeşim yanıma girdi,ben artık duramıyordum,sancıların arası 1dk bile değil,yerlerde kıvranıyorum,duvarları tırmalıyorum,yatağa yatıp yatıp fırlıyorum falan...çok zordu yani...neyse saat 10.30da açıklığım 4,5cm e ulaşmıştı,epidural taktılar,dr lara yalvarıyordum beni bu acıdan kurtarın dayanamıyorum diye...o işlem hafif acıtıyo ama sancıların yanında bana sinek ısırığı gibi geldi,zaten hemşire size önden sarılıyo,destek oluyo,ben hemşirenin sırtını da baya tırmaladım :bbo: naniknanik
neyse epiduralden sonra bi yarım saat falan rahatladım,hafif uyur gibi oldum falan...saat 11 gibi beni doğum masasına aldılar,başladı zorlu süreç...
epiduralin etkisi azaldı ve ıkınabilmem için yeni doz vurmadılar,ben sancıları deli gibi hissediyorum,açıklık 9cm e ulaştı,ıkınıyorum,bağırıyorum,bebek çıkmıyo :çok üzgünüm:
bi yere takılıyomuş çıkmıyo...hemşireler masaya çıktılar,ellerini bilek güreşi yapar gibi kavuşturup göğüslerinizin altına bastırıyorlar...kaburgalarım kırılıyor sandım
ama bebek bi türlü çıkmıyor,sürekli bastırıyorlar bebek çıkmıyor...ben artık takatsiz kaldım,harap oldum,bittim diyorum...saat 2 oldu dr geldi...ben bitmiştim artık gücüm kalmamıştı,bebeğin de kalp atışları yavaşladığı için acil sezeryana aldılar :tomato:
sezeryandan çok güzel ayıldım,oğlumu gördüm yerimseniben ve bütün dünyam değişti :teytey: aşık oldum Allahım isteyen herkese tattırsın çok güzel bi duyguymuş...
ama benim yaşadıklarımı kimse yaşamaz inşallah,hem saatlerce normal doğum sancısı çektim hem de sezeryan oldum...
insan kendi çektiği her sıkıntıyı unutuyor,artık tek düşüncem oğlumun iyi olması,sarılık oldu 2 gün hastanede yattı,canım gitti :çok üzgünüm:,şimdi iyi çok şükür
çok uzun oldu ama anca anlatabildim,inşallah sıkmamışımdır,Allah bütün hamişlerin yardımcısı olsun
bu arada atladığım bazı konuları da yazmak istiyorum,çünkü ben çok merak ediyordum,sizden de merak edenler olabilir...
normal doğum niyetiyle başladığımız için lavman,idrar boşaltma gibi şeylerin hepsini yaşadım,çatı muayenesini sabaha kadar 40 kere yaptılar,sonlara doğru içiniz çıkacak gibi oluyorsunuz...ben çok korkmama rağmen hazırlıksız yakalandığım için(ağda) o işi de hemşireler yaptı...ama artık hiç bi şeyden utanmıyorsunuz, o öyle bi an ki tek istediğiniz kurtulmak oluyor...
sezeryanda çırılçıplak soyuluyorsunuz umrunuzda olmuyor...ben sadece yalvarıyordum,noolur beni kurtarın,arık dayanamıyorum diye...
epidural acılarınızın tümünü almıyor,gene de hissediyorsunuz...
ve son söyleyeceğim,eğer kendinize tam olarak güvenemiyorsanız sakın normal doğumu denemeyin,o kadar şeyden sonra sezeryana gitmek çok kötü...
benim suyum erken patladı,bu da doğumu zorlaştıran bi şeymiş,sakın kendinizi zorlamayın
herkese kolay gelsin
ve ven ancak şimdi yazabiliyorum doğum hikayemi...geçen pzt. günü saat 14 gibi suyum geldi(karpuz kaldırdım,sakın siz yapmayın)apar topar hastaneye gittik,bende sadece 1cm açıklık varmış,hiç ağrım sızım da yoktu,beni derhal yatırdılar,Allahtan hastane çantam hazırdı,evde de temizlikçi vardı ama afedersiniz evi bk götürüyodu,hemen eltimleri aradım,onlar sağolsun evi topladılar,ben daha günün olduğu için(günümüz 29temmuzdu)bebeğimin kıyafetlerini yıkayıp ütülememiştim,sağolsun onlar halletmişler
neyse gece saat 1-2ye kadar bende tık yok,ne ağrı ne bi şey,eşim dergi falan getirdi onları okuyorum,telefonla konuşuyorum falan...sonra sancılar bir başladı...tamam:bbo: çok çok zormuş,ölüyorum sandım,hemşire geliyo gidiyo açıklık 1cm,2 cm,2,5 cm...bi türlü ilerlemiyo,ama ben inanılmaz sancılar çekiyorum,rahim açılıp inceldikçe mideniz bulanıyor,bebek baskı yaptıkça tuvaletiniz var sanıyorsunuz,ben fırlayıp fırlayıp tuvalete koşuyodum,ebe dalga geçiyodu orda doğuracaksın diye
bu arada bizim hastanede(medicalpark) sancı odaları yan yana ve ayrı,eşim benim yanımdaydı ve doğum sancılarının ne kadar zor olduğunu anladı, erkekler bunu anlamıyorlar,benimki görmüş oldu,keşke hepsi görebilse,kıymetimizi daha iyi anlarlar a.s
saat 7gibi eşim çıktı annemle kardeşim yanıma girdi,ben artık duramıyordum,sancıların arası 1dk bile değil,yerlerde kıvranıyorum,duvarları tırmalıyorum,yatağa yatıp yatıp fırlıyorum falan...çok zordu yani...neyse saat 10.30da açıklığım 4,5cm e ulaşmıştı,epidural taktılar,dr lara yalvarıyordum beni bu acıdan kurtarın dayanamıyorum diye...o işlem hafif acıtıyo ama sancıların yanında bana sinek ısırığı gibi geldi,zaten hemşire size önden sarılıyo,destek oluyo,ben hemşirenin sırtını da baya tırmaladım :bbo: naniknanik
neyse epiduralden sonra bi yarım saat falan rahatladım,hafif uyur gibi oldum falan...saat 11 gibi beni doğum masasına aldılar,başladı zorlu süreç...
epiduralin etkisi azaldı ve ıkınabilmem için yeni doz vurmadılar,ben sancıları deli gibi hissediyorum,açıklık 9cm e ulaştı,ıkınıyorum,bağırıyorum,bebek çıkmıyo :çok üzgünüm:
bi yere takılıyomuş çıkmıyo...hemşireler masaya çıktılar,ellerini bilek güreşi yapar gibi kavuşturup göğüslerinizin altına bastırıyorlar...kaburgalarım kırılıyor sandım
ama bebek bi türlü çıkmıyor,sürekli bastırıyorlar bebek çıkmıyor...ben artık takatsiz kaldım,harap oldum,bittim diyorum...saat 2 oldu dr geldi...ben bitmiştim artık gücüm kalmamıştı,bebeğin de kalp atışları yavaşladığı için acil sezeryana aldılar :tomato:
sezeryandan çok güzel ayıldım,oğlumu gördüm yerimseniben ve bütün dünyam değişti :teytey: aşık oldum Allahım isteyen herkese tattırsın çok güzel bi duyguymuş...
ama benim yaşadıklarımı kimse yaşamaz inşallah,hem saatlerce normal doğum sancısı çektim hem de sezeryan oldum...
insan kendi çektiği her sıkıntıyı unutuyor,artık tek düşüncem oğlumun iyi olması,sarılık oldu 2 gün hastanede yattı,canım gitti :çok üzgünüm:,şimdi iyi çok şükür
çok uzun oldu ama anca anlatabildim,inşallah sıkmamışımdır,Allah bütün hamişlerin yardımcısı olsun
bu arada atladığım bazı konuları da yazmak istiyorum,çünkü ben çok merak ediyordum,sizden de merak edenler olabilir...
normal doğum niyetiyle başladığımız için lavman,idrar boşaltma gibi şeylerin hepsini yaşadım,çatı muayenesini sabaha kadar 40 kere yaptılar,sonlara doğru içiniz çıkacak gibi oluyorsunuz...ben çok korkmama rağmen hazırlıksız yakalandığım için(ağda) o işi de hemşireler yaptı...ama artık hiç bi şeyden utanmıyorsunuz, o öyle bi an ki tek istediğiniz kurtulmak oluyor...
sezeryanda çırılçıplak soyuluyorsunuz umrunuzda olmuyor...ben sadece yalvarıyordum,noolur beni kurtarın,arık dayanamıyorum diye...
epidural acılarınızın tümünü almıyor,gene de hissediyorsunuz...
ve son söyleyeceğim,eğer kendinize tam olarak güvenemiyorsanız sakın normal doğumu denemeyin,o kadar şeyden sonra sezeryana gitmek çok kötü...
benim suyum erken patladı,bu da doğumu zorlaştıran bi şeymiş,sakın kendinizi zorlamayın
herkese kolay gelsin
Son düzenleme:
( çok çaresizim sürekli uyuyo emmiyorr.10 dk emiyor yatıyor 5 saat 4 saat kalkmıyor .uyandıramıyorum neyapıyosam uyanmıyo 
