Merhaba sevgili günlük;
Salı günü evime döndüm. Gece geldik zaten, bavul yerleştirme işini yapamadan sabah kalktım kahvaltıya kayınvalideme gittim. Görümcemgil de şehirdışından gelmişler. Neyse dedim çocuklari özlediler. Redd etmedim. Varan bir.
Perşembe günü köye gitmişler. Sen de gel dediler. Kalktım sabah alel acele bir iki ortaliği yerleştirdim, topladım. Üç çocuk, onların kahvaltısı vs. Sonra köy için çanta hazırla, elim boş olmasın diye kek yap götür... Çorba yaptım çocuklar aç kalmasın diye. Neyse çıktım köye gittim. Varan iki.
Perşembe kardeşim aradı. Abla çocuklara hediye aldım gel diye. Tamam dedim Cuma gelirim. Köyden dönmeden görümcemin kızları yenge nolur kalın dediler. Tamam dedim bugün gidelim yarın akşam geliriz kalırız.
Cuma sabahı kalktım, çocuklari kahvaltı yaptırdım. Köy için yine çanta hazırladım. Üç çocuk, onların eşyaları vs derken kolay değil... Neyse öğleden sonra kızıma okul forması alınacaktı. Kendi başıma zor olur diye eşimi çağırdım. Gittik aldık. Oradan da kardeşime bıraktı bizi. Kardeşim işteydi. Evi b.k götürüyordu. Anneme acıdım yemin ederim kadın bu evi görürse kızar diye tatil dönüşü. Neyse dolapta çoğu şey küf olmuş. Onları temizledim, ortalığı topladım, banyo wc yıkadım, o sırada çocuklara çorba kaynattım, yedirdim. Küçük zaten düzeni, rutini bozuldu diye huysuz. Habire ağlıyor ona git gel yanına emzir, yatır kaldır. Ortanca tabi triplere girdi. Ablasına forma alındı diye. O da bi agresif oldu. Küçüğü yere bırakıyorum, ortanca gelip üstünde tepiniyor. Olmuyor yani... Neyse kardeşim geldi, pizza söyledim. O da doğum günü pastası almış. Hızlıca yedik, büyük kızın doğum gününü kutladık, hediyelerini verdi. Oradan çıktık geldik köye. Küçük tabi düzeni iyice bozulunca aşırı huysuzlandı. Zor uyudu.
Varan üç.
Bunları niye atlattım derseniz... Ben bir karar almıştım güya çocuklarımı ve kendimi her şeyin önünde tutacaktım. Ama göründüğü gibi onların düzeni bozuldu gitti üç günde. Yazlıkta o kadar güzel rutin kurmuştuk ki annemle. Çocuklar huzurluydu, güzel yemek yediler, uykular düzenliydi... Hayır demeyi bilmiyorum gerçekten ya. Tamam görümcem çok iyi, kayınvalidem de öyle. Kuzenler birbirlerini özlüyorlar, güzel de anlaşıyorlar... Ama ben bu dengeyi kuramıyorum sanki ya.
Kendi evim toz içinde, bir aylık tatilden döndüm neticede. Çamaşır yığıldı, yapılacak işler var. Çocuk okula başlayacak. Bir düzen kuramadım. Evi karınca basmış boşken. Yani epey iş var. Diğer taraftan da ama görümcemgil de eşim istedi diye kaldılar. Eşim dedi ki bari haftasonu da kalın da azıcık vakit geçirelim. O yüzden yok ben evde durayım da diyemedim.
Çocuklarin tüm düzeni dengesi bozuldu. Ortancam huysuzlandı. İlgisiz kaldı resmen. Kardeşim de annemgilin evi o hale getirmiş. Orada da duramadım yaptım bir şeyler. Kendim ve çocuklarım resmen ikinci plana itildi, kendim tarafından
Bundan sonra
kendimi ve çocuklarımı daha çok düşüneceğim. Hayır demeyi bir şekilde öğrenmem lazım.
Gecenin üç buçuğunda uykum kaçtı resmen bu düşüncelerle. Yatamadım. Çocuklara vicdan yaptım zaten. Düşün düşün bir hal oldum. Belki abartıyorum ama yazdım da rahatladım. Azıcık uyumaya çalışayım bakalım.