- 24 Mayıs 2020
- 3.922
- 13.573
- 138
- Konu Sahibi Maariftakvimi
-
- #21
Kaç yaşındasıniz
Kaç yaşındasınizBen dusundumde evlilik beni hic dusunmedi maalesef :)
34 de bisey kalmadi sayilirKaç yaşındasıniz
Sizi cok iyi anlıyorum benim annem ve babamda berbatti. Cok uzun sure bende evlilik ve cocuk hayali kuramadim. Bazen esimle tartisirken soyledigi birsey bana babami hatirlatiyor, o anda 2 kat ofkeleniyorum. Maalesef aile travmalari atlatilamiyor. Her ne kadar aile kurabilsekte bazen bir soz bir bakis travmalari tetikliyor. Umarim iyi insanlarla karsilasirsiniz hayalini kurdugunuz yuvada mutlu olursunuzIyi dilek ve dualariniz icin çok ama cok tesekkur ederim.
Aslında eskiden dunyanin ucinde oldugu ekolojik ekonomik poliktuk bir cok sebepte anne olmak istemezdim.ptoblemli bir ailede buyudum babam her turlu sorunlar cikaran biriydi belkide hicbir erkegin gercekten iyi bir baba olacagini dusunmediginden annelik hayalleri hic kurmadim ama konunun basindada belirtigim gibi aile iliskilerimizi kuvvetli olnayisi artik sarilip hasret giderecegim bir aile istegi uyandirdi belkide bende
Çok güzel bir yaş.Hatta günümüz için en ideal evlilik yaşı.34 de bisey kalmadi sayilir
Ben bosanali 2 sene oldu. Evliyken de eski eş kişi hep görevlerden uzaktaydı. Çocuğum da olmadı. Son 2 senedir yapayalnızım. Yeni bir sehirde ailemden uzak ve arkadassiz geciyor gunlerim.Herkese hayırli aksamlar hayirli ramazanlar
Daha önce açtığım konuya denk gelen olduysa ailevi ilişkilerimizin kardeş bağlarımızın çok kuvvetli olmadığından muzdarip olduğumu bunun için üzüldüğümu bilen vardır.
Is yeri iliskilerindede yakın diyebilecegim pek kimse kalmadı ya is yerinin baska subelerine gectiler yada tayin alıp gittiler is yerinde sosyal hayatta aile hayatında bildiginiz yalnızlığın zivesini görmüş bulundum
Bugün öyle can sıkintısında instada dolaşiyordum bi arkadaşımın eski stoylerine eski paylasımlarına baktım arkadaşım evli ve iki çocuk annesi eşini çok seviyor ama yeri geldi eşiylede eşinin ailesiylede ciddi sorunları oldu hatta boşanmanın eşiğinden dönüldü
Herkesin olduğu onun kendi ailesindede bir takım sıkıntıları oldu bir dönem yani ozetle çokta pırıl pırıl sorunsuz bi hayatta yasamiyor oda ama baktımda çocuklarıyla olan fotograflarında o kadar mutlu ki resmen gözleri mutluluktan ışıldıyor yüzünde samimi bir gülümseme öyle hoşuma gittiki hesabın ilk açıldigi tarihten son güne kadar paylaşımlara baktım
Sonra bi arkadasa daha baktım asker eşi iki çocuğu var ve hep esinden uzakta ve neredeyse çocukların tüm sorumlulukları kendidinde ve çalısan bi anne bunca yorgunluga ragmen onunda cocuklariyla olan resimlerindeki mutluluk çok guzel ben böyle böyle derken tüm gün hesabımdaki evli arkadaslarıma baktım evet evliliği hep isteyen biri oldum ama....
İLK DEFA hayatımda ilk defa keşke anne olsaydım belki bende kendi dünyamda çocuklarımla kendi yuvamda mutlu olur beni umursamayan insanlardan dolayı yalnızlığımdan dolayı üzülmezdim.
Mesela bazen ay geçer ablam aramazsam aramaz hiç aramiyorsun deyince inan çocuklardan kendimi bile görmeye zamanım olmuyor der
Bugün mesela kardesimi aradım nöbet çıkışiydi extra isler çıktıgi icin eve gec gitmistir iftara kalkamaz diye arayayim dedim telefonu acar acmaz öylesine aradigimi düşünüp ben daha iftar etmedim hele bi bekleseydin iftar etseydim dedi
Git gide yalnızlığım o kadar ağır basmaya başlıyor ki kendimi o yalnızlığın altında eziliyor gibi hissediyorum
Kızlar lutfen kusura bakmsyın gercekten karamsar konular açmak istemiyorum ama bunlarıda konusup paylasabilecegim yakınlıkta kimsem yok
Bu gün ilk defa keşke anneligi yaşasam evlat sevgisiyle mutlu olsam aile hayatında hizuru mutluluğu bulup bende başkalarindan beklentiyi kessem diye düşündüm ama düsunekte istemekte hicbirseyi degistirmiyor maalesef bunu söylemek bile istemiyorum hani insan bazıvseyleri hisseder ya ben hicbirzaman anne olamayacagımida hissediyorum
Öyle söylemeyin neden hiç bir zaman anne olamayasınız, umudunuzu kaybetmeyin. Diğer yandan anne olmak inanılmaz zor bir şey ama o kadar da mükemmel bir şey.Herkese hayırli aksamlar hayirli ramazanlar
Daha önce açtığım konuya denk gelen olduysa ailevi ilişkilerimizin kardeş bağlarımızın çok kuvvetli olmadığından muzdarip olduğumu bunun için üzüldüğümu bilen vardır.
Is yeri iliskilerindede yakın diyebilecegim pek kimse kalmadı ya is yerinin baska subelerine gectiler yada tayin alıp gittiler is yerinde sosyal hayatta aile hayatında bildiginiz yalnızlığın zivesini görmüş bulundum
Bugün öyle can sıkintısında instada dolaşiyordum bi arkadaşımın eski stoylerine eski paylasımlarına baktım arkadaşım evli ve iki çocuk annesi eşini çok seviyor ama yeri geldi eşiylede eşinin ailesiylede ciddi sorunları oldu hatta boşanmanın eşiğinden dönüldü
Herkesin olduğu onun kendi ailesindede bir takım sıkıntıları oldu bir dönem yani ozetle çokta pırıl pırıl sorunsuz bi hayatta yasamiyor oda ama baktımda çocuklarıyla olan fotograflarında o kadar mutlu ki resmen gözleri mutluluktan ışıldıyor yüzünde samimi bir gülümseme öyle hoşuma gittiki hesabın ilk açıldigi tarihten son güne kadar paylaşımlara baktım
Sonra bi arkadasa daha baktım asker eşi iki çocuğu var ve hep esinden uzakta ve neredeyse çocukların tüm sorumlulukları kendidinde ve çalısan bi anne bunca yorgunluga ragmen onunda cocuklariyla olan resimlerindeki mutluluk çok guzel ben böyle böyle derken tüm gün hesabımdaki evli arkadaslarıma baktım evet evliliği hep isteyen biri oldum ama....
İLK DEFA hayatımda ilk defa keşke anne olsaydım belki bende kendi dünyamda çocuklarımla kendi yuvamda mutlu olur beni umursamayan insanlardan dolayı yalnızlığımdan dolayı üzülmezdim.
Mesela bazen ay geçer ablam aramazsam aramaz hiç aramiyorsun deyince inan çocuklardan kendimi bile görmeye zamanım olmuyor der
Bugün mesela kardesimi aradım nöbet çıkışiydi extra isler çıktıgi icin eve gec gitmistir iftara kalkamaz diye arayayim dedim telefonu acar acmaz öylesine aradigimi düşünüp ben daha iftar etmedim hele bi bekleseydin iftar etseydim dedi
Git gide yalnızlığım o kadar ağır basmaya başlıyor ki kendimi o yalnızlığın altında eziliyor gibi hissediyorum
Kızlar lutfen kusura bakmsyın gercekten karamsar konular açmak istemiyorum ama bunlarıda konusup paylasabilecegim yakınlıkta kimsem yok
Bu gün ilk defa keşke anneligi yaşasam evlat sevgisiyle mutlu olsam aile hayatında hizuru mutluluğu bulup bende başkalarindan beklentiyi kessem diye düşündüm ama düsunekte istemekte hicbirseyi degistirmiyor maalesef bunu söylemek bile istemiyorum hani insan bazıvseyleri hisseder ya ben hicbirzaman anne olamayacagımida hissediyorum
bu cümlenize yönelik bir şey söyleyeceğim.hani insan bazıvseyleri hisseder ya ben hicbirzaman anne olamayacagımida hissediyorum
Kaç yaşındasiniz?Herkese hayırli aksamlar hayirli ramazanlar
Daha önce açtığım konuya denk gelen olduysa ailevi ilişkilerimizin kardeş bağlarımızın çok kuvvetli olmadığından muzdarip olduğumu bunun için üzüldüğümu bilen vardır.
Is yeri iliskilerindede yakın diyebilecegim pek kimse kalmadı ya is yerinin baska subelerine gectiler yada tayin alıp gittiler is yerinde sosyal hayatta aile hayatında bildiginiz yalnızlığın zivesini görmüş bulundum
Bugün öyle can sıkintısında instada dolaşiyordum bi arkadaşımın eski stoylerine eski paylasımlarına baktım arkadaşım evli ve iki çocuk annesi eşini çok seviyor ama yeri geldi eşiylede eşinin ailesiylede ciddi sorunları oldu hatta boşanmanın eşiğinden dönüldü
Herkesin olduğu onun kendi ailesindede bir takım sıkıntıları oldu bir dönem yani ozetle çokta pırıl pırıl sorunsuz bi hayatta yasamiyor oda ama baktımda çocuklarıyla olan fotograflarında o kadar mutlu ki resmen gözleri mutluluktan ışıldıyor yüzünde samimi bir gülümseme öyle hoşuma gittiki hesabın ilk açıldigi tarihten son güne kadar paylaşımlara baktım
Sonra bi arkadasa daha baktım asker eşi iki çocuğu var ve hep esinden uzakta ve neredeyse çocukların tüm sorumlulukları kendidinde ve çalısan bi anne bunca yorgunluga ragmen onunda cocuklariyla olan resimlerindeki mutluluk çok guzel ben böyle böyle derken tüm gün hesabımdaki evli arkadaslarıma baktım evet evliliği hep isteyen biri oldum ama....
İLK DEFA hayatımda ilk defa keşke anne olsaydım belki bende kendi dünyamda çocuklarımla kendi yuvamda mutlu olur beni umursamayan insanlardan dolayı yalnızlığımdan dolayı üzülmezdim.
Mesela bazen ay geçer ablam aramazsam aramaz hiç aramiyorsun deyince inan çocuklardan kendimi bile görmeye zamanım olmuyor der
Bugün mesela kardesimi aradım nöbet çıkışiydi extra isler çıktıgi icin eve gec gitmistir iftara kalkamaz diye arayayim dedim telefonu acar acmaz öylesine aradigimi düşünüp ben daha iftar etmedim hele bi bekleseydin iftar etseydim dedi
Git gide yalnızlığım o kadar ağır basmaya başlıyor ki kendimi o yalnızlığın altında eziliyor gibi hissediyorum
Kızlar lutfen kusura bakmsyın gercekten karamsar konular açmak istemiyorum ama bunlarıda konusup paylasabilecegim yakınlıkta kimsem yok
Bu gün ilk defa keşke anneligi yaşasam evlat sevgisiyle mutlu olsam aile hayatında hizuru mutluluğu bulup bende başkalarindan beklentiyi kessem diye düşündüm ama düsunekte istemekte hicbirseyi degistirmiyor maalesef bunu söylemek bile istemiyorum hani insan bazıvseyleri hisseder ya ben hicbirzaman anne olamayacagımida hissediyorum
33 yasindayım ailemle yasiyorumKaç yaşındasiniz?
Kiminle yasiiyorsunuz?
Umarım benimde düşuncelerim sizinki gibi olumlu yönde degisir aslinda eskidende sanki hiç anne olamayacakmışım gibi hissederdim ama olumsuz olarak beni etkilemezdi ama şimdi niyeyse artık üzuyor orda yazarken aklıma gelmemisti ama yasim 34 olmak uzere ne yazikki büyük konusmak istemiyorum ama ben birkac nedenden dolayı 35 ten sonra anne olmayı istemem sanırımbu cümlenize yönelik bir şey söyleyeceğim.
ben de başka bir konuda aynısını söylüyordum. herkes yapıyordu ben yapamazdım. olmayacaktı biliyordum hissediyordum. saçma sapan öylesine baktırdıgım falda bile o konuda olumsuz şeyler çıkıyordu. hatta ergenliğimde bu konuyla alakalı bana yine olumsuz konusanlar olmustu. onlar bile görüyordu.
sonra fark ettim ki kendi kendimi olumsuz şartladığım için bunu yasıyorum. benle aynı durumda olup o yapamayacagım şeyi yapan bir sürü kişi var. ayrıca geleceği nasıl bilebilirim ki? 5 sene sonra bize hayatın neler getireceğini kim bilebilir? önce düşüncelerimi değiştirdim, sonra buna inandım ve en sonunda da akısa bıraktım. artık olsa da olur olmasa da olurdu.
ve sonuç oldu :)) sizin de olur ama önce dusuncenizin ne kadar mantıksız oldugunu fark edin ama bunu yapmıs olmak icin degil gercekten inanarak mantıga oturtarak yapın. muhtaç, aciz enerjisinden çıkın. huzurlu bir enerjiye geçin. ve olsun. zor değil gerçekten.
evli misiniz bilmiyorum sadece diğer konunuzu hatırlıyorum kardeş ilişkileriniz hakkında idi. Evlilikte ,çocuk sahibi olmakta büyük sorumluluk gerektiren mevzular ama şu da bir gerçek ki kendinden bir parça olan evlat sevgisi bambaşka birşey ama onunda sorumluluğu çok fazla varlığı dünyaya bedel ama sizden bir o kadarda götürüsü var gerek zaman gerekse maddiyat anlamında,her daim düşünmek zorunda olduğunuz biri var yani demem o ki fotoğraflara bakıpta buna karar vermeyin. Annelik zor zanaat.Herkese hayırli aksamlar hayirli ramazanlar
Daha önce açtığım konuya denk gelen olduysa ailevi ilişkilerimizin kardeş bağlarımızın çok kuvvetli olmadığından muzdarip olduğumu bunun için üzüldüğümu bilen vardır.
Is yeri iliskilerindede yakın diyebilecegim pek kimse kalmadı ya is yerinin baska subelerine gectiler yada tayin alıp gittiler is yerinde sosyal hayatta aile hayatında bildiginiz yalnızlığın zivesini görmüş bulundum
Bugün öyle can sıkintısında instada dolaşiyordum bi arkadaşımın eski stoylerine eski paylasımlarına baktım arkadaşım evli ve iki çocuk annesi eşini çok seviyor ama yeri geldi eşiylede eşinin ailesiylede ciddi sorunları oldu hatta boşanmanın eşiğinden dönüldü
Herkesin olduğu onun kendi ailesindede bir takım sıkıntıları oldu bir dönem yani ozetle çokta pırıl pırıl sorunsuz bi hayatta yasamiyor oda ama baktımda çocuklarıyla olan fotograflarında o kadar mutlu ki resmen gözleri mutluluktan ışıldıyor yüzünde samimi bir gülümseme öyle hoşuma gittiki hesabın ilk açıldigi tarihten son güne kadar paylaşımlara baktım
Sonra bi arkadasa daha baktım asker eşi iki çocuğu var ve hep esinden uzakta ve neredeyse çocukların tüm sorumlulukları kendidinde ve çalısan bi anne bunca yorgunluga ragmen onunda cocuklariyla olan resimlerindeki mutluluk çok guzel ben böyle böyle derken tüm gün hesabımdaki evli arkadaslarıma baktım evet evliliği hep isteyen biri oldum ama....
İLK DEFA hayatımda ilk defa keşke anne olsaydım belki bende kendi dünyamda çocuklarımla kendi yuvamda mutlu olur beni umursamayan insanlardan dolayı yalnızlığımdan dolayı üzülmezdim.
Mesela bazen ay geçer ablam aramazsam aramaz hiç aramiyorsun deyince inan çocuklardan kendimi bile görmeye zamanım olmuyor der
Bugün mesela kardesimi aradım nöbet çıkışiydi extra isler çıktıgi icin eve gec gitmistir iftara kalkamaz diye arayayim dedim telefonu acar acmaz öylesine aradigimi düşünüp ben daha iftar etmedim hele bi bekleseydin iftar etseydim dedi
Git gide yalnızlığım o kadar ağır basmaya başlıyor ki kendimi o yalnızlığın altında eziliyor gibi hissediyorum
Kızlar lutfen kusura bakmsyın gercekten karamsar konular açmak istemiyorum ama bunlarıda konusup paylasabilecegim yakınlıkta kimsem yok
Bu gün ilk defa keşke anneligi yaşasam evlat sevgisiyle mutlu olsam aile hayatında hizuru mutluluğu bulup bende başkalarindan beklentiyi kessem diye düşündüm ama düsunekte istemekte hicbirseyi degistirmiyor maalesef bunu söylemek bile istemiyorum hani insan bazıvseyleri hisseder ya ben hicbirzaman anne olamayacagımida hissediyorum
Anne olabilmeniz için öncelikle mutlu bir evlilik yapmanız lazım herşey de bir hayır vardır gerçekten isteseydiniz evlenmiş olurdunuz bunun için çaba gosterirdiniz bu nedenle sizi anlıyorum aslındaHerkese hayırli aksamlar hayirli ramazanlar
Daha önce açtığım konuya denk gelen olduysa ailevi ilişkilerimizin kardeş bağlarımızın çok kuvvetli olmadığından muzdarip olduğumu bunun için üzüldüğümu bilen vardır.
Is yeri iliskilerindede yakın diyebilecegim pek kimse kalmadı ya is yerinin baska subelerine gectiler yada tayin alıp gittiler is yerinde sosyal hayatta aile hayatında bildiginiz yalnızlığın zivesini görmüş bulundum
Bugün öyle can sıkintısında instada dolaşiyordum bi arkadaşımın eski stoylerine eski paylasımlarına baktım arkadaşım evli ve iki çocuk annesi eşini çok seviyor ama yeri geldi eşiylede eşinin ailesiylede ciddi sorunları oldu hatta boşanmanın eşiğinden dönüldü
Herkesin olduğu onun kendi ailesindede bir takım sıkıntıları oldu bir dönem yani ozetle çokta pırıl pırıl sorunsuz bi hayatta yasamiyor oda ama baktımda çocuklarıyla olan fotograflarında o kadar mutlu ki resmen gözleri mutluluktan ışıldıyor yüzünde samimi bir gülümseme öyle hoşuma gittiki hesabın ilk açıldigi tarihten son güne kadar paylaşımlara baktım
Sonra bi arkadasa daha baktım asker eşi iki çocuğu var ve hep esinden uzakta ve neredeyse çocukların tüm sorumlulukları kendidinde ve çalısan bi anne bunca yorgunluga ragmen onunda cocuklariyla olan resimlerindeki mutluluk çok guzel ben böyle böyle derken tüm gün hesabımdaki evli arkadaslarıma baktım evet evliliği hep isteyen biri oldum ama....
İLK DEFA hayatımda ilk defa keşke anne olsaydım belki bende kendi dünyamda çocuklarımla kendi yuvamda mutlu olur beni umursamayan insanlardan dolayı yalnızlığımdan dolayı üzülmezdim.
Mesela bazen ay geçer ablam aramazsam aramaz hiç aramiyorsun deyince inan çocuklardan kendimi bile görmeye zamanım olmuyor der
Bugün mesela kardesimi aradım nöbet çıkışiydi extra isler çıktıgi icin eve gec gitmistir iftara kalkamaz diye arayayim dedim telefonu acar acmaz öylesine aradigimi düşünüp ben daha iftar etmedim hele bi bekleseydin iftar etseydim dedi
Git gide yalnızlığım o kadar ağır basmaya başlıyor ki kendimi o yalnızlığın altında eziliyor gibi hissediyorum
Kızlar lutfen kusura bakmsyın gercekten karamsar konular açmak istemiyorum ama bunlarıda konusup paylasabilecegim yakınlıkta kimsem yok
Bu gün ilk defa keşke anneligi yaşasam evlat sevgisiyle mutlu olsam aile hayatında hizuru mutluluğu bulup bende başkalarindan beklentiyi kessem diye düşündüm ama düsunekte istemekte hicbirseyi degistirmiyor maalesef bunu söylemek bile istemiyorum hani insan bazıvseyleri hisseder ya ben hicbirzaman anne olamayacagımida hissediyorum
Bir kere burasi adi uzerinde bir derdim var sayfasi. Karamsar yazmaniz en dogrusu, suan oyle hissediyorsunuz. Niye rol yapasinizki? Bence en yanlis davranis boyle anlarda sosyal medyada dolasmak olur. Bak ben aldatildim. Ogrenir ogrenmez ayrildim ama ogrenmeden yani ayrilmadan bir hafta once cocugumu babasi ile kresten almaya gitmistik. Sonra ayrildigimizi bi anne ogrenince ben sizi cok mutlu gormustum o an demisti. Sonra arkadasimin ablasi instada cok mutku gorunuyordunuz dedi. Yani herkesin icini bilemezsin. Tabii insallah mutludurlar ama kimsenin hayati sorunsuz değildir. Bence inaniyorsan Allah tan iste ne istiyorsan. Ben de senin gibi yalnizliktan muzdaripim. Kiz kardesim bencilligi yuzunden bana ve aileye rest çekti ve suan konuşmuyoruz. Bende artik mutlu bi yuvam ve arkadaslarim olsun istiyorum. O yuzden seni cok iyi anlıyorum. Ablanida bosver. Bende en kotu zamanlarimda kardesim tarafından yalniz birakildim. Allah isterse kardes gibi arkadaslar gonderir. Birbirimize dua edelim olurmu. Hersey guzel olacak. Siz yeterki Allah tan umudunuzu kesmeyin. SevgilerHerkese hayırli aksamlar hayirli ramazanlar
Daha önce açtığım konuya denk gelen olduysa ailevi ilişkilerimizin kardeş bağlarımızın çok kuvvetli olmadığından muzdarip olduğumu bunun için üzüldüğümu bilen vardır.
Is yeri iliskilerindede yakın diyebilecegim pek kimse kalmadı ya is yerinin baska subelerine gectiler yada tayin alıp gittiler is yerinde sosyal hayatta aile hayatında bildiginiz yalnızlığın zivesini görmüş bulundum
Bugün öyle can sıkintısında instada dolaşiyordum bi arkadaşımın eski stoylerine eski paylasımlarına baktım arkadaşım evli ve iki çocuk annesi eşini çok seviyor ama yeri geldi eşiylede eşinin ailesiylede ciddi sorunları oldu hatta boşanmanın eşiğinden dönüldü
Herkesin olduğu onun kendi ailesindede bir takım sıkıntıları oldu bir dönem yani ozetle çokta pırıl pırıl sorunsuz bi hayatta yasamiyor oda ama baktımda çocuklarıyla olan fotograflarında o kadar mutlu ki resmen gözleri mutluluktan ışıldıyor yüzünde samimi bir gülümseme öyle hoşuma gittiki hesabın ilk açıldigi tarihten son güne kadar paylaşımlara baktım
Sonra bi arkadasa daha baktım asker eşi iki çocuğu var ve hep esinden uzakta ve neredeyse çocukların tüm sorumlulukları kendidinde ve çalısan bi anne bunca yorgunluga ragmen onunda cocuklariyla olan resimlerindeki mutluluk çok guzel ben böyle böyle derken tüm gün hesabımdaki evli arkadaslarıma baktım evet evliliği hep isteyen biri oldum ama....
İLK DEFA hayatımda ilk defa keşke anne olsaydım belki bende kendi dünyamda çocuklarımla kendi yuvamda mutlu olur beni umursamayan insanlardan dolayı yalnızlığımdan dolayı üzülmezdim.
Mesela bazen ay geçer ablam aramazsam aramaz hiç aramiyorsun deyince inan çocuklardan kendimi bile görmeye zamanım olmuyor der
Bugün mesela kardesimi aradım nöbet çıkışiydi extra isler çıktıgi icin eve gec gitmistir iftara kalkamaz diye arayayim dedim telefonu acar acmaz öylesine aradigimi düşünüp ben daha iftar etmedim hele bi bekleseydin iftar etseydim dedi
Git gide yalnızlığım o kadar ağır basmaya başlıyor ki kendimi o yalnızlığın altında eziliyor gibi hissediyorum
Kızlar lutfen kusura bakmsyın gercekten karamsar konular açmak istemiyorum ama bunlarıda konusup paylasabilecegim yakınlıkta kimsem yok
Bu gün ilk defa keşke anneligi yaşasam evlat sevgisiyle mutlu olsam aile hayatında hizuru mutluluğu bulup bende başkalarindan beklentiyi kessem diye düşündüm ama düsunekte istemekte hicbirseyi degistirmiyor maalesef bunu söylemek bile istemiyorum hani insan bazıvseyleri hisseder ya ben hicbirzaman anne olamayacagımida hissediyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?