- 12 Mayıs 2022
- 49
- 19
- 30
- Konu Sahibi Betuscuk06
- #1
Babamı 7 yasında travmatik bir şekilde kaybettim. Annannemlerle evimiz birlesti ve düzenimizde tamamen değişti. Annem ciddi boyutlarda depresyon hastasıydı. Çok ciddi takıntıları vardı(örn. Boynumuz yara olana kadar bizi keselerdi.) uzun yıllar tedavi görmeden kabus gibi gecti yıllarımız. Bende üniyi kazandıgımda birine aşık olmuştum. Onu öyle seviyodum ki ona sıgınmıştım resmen akrabamızdı. Çok çok yakın degildik ama. Onunda beni sevdiğini düşünüyodum o zamanlar. Bi gün annem cuzdanımda resmini yakaladı. Eşek sudan gelinceye kadar dayak yedim gebertsende evlenicem dedim. Ben öyle dayak yerken çıkıp gelmedi bile. Yinede yok o beni seviyo ben onunla evlenicem diyodum. Sonra annem babasının çocukları taciz eden bir sapık oldugunu ve benim onunla evlenmemd asla müsade etmeyeceğini söyledi. Annem depresifti ama hiç yalan söylediğine şahit olmama ragmen inanmak istemedimOnun kuzeni anneminde kuzeni biri anneden biri babadan kuzen. Oraya gittiğimizde onun ablası kuzenini aradı teli hopörlöre aldı ve bizim orda oldugumuzu söylemedi. Ablası benim kardeşini ayarttıgımı benim onun peşinden kostugumu felan söylüyodu. Annem bunları duyunca konuşmaya girdi ve benim çocugumun namusuyla oynamayın köyde kimsenin yüzüne bakamazsınız agzımı actırmayın dedi. Bizim yuvamız yıkılır abla nolur söyleme deyince beynimden vurulmuşa döndüm. Annemin dediği dogruymuş. Ablası beni aradı sakın kardeşime babamın bu dırumunu söyleme eli kanda kalır dedi. İçim öyle acıyodu ki hayallerim umutlarım hep yarım kalmıştı. O beni surekli arıyodu mesajlar atıyodu. Araya birilerini sokuyodu. Ama bu durumda ben böyle bir aikeyle evlenemezdim. O zamanki yasadıgım acılar aşk acısından öteydi çünkü tüm umutlarımı ona baglamıştım. Beni tehditler etmete başlamıştı. Bilmediğin seyler var diyodum surekli olamıcamızı söylüyodum. Keza bana nişanlandıgı haftaya kadar mesaj attı. Gidelim burdan ne senin ailen ne benim ailem olsun dedi. Her şeyi biliyorum dedi. Ben O adamın evine ayak basmam deyince o senin büyügün saygısızlık etme dedi. Benim için aslında her şey o gün bitti. Hala sapık adama saygı duyabiliyorsa zihniyeti aynı olabilirdi. Sonra nişanlandıgı haberi geldi. Nunarmı değiştirdim. Sulaleden uzuuun bir müddet uzak durdum. Ama bu arada benim psikolojim iyice kötü olmuştu. Çok yanlış çok hatalı şeyler yapıyodum ve buna engel olamıyodum. Bu kısmın ayrıntısına giremeyeceğim. Neyse mezun oldum işe başladım. Anneminde benimde ruh saglımız iyice bozulmuştu. Çok şiddetli tartışmalarımız oluyodu. Annem iki defa intihara tesebbüs etti. Gecenin bi yarısı 22 yasında annemi hastane hastane gezdiriyodum. Ben kendimi untmuştum artık. İşe gidiyodum surekli annemi arıyodum. İşten geliyodum eve girmeden gece yarılarınakadar annemi gezdiriyodum. Kazandıgımı anneme harcıyodum. Kullandıgı ilaçlarlada baya toparlamıştı. Görücü gelen çok kişi oluyodu. Olmuyodu hiç biri. Bi gün eşimle tanıştım. Görür görmez aşık felan olmadım. Ama çok ilgiliydi anlaşıldıgımı deger gördüğümü hissediyodum. Bunları gördükce yine umutlarımı bi erkegin vicdanına bagladım. Sonra annemle tanıştırdım annem çok beyfendi buldu beğenmişti. Henen ailesini tanımak istedi. Bir hafta kadar sonra ailesiyle tanıştık. O kadar garip bi aileymişki ben evlebdikten sonra anladım annemi. Annem ailesini hiç istemedi. Görgüsüz insanlardı. Bana deger vermedikleri ilk geldikleri gün bile anlaşılıyomuş düşününce. Annem aileyi görünce sen bu aileyle yapamazsın dedi ama ben yine direndim eşimde ikna etmek için elinden geleni yaptı. Çok gözyası döktü seni bırakamam diye çok cabaladı. Annem benim kızım parayı sever iş yapmaz haklı oldugu konuda susturamazsın diye beni anlatıyodu eşim herşeyiyle istiyorum diyodu. Ailesi ataerkil bi aile. Neyse annemi ikna ettik sonunda ama annem her konuda haklı çıktı. Nişanlandık dini nikah kıyıldı eşimde değişmeler başladı. Çok defa ayrılmayı istedim beni bi şekilde ikna etti. Evlendiiik. Düğün zamanı yaşanılanlara hiç girmeyim. Neyse evlendik 2.günü bileziklerimi verdim araba aldık. Bu arada bir çeyrek bile takmadı babası. Aldıgımız arabayla 3.gün ben evde hasta yatarken beni bıraktı ailesini düğüne götürdü sonrada arabayı onlara verdi. Bizim kavgalarımız 3.günden basladı. İlk ay hamile kaldım riskli gebelik dediler. Bir yandan evde huzur yok. Balayına bile gitmedik her hafta sonunu ailesinin yanında geciriyoduk. Gittiğimde laf sokuyolar babasız kız şöyle oluyo böyle oluyo diyolardı. Bende hala iyi niyetli davranıyodum. Elimde hediyelerle giderdim bi acıp bakmazlardı bi tesekkür etmezlerdi. Eşim ailesinin yanında benimle hiç konuşmaz insan yerine koymazdı. Bu ruh haliyle birde gebeliğimin dış gebelik oldugu ortaya çıktı. 20 güne takın iki aylık evliyken hastanede kaldım. Ben hastanede perişan olurken bunlar ailecek evime yerlestiler. Yatagımda yatmayan kalmamış. Kürtaj sonradsı narkozdan gözümü acarken annesi gülerek bunları anlatıyodu bana. Kürtaj oldum ama bebek tüpün üstünde bğyümeye devam ediyodu bende kuzumu bırakmak istemiyodum. Malesef iç kanaması geçirdim açık ameliyatla tüpümü ve kuzumu aldılar. Eve geldiğimde heryerkendinden geçmiş. Aşerip aldıgım yiyemediğim her şey yenmişti. Annem bana bakıyo bide onlara hizmet ediyodu. Garip anam mecbur kalıyodu. O olmasa ben kalkmak zorunda kalıyodum. En sonunda hiç biri olmasın dedim1 haftalık ameliyatlıyken iş yapmaya kalkmıştım mecburen Çok zor günlerdi. Eşimle kavgalarımız iyice şiddetleniyodu. Bana bi gün beni öldürceğini söylüyodu sürekli. Bi gün yine kavga ettik evi terketti gitti dopalgaz borusuna ipi astım kendimi sallandırdım. Allahtan ayaklarım tabureyi tekrar kaldırdım. Sonra çok pişman oldum. Bi gün eşimle yine kavga ettik kosa koşa gidip eline bıcagı aldı kendine iki defa sapladı. Ben şok olmuştum aglıyodum. Aglarsan bogazıma saplarım diyodu. Sustum. Ambulansı aradım kapattırdı. İlginc bi şekilde bir iki damla kancıktı sadece. Sonra annemi aramama izin verdi. Annemle hastaneye götürdük. Orda polis benim yapmış olabilecegimi düşündü heralde sürekli bıcak kimin elindeydi diye sordu. Neyse psikiyatrist geldi. Görüştükten sonra aslında seni öldüremediği için kendisini öldürmek istediğini söyledi. Ben artık napıcagımı bilmiyodum. Ayrılmaktanda korkuyodum ve salak gibi bi yandan bagımlı gibiydim. Bir psikologa başladım. Bunları yasamama ragmen sorunun benden kaynaklı olduguna eşim ve ailesi tarafından ikna edildim. Ama yanlıslar vardı ve ben bunları kabullenemiyıdum. Bi gğnbabasıbı aradım. Baba aramız çok kötü diye ondan güya yardım istedim. Oda boşanın o zaman dedi. Ben şok oldum. Eşime baban böyle söylüyo diye yazdım. Cevap bile vermeden eve gelmeden çekti gitti. Sonra ben aradım son kez konuşalım diye geldi ama hiç bir konuda benimde haklı olabileciğim ihtimalini kesinlikle düşünmüyodu. Sonra oraya buraya vurmaya başladı mezarlığa götürdü orda namaz kıldı o kadar korkuyodum ki. Sonra eve gidelim dedi. Kabul etmedim biraz ayrı kalalım dedim. Bu dönemde arıyodu sürekli eve gelmek istiyodu kabul etmiyodum. Bir yandan korkuyodum. Sonra bi gün ben illa eve gelcem dedi. Ortak bir arkadasım birlikte tarapi şartı koş dedi. Şartımı söyledim kabul etti. Sonra biz terapiye başladık. İki ilaç ona bi ilaçta bana verdi. Allah o hocamızdan razı olsun. Sanki sihirli bi dokunuşla eşimi değiştirdi. Meger eşimde depresyon hastası ve öfke kontrolu yokmuş. Şimdi ara ara ufak tefek tartışmalarımuz olur ama buyumez hamdolsun. İçim dökmek istedim. Daha o kadar çoook sey varki yazsam roman olur
ne diyelim. Allah bu huzurlu yuvanızı bozmasın.
Vallahi bende düşününce aynı şeyleri diyorum ama yaşadık malesef
